To declare yourself a magician, without any knowledge of what that entitles, then one day you are likely to wake up and to discover that it is exactly what you are” – Alan Moore ‘Ik was getuige van de afscheidsshow van Death Alley-bassist Dennis Duijnhouwer’, is wel de meest fnuikend irritante zin die ik ooit zou kunnen gaan bezigen, en in alle eerlijkheid zit er nog steeds een grote mate
“The show must go on.” Freddie Mercury maakte de zin onsterfelijk toen hij zelf stervende was. Voor de Zweedse heavy rockers van Ghost geldt de slogan vandaag de dag misschien meer dan ooit tevoren. Voormalige bandleden (Nameless Ghouls) hebben leider Tobias Forge aangeklaagd. Naast muzikale erkenning draait het natuurlijk vooral om geld. Ondertussen staat de grootste Europese tour ooit op het programma en wacht een volle zaal in de Amsterdamse
Exact 25 jaar na het roemruchte debuut komt Body Count met nieuw wapenfeit Bloodlust. Ice T is het spuugzat en wil graag zijn gal spuwen. Overdag een mediaster, op prime time een good cop, maar ’s nachts moet hij nog altijd niks hebben van de politie. Een black hoodie maakt je al een verdacht persoon. Een kwart eeuw na de bendeoorlogen in zijn Los Angeles, moet hij het vandaag de
Op een hoog drumpodium zit Mario Duplantier. Door de PA schallen esoterische klanken en het grote scherm toont ontploffende vulkanen in slow-motion. De zaal is zojuist al aardig warmgebeukt door Code Orange en klaar voor de Franse geweldenaren van Gojira. De visuals maken plaats voor één spot op Mario en hij zet een stevige dubbele basgroove in. Met de vuist in de lucht loopt ook frontman Joe Duplantier het podium
Het Groninger Uhgah? Wugah! is al lang geen onbekende meer in het noorden van het land. Ondertussen krijgt dit trio ook enige voet aan de grond in de rest van Nederland en deed het reeds een aantal optredens in het buitenland (Duitsland, UK). Terecht, want zowel live als op plaat is Uhgah? Wugah! een muzikale fragmentatiebom met niet te missen uitwerking. Het titelloze debuutalbum uit 2014 kwam met een explosieve
Voor een luie zondag is het toch aardig druk in Nijmegen. De stad zit vol hardlopers die op de Stevensloop af zijn gekomen. Echter, ’s avonds kunnen liefhebbers van stonerrock en psychedelica hun hart ophalen bij de Duitse bands Colour Haze en My Sleeping Karma, in de Rode Zaal van Doornroosje. Men kan rustig op gang komen in het café of de zaal waar de stonerrock-dj al warm staat te
Het Utrechtse Laster staat naar eigen zeggen garant voor “obscure dance-muziek”, maar is vooral een moderne atmosferische black metalband die het experiment niet schuwt. Hiervan kunnen we het nieuwste album Ons Vrije Fatum als hun manifest beschouwen. Op de split met Wederganger werd al een voorproefje gegeven, maar het excentrieke trio heeft op de opvolger van debuut De Verste Verte Is Hier (2014) definitief meer de diepte opgezocht. De plaat
Velen zeggen dat rock dood is en de laatste jaren hebben we als liefhebber heel wat tegenslagen moeten verwerken. Te veel rockiconen moeten verliezen. Ook in eigen land. Afscheid moeten nemen van iconen als Vanderbuyst, John Coffey en Peter Pan Speedrock. Gelukkig komen er altijd weer nieuwe helden ten tonele zoals Death Alley, Navarone en Dool. Muzikanten met ervaring die het net even over een andere boeg gooien. Juist nu
Mooie package in 013 donderdag (en een dag later ook in de Melkweg) waar Devin Townsend (Project) met Leprous en Between The Buried And Me twee beste voorprogramma’s voorschotelde. De vergrote Tilburgse Main Stage verkocht er volledig voor uit en NMTH nam ook een kijkje. Tekst Kitty van de Waart, fotografie Dani Silvia LEPROUS Wie vanavond zin had in een flinke hap progrock bleef in de 013 zeker niet op
Netherlands Deathfest is het kleine broertje van het befaamde Maryland Deathfest, maar met een line-up als deze is het niet verwonderlijk dat het festival meteen een internationaal publiek weet te trekken. Nu bestond er al jaren een Deathfest in Tilburg, maar dat heette Neurotic Deathfest. Voor velen duidelijk een jaarlijks uitje. Tekst Guido Segers, fotografie Paul Verhagen Drie dagen lang vult de Veemarktstraat voor 013 zich met een in zwart
Lastig kiezen deze zaterdag als Rotterdamse rockliefhebber. Baardenfestival Scumbash viert haar vierde editie op een nieuwe locatie in de RDM Onderzeebootloods. Een band die er niet had misstaan is het Nijmeegse Navarone, maar na de Utrechtse MusicFair presenteren de hardrockers vanavond het derde album Oscillation in Rotown. Na supports met de andere Queen-liefhebbers van Extreme, lijkt het vijftal zichzelf, in de sfeer van Freddie, nog verder uit te vinden. Van
Het waren drie mooie edities in de Van Nelle-fabriek voor de heren van Scumbash, maar zonder duidelijke aanleiding waren de baard- en vetkuif-specialisten van Nederland niet meer welkom met hun festival. Gelukkig zijn ze niet voor één gat te vangen en zo vinden ze midden in het havengebied van Rotterdam een nieuwe imposante locatie: de RDM Onderzeebootloods. In de loodsen werden tot 1995 onderzeeërs gebouwd, maar ze zijn daarna omgebouwd
De zware rockers uit Wales lieten er geen gras over groeien door bij de hoog aangeslagen Britse krant The Independent de première te doen van de verse albumstream van Machinations. Bandoprichter James ´Jimbob´ Isaac en consorten maakten op debuut Crystalline (2014) duidelijk dat er niet louter nostalgisch zou worden voortborduurd op de sludge metal-nalatenschap van underground heldenband TAINT, de vorige formatie van Isaac. Integendeel: Crystalline bleek een gedurfd eerste album
Het gevoel en de beladen emotie in aanloop naar deze show was er misschien wel één van het krankzinnige soort. Krankzinnig in de meest melancholisch romantiserende zin van het woord; alle tekens, totems, een beladen geschiedenis en welke mogelijke scenario’s zich op voorhand al hadden afgespeeld; ze waren allemaal onderdeel van een ritueel dat hier, in een uitermate vulgaire presentatie van machtsvertoon, haar apotheose zou moeten gaan beleven. Nog voordat
‘Dierenliefhebbers met een voorkeur voor de wat minder favoriete diersoorten’ Het Rotterdams/Bredase kwartet Iguana Death Cult bestaat al een aantal jaren en komt nu eindelijk met een volledige langspeler op de markt. Sinds ze de single (Seven Tongues/Sirens) in 2015 uitbrachten, gaat het de heren voor de wind. Met veel eigen optredens in binnen- en buitenland, ook mochten ze voorprogramma’s voor helden als King Gizzard & The Lizard Wizard en
We arriveren zaterdagmiddag in Breda, waar het ‘lentezonnetje’ heel goed strookt met het opgewekte gemoed. Kwamen we tot nu toe alleen deze kant uit voor BredaPhoto, inmiddels springt ook de muziekprogrammering in de West-Brabantse stad al vaker op het netvlies. Dat is voor een deel te danken aan Pier 15 Skatepark, een plek die ook door de in de buurt opgegroeide jongens van Iguana Death Cult omarmd is. Eind 2015
‘If you’re gonna Doom me, Doom me right’ Nu het stof enigszins is gaan liggen en de geest iets meer grip heeft gekregen op wat er daadwerkelijk allemaal is voorgevallen, kan ik mezelf niet aan de indruk onttrekken dat deze eerste editie van Doomstad er één van het tamelijk geslaagde soort is geweest. En dat is nog een understatement. Pfoe. Inmiddels is editie 2 aangekondigd: 14 mei met The Body,
Deze vrijdag is het zover. En nee, daarmee doelen we niet eens op de eerste editie van onze eigen Doomstad-avond in EKKO, maar wel op de releasdag van de debuutplaat van Dool, de Rotterdamse groep rond Ryanne van Dorst. Nadat de band zich op Roadburn 2016 zeer overtuigend voorstelde en vervolgens op Into The Void en Eurosonic die indrukken alleen maar versterkte, werd het wachten op de eerste langspeler langzaam tergend
Grasnapolsky, is dat niet zo’n lief singer-songwriterfestival op de Veluwe? Close, close. Zo begon het festival ooit, en ook de voorloper in Bunnik was tam. Maar we zitten inmiddels aan de vierde editie bij het retrofuturistische, of eigenlijk buitenaards aandoende Radio Kootwijk en er is toch wat heaviness in vooral het randprogramma geslopen. Na de wat verafgelegen maar tamelijk briljante ‘Paardenschuur’ als plek waar het allemaal een beetje mocht ontsporen,
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Zeal & Ardor’s Devil Is Fine is een ontzettend spannend en creatief werk. De onwaarschijnlijk combinatie van Afro-Amerikaanse worksongs, spirituals, deltablues en Noorse black metal met een vleugje elektronica werkt verrassend goed. Niet alleen past de melancholie en het ritualistische van de Afro-Amerikaanse muziek prima bij black metal, tevens is het esthetisch helemaal niet zo ver gezocht. De gruizige veldopnamen
De integrale albumperformance doet het goed de laatste jaren. Vooral als er dan weer eens een legendarische plaat ten gehore gebracht wordt. Bijvoorbeeld Dream Theater dat ‘Images & Words’ in zijn geheel opgevoerd. Dat wil wel in de grote zaal van 013. Tekst Guido Segers, foto’s Rob Sneltjes De tand des tijds heeft de progmetal van Dream Theater niet doorstaan. Goed, de band maakt nog altijd de dienst uit in
”De essentie is niet hetzelfde te klinken als anderen, maar je eigen pad te volgen, binnen een onmetelijk universum waarin je kunt putten uit eindeloze bronnen van inspiratie.” Woorden die de Brusselaars gaven bij de lancering van het nieuwe album Not For Music. Een titel die – aldus Emptiness – verwijst naar een soort van provocatie en gelijktijdig een expressie is van dat ´niets´ de muziek van deze illustere Belgen
“Goeiendag! Ge kunt mij niet meer negeren, Fleddy Melculy is hier nu en van plan te regeren!” Ok, we zijn misschien net over de Helgische grens in Breda, maar na overwinningen in het verre Groningen lijkt de populariteit van Fleddy en zijn Leger des Hels in ons land alleen maar toe te nemen. Overal T-shirts van Fleddy Melculy, waardoor de zanger zichzelf genoodzaakt ziet om in een DIY Justin Bieber
De Tilburgse 013 stond vrijdag 27 januari helemaal in het teken van voorlopig een van de laatste shows van het Amerikaanse “mathcore” gezelschap The Dillinger Escape Plan. Terwijl ik mezelf zowel fysiek als emotioneel nog bij elkaar aan het rapen ben, komt het besef pas eigenlijk wat we gaan missen. In hun meer dan twintigjarige bestaan heeft het gezelschap rond gitarist Ben Weinman de lat verlegd qua muzikale extremen. Wat er
Fijn dat AFI terug is met een nieuw album. Helaas, lijkt the Blood Album ontwikkeld op cruise control. Wat niet wil zeggen dat we hier te maken hebben met een slecht album. Nee, de band weet na 25 jaar gewoon hoe ze wil klinken en bewaart het avontuur voor de verschillende zijprojecten. Liever komen ze nog eens deze kant op, dat is alweer een tijdje geleden. Door Lodewijk Hoebens “White
Een jaar na het overlijden van Motörhead-frontman en rock ’n roll-icoon Lemmy Kilmister kwam Effenaar-programmeur Marco Roelofs met het lumineuze idee om een passend muzikaal eerbetoon aan Lemmy te creëren. Geen slappe coverband die elke avond hetzelfde setlistje afdraait, maar het echte werk in de geest van de compromisloze rockgod van weleer. ‘Wie kan dat beter vormgeven dan Death Alley?’, bedacht Marco al snel, ongetwijfeld met de weergaloze Hawkwind-cover Motorhead
Noorderslag, altijd zwaar. Het gros van het publiek, de bands en de verzamelde journalisten heeft inmiddels vier heftige dagen en nachten in de benen. De bands die we vandaag gaan zien staan dan ook gegarandeerd voor moeilijke zalen. Met de hectische drukte in de Oosterpoort staan die overigens wel altijd vol. Het stevigere werk is deze zaterdag vlak op elkaar geprogrammeerd in de Binnenzaal en de Marathonzaal. We pendelen in
Er zitten al twee lange avonden op, maar dat mag de rock ‘n’ roll-pret niet drukken. De Never Mind The Hype-redactie stapt vanavond dapper weer het koude en regenachtige Groningen door op zoek naar de beste heavy, alternative en deviant acts die de toekomst zijn. We komen terecht bij het surrealistische The Moonlandingz, het duistere Ortega en het catchy Mozes & The Firstborn. Door: Tim van der Steen, Christel de
Dag twee, per definitie en traditie op een festival zo’n dag die net wat stroever start dan de eerste. Op Eurosonic blijkt het zwaartepunt van heavy bands duidelijk later op de avond te liggen, voor beide problemen hebben we een oplossing bedacht: de Never Mind The Hype showcase in De Kar. Daar trappen we vandaag al om 17.00 uur af met de eerste heavy hitters. Daaropvolgend vliegen we als idioten
De kop is eraf in Groningen. De eerste dag van een beukende avond Eurosonic zit erop. Team NMTH was in De Spieghel, Der AA Theater, De Etage en Huize Maas en vertelt je wat de volgende generatie creme de la creme in de heavy, alternative en deviant muziekscene is. Ben je vanavond in Groningen? Vergeet niet even bij ons langs te komen in De Kar! Door Jurgen de Raad, Marije
Fatso Jetson nam na zijn oprichting in 1994 in de Californische Palm Desert al gauw een pioniersrol op zich. De neven Mario en Larry Lalli (ex-Yawning Man) worden geroemd als mede-grondleggers van de stoner, zoals die voor een aanzienlijk deel ontkiemde in de Palm Desert-scene. De scene waarvan de onlangs bij NMTH besproken Brant Bjork – nieuwe plaat uit, lees: de recensie – en bands als Kyuss, Fu Manchu en
‘’Is er leven op Pluto? Kan je dansen op de maan? Is er een plaats tussen de sterren waar ik heen kan gaan?’’ Probeert U Helgië eens, een zuiders land, gevat beschreven door nieuwe metalsensatie Fleddy Melculy. Naast acts als King Hiss, Turbowarrior of Steel, Tangled Horns, Kapitan Korsakov, It It Anita, Cocaine Piss, Goe Vor in den Otto, Powerstroke en Your Highness, een van de vele, harde bands die
Vrijwel iedereen heeft in het leven meegemaakt hoe het is om te rouwen. Maar om dat rouwproces om te zetten in muziek als uitlaatklep en het ook daadwerkelijk uit te brengen op plaat is natuurlijk erg bijzonder. De band Wretch is opgezet door Karl Simon (zanger) om zijn rouwproces rondom de dood van vriend en ex-bandmaat Jason McCash (ex- The Gates of Slumber) te verwerken. In april staat de groep
Incubate mag wat kleiner zijn dan het ooit was, maar dat neemt niet weg dat het een festival is vol intrigerende, bijzondere acts. In Dudok, tegenover de 013 organiseert ook de Little Devil een stukje onder de noemer Little Devil XL. Op de zondagavond keken en luisterden we daar én in 013 naar het zwaardere werk dat Incubate te bieden heeft. Tekst Guido Segers, foto’s Paul Verhagen Het is ook
Voor de derde maal vond zaterdag 3 december Leeuwardens jaarlijkse black/blackened sludge/death-doom metal festival Into Darkness plaats, zeg maar: het meer zwartgallige broertje van de grotere festivals Into The Grave en Into The Void. Dit jaar kwam de organisatie op de proppen met een – zo mogelijk – nog breder aanbod van stijlen binnen de meest donkere uithoeken van de metal. En, met weer een groter aantal aantredende bands. Poptempel
Het klinkt als een veelbelovend vervroegd Klaas- of Kerst-cadeau, een tour waar Iggor en Max Cavalera samen op het podium staan om hun ‘magnum opus’ Roots ten gehore te brengen tijdens de Max & Iggor Cavalera Return To Roots Tour’. Het is dan ook aardig druk in de grote zaal van 013, maar met een stevige ticketprijs niet uitverkocht. Tekst: Guido Segers, foto’s: Jostijn Ligtvoet In 1996 kwam ‘Roots’ uit,
Er was eens een bandje, dat heette Peter Pan Speedrock. Ze speelden vette rock’n’roll, maar dan net wat sneller, dus dat noemden ze dan speedrock. Ze begonnen met spelen in 1996 en na 20 jaar drank, drugs & rock ’n roll vonden ze het wel mooi geweest. Daarom was het op 26 november 2016 tijd om een laatste show in de Effenaar te doen. Wij waren daar (wa denkte zelf?) bij. (Dit artikel
Het goede avondje is gekomen en deze makkers staken zeker niet hun wilde geraas. Sterker nog, één van de twee bands op het podium vanavond in 013 mag zich met recht één van de lompste bands ter wereld noemen. Ik heb het natuurlijk over Meshuggah, dat samen met High On Fire Europa onveilig maakt. Tekst Guido Segers, foto’s Paul Verhagen Beide bands hebben nog vrij verse waren om aan de
Vanaf de aankondiging van The Sound Of Revolution hing er al direct een sfeer omheen dat er iets speciaals stond te gebeuren. Dit vermoeden werd versterkt toen het festival in het Eindhovense Klokgebouw enkele dagen van tevoren uitverkocht. Het was immers lang geleden dat er zo’n groot ‘hardcorefeestje’ georganiseerd werd in Nederland, compleet met een line-up van legendarische bands, underground acts en jong talent. Een feestje waar niet alleen de
Het lijkt wel een gewoonte te worden bij de Detroitse disco-dandy’s van Electric Six om in november richting Europa te trekken. Afgelopen weekend serveerden ze onder leiding van ‘dance commander’ Dick Valentine een drietal shows in ons land. Voordat ze Utrecht en Maastricht verblijden met hun dampende, funkende garagerock, trappen ze de boel in gang in het Nijmeegse Doornroosje. Danger! High Voltage. Als vast voorprogramma maken we eerst kennis met
Het Soulcrusher Fest heeft een interessante line-up, die een grote groep bezoekers naar Nijmegen trekt op deze zaterdag. Vroeg in de middag loopt het al aardig vol binnen in Doornroosje, voornamelijk voor de bands Entombed AD en Voivod, maar zeker ook voor de verdere line-up. Discussies in de lobby gaan over wat Flammkuchen eigenlijk zijn en er wordt door platenbakken geneusd. Het is een kleine metalmarket in de lobby met
Voor een band die ruim 35 jaar meedraait zijn tien studioalbums wat magertjes natuurlijk. Maar, Metallica is veel meer dan zomaar een band. Naast een goed geolied merk blijven de ‘four horsemen’ een livemachine pur sang. Some kind of monster! Wanneer je in de beginjaren gelijk een rij klassiekers uit weet te brengen kan je daar in feite op blijven teren. Europe liet dat onlangs nog in de 013 zien.
De magie van deze instrumentale post-rockers uit Tokyo kan ver reiken. Zowel op plaat als live kunnen hun doorgaans dynamische, kleurrijke composities heel betoverend werken. Live is die beleving mogelijk nog groter, denkend hierbij aan die knap meevoerende show van vorig jaar op het Leeuwardense Into The Void festival. Zie daartoe dit verslag. Het onlangs uitgekomen Requiem For Hell – MONO´s negende album sinds het ontstaan van de band in
Het weekend is begonnen en dat zie je terug in de drukte op Le Guess Who?. Veel festivalgangers die een dag komen genieten van het afwisselende weekendprogramma met onder andere Savages, Dinosaur Jr., Julia Holter, Black Mountain, Swans en Suuns. Voor zowel de vrijdag als de zaterdag zijn de verwachtingen hooggespannen, zeker na de uitstekende start op donderdag. Ook het weer is in ieder geval wat positiever gestemd. Weet Le
Wanneer werkend Nederland zich op een regenachtige avond door de drukke avondspits en de lange files richting huis of elders wringt, dringen bij een nagenoeg uitverkochte Heineken Music Hall de eerste bezoekers naar binnen. De Amerikaanse hardrockband Alter Bridge met über-charismatische frontman Myles Kennedy maakt zich op voor één van hun concerten in de The Last Hero tour, de naam van hun recentelijk verschenen album. Tekst: Silvia de Roo, foto’s:
Het is alweer de tiende editie van Le Guess Who?, het Utrechtse ontdekfestival pur sang. Een feestje dat inmiddels internationale roem krijgt voor spannende programmering waarbij nog ruimte is voor experiment en extremen. De enorme diversiteit in sound en setting zorgt gegarandeerd voor verrassingen dit weekend. De grootste tegenvaller op donderdagavond is het weer: flink koud en veel regen. De overtocht tussen de zalen in de binnenstad en bijvoorbeeld De
De geweldige livereputatie, recent weer onderstreept met een van de beste shows op Lowlands, heeft ze ongetwijfeld geen kwaad gedaan, maar Biffy Clyro had over fans sowieso al niet te klagen. En zo stonden ze maandag in een strak uitverkochte Ronda in Utrecht en weten ze woensdag nog eens 3000 mensen naar 013 in Tilburg te krijgen. Plus twee verslaggevers van Never Mind The Hype. Biffy Clyro speelt strak, hard
Een goede 900 jaar hebben we er geen last van gehad in Nederland, maar op zondagavond is er toch weer een stel Vikingen in Tilburg aangemeerd. Amon Amarth staat live ook altijd garant voor een gave show, dus wij gaan eens kijken wat de mannen dit keer te bieden hebben. Tekst: Guido Segers, foto’s: Paul Verhagen Het percentage drinkhoorns is een lichte tegenvaller, maar de package deal, waar de Viking
…maar de beelden van de stripclub zijn gecensureerd. Sorry voor dit hypen… Voor de baasjes van Magnetic Spacemen was het na onder meer de tattooshop in Den Haag en de Haarlemse platenzaak van het eigen label, wel de zoveelste toplocatie op rij. Popronde Emmen 2016 beloofde er op voorhand ‘weer eentje (voor in de boeken)’ te worden. Was er vorig jaar al een spontane NMTH-stage opgetrokken in een Kever-garage, ditmaal
De zonnige Californiër Brant Bjork stond mede aan de wieg van stoners van het eerste uur Kyuss. De Amerikaan is van origine drummer, zat zodoende ook op de kruk bij stonerpunkers Fu Manchu en koppelde vervolgens zijn naam aan door hem opgerichte bands, waarin hij als frontman de gitaar en microfoon pakt. Met Brant Bjork and The Bros werden twee albums uitgebracht en met latere (begeleidings)band The Low Desert Punk Band was
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.