De Alice Cooper trein dendert onverstoord het 55ste jaar in

Alice Cooper in 013, foto Paul Verhagen

Al vijf decennia reist het circus dat Alice Cooper heet langs de podia van de wereld. Inmiddels bracht de koning van de shockrock de 27ste plaat uit in juli. Er zijn er niet zoveel die op een zelfde hoogte verkeren en op maandagavond is de zanger weer eens in het land.

Tekst: Guido Segers, fotografie: Paul Verhagen

Het publiek valt meteen op, want ook dit lijkt een goede vijf decennia te spannen qua leeftijden. Dat maakt het gebeuren misschien nog meer bijzonder. Niet alleen toert Alice Cooper al gruwelijk lang, hij blijft ook nieuwe fans aantrekken met zijn bijzondere vaudeville liveshow. Want laten we eerlijk zijn: heel veel is er niet nieuw aan het optreden vanavond, maar waarom zou je ook? De show van Alice Cooper verkoopt gewoon de grote zaal van 013 uit, dan doe je toch iets helemaal goed.

Nadat het immense doek valt en de band tevoorschijn springt in een decor, wat meteen veel verrassingen belooft, gaat het publiek dan ook lekker uit zijn dak. Cooper zelf verschijnt (en zal dat de hele show lang doen) vanuit diverse uithoeken van het podium. Het zinderende enthousiasme in de zaal heeft even tijd nodig, voordat hitje ‘No More Mr. Nice Guy’ het weer op doet laaien. Nummertje uit 1973 dus, dat vrolijk door jong en oud mee gebruld wordt. Meezingen wordt sowieso veel gedaan deze avond.

Alice Cooper in 013, foto Paul Verhagen

Cooper klinkt ook gewoon prima. De grommende vocalen, de uithalen en wilde performance: alles klopt. Het ene moment staat hij met zijn wandelstok te twirlen, even later met bankbiljetten aan een degen te zwaaien, maar de show kent geen enkel moment van onderbreking. Het wordt bijna normaal dat er continu een act plaatsvindt op het podium en sommige zaken gaan helemaal aan bepaalde leden van het publiek voorbij (zoals bij de drie jongens die voor me foto’s van gitariste Nita Strauss staan op te zoeken op hun telefoons en aan elkaar te tonen).

De band mag trouwens ook even lekker los halverwege de set met een majestueuze reeks soleerwerk. Cooper neemt namelijk niet zomaar een stel hired guns mee op tour, maar absolute toppers en dat is te horen. Het publiek smult ervan, maar na dit intermezzo komen natuurlijk de échte hoogtepuntjes van de show. ‘Feed My Frankenstein’ met een enorme pop die over het podium danst bijvoorbeeld, dat blijft toch een wow-moment dankzij de omvang en daarna gaan we natuurlijk de sequentie in van nummers, die naar de onthoofding van Alice Cooper leiden.

Alice Cooper in 013, foto Paul Verhagen

Ook dat doet Alice Cooper al meer dan 40 jaar, maar het moment van overwinning als Cooper weer het podium opstapt met dat afgehakte hoofd in de hand is er gewoon. Hij leeft toch nog! Smullen is het, ook als dat snijdende ‘I’m Eighteen’ volgt. Goed, als het dan tijd is voor de encore weet iedereen hoe laat het is en ‘School’s Out’ (inclusief klein Pink Floyd intermezzo) wordt uit volle borst meegezongen.

Alice Cooper in 013, foto Paul Verhagen

Alice Cooper mag dan geen shock meer teweeg brengen, zijn optredens staan als een huis (iets wat toch niet helemaal opging voor de kroonprins van de shockrock vorige week in Eindhoven). Tegenwoordig is Alice Cooper ook bekend om zijn restaurants en golftoernooien, maar hier op het podium komt hij toch het beste uit de verf.

Meer foto’s van Paul Verhagen op zijn website en hieronder: