Een dagje Southern Lord laat je verbaasd achter

Sunn O)) in Melkweg, foto Jan Rijk

Circle in Melkweg, foto Jan Rijk

De Europese tak van het vermaarde Southern Lord Records presenteerde zich op zondag 29 oktober met een showcase in de Amsterdamse Melkweg. Het platenlabel dat is opgericht door Greg Anderson (Sunn O))), Goatsnake), is er ééntje voor de heavy-connaisseur. Aanvankelijk wordt er nog doom, stoner en dronemetal van de wat meer experimentele aard uitgebracht. Hoe divers dit label zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld, blijkt uit de acht bands die wij vanavond voorgeschoteld krijgen.

Tekst: Timothy Aarbodem, fotografie: Jan Rijk

Vitamin X in Melkweg, foto Jan Rijk

Big Brave, foto Jan Rijk

VITAMIN X
Aan de Amsterdamse hardcore-veteranen van Vitamin X de eer om de dag te openen. Terwijl het publiek binnendruppelt, komt de band rustig aan het podium op. Ze ogen een beetje zenuwachtig en beginnen met een valse start; de drummer hoort gitaar niet goed omdat de monitorman nog een beetje lag te slapen. Opener ‘You Suck’ neemt deze zenuwen weg en al snel vliegen de eerste leden al in de lucht. Zanger Marko Korac claimt dat zij misschien wel de ‘snelste band van het festival’ zijn, met nummers van 30 seconden geef ik hem geen ongelijk. 19 jaar geleden hebben ze al in de Melkweg gespeeld, toen was hun special guest en extra gitarist Georgios Maxouris pas twee jaar oud. Die blijkt overigens een goede aanvulling te zijn. Wie zich nu nog afvraagt waarom Vitamin X op deze showcase staat, Korac brengt het goede nieuws dat hun nieuwe plaat op Southern Lord uitgebracht gaat worden.

BIG BRAVE
Big Brave is een post-rocktrio uit Montreal, Canada. De hoge, haast zoete zang van zangeres Robin Wattie, is een mooi contrast met de zware, sludge-like gitaren. Echter, vanwege de statige stijl en de weinige variatie in de nummers, blijft de band een beetje hangen en weet helaas de aandacht niet vast te houden, Hopelijk herpakken ze zich, over anderhalve week zijn ze tweemaal op Le Guess Who? in Utrecht te zien.

Okkultokrati in Melkweg, foto Jan Rijk

OKKULTOKRATI
Het zes man sterke Okkultokrati uit het Noorweegse Oslo maakt, hoe kan het ook anders, een mix van black, old school heavy metal, punk, en zelfs wat invloeden van wave en shoegaze zijn erin te herkennen. Eén van de leden staat achter een tafel met effecten en synths en maakt daarmee subtiele soundscapes. Het is een fijne toevoeging aan de klassieke opstelling en zorgt voor een lekkere, monotone trip. Oh, en bij dezen nog even een shout-out naar de bassist met een T-shirt van de Haagse cultband Orange Sunshine!

Het is een strak tijdschema en dat is jammer, want er moet tussendoor bijvoorbeeld ook nog even rustig gegeten kunnen worden. Hierdoor moet een bezoek aan Wolfbrigade helaas sneuvelen. Het schema houdt de vaart er goed in, maar er is zo veel te beleven, dat het wel fijn zou zijn als er iets meer ruimte is. Om even te ademen en wat tijd te hebben voor zelfreflectie.

Circle in Melkweg, foto Jan Rijk

CIRCLE
Dat momentje van zelfreflectie zou erg fijn zijn geweest na het Finse Circle. Glammed-up à la Spinal Tap komt deze formatie het podium op. Maar schijn bedriegt; er weerklinkt een wervelstorm aan geluiden, sferen en genres. Het ene moment zijn ze folky en prog, het andere moment hoor je weer spacerock, kraut en zelfs klassieke metal-invloeden. Zanger-toetsenist Mika Rättö lijkt bezeten en valt zelfs van zijn kruk. Ze sluiten af met het Stooges-achtige Terminal van hun onlangs uitgebrachte plaat met dezelfde titel, inclusief de meest epische rock n’ roll-pose van de hele band! De krankzinnigheid van Circle laat het publiek beduusd achter, wow.

Magma in Melkweg, foto Jan Rijk

MAGMA
Nog voordat Magma begint, komt de zangeres met de mededeling dat een deel van hun instrumenten vanwege een fout van een Noorse vliegtuigmaatschappij nog in Kopenhagen staat. Het was dus nog de vraag of zij wel konden gaan optreden, maar met hulp van de Melkweg en de bands hebben zij gelukkig een groot deel bij elkaar weten te sprokkelen. Op hun social media is zelfs te zien dat een Amsterdamse fan genaamd Berend Dubbe (zelf niet onverdienstelijk musicerend in Bauer) zijn bekkens beschikbaar stelt, wat een held! Het Franse collectief is al in 1969 opgericht door drummer en bandleider Christian Vander en lijkt vandaag misschien wel een vreemde eend in de bijt, ware het niet dat hun drieluik Retrospektiw opnieuw is uitgebracht door Southern Lord. Evenals Circle is het lastig een peil te trekken op het genre wat ze precies spelen. Zelf noemen ze het Zeuhl, wat ‘hemels’ betekent in de fictieve taal waarin zij zingen. De mix van bebop (Vander is naar eigen zeggen erg beïnvloed door saxofonist John Coltrane), klassieke muziek en (prog)rock laat in ieder geval heel veel mensen vol bewondering achter.

Magma in Melkweg, foto Jan Rijk

Unsane in Melkweg, foto Jan Rijk

UNSANE
Unsane neemt geen gevangenen en vanaf de eerste tel zijn ze aan. Met roots in de New Yorkse noise- en hardcore-scene van eind jaren ‘80/begin jaren ‘90, brengt het trio een loeiharde set ten gehore. Hoewel de muziek erg intens is, merk je dat de drie maten al lang mee gaan. Ze lieten net de nieuwe plaat Sterilize los en toonden zich ook op Desertfest in Antwerpen van hun meest vernietigende kant. Zichtbaar genieten ze van het sonische geweld dat ze met elkaar voortbrengen. Zanger en gitarist Chris Spencer schreeuwt zijn strottenhoofd kapot, maar evenals zijn collega’s blijft hij zijn intensiteit vasthouden van begin tot eind. Sterker nog, aan het eind schakelt Unsane nog een tandje erbij en laat zien dat zij na bijna dertig jaar nog steeds geen gas terugnemen.

Unsane in Melkweg, foto Jan Rijk

Sunn O)) in Melkweg, foto Jan Rijk

SUNN O)))
Man, eigenlijk ben je na zo’n band als Unsane al helemaal verzadigd, maar wij moeten nog even door. De muur van Sunn Model T-versterkers staat al netjes klaar in The Max, de zaal is ook merkbaar kouder geworden om in de sfeer te komen. De gastheren van Sunn O))) beginnen iets later dan gepland, maar daar is dan eerst zanger Attila Csihar solo met zijn diepe keelzang en stemacrobatiek. Als je naar Sunn O))) gaat, weet je dat je terecht komt in een aardbeving van geluid, maar toch druipt men al snel af. Het is een aanslag op je zintuigen en de eerste die flauwvalt is ook al snel een feit. Meer naar voren in de zaal zit men wel lekker in zijn eigen wereldje. De welbekende decibellen die zij voortbrengen blijven hoe dan ook indrukwekkend, maar in de wat subtielere passages wordt het experiment met instrumenten zoals een trombone en Fender Rhodes niet geschuwd en die vormen zo een fijne afwisseling. Echter, toch mist er vanavond iets. Misschien is het na een dag van zeven heftige, maar toch zeer diverse bands, een beetje overkill? Het is misschien een beetje vloeken in de kerk, daarbij heeft Sunn O))) wel meer inspirerende performances gegeven op Nederlandse bodem…Toch mag Anderson erg trots zijn op wat hij met zijn Southern Lord Records vandaag heeft neergezet.