Ik denk eigenlijk dat de enige die echt een review van de laatste Darkthrone plaat, de leden zelf zijn. Het zal ongetwijfeld zo zijn dat Fenriz een complete collage van seventies proto metal, d-beat punk, heavy metal en obscure shit door elkaar gegooid heeft en daar kwam Eternal Hails….. uit voort. Het klinkt op basis van die titel als een soort hommage aan de klassieke bands, maar die vijf puntjes doen
We ploegen alweer een dikke twee weken door de maand augustus en ondanks dat in deze maand traditiegetrouw niet veel nieuwe muziek het daglicht ziet, weten redacteuren Guido en Joost nog wat parels op te duiken. Eerlijk is eerlijk… De releases die worden besproken in deze editie Hardhitting Albumreviews zijn al een aantal weekjes oud, maar dat mag de pret niet drukken. Guido gooit deze keer drie albums door de
Misschien heb je al eens een van mijn stukjes gelezen over dungeon synth releases, zo niet, dan is deze review een goed beginpunt. Nou, waar dungeon synth onheilspellend, donker en gloomy is, bestaat er ook een subgenre dat dit weer een beetje op z’n kop gooit. Dat heet comfy synth… en dat verzin ik niet. Acts in dat straatje hebben namen als Grandma’s Cottage, 3 Little Kittens, The Friendly Moon, Mushroom
Na een onstuimige periode door corona lijkt het dit jaar toch echt te gaan gebeuren: Popronde 2021! Hoewel de festivalzomer compleet van de kaart is, houden we goede hoop dat het tofste rondreizende festival van Nederland weer enigszins als vanouds doorgaat, beginnend op zaterdag 11 september in Nijmegen. Om dat voorpret even keihard gaande te houden, is het tijd voor een nieuwe voorstelronde! Met onze rubriek Profiles in Popronde gaan
In 1991, het jaar dat Mordred zijn tweede album In This Life uitbracht, werd de band gezien als voorloper van een nieuw crossover genre. De hoogtij dagen van thrashmetal lagen inmiddels achter ons en een frisse wind was nodig om weerstand te bieden tegen de enorme kracht van opkomende grunge-bands. In This Life had de juiste ingrediënten om de band groot te maken. De thrash van weleer werd aan alle
Ik heb een eigen blog, dat heet Stranger Aeons. En als ik groot ben, wil ik dat mijn blog net zo gerespecteerd is als Addergebroed. Nee, serieus… Addergebroed is zo’n voorbeeld van een webzine met continue hoge kwaliteit content, een integere aanpak en een duidelijke focus. Een platform als Never Mind The Hype is wat breder georiënteerd, maar respecteert de underground en daarom vonden we de eerste boekvorm van Addergebroed
Hoe begin je aan een review van een Amenra plaat? Ik heb geen idee. Er is zoveel te vertellen over De Doorn, dat ik eigenlijk niet weet of ik aan de muziek toe kom. Het is de eerste plaat in het Nederlands, of Vlaams als we precies willen zijn. Een taal, die dichter bij de band ligt, maar ook de expressie en poëzie in de teksten ten goede komt. Het
Death SS is een bandnaam die de groep in kwestie niet altijd vooruit geholpen heeft. Laten we om verwarring te voorkomen dat even ophelderen. De volledige naam van de band is ‘In Death of Steve Sylvester’, Death SS was daarvoor de korte versie. Het is ook niet echt heel moeilijk om iets verder te kijken en te zien dat de band ook niks van nationalistische thematiek heeft of politieke onderwerpen.
Normaliter droogt de stroom aan releases in de zomer rap op, om pas in september weer aan te zwellen tot een brede rivier aan nieuwe muziek. Nu zitten we al in de derde week van juli en lijkt er nog geen stoppen aan. Wat we ook doen: de albumpromo’s klotsen door de filters en over de randen van de mailbox. En dan is er de afgelopen maanden ook al zoveel
Tijdens de verschillende lockdown periodes zijn de redacteuren van NMTH zich massaal gaan storten op de albumreviews. Eén recensent loslaten op een album of ep is leuk, twee of meer kan wellicht nog veel interessanter zijn. Dat was de gedachte bij het bedenken van het format Back to Back Beukplaat. Dat kan meerdere kanten op gaan: de één duikt het liefst in een hoek van ellende en de ander is
Van alle gesneuvelde metalfestivals deze zomer bleef er één fier op de agenda staan: Dynamo Metalfest, vorig jaar verplaatst naar augustus 2021, bleef toch maar gewoon namen strooien gedurende 2021. En hoewel we enkele maanden terug nog sceptisch waren over een beetje festivalzomer, heeft die gok potverdorie toch maar eens goed uitgepakt: Dynamo Metalfest gaat door! Het lijkt toch maar dat DMF het eerste metalfeest in ons land wordt met
We leerden KIEFF een tijdje geleden kennen door hun Das Anton EP uit 2019, die ons Bruut Nationaal Product haalde. Hoewel een erg lekkere EP, was het toch single Game Time dit jaar die ons echt even de oren deed spitsen. Hoe flikten gitaristen Jasper Werij en Michiel Thompson, bassist Milo Mooi Wilten en drummer Bart van der Ven het om de diverse elementen die ook hun eerste EP omvatten,
We geven je wederom een kwartet aan Hardhitting Albumreviews uit de pen van Guido Segers. De onbetwiste hardhitter-koning neemt voor deze editie een viertal uiteenlopende albums onder de loep. Ondanks gemengde gevoelens over het oeuvre van Perturbator, stort hij zich toch vol goede moed op het laatste broedsel Lustful Sacraments. Zijn open blik en nieuwsgierigheid weerhoudt Guido eveneens niet om het album En Delirium van Grief Collector te beluisteren en te
AFI mag dit jaar 30 kaarsjes uitblazen. Tijd voor een feestje zou je denken maar de Amerikanen zijn al meer dan tien jaar niet in Nederland of België geweest. Bovendien hangt dat verdraaide virus nog in de lucht. Gelukkig verzachten ze de pijn met inmiddels het elfde album Bodies. Zoals we de formatie kennen rockt het muzikaal alle kanten op. Aangevoerd door de kenmerkende klanken van zanger Davey Havok. Als
Alsof de man niks anders te doen heeft dan het afstruinen van de krochten van Bandcamp, Spotify en duistere platenzaken, levert redacteur Guido zonder blikken of blozen een arsenaal aan Hardhitting Albumreviews in bij de eindredactie. Er wordt een blik opengetrokken met nieuw materiaal van Burning Witches die een hommage brengen aan de goden van de heavy metal. Opgevolgd door Grey Aura die zonder schroom een nusje flamenco mengen met
Niklas Göransson doet interviews. Heel veel interviews. Die publiceert hij vervolgens op zijn website en in zijn periodieke ‘magazine’ Bardo Methodology. Er zijn inmiddels zeven edities beschikbaar. Toch is Bardo Methodology (BM) niet echt een magazine in de traditionele vorm. Het gaat zeker wel eens over een laatste album, maar nooit met de luchtigheid van het contemporaire. BM’s zijn schrijfsels die je in je boekenkast zet, naast naslagwerken als Black
Terwijl de zon gelukkig steeds harder begint te raken, knallen de Hardhitting releases nog steeds op volle kracht door. Dus hebben we weer vier releases voor je gefilterd uit de maalstroom aan nieuwe heavy platen. Redacteur Guido Segers duikt de duisternis in met het Roemeense Dordeduh, een spin-off van black metalgrootheid Negură Bunget, Karin Leijs neemt een EP van metalcore-klasbakken Of Mice And Men onder de loep (deel 2 van
“Welcome to Hell!”, roepen de drie Londense twintigers van Black Midi in koor tijdens de Cavalcade Listening Party Extravaganza. Het cliché dat een tweede plaat altijd moeilijk lijkt voor een act, kan men hier gelijk uit het raam gooien. Black Midi maakt sinds ze begonnen in 2017 allesbehalve makkelijke muziek. Het drietal weet wat ze kunnen en denkt absoluut niet in hokjes. Door Lodewijk Hoebens “It’s a banger”, vult drummer
Voor de gelegenheid schotelen we je dit Pinksterweekend vier dikke beukers voor waar de Heilige Geest ‘U’ tegen zegt. Guido Segers duikt in de digitale gamewereld met de soundtrack van Layr voor het spel Vulgord’s Tower. Terwijl hij al dagenlang zit te gamen met de soundtrack op repeat, ramt Zeeuwse deltawerk Gijs Kamphuis er drie luistersessies doorheen. Zoals we van Gijs gewend zijn inmiddels, ligt er natuurlijk Belgisch vinyl op
Er wordt vaak geklaagd over metalfestivals, waar de headliners voornamelijk bestaan uit bands die al in de jaren tachtig of nog langer geleden zijn begonnen en die hun creatieve hoogtijdagen ook al achter zich hebben liggen. Hierdoor is het voor jonge, nieuwe bands lastiger om door te stoten naar de top. Eén van de bands die pas in deze eeuw is opgericht en er wel in slaagt om de sprong
Eigenlijk weten we niet zoveel van Kwade Droes. Het is een band, ze komen uit Nederland en volgens sommige informatie is het beest gevestigd in Duitsland. Of zoiets. Afijn, het is sowieso voorbij naar het schijnt. Ik leen deze even van Addergebroed, dat het bijschrift van de nieuwe plaat citeert: “Na een smerig en heftig aards bestaan, is naar gene zijde overgegaan: Kwade Droes: 2017-2020”. De tag ‘intoxicated’ op Bandcamp
Gaan we weer met dat Hardhitting materiaal! Hemelvaart is bij ons al enkele tijd niet meer een dag van rust, maar van harde muziek. Een nieuw kwartet reviews van platen die je zeker even een luisterbeurt moet geven vandaag. Zo zet redacteur Guido Segers zijn tanden in de verdoemenis van Culf of Occult, de liveplaat van stonermetalhelden Conan en het doomduo Body Void, terwijl onze Ljouwertse scribent Wybren Nauta weer
Een band als Cannibal Corpse behoeft eigenlijk geen introductie meer. De formatie uit Buffalo, New York stond eind jaren ’80 samen met bands als Death, Morbid Angel, Obituary en Deicide aan de wieg van de Amerikaanse old school death metal. Cannibal Corpse was altijd het smerige broertje van het spul, dat met pittige teksten, geïnspireerd door horror- en slasherfilms de controverse niet schuwde. Songtitels als Entrails Ripped From A Virgin’s
We zijn door corona al zo losgezongen van de actualiteit dat we in plaats van Dodenherdenking inschakelen voor een Doodseskader-livestream. Het duurt best even voor we er erg in hebben dat het 4 mei is en dus… Schandalig natuurlijk, dus over naar Westerbork voor de traditionele herdenking bij het Nationaal Monument. Gelukkig kunnen we een indrukwekkende documentaire van RTV Drenthe ‘terugkijken’. Daarna is een moment van stilte zeer gepast en
Ik ben een groot fan van fusies tussen genres. Dat komt waarschijnlijk door een liefde voor folkpunk in de tienerjaren, hoewel daar toch ook een enorme hoeveelheid bagger in geproduceerd is. Sommige dingen werken, soms is het super cheesy, en soms is het gewoon ‘a thing that should not be’. Black metal en hiphop, kan dat? Als je luistert naar de platen van Necro en Ill Bill denk je dat
Al enkele jaren is de Zuid-Afrikaanse heavy scene in volle bloei. Van death metal tot psych tot metalcore: her en der proberen bands er een distinctieve sound uit te halen. Zo ook vandaag, want we werden alert gemaakt op twee gloednieuwe releases, die beiden gisteren online kwamen, en ons toch even de oren deed spitsen. Een goede reden om er dan ook maar even een double feature van te maken,
Dat we afgelopen weekend weer de eerste liveshows (ok, testevents maar toch hoopgevend verdikkeme!) beleefden, betekent natuurlijk niet dat de Hardhitting Albumrevies gaan opdrogen hè! Het einde aan de stroom van releases is sowieso nog niet in zicht en onze redacteuren bijten zich ook met liefde vast in die heavy, alternative en deviant albums en EP’s. Wat te denken van de nieuwe van Zweedse stoners Greenleaf? Of van de doomende
Sodeknetter, wat is het toch fijn om kleine representaties van ons vroegere leven te ervaren in deze tijd. Met nu al te lang een ferme concert-en festivaldroogte doken we vanzelfsprekend als aasgieren op een pilotevent van EKKO met Laster op het programma. Binnen luttele minuten waren de tickets dan ook uitverkocht. Het uiteindelijke resultaat na een negatieve coronatest is nog niet helemaal als het oude, met mondkapjes bij binnenkomst, een
Vier keer is scheepsrecht: Daar was zondag dan eindelijk de albumreleaseshow van de Eindhovense geweldenaren van Komatsu. De stonersludgers brachten Rose Of Jericho op 5 februari uit en dachten die op 15 januari al te primeuren in de Effenaar. Daar moest helaas een streep doorheen vanwege de lockdown die medio december als een rouwsluier neerdaalde over Nederland. Uitstel naar 20 februari hielp niet en dus werd ingezet op 12 juni
Precies zeven maanden zijn er verstreken sinds het uitkomen van The All Is One (2020); een plaat die het zogeheten Gullvåg-drieluik concludeerde en waarvan het zwaartepunt lag bij het psychedelische geluid van de band (lees de review). Of er nu wel of geen pandemie heerst: het Noorse trio is altijd zeer productief geweest. De tel ben ik inmiddels kwijtgeraakt, maar volgens ProgArchives is Kingdom Of Oblivion album nummer vijfentwintig. Nu
Ik was eigenlijk nooit echt bekend met Årabrot. Het is zo’n band waarbij je denkt dat ze al 50 jaar bestaan en altijd ergens aan het randje van je muzikale bewustzijn verkeren. Maar na het horen van Norwegian Gothic vind ik toch dat we het vaker over Årabrot moeten hebben, want wat een juweel van een plaat is dat toch. Door Guido Segers Een beetje wars van classificatie, zit de
Dirge is een post-metal band in de stijl van Isis, Pelican, Neurosis en meer van zulks. Eigenlijk een band uit z’n tijd dus, en misschien wel daarom zijn deze Fransen er in 2019 al mee gestopt. Dus waarom een release in 2021? Dat is natuurlijk de grote vraag, maar eerst even terug. Wat is post-metal ook alweer? Door Guido Segers Dat is eigenlijk een beetje vaag. Het schuurt ergens aan
Pamirt vertaalt zich naar ‘zachtjes sterven’ uit het Lets en is een artistiek project van Kristiāna Kārkliņa. Het project is ontstaan uit een reeks experimenten in 2017 in Berlijn, waarbij Kristiāna zocht naar een andere vorm van expressie dan ze vond in haar black metalband Eschatos. Het eindresultaat is een geluid dat het duistere met een statige schoonheid verenigd. Het soloproject is inmiddels een een trio, waarbij Kārkliņa wordt ondersteund
Het mag dan langzaam maar steeds zekerde een beetje als lente beginnen te voelen, we starten deze Hardhitterscollectie doodleuk met een kil potje Schotse ‘atmosferische black metal van de bovenste plank’ van Fuath. ‘Prima muziek om een verkeersboete’ te pakken, noteert Guido Segers. En ook het Belgische InHumane laat de zon niet uit je speakers schijnen met hun extreme metalmix van ‘gothic, death metal, dark metal, black metal en symfonische
Het is het tweede stream-optreden op Roadburn voor Dávid Makó, a.k.a. The Devil’s Trade. Jammer, want zijn optredens komen het best tot hun recht in de intimiteit die alleen een livesetting alleen kan bieden. Maar voor Roadburn Redux belooft het ook een speciale show te worden en als de plaat The Call of the Iron Peak een indicatie is, eentje die je niet wil missen. Dávid was zo vriendelijk om
Utrechtse black metal is toch ‘een dingetje’ gebleken de laatste jaren, zelfs binnen de toch rijkelijk bedeelde ‘New wave of Dutch black metal’ speelt de Domstad een voorname rol. Wesenwille is daarbinnen niet hagelnieuw, want de groep debuteerde al in 2018, maar wel nog relatief onbekend. Niettemin baarde het duo al het nodige opzien met de eerste ‘single’ The Descent en een deal op het Franse black metal-fijnproeverslabel Les Acteurs
Bijna 30 jaar geleden zag Moonspell het levenslicht in Portugal. In 1992 was dat nog iets bijzonders, want metal, dat was een Noord-Europese en Noord-Amerikaanse aangelegenheid. Toch wisten deze vreemde eenden uit het land van de fado snel een plekje te veroveren in de metalbijt dankzij sterke albums als Wolfheart en Irreligious. Moonspell slaagde erin met een mix van black en death metal, folk en gothic rock een uniek eigen
Weet jij nog dat hardcore ooit keispiritueel was? “When it still meant something?” Lang geleden hoor in een genre waar soms de tijd lijkt stil te staan, maar in de jaren negentig was er een heuse revolutie gaande in de muziekstijl die zich kenmerkt door agressie, stoer zijn en kei straight edge zijn (of kei niet-straight edge…). Misschien wel de radicaalste vorm daarvan is wat Krishnacore genoemd werd, belichaamd door
Inmiddels zijn er alweer bijna drie maanden voorbij in 2021, maar toch hebben we al een flinke bak releases op de digitale deurmat gekregen. En er zit nu al heel wat moois tussen, wat de eindejaarslijst ook dit jaar weer een heidense klus zal maken. Zo ook met weer een nieuwe reeks Hardhitting Albumreviews waarvan de nieuwe Pupil Slicer hoge ogen scoort binnen de redactie. Daarnaast brengen Japanse post-rock meester
Afgelopen vrijdag kwam Autarkh met een wel hele dikke debuutplaat aanzetten. Form In Motion is het eerste werkstuk van de uit de as van Dodecahedron herrezen band die eveneens op Roadburn Redux twee keer een bijzondere set zal spelen. Een nieuw hoofdstuk dus na een zware periode waarin boegbeeld Michiel Eikenaar in 2019 overleed aan de gevolgen van kanker en Dodecahedron even later eindigde. In 2020 echter, ging gitarist Michel
Naast de gangbare stroom aan reviews, video’s en tips van nieuwe heavy muziek besteden we de komende weken ook extra aandacht aan Roadburn Redux. De online viering van Roadburn vindt over iets meer dan een maand plaats en je kreeg hier al de line-up mee, én misschien ook wel de review van de ongrijpbare Belgische metalgroep Emptiness (you should!). Verwacht de komende tijd dus meer tips en recensies uit het
Binnen de Nederlandstalige black metal is het Vlaamse Gotmoor een band uit de eerste lichting. Al sinds 1996 opereren de heren, hetzij met wat tussenpozen. Dat leidde eerst nog tot enkele demo’s en compilaties vooraleer het debuut Pain Provider uitkwam. Gek een Engelstalig werkstuk, waarna even later weer een pauze volgde. En nu, flink wat jaren later, zijn deze schimheren terug met de opvolger Zonderlingen, een plaat waarmee teruggepakt wordt
Het moment is daar: een nieuwe langspeler van Kjeld uit Friesland! Met debuutplaat Skym uit 2015 wist de black metalband een ijzersterke indruk achter te laten, niet alleen op de opnames, maar ook nog eens op het podium. Black metal in de Friese taal die krachtig, grandioos en messcherp binnenkomt. En dat is niet anders met Ôfstân (afstand), de tweede langspeler en eerste release sinds de uitstekende EP Banier fan
We zitten echt in een stroomversnelling qua releases, want hierbij alweer een nieuwe bak albumreviews. Stapels albums staan te springen om deze concertloze tijden op te vullen, en natuurlijk lieten we onze speakers ook geen stof happen de afgelopen tijd, helemaal als er een stapel sneeuw ligt voor het huis. Zo haalde Prophecy Productions weer hun prijspaard van stal met Empyrium, die zeven jaar na The Turn of the Tides
For Those That Wish To Exist is alweer de negende studioplaat van Architects. Waar we in het laatste album Holy Hell uit 2018 werden meegenomen in de emoties rondom het verlies van Tom Searle, heeft de band in dit album een ander actueel onderwerp verwerkt; klimaatproblematiek. Niet voor het eerst, want dit onderwerp ligt de band nauw aan het hart en komt vaker naar voren in interviews en nummers. Tekst:
Vincent Damon Furnier opende restaurants, sportbars en heeft zelfs zijn eigen golftoernooi. Hij speelde in films en schreef zelfs nog een boek of twee. Maar Alice Cooper, zoals we hem beter kennen, is ondertussen ook een rockartiest die een mensenlevenlang op de bühne staat. Golden Earring mag dan nu als de langstbestaande liveband bekend staan, als het over fitheid gaat lijkt de 73-jarige shockrockkoning met inmiddels een carrière van 52
Opeens lijkt de lente daar: met een explosie van zonnestralen, warmte, overal oppoppende krokussen en luid tjilpende vogels. Lijkt, want meteorologisch bekeken begint de lente pas op zaterdag 20 maart. De inboxen, releaseschema’s en playlists zijn ondertussen ook geëxplodeerd. Maar dan met een stortvloed aan nieuwe releases, die even welkom zijn als de dooi en de warmte. En in tegenstelling tot de weersomstandigheden kunnen we met zekerheid en opgetogenheid voorspellen
In een zo onzekere wereld als de huidige is het fijn om toch jezelf vast te kunnen klampen aan zekere constanten. Een van de constanten waar we inmiddels al een paar jaar op kunnen rekenen is het feit dat King Gizzard & The Lizard Wizard maar blijft smijten met fantastische albums. Keer op keer blijft deze allesband zichzelf innoveren waarbij geen stijl buiten schot lijkt te blijven. In november bracht de band uit Melbourne
Hopla, daar zijn we weer met de Hardhitting Albumreviews. In maand twee én aflevering twee van dit jaar hebben we weer vier hele uiteenlopende heavy releases voor je. Vier harde, alternatieve, deviant, heavy tot kiezelharde albums (ok, waarvan 1 EP, maar dan wel op albumlengte) waarbij je speakers en oorbuizen ongegeneerd doorgesmeerd worden en het ijs zo voor je ogen van je stoep geblazen wordt. Hoofdredacteur Merijn Siben dook in
Met een ronkende kruisbestuiving van sludge, doom en black metal verblijdt het Vlaamse Alkerdeel al en aantal jaar onze oren. Op kwaliteit wordt nooit bezuinigd en met dat besef wordt Slonk hoopvol uit de verpakking gehaald. Vier jaar na het indrukwekkende album Lede is de band nu terug met dit album. Het is de vierde volledige plaat voor deze Belgen en wederom weer één om door een ringetje te halen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.