Alweer bijna vier jaar geleden verblijdde The Fifth Alliance ons met hun versplinterende sludge metal op het album Death Poems. Een aangename verrassing en een dijk van een plaat, zoveel was zeker. Geduld is een schone zaak en wie wacht wordt beloond zo blijkt, want het vervolg The Depth of The Darkness komt 30 augustus ons kikkerlandje (en de rest van de wereld) wellustig verpletteren. En het mooie is: we
Lees verder..
Nu hebben wij de voorbije jaren van tal van Belgische geneugten mogen snoepen, ook dankzij de firma RuffStuff die drie Roadburn-jaren in de Cul de Sac optuigde, en zeker ook dankzij Eurosonic, Incubate, Le Guess Who? en tal van andere festivals. Ook reisden we al enige malen af naar Graspop en Sjock Festival en al driemaal naar Antwerpen voor Desertfest. In de Trix zagen we Belgen als Steak Number Eight,
Lees verder..
“When you’re young, you don’t have any experience – you’re charged up, but you’re out of control. And if you’re old and you’re not charged up, then all you have is memories. But if you’re charged and stimulated by what’s going on around you, and you also have experience, you know what to appreciate and what to pass by.“- Neil Young Op een miezerende zomerse woensdagavond stap ik station Duivendrecht
Lees verder..
Metal gaat continu door veranderingen heen, al sinds Black Sabbath voor het eerst die donkere tonen aansloeg onder de rook van Birmingham in de late jaren zestig. Nieuwe genres vliegen je om de oren en vreemde cross-overs doen het goed. Toch blijven sommige dingen gewoon bij het oude en Iron Void is daar een prima voorbeeld van. Doom, en zijn klassieke, epische variant, zijn een redelijk betrouwbaar slag metal. Er
Lees verder..
Het is hoog tijd voor editie nummer 7 van de Hardhitting Albumreviews. Hoog tijd, want het is al even geleden, maar ook omdat sommige releases zo verdomd goed zijn dat ze schreeuwen om een review en omdat onze reviewer weer overloopt van de knaldrang. We hebben drie internationale smaken en een aparte Nederlandse cross-over voor je. Niet alleen uit chauvinistische overwegingen, maar vooral omdat we niet om de Rotterdamse The
Lees verder..
Soms valt er zoveel muzikaal lekkers te vinden over de hele wereld, zo ook hier bij NMTH, dat het overzicht op Nederlandse bands nogal eens verloren gaat. Genoeg bruut werk op internationaal vlak weliswaar, maar ons kikkerlandje kan er ook wat van. Van death metal tot punk, doom tot garage: vandaag presenteren we voor de zesde keer het Bruut Nationaal Product, onze maandelijkse rubriek en Spotify-lijst. De tofste tracks uitgebracht
Lees verder..
Het is alweer vijfentwintig jaar geleden dat Jacksonville voor het eerst werd opgeschrikt door Limp Bizkit, één van de pioniers van wat later nu-metal genoemd zou worden. En nu, na miljoenen verkochte albums brengt het ze voor zeventiende keer sinds 2010 weer naar Nederland… Patronaat, Effenaar, HMH/Afas Live, Tivoli Oudegracht, noem het maar op, ze zijn er geweest. Maar op deze dinsdagavond is het een vierde keer in Tilburg, met
Lees verder..
Nederland heeft best een aardige geschiedenis waar het garagerock betreft en met Loose Ends kregen we er vorige week op de NDSM-werf weer een puik festival bij. Ook het vorig jaar geboren Left Of The Dial in Rotterdam richt het vizier (deels) op garage en onder meer Sleazefest duikt er ook regelmatig onverschrokken in. Zeg je ‘garage’ en ‘festival’, dan denken we verder vooral aan Kliko Fest in Haarlem! Dat
Lees verder..
Terwijl Jaap Stam aan het begin staat om een nieuw Feyenoord te vormen, komt eerst die Mannschaft van Rammstein op bezoek in de Kuip. De Duitse band verkiest Rotterdam boven Amsterdam vanwege de architecturale bouw van Neerlands mooiste stadion. Na Metallica weten we hoe bagger de Johan Cruijff Arena klinkt. De show van Rammstein met zijn oneindige vlammen, knallen en tanz metal weerklinkt wonderlijk als weleer. Toen namen als Bon
Lees verder..
Al lange tijd geleden is Muse ontpopt tot een van de grootheden van de rock. En met recht ook, want het Britse drietal schotelt sinds het debuut Showbiz een kenmerkende mix van prog, spacerock en altrock voor. Soms technisch en complex, soms pakkend en dansbaar. Maar altijd doordrenkt in die grandioze stem en het meesterlijke gitaarwerk van Matt Bellamy, de soepele bas van Chris Wolstenholme en het machinale drumwerk van
Lees verder..
