Paceshifters in Hedon, foto Maron Stills
In wat mijn laatste live recensie van een mokerheftig 2018 zal zijn, kunnen we het niet prettiger treffen met Rhinorino, Charlie & the Lesbians en Paceshifters onder de noemer These Go To Eleven. Nu kan ik meteen in de intro een partij melancholisch gaan doen over hoe fantastisch het jaar was in al zijn positieve en negatieve gruwelijke weldadigheden, maar dat is voer voor een ander soort artikel. Voor het gemak houden we het bij een bijzonder prettig avondje rocken in de kleine zaal van Hedon in Zwolle.
Tekst: Steven Gröniger / fotografie: Maron Stills
These Go To Eleven dus. Het ‘hardere-bands-voor-gratis-op-één-avond’–concept waar Paceshifter gitarist Seb Dokman de curator/gastheer/artistiek leider/vaandeldrager van is. En dat alles in het kader van het Artist in Residence-project van Hedon Zwolle. Het podium verdient daarmee het predicaat buitengewoon sympathiek, omdat het een project is dat vooral door het eigen publiek georganiseerd wordt.
Zo hey, begint het bijna een quasi-zichzelf serieus nemend artikel te worden. Sorry, ik weet soms ook niet waar het vandaan komt, maar ik vind het van belang dit zonder al te veel gekkigheid te benoemen. Ik vind het concept namelijk nogal tof en zoals vanavond in de praktijk blijkt, wordt dat met dikke blokkwasten van enthousiasme ook nog eens driedubbel onderstreept. Maar goed, laten we overgaan tot de orde van de dag en die live-shit beschrijven! Boks ouwe!
Rhinorino in Hedon, foto Maron Stills
RHINORINO
Ergens in het begin van 2015 kwam mij muziek ten gehore, waar ik vanuit stilstand zo enthousiast over werd, dat ik niet wist hoe snel ik het online wilde hebben op de site. In al mijn wanstaltigheid had ik het toen over een ‘bandje’ uit Utrecht dat sexy rock-’n-roll maakte à la Eagles of Death Metal. Toegegeven, het waren andere tijden en dus voornamelijk naïeve tijden. Het woord bandje gebruik ik eigenlijk alleen nog in onderling gezelschap, wanneer ik weer eens dronken loop te lalleballen over wat voor mooi spul de Nederlandse podia bestiert. Daarnaast beschouw ik de associatie – met de wijsheid van nu – met EODM als vrij denigrerend. Anyway, in diezelfde wijsheid is het ook nog eens buitengewoon makkelijk lullen als ik hier volkomen schaamteloos kan stellen dat de muziek van Rhinorino die boel ook tamelijk overstijgt, want wat trappen ze de avond fucking lekker af! In wat op voorhand een spannende aangelegenheid voor de band zelf is, onder andere omdat ze spelen met gelegenheids-bassist Jorn van Wildebeast, mondt verbazingwekkend mooi uit in een knoepert van een show. Weet je, het ding van wat iets bijzonders of gedenkwaardig maakt, is in mijn beleving nooit een gehele show an sich. Het zit meer in die paar bijzondere momenten van magie tijdens een optreden. Het punt wanneer de energie van het momentum de intentie, de passie en speelplezier zichzelf bekant weten te ontstijgen. Op ongeveer driekwart van de set vindt zo’n moment onmiskenbaar plaats waarin de beukgrooves van de drums, een maniakaal stuwende bas en zoet sensueel power-akkoorden gitaarwerk elkaar tot een apotheose verheffen. Het is daarmee een duidelijk geval van sonisch klaarkomen en een biertje met een dikke vette peuk na het optreden onontkoombaar is. In die setting sijpelt langzaam het besef binnen dat dit pas de eerste band van de avond is… Godsamme.
Rhinorino in Hedon, foto Maron Stills
Charlie and the Lesbians in Hedon, foto Maron Stills
CHARLIE & THE LESBIANS
Veel tijd om bij te komen is er eigenlijk niet, want gastheer Seb houdt met straffe hand graag het gas erop voor de volgepakte zaal. Charlie en zijn lesbische bandgenoten zag ik nog niet eens zo gek lang terug tijdens Beerland Festival in Twents Hengelo. Wat ik toen schreef, zou ik hier ook weer neer kunnen plempen. Wel met de kanttekening dat ik toen echt goed in de olie was en ik voor mijn doen nogal veel bands moest verslaan. Ik kon daardoor niet héél diep op de materie ingaan. Kan ik waarschijnlijk nog niet afdoende, en gelukkig maar. Zo blijft er altijd wat te wensen over, nietwaar? Maar goed, het begint verdomme een beetje op de avond van de opvallende basspelers te worden, want kanonnen hey… Hoewel we het hier dan over de meer SoCal-garage-fuzz-punk variant hebben, zijn de grooves en de intensiteit van hetzelfde ‘modder-en-chocolade’-pak. Heerlijk deinen en buitengewoon lekker met je donder leunen op het gedonder. Het gaat dus gelukkig vanavond niet om fijnzinnigheden, want schijt aan pretenties. Gewoon lekker even met je harses uit je dak gaan is vooral het devies. Of je nu wilt of niet, want anders komt het immer maniakale fenomeen Charlie – als een soort van broertje van GG Allin – het wel bij je afdwingen. Al schreeuwend en blaffend in de microfoon. Voor je snufferd. Verder is het dus een kwestie van pretentieloos hard gaan op rauw raggende drums en dito dikke riffs. Waarmee het dus weer met een flinke pot bier en sigaret bijkomen geblazen is van alle bovenmatige ADHD-inducerende prikkels. Godsamme#2.
Charlie and the Lesbians in Hedon, foto Maron Stills
Paceshifters in Hedon, foto Maron Stills
PACESHIFTERS
Vloek numero drie volgt al snel, want die Seb gaat als de brandweer zo rap om de avond organisatorisch in het gareel te houden. Dus even slikken, doorgaan en een plekje proberen te vinden in een zaal die op standje maximaal bezoekersaantal staat. Er valt een hoop te zeggen over de heren van Paceshifters, die onlangs hun tienjarig bestaan vierden met een live-album, een fietskoerieralbumafleverservice organiseerden, een tour, verschillende zijprojecten en onnoemelijk veel meer. Dat gaan we ook uitgebreid doen, alleen dan op een later tijdstip. Wanneer het stof en de storm een klein beetje zijn gaan liggen onder het genot van een ‘bakkie’. Nou, voor wie wil weten wat een band als Paceshifters nu één van de meest relevante en bovenmatig geweldige alternatieve rockbands maakt, krijgt vanavond in de kleine zaal van Hedon ontegenzeggelijk het antwoord. Wie vaker mijn onbeholpen schrijfsels leest, is het misschien weer afvragen of ik mezelf beter Superlatieven Steve zou moeten noemen. Ik antwoord dan waarschijnlijk met zoiets als: ‘Haha, oké’. Maar goed… waar was ik nou? Oh ja, ik wilde een punt maken of iets dergelijks. Voor de goede orde: over het algemeen ben ik een moeilijk misantroop chagrijnig zelfdestructief stuk verdriet van onhandigheid, die zich in de luxe positie bevindt dat ik alleen mag schrijven over dingen waar ik blij van word. Tegelijkertijd is het buitengewoon zonde om diezelfde tijd te gaan steken in zure stukjes vol megalomaan navel starend egocentrisme. Dat doe je in mijn beleving alleen als je er voor betaald wordt, als we het hebben over de schrijvende muziekpers. En van Paceshifters word ik blij. Op het euforische af dus. Ik had het eerder al over het belang van een magisch momentum als reden wat muzikale shit meer dan de moeite waard maakt. In mijn wereldje, hoe infantiel ook, mag ik met trots wel zeggen dat de heren uit deze band dat goddomme in de voorbije jaren nogal vaak hebben weten te bewerkstelligen. Daar is dit optreden geen uitzondering op, als je ziet hoe ze vanavond een kleine bloemlezing geven uit hun totale oeuvre. Zij doen dit met niets anders dan een lach op hun bakkes, vol gas, met een dikke geluid- en lichtshow waarmee ze een show neerzetten alsof ze de AFAS moeten, nee, willen bedienen. Weet je, het is maar voor weinig bands weggelegd om met deze tomeloze energie en aanstekelijk enthousiasme zich te presenteren. Een kleinere zaalcapaciteit dan normaal gesproken maakt het nog duidelijker wat een band overtuigend maakt: passie, energie, plezier en pure magie. Kortom: het was me weer wat. De koleretering.
Paceshifters in Hedon, foto Maron Stills
Dan rest mij wat dit relaas betreft, om Paul veel succes en geluk te wensen met zijn aanstaande vaderschap, Jesper met zijn avonturen en Seb met het schrijven aan een nieuw album en de organisatie van een volgende These Go To Eleven. En natuurlijk jullie als lezer: een wijs, fris, lekker, sexy en muzikaal 2019 gewenst.
Hou je taai en rawk on!
Cheers,
Rawkward Steve
Meer foto’s van Maron Stills op haar website en hieronder
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.