Niet zo heel lang geleden in een sterrenstelsel hier ook niet zo gek ver vandaan…. Wat de fucking fuck… Nee, maar echt: wat ‘gewoon even’ een avondje muziek had moeten zijn – met enige gereserveerdheid vooraf, want een nieuwe drummer en de band was een tijdje van het strijdtoneel- werd niets anders dan een ziekelijk mooie aangelegenheid. Er werd gedanst, gesjanst, gedronken, gemoshed en zelfs een korte poging tot iets
Antwerpen! NMTH reist drie man sterk en bijna filevrij naar het zuiden en slaat de tenten op in een plezant jeugdhonk net achter het station. De Trix ligt niet direct in het centrum, dus wacht ons eerst een heerlijk nazomerse en multiculturele wandeling door de onooglijke wijken Zurenborg en Borgerhout, waarbij de indrukken variëren van talloze Joodse jongemannen met vlechten, keppeltjes en kinderwagens tot op straat rondhangend volk, waarin je
Het is een traag voortkabbelende avond bij aanvang in De Helling. Maar niet voor lang, want wie binnen is staat zich een verpulverende post-rock package te wachten, snijdend tot diep in de ziel. Niemand minder dan de Japanse band MONO is namelijk headliner in De Helling en de groep heeft het New Yorkse A Storm of Light en Londense celliste Jo Quail meegesleurd op hun Europese tour. Met het nieuwe album
Dit weekend speelden Magna Carta Cartel (MCC) en Demon Head in een uitverkochte kleine zaal van Gebr. de Nobel in Leiden. Sommige fans waren rond de lunch al aanwezig rond het pand, een vorm van aanbidding die de bands verdienen. MCC ontleent bekendheid aan Ghost, waarvan meerdere (ex-)leden in MCC zitten, maar speelt geen theater. Tekst: Paul Lindenbergh / Foto’s: Rob Sneltjes DEMON HEAD In minimalistisch licht dat het podium
Tijdens deze officieuze rawktober – en de lawine aan bikkelharde releases die op dit moment plaatsvindt – is het tijd voor een nieuwe rubriek! In deze rubriek vind je iedere keer vier albums die onze aandacht hebben gegrepen en waarvan we vinden dat ze méér dan de moeite waard zijn om tot je te nemen. Bepaalde tracks kun je vervolgens ook vinden in onze ‘Hardhitters’ Spotify-lijst. Voor deze eerste editie
Soulcrusher is inmiddels toe aan de derde editie en lijkt aan bekendheid te winnen. Elk jaar is het een stukje drukker en vandaag voelt het toch redelijk druk in Doornroosje, met name in de kleine paarse zaal. Never Mind The Hype is er uiteraard weer bij voor een verslag. Tekst: Guido Segers // Fotografie: Paul Verhagen Het programma is lekker uitgebalanceerd, maar mist de échte headline namen van voorgaande jaren.
Voor drie liedjes crossen we vanavond vanuit Utrecht op en neer naar Breda. Waarom? High On Fire staat op het programma in Mezz, het is donderdag 4 oktober, een dag voordat de nieuwe plaat Electric Messiah uitkomt en we snakken naar nieuw werk. Tekst: Tim van der Steen / Foto’s: Roy Wolters Wat High On Fire betreft staan we er bij NMTH waarschijnlijk gekleurder op dan het stoepkrijt van je
‘’Wij zijn Knarsetand en we hebben zojuist onze naam veranderd. Nu heten we KNARS en zijn we harder!’’, verkondigde frontman Martijn Holtslag voordat de zevenkoppige liveband de Electronic Stage op Baroeg Open Air een kopje kleiner maakte. Inderdaad, Knarsetand en diens reggae, drum ‘n’ bass, gypsy, cumbia, ska-stijl is niet meer. Maar wat voor een rups het einde van de wereld betekent, is voor een vlinder slechts het begin. Want
Eerder deze week stond 80’s synth hardrocksensatie Europe in de Tilburgse 013. Helaas wisten de Zweden op Graspop vorig jaar nog een wisselvallige set neer te zetten. Woensdag was het muzikaal dik in orde, al speelde de band duidelijk op automatische piloot richting the Final Countdown. Joey Tempest en zij makkers lijken na al die jaren de spontaniteit een beetje te zijn verloren. Of denken de heren dat ze elke
Normaal gesproken bouw je als band een reputatie op door jaren van noeste arbeid, consequent toeren en materiaal uitbrengen, in de volle onzekerheid dat het niet automatisch betekent dat je getekend wordt bij een label en voor uitverkochte zalen zal spelen. Of je denkt ‘fuck it, ramt vol het gas op die zuigers en flikt het binnen no-time’. In dat laatste kader presenteren wij u vandaag Amyl & the Sniffers
“Better the devil you know than the devil you don’t” ― Jack Heath In het Apeldoornse Poppodium Gigant vond afgelopen weekend voor de tweede keer op rij het Voor De Duvel Niet Bang festival plaats. Ditmaal wat groter aangepakt en van het café naar de popzaal verhuisd. Onder de rook van de Bible Belt traden zaterdag X Raiders, Swedish Death Candy, Ondt Blod, It It Anita, Tusky en Fleddy Melculy
Eigenlijk hoef je maar een paar uur weg te zijn uit de sferen van Fuzz Club. Gewoon, om te slapen bijvoorbeeld. Met nog puike dj’s en een aansluitende filmmiddag in het Stroomhuis blijf je gewoon in de sferen hangen waar je vrijdagmiddag al in bent beland. Wij maken ons in ieder geval op voor een tweede dag in de Effenaar met wederom een paar prachtbands en natuurlijk moois van eigen
Nu we in de staart van de zomer en het festivalseizoen zijn beland, is er gelukkig in de vorm van Fuzz Club Eindhoven een waardig festival om nog eens flink los te gaan. Met vandaag onder andere Black Lizard, Spirit Valley, Josefin Öhrn, Ron Gallo, Spectrum en niet te vergeten A Place To Bury Strangers, is er in ieder geval een rijk palet aan muziek om de diverse emoties intens
Toen we mededeelden dat we de harde krenten uit de Lowlands-pap zouden komen pikken werd er door de Never Mind The Hype community terecht opgemerkt dat er schrikbarend weinig harde krenten te vinden waren in de muzikale rijstebrij van voornamelijk hiphop en dance. Maar omdat Lowlands nu eenmaal een onvoorspelbare belevenis is waar nog van alles kan gebeuren, besloten we toch een klein team naar Biddinghuizen te sturen. Tekst: Christel
De Into The Grave tweedaagse nam weer twee dagen bezit van De Oldehove in het centrum van Leeuwarden en de Friese hoofdstad bleef weinig bespaard. We kregen regen, zonneschijn en vooral veel knetterharde metal. Een ogenschijnlijk duet van organisator Paul van Berlo met dubbelganger en At The Gates-zanger Tomas Lindberg dreigde even viraal te gaan, maar werd al rap ingehaald door een crowdsurfende scootmobiel. En zo leerde heel Dumpert het festival
Maandag 6 augustus deden de Metalgoden, a.k.a. Judas Priest, a.k.a. Rob Halford en crew, de Tilburgse rocktempel 013 aan. De avond is al weken strak uitverkocht. Eenmaal gearriveerd op locatie staat er dan ook een rij tot aan de Spoorlaan, een kleine 350 meter aan ‘battle vesten’. Onlangs kwam het spijtige bericht naar buiten dat gitarist Glenn Tipton het rustiger aan gaat doen vanwege Parkinson. In 2011 hield gitarist K.K.
Het is 37 graden. Tilburg flikkert in het gekleurde knipperlicht van de kermis en de pompende bassen van de attracties en biertenten worden bijwijlen onderbroken door doodskreten van mensen die zich van gruwelijke hoogtes naar beneden laten storten in iets wat ‘The Tower’ heet. Wij en een paar duizend anderen zijn hier vanavond voor een andere attractie. The Gaslight Anthem speelt zijn tien jaar geleden uitgekomen album The ’59 Sound
Op zijn 68’ste bedacht Gene Simmons dat het leuk zou zijn om weer eens in zaaltjes te spelen. Met Kiss is het meestal een kwestie van kiezen tussen de grootste galmbakken die geboden worden, maar dit keer dus met eigen backing band in het ‘bescheiden’ 013. Gewoon voor de leuk, maar ook een beetje om de Gene Simmons Vault te promoten, een boxset met 150 nog niet eerder uitgebrachte songs
Kliko Fest is al sinds jaar en dag één van de meest toffe en eigenwijze festivals die ons landje kent. Midden in het festivalseizoen en tijdens tropische temperaturen, vindt het festival lekker binnen plaats, in het Patronaat te Haarlem. Want wat is er nou beter dan om tot in de late uurtjes te genieten van smerige garagepunk (en meer!) in een dampende rocktempel?! De dag na vrijdag de 13e (gemiste
Het is een zweterige busrit op weg naar het IJssportcentrum. De vierde editie van Dynamo Metal Fest is gezegend met 30 graden en een volle bak zon. Tel daar ook nog eens een stel uitputtende bands en heel veel dorst bij op en het wordt gegarandeerd een broeierige dag. Ondanks een oneven akoestiek en veel mensen die flauwvallen door oververhitting, viel er genoeg te genieten. Er kan dan ook weinig
Vele rockabilly’s, punks, nozems, mods, rockers, Turbojugend en andere ‘deviants’ reizen elk jaar weer af naar de Poeyelheide in het Belgische Gierle. De 43e editie van het langstlopende, alternatieve festival van België staat weer op het punt te beginnen: Sjock! De 42e editie was al één van onze rock n’ roll hoogtepunten van het jaar, reden genoeg om weer een kijkje te gaan nemen en je te onderwerpen aan een
