‘’Wij zijn Knarsetand en we hebben zojuist onze naam veranderd. Nu heten we KNARS en zijn we harder!’’, verkondigde frontman Martijn Holtslag voordat de zevenkoppige liveband de Electronic Stage op Baroeg Open Air een kopje kleiner maakte. Inderdaad, Knarsetand en diens reggae, drum ‘n’ bass, gypsy, cumbia, ska-stijl is niet meer. Maar wat voor een rups het einde van de wereld betekent, is voor een vlinder slechts het begin. Want een minstens zo mesjogge mix van stijlen omvat het toepasselijk getitelde From the Madhouse, dat op 5 oktober is uitgekomen.
Door Merijn Siben
Het wordt dan ook al gauw duidelijk dat de transformatie van Knarsetand naar KNARS gerechtvaardigd is. De sound en teksten zijn een stuk donkerder en persoonlijker dan voorheen. Rauwe raps en zangpartijen gedrapeerd over songs geboren uit innerlijke worstelingen, creatieve blokkades en vervelende situaties. Het resultaat? Chaos in de geest en sonische gekte als gevolg. Die zonnige gypsy, raggae en salsa is grotendeels aan de kant gelegd voor een rauw rockende drum ‘n’ bass rave in het krankenhaus van KNARS. Meer gitaargeoriënteerd, maar minstens zo rijk in lagen als debuut My Escape uit 2014. Zoals Holtslag tijdens I’m Not Gonna Get Out eruit spuwt: ‘’Welcome to the Madhouse!’’
En een gekkenhuis is het zeker. Bad trips, despotische leidinggevenden op het werk en de nasleep van onontkoombare vergissingen…het is slechts een greep uit enkele thema’s die de rode draad vormen op deze nieuwe plaat. En dit uit zich al direct in twee zinderende openers. Vergis je niet in de verraderlijk vrolijke blaaspartijen van Lauran Neerincx, want Bad Trip doet je die drugsparanoia ervaren met smerige raps, snerpende synths en vlotte beats. Fuckup vervolgt met een genadeloze trap tegen de borstkas. Tekstueel behandelt het onzekerheden en tegenslagen in het leven, dat per toeval achteraf gezien raakvlakken heeft met een aangrijpende gebeurtenis van Holtslag zelf. Hierbij werd de frontman slachtoffer van zinloos geweld en dealde hij maandenlang met deze traumatische, frustrerende situatie. Dit hakkende punknummer houdt dan ook, zelfs tijdens een dreigende break met een haast mistroostige trompettenmars, de bloeddruk torenhoog.
Het episch opgebouwde Cant’t Get A Hold of Myself biedt wat ademruimte wanneer de reggae-elementen en beklijvende zang van Isaac McCluskey tevoorschijn komen. Maar ook hier wordt weer een bak breakbeatexplosies vakkundig opengetrokken, iets dat zich moeiteloos voortzet in de brommende ritmesectie van Dragging Me Deeper. Die exotische elementen van weleer zijn natuurlijk gebleven, zoals bij songs als het dansbare She Twisted, het zwoele Delirious en de aanstekelijke cumbiaknaller No Tengo Dinero. Maar deze accenten zijn op een meer subtiele doch effectievere wijze dan voorheen verwerkt in de muziek. En dat vervolgens inmengen met stevige rockers is waarmee KNARS hun sound compleet maakt. Van het punky Get Out of My Head, een hardrocker als Numb It Down tot het heerlijk brutale Psycho Let’s Go met Koko Kelly. Stuk voor stuk zijn het pakkende tracks die dicht bij de ervaring van een KNARS liveshow komen.
Met het beukende Blood On My Mind en met het vermoorden van je sadistische baas (in de video: Harry Piekema) komt er een stampend einde aan dit nieuwe hoofdstuk. En het is nu onvermijdelijk: de gekken en goochemerds van KNARS zijn ontsnapt en kunnen vrij ronddwalen. Want er mag dan misschien “I’m Not Gonna Get Out!” gezongen worden; vier jaar na dato is My Escape voltooid. KNARS komt From the Madhouse en heeft een divers album losgelaten waarop je kunt raven, moshen of zelfs in je ondergoed op een brakke zondag “I’m a fuckup!” mee kunt blèren.
From the Madhouse is 5 oktober 2018 uitgekomen. De albumrelease vond eveneens op 5 oktober plaats in poppodium het Burgerweeshuis te Deventer, de thuisstad van de band. Gedurende oktober en november volgens optredens in onder andere Luxor Live te Arnhem op 16 november en Poppodium Iduna te Drachten op 17 november. Via Spotify zijn de eerste singles te beluisteren:
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.