Mercyful Fate op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

De eerste heavy kilometers op het Graspop Metal Meeting-terrein zitten in de benen. De tienduizend stappen zijn ruimschoots gehaald, de nodige alcoholische versnaperingen de keel ingegoten en de bodem van de eerste fles zonnebrandcrème is reeds in zicht. Op dag 1 van het festival prijken grote namen op de poster, waarvan die van Iron Maiden de prijs wint voor most legendary of them all. De volledige review is hier te vinden op de site. In dit verslag kun je lezen over de indrukken die onze redacteuren van dienst gedurende de dag hebben opgedaan bij onder andere Stake, Celeste, Dropkick Murphys, High on Fire, Volbeat en Mercyful Fate.

Lees hier nog eens de tips van de redactie voor het geval je de komende dagen nog inspiratie nodig hebt

Tekst: Merijn Siben, Lodewijk Hoebens / Fotografie: Rob Sneltjes

Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

WHILE SHE SLEEPS – NORTH STAGE
“Its been three fucking years we’ve waited for this!”, brult de frontman van While She Sleeps na de titeltrack van laatste album Sleeps Society. Het publiek van Graspop denkt daar ook zo over want velen doen vrolijk mee. Als eerste band op één van de main stages vliegt iedereen, jong en oud, er gelijk in. De metalcore gaat er in als zoete koek en voor hun vijfde passage mogen de Britten dat eindelijk bewijzen op het hoofdpodium.
Moshpits ontstaan her en der dankzij gelikt gitaarspel. Of het nu op een fluo gele of fluo roze is maakt niet uit, want de riante riffs en hardhitting screams gieren uit de versterkers. “Welcome to the guilty party! Keep on crowdsurfing over here, the security will keep you safe”. En zo is het maar net. De band is altijd begaan met de fans. In 2017 en 2019 was de Jupiler Stage al te klein, nu heeft iedereen wat meer ruimte om drie kwartier te knallen. De beveiliging doet zijn uiterste best en dat is klasse! Hoppa… Een volgende killer breakdown volgt: “Open this place up! This is absolutely motherfucking beautiful. Make some noise for your self”. You Are We is een uiterst toepasselijk nummer over het ontstane gevoel tussen band en fans en ook nieuweling Eye to Eye kan rekenen op heel wat enthousiasme. De vocalen verdwijnen soms in de mix, maar de drums en gitaren klinken strak. De zanger zoekt de voorste rij op, neemt zelfs een duikje in het publiek en surft een eindje mee richting de fans. De interactie en verbroedering is mooi om te zien. Een beter begin van Graspop hadden we niet kunnen wensen. (LH)

Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

TRASH BOAT – JUPILER STAGE
Terwijl While She Sleeps is gepromoveerd van de Jupiler Stage naar de Main Stage kunnen we op het podium van het bekende biermerk altijd nieuwe bandjes ontdekken. Een van die nieuwere groepen is Trash Boat. Een beetje pop, een beetje emo, maar vooral een beetje hardcore. Wat opvalt is de charismatische Frontman Tobi Duncan die met enkele straffe uithalen imponeert met de ogen dicht en één met de muziek. Nu het publiek alleen nog. Het is even pech dat Toxic Shock op hetzelfde moment in de Metal Dome een thuiswedstrijd speelt en de zon stralend d’r best doet. Velen staan dan ook rustig shirts bij de merch uit te kiezen, gaan voor een snack of exploreren het terrein. Alles gaat op het gemak, want we moeten nog enkele dagen. Lekkere riffs trouwens bij tweede song Synthetic Sympathy. Met de songs is niks mis, maar wat de band een beetje mist is uitstraling. Duncan probeert er wat schwung in te brengen: “This song requires one thing. Bang your fucking heads!” De oproep heeft effect want ondertussen wordt het al wat drukker voor het podium. Gelukkig blijven mensen nieuwsgierige wezens. Aan Duncan ligt het dus duidelijk niet. Naast zijn acte de présence voorziet hij de songs ook van goede, maatschappelijke bindteksten met een duidelijke monoloog over de politiek, waar dan ook in de wereld. Er volgt nog een tribute aan Chester Bennington met Linkin Parks Given Up dat speciaal is opgenomen voor het coveralbum Songs to Save My Life en is één van de hoogtepuntjes in de set. De track Strangers van het debuut spelen ze speciaal voor de fans van het eerste uur en tot slot genieten we van He’s So Good en is voor iedereen die zich anders voelt. Laat je niet in een hokje plaatsen, maar wees gewoon jezelf is de boodschap. Daar is de weide van Graspop dé perfecte plek voor. (LH)

Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

TOXIC SHOCK – METAL DOME
Eerst maar even goed beginnen doen we in de Metal Dome, een plek die gedurende dag een prettig toevluchtsoord is vanwege de koelte. Een koelte die van korte duur is met Toxic Shock wel, want deze Belgische crossoverhelden zorgen voor een dikke thrash estafette vandaag. Met pas hun tweede show sinds corona keren ze triomfantelijk terug naar de Graspop weide. De heren nemen qua releases misschien hun tijd, met uit 2017 alweer laatste plaat TwentyLastCentury, maar qua sound niet. Dit is pijlsnelle crossover, met een kloppend hart voor de hardcore, die in vol ornaat de Metal Dome binnen komt walsen. Bands als Suicidal Tendencies en Evildead zijn de gemene deler, met een hoop eighties hardcore aanvallen erin verwerkt tot een thrashende cocktail. Beenharde grooves, hakkende passages en hoge tempo’s resulteren in een show die van begin tot eind raast en rockt. Erg vet! (MS) 

FLOTSAM & JETSAM – MARQUEE
Het is echt bizar om je te bedenken dat Flotsam & Jetsam pas voor het eerst aantreedt op het terrein van Graspop, en dan ook nog eens ten gevolge van geannuleerde bands. Toch wel een band die al sinds het fenomenale debuut Doomsday For The Deceiver uit 1986 altijd betrouwbaar heeft doorgeknald met een niet te stoppen arbeidsethos. Het leidde desondanks wel jaren tot een erg wisselvallige discografie, die pas sinds het laatste decennium eindelijk weer is teruggegaan naar de geliefde roots: melodieuze thrash van de bovenste plank. Het begint niet helemaal vlekkeloos met Dreams of Death, een razende oerknal van een thrasher met knapperig gitaarwerk, die desondanks kampt met een matig geluid en een microfoon van Eric A.K. die het de eerste helft niet doet. Dit wordt later ietsje rechtgetrokken, maar zo strak als vorige week op Into the Grave wordt het vandaag niet. Het mag niet baten echter: tracks als het furieuze Hammerhead en het galopperende Iron Maiden (tevens opgedragen aan de headliner vandaag) worden oerdegelijk gebracht. Ook I Live You Die is een crowd pleaser van jewelste, die haast een lesje thrash weggeeft dankzij de vele tempowisselingen en spelingen met snel en midtempo. Een degelijk optreden, waarbij nieuwe nummers als Brace For Impact en Burn The Sky niet misstaan naast een cultklassieker als Dreams of Death. (MS)

Flotsam and Jetsam op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

 IN EXTREMO – MARQUEE
“Ein wunderschöne guten Tag, wir sind In Extremo von Berlin.” Het is een fijne begroeting door de frontman van deze act, terwijl ondergetekende een lekker volle Marquee binnenloopt. Het is alweer even geleden dat de Duitsers in België te zien waren en volksfeestje is direct in volle gang en dat kan ook bijna niet anders met doedelzakken on stage! En nee, het zijn niet alleen fluiten, doedelzakken en traditionele snaarinstrumenten zoals de kantele of hurdy gurdy die onze oren verrassen, maar ook stevige gitaren. Het Duits blijft een uurtje overwegend de voertaal, want er zijn zo waar vele Oosterburen. Meer speciale instrumenten worden uit de kast getrokken; van een hele lange blazer oftewel de shawm tot een bijzondere harp die met stokken wordt bespeeld (tsymbaly). Het geeft de songs een uiterst diverse sound van zeer ingetogen tot uiterst bombastisch. Over bombast gesproken… Het vuurwerk knalt lekker in het rond en de houten planken trillen flink onder onze voeten. Rustige momenten zijn er ook zoals tijdens het fraaie Liam en vandaag gaan ze voor de internationale versie met Engels refrein. Rammstein riffs zijn trouwens nooit ver weg, want luister maar naar Saigon und Bagdad. De ellende van Bagdad lijkt lang geleden, maar als we naar Sarajevo en Kiev kijken hebben we als mensheid niks geleerd, aldus de frontman. Frei zu Sein is een logisch vervolg in de set en de tent staat aardig op zijn kop en de vlammen worden heviger naarmate we het einde van de show naderen. Spass machen heet dat op z’n Duits! (LH)

Mastodon op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

MASTODON – NORTH STAGE + CELESTE – METAL DOME
Misschien ligt het aan de hitte buiten, maar Mastodon geeft niet een van de betere shows weg. De toevoeging aan de North Stage is een welverdiende weliswaar, dankzij een geduchte livereputatie en uitstekend plaatwerk. Maar toch, hoewel het muzikaal allemaal snor zit, en visueel ook dankzij de vele trippy animaties, lijkt drumbeest Brann Dailor niet goