Moonspell en Cradle of Filth brengen nostalgie naar Tilburg

Moonspell in 013, foto Paul Verhagen

Cradle of Filth en Moonspell zitten de komende periode met elkaar in de tourbus. Diezelfde bus weet ook zijn weg naar het Tilburgse 013 te vinden op deze donderdagavond. Beide bands gaan al mee sinds begin jaren ’90 en lijken de hoogtijdagen toch een beetje achter de rug te hebben. Neemt niet weg dat zowel Cradle of Filth als ook Moonspell allebei een heel sterk nieuw album in de achterzak hebben voor deze tour. Er zijn zo meer overeenkomsten tussen beide bands te vinden, maar ook grote verschillen; waar de Portugezen een hecht collectief vormen, is de Britse duiventil vooral het kindje van frontman en bandbaas Dani Filth. De combi levert vandaag in ieder geval een stijf uitverkocht huis op.

Tekst: Reno van der Looij, fotografie: Paul Verhagen

MOONSPELL
Hoewel Moonspell de afgelopen tournees vooral teerde op het oude werk met een ode aan het ‘Irreligous’ album uit 1996 ligt de nadruk vanavond op het nieuwe ‘1755’ werkstuk (lees de review hier). Het album dat handelt over de zware aardbevingen in Lissabon in dat betreffende jaar. De volledig in het Portugees gezongen tracks komen goed binnen als wordt afgetrapt met ‘Em Nome Do Medo’ en titeltrack ‘1755’. Of de band zelf wel compleet op het podium staat is door het dikke rookgordijn overigens tijdens deze eerste tracks giswerk.

Moonspell in 013, foto Paul Verhagen

Voor de liefhebbers van het oude werk is het even wachten totdat ‘Opium’ wordt ingezet. Direct gevolgd door een vurige uitvoering van ‘Night Eternal’. Wie de stille hoop koestert dat, net als een paar jaar terug in Eindhoven, wederom Anneke van Giersbergen bij een uitvoering van ‘Scorpion Flower’ ten tonele verschijnt komt bedrogen uit. Maar dat wordt prima opgevangen door Cradle of Filth-zangeres Lindsay Schoolcraft die een eigen fraaie invulling geeft aan de gastvocalen en het duet met frontman Fernando Ribeiro. Het uurtje Moonspell vliegt om en na een krachtige uitvoering van ‘Todos Os Santos’ worden als uitsmijters bijna vanzelfsprekend overtuigende uitvoeringen van ‘Alma Mater’ en ‘Full Moon Madness’ ingezet. Een bevlogen en enthousiast Moonspell neemt het aanhoudende applaus vervolgens gretig in ontvangst.

Cradle Of Filth in 013, foto Paul Verhagen

CRADLE OF FILTH
Cradle of Filth heeft zich een beetje in een moeilijke positie gebracht sinds het succes- en doorbraakalbum ‘Dusk and her Embrace’. Te extreem voor de mainstream en te soft dan wel te kitscherig voor de “true” black metaller of wat daar dan ook voor mag doorgaan. Dani Filth is door de jaren heen het enige originele bandlid. Alleen aan gitaristen heeft de kleine frontman al zo’n klein dozijn versleten. Neemt niet weg dat er vanavond een goed geoliede en strakke metalmachine staat te spelen. De setopener ‘Gilded Cunt’ klinkt nog wat rommelig, maar vanaf het sterke ‘Beneath the Howling Stars’ is het genieten. Over de vocale prestatie van Filth is al veel gezegd en geschreven. Een typisch gevalletje van love or hate, maar het blijft knap hoe de schelle hoge screams die door merg en been gaan, worden afgewisseld met donkere grunts. De potsierlijke outfit nemen we daarbij maar voor lief.

Net als bij ‘special guests’ Moonspell ook nu veel nieuw werk op de setlist, wat met de sterke recente release van ‘Cryptoriana – The Seductiveness of Decay’ bepaald geen straf is. Uiteraard is de publieksreactie bij de kraker ‘Dusk and Her Embrace’ net even enthousiaster. Na zo’n 60 minuten vakkundig beukwerk, waar al voorzichtig richting de encore wordt gewerkt, begint toch ergens de spreekwoordelijke schoen te wringen. Cradle overtuigt, maar na dit uur zou het prima zijn om er met een knal van een toegift uit te gaan. De show duurt echter vervolgens met bijna een uur en drie kwartier op de klok gewoonweg te lang. En dat maken ook de klassieke tracks zoals ‘Her Ghost in the Fog’ en ‘From the Cradle to Enslave’ niet meer goed. Volgende keer een paar nieuwe nummers minder en een uur en een kwartier knallen maakt de show van een 7-tje tot een dikke 8 als rapportcijfer. Less is soms echt more.

Meer fotografie van Paul Verhagen vind je op zijn site paulverhagen.nl.