Graspop zit er weer bijna een weekje op, maar met deze editie nog vers in het geheugen is het nagenieten van jewelste. Behoorlijk rondrennen met het driekoppige team: 44 beschreven bands en talloze magistrale foto’s van Rob Sneltjes, maar hoe dan ook elke minuut waard. Want dit Graspop XL is een bewonderenswaardig succes geweest. Compleet uitverkocht, tot in de puntjes uitgewerkt en met een adembenemende lijst bands. Legendes als Guns N’
“Rock and Roll can never die.” ― Neil Young Tijdens het recenseren van het laatste Graveyard album PEACE kon ik niet langer om BIG KIZZ heen. Dit kwam met name doordat ‘iedereen’ er al over schreef, dus dan is het verder voor mij niet heel bijster interessant om er een bulk onbeholpen woorden tegenaan te smijten. Alleen, gezien de bezetting van de band – die onder ander bestaat uit ex-leden
“This isn’t meant to last. This is for right now.” – Trent Reznor Fuck, fuck, fucker de fuck fuck, fuck. Sorry, moest even. Ik weet niet welke woorden verder het extatische gevoel zouden moeten omschrijven van deze show in AFAS, dus dan maar in één van de meest lekkere krachttermen ooit. Het is niet eens zozeer dat dit de beste NIИ–show ooit was die ik heb meegemaakt (spoiler-alert: dat was
Volle bak deze avond in de Effenaar en dat is met dit warme weer helemaal geen verrassing met een line-up om je vingers bij af te likken. Underground hiphop-formatie Dälek en niemand minder dan hardcore supergroep Dead Cross. Geen wonder dat het druk is in de grote zaal. Tekst Guido Segers // Foto’s Roy Wolters Toch is er een klein hoekje van de zaal afgezet met gordijnen. Een kleine smet
Helaas, ook aan die Graspop XL editie komt een eind. Vier dagen metal, rock en meer op de volle en gezellige weides van Dessel. Maar niet voor we eerst die vierde en lang niet misselijke zondag nog afschuimen, te beginnen met Eisbrecher en via onder meer de Nederlandse input van Vandenberg’s Moonkings, hardcorebazen Pro-Pain, rapmetal-blasts from the past Limp Bizkit en Body Count naar een groots slot met sterrenensembles/veteranen als
In de ochtend van de derde dag op Graspop bereikt eenieder een droevig bericht. Legendarische Pantera en Hellyeah drummer Vinnie Paul is vredig in zijn slaap heengegaan op 54-jarige leeftijd. Toch is er geen betere manier om zijn invloed op metal te herdenken dan aanwezig zijn op een metalfestival. Door vele bands wordt er vandaag dan ook de eer betuigt aan deze gevallen held. Het zonnetje begint te stralen, het bier
Is het overdreven om te stellen dat Graspop XL dag 2 in het teken staat van Iron Maiden? Wel het is niet dat de rest van de vrijdag tot veredeld voorprogramma was gedegradeerd, maar dit is de heavy metalband bij uitstek en bijna een vaste gast op Graspop. Maar voordat hun negende metalfeestje op het Graspop podium begint, valt er nog meer dan genoeg te smullen. Avatar, Powerwolf, Zeal &
De in Amsterdam zetelende independent DIY labels Gummopunx Records en Darcy Trash Records dragen een warm, ongerept hart toe aan punk en hardcore. Met een scherpe neus voor wat leeft in de underground, brengt men gelimiteerde vinyl-oplages uit. Beide labels hebben daarin ook een sterke attentie voor bands die inspiratie peuren uit de in de vroege jaren tachtig ontstane hardcore punk-versmeltingen. Te noemen valt de in die tijd opgang makende
Het is dag 1 van deze Graspop XL editie en het waait als een malle op de weide in Dessel. Het enorme Graspop-terrein is volledig volgestroomd, ongetwijfeld in anticipatie van dagknallers Ghost, Guns N’ Roses en talloze kleinere goden, en het is toch weer hartstikke gezellig. Als vanouds op Graspop zouden we haast zeggen. Toch knap dat het festival dat gevoel ook met zulke mensenmassa’s weet te behouden. Maar dat
“The sound of natural things was wonderful to us. In the middle of all the suffering, it seemed pure, untouched.” ― Diet Eman Ja, ik weet het: lekker makkelijk en lui om bij iets dat een hint heeft van een black metal-troop direct ‘blackened’ er bij aan te plakken, maar het houdt de boel wel lekker overzichtelijk en fuck it, het is wat het is. Luister maar (en luister maar
“Love is how you stay alive, even after you are gone.” ― Mitch Albom Ingmar ‘Yngwie’ Griffioen: ‘Astrosoniq wordt een bijzondere, Walter doet de visuals, en producer Marcel van de Vondervoort – de man die altijd de Roadburn opnames mixt voor 3voor12 – drumt, moet je zien, want wordt een bijzondere, man!’ Ik (intens besmettelijk voor bevlogen enthousiasme): ‘Oké, gaan we doen man.’ Ingmar ‘Yngwie’ Griffioen (tijdens show op alles
Ook in 2018 hebben Fortarock en stichting Buma ROCKS! weer de handen ineengeslagen. Dit platform brengt steevast heavy muziek uit Nederland onder de aandacht en geniet dit jaar een eigen Theater Stage. Naast VUUR op de Main Stage en DOOL, Death Alley en For I Am King in het sfeervolle openluchttheater zit het dan ook wel snor. Ook de dreunende deathcore van het Australische Thy Art is Murder is keihard
Nog steeds nagenietend van al het goeds een dag eerder maken we ons op voor de zaterdag van Fortarock. Het weer is wisselvallig met af en toe een bui, maar in zekere zin perfect. Het is niet te warm, niet te koud, en de buien van moeder natuur op de vrijdag hebben plaatsgemaakt voor de goede buien van het flink aangedikte publiek. De 17.000 toeschouwers hebben er zin in, want
“When I was in the emergency room, I felt the worst pain I’ve ever felt. Then I left my body. I completely dissociated. There was a period of time, though I’m not sure if time had anything to do with it, where I was aware but I wasn’t ‘me’ at all…” Het is een statement van YOBs zanger/gitarist en frontman Mike Scheidt uit de toegestuurde presskit van Relapse Records. Die
Na twee jaar is het weer zover: Fortarock in het nog prille festivalseizoen, ditmaal op de vrijdag en zaterdag. Met dit keer iets minder grote, maar zeker niet mindere namen. De eerste dag belooft al een eclectische mix van oude en nieuwe bands, gepaard met ouderwetse Nijmeegse gemoedelijkheid. Sporadische buien en een grijze lucht zullen de pret nergens drukken. Met op de affiche Betraying the Martyrs, Death Angel, Suffocation, Body
“The graveyard is not the final resting place of our dear departed but an ephemeral repository of their remains. The real graveyard, however, is somewhere deep in our heart, where we can always visit them at any time of the day, talk about some unforgettable summers, or cry in solitude as if they were always there for us to stay.” – Danny Castillones Sillada Laten we er geen geheim van
A Rawkward Review: Een oorverdovende glorieuze hoop, pijn en berusting in een na-sleep der titanen “Practice a lot and be tight as fuck, or no one will ever care.” – Cathy Pellow (Sargent House), NMTH, april 2015 Fucking Hel, daar zijn we weer, nog vol in de orgastische na-bevingen van dikke sonische skullfuckerij, maar dus nog niet helemaal geland. Wat in Utrecht begon bij SLEEP, vond langs BRUTUS en SUMAC
Een bescheiden horde post-rockfans staat verzameld bij de roltrappen van TivoliVredenburg. Waar in de Ronda Seether staat met hun stoere mannenrock biedt Pandora juist het toneel voor intense post-rock die een gevoelige snaar raakt. Want de Ierse grootheid God is an Astronaut speelt op deze avond bovenin het pand. Met het zojuist gelanceerde album Epitaph op zak, en support in de vorm van Xenon Field, maken we ons op voor
Velen kunnen niet wachten op de zomerfestivals maar er is één band die een beetje klaar is met dat hele circus. Onder de naam An Evening With komt Californische metalgigant Machine Head naar de fans toe. Tweeëneenhalf uur lang neemt het viertal de Tilburgse 013 mee op een reis door haar oersterke oeuvre. “Let freedom ring with a shotgun blast!” Tekst Lodewijk Hoebens / foto’s Rob Sneltjes Na het bevrijdingsweekend
Space Lord Motherfucker! Ja, ik begin gewoon voor de tweede keer deze week een recensie met extatisch gevloek. Misschien komt het vanwege het mooie weer, of heb ik de laatste tijd teveel films met Samuel L. Jackson gekeken, het is en blijft buitengewoon lekker om met krachttermen te smijten in enthousiasme, dus beginnen we er gewoon mee. Enfin, in dit geval is het gegrond in de beleving van een bevrijdende
“Power is not revealed by striking hard or often, but by striking true.” – Honoré de Balzac Motherfucker. Hoe de hel begin je een recensie, terwijl je nog steeds zit na te shaken van een show en probeert te bevatten wat er over je heen is gedonderd? Heeft het überhaupt wel plaatsgevonden? Was het niet een droom, of een of andere scheur naar een ander universum, waar DMT-reizigers elkaar ontmoeten?
‘Light up your worries and then burn ‘em up / tear up your fears tonight / lay off the chains and sing a song / make up the story as you go along…’ – RRRags, Ragmachine Wat betreft rockmuziek valt er misschien veel te bediscussiëren wat nu het absolute hoogtepunt was. De ene groep zweert bij ‘the summer of love’ van 1967, waar een andere groep claimt dat het 1969
Roadburn 2018, het zit er nu echt op. Gelukkig zijn de data en de eerste namen van Roadburn 2019 al bekend gemaakt (11-14 april met o.a. Heilung, Louise Lemón en GORE) dus kunnen we vanaf nu ook alweer vooruit kijken naar volgend jaar. Maar niet voordat we nog één terugblik hebben gedaan. We vroegen om een persoonlijke top-5 van alle redacteuren die deze editie aanwezig waren, of ze nu meewerkten
Roadburn dag vier… het is zondag en het festival is nog in volle gang. Daarom zou je zomaar vergeten dat het morgen gewoon weer maandag is en het normale leven weer op je staat te wachten. Binnen de redactie hebben we hier ook last van en hoewel we zouden willen dat dit weekend vol fantastische bands eindeloos zou duren, moeten we onze spullen pakken en vroegtijdig het festival verlaten. Hierdoor
Als schrijvende muziekfreak met een platform krijg je over het algemeen zoveel verschillende acts en mogelijke hypes over je uitgestort, dat je jezelf in een zelfbeschermende luxepositie kunt begeven dat iets dat jou op enige wijze triggert meer dan waarschijnlijk de moeite waard van je beperkte aandacht is. Je kunt dat typeren als lui, of nog erger: arrogant. Het is kortgezegd vooral praktisch. Want op het moment dat door welke
De derde dag van een vierdaags evenement is altijd de zwaarste: de kater klopt harder dan op de voorgaande dagen en de benen lijken wel van stroop. Maar de line-up van Roadburn liegt er niet om en wat dat betreft staat ons sowieso een ‘zware’ dag te wachten. Eenmaal oog in oog met alweer een heavy band, zijn de uitgeputte lichaamsdelen zo vergeten. We nemen een kijkje bij het IJslandse
Na een succesvolle eerste dag, opent Roadburn vandaag de deuren van de grote Koepelhal als podium, met als gevolg dat het publiek zich meer kan verspreiden. Het voordeel hiervan is dat er in theorie meer plek zou moeten zijn op alle locaties, het nadeel is dat er nu nog meer bands tegelijk kunnen optreden en er dus overlap ontstaat in het toch al overweldigende programma. Keuzes moesten er gemaakt worden,
Dat Roadburn aan terrein wint is allang geen nieuws meer. Het eigenzinnige en uiterst gevarieerde evenement verlegt elke keer weer grenzen, verkoopt steevast uit en weet de internationale reputatie moeiteloos waar te maken. Alleen al op donderdag, de eerste dag waarbij nog niet eens alle zalen open zijn, is het ondanks de broeierige 27 graden een drukte van jewelste. Of je nu kapot gaat bij Une Misére in de Cul de
Hoewel het weer langzaam warmer wordt, is het een stuk killer op vrijdagavond in 013 met wel een héél sterke pagan black metal package in de kleine zaal. Hoofdrolspeler is natuurlijk het majestueuze Primordial, maar met ondersteuning van Moonsorrow en Der Weg Einer Freiheit is het een package om je vingers bij af te likken. Tekst: Guido Segers, foto’s Justina Segers Primordial en Moonsorrow mogen met een gerust hart pioniers
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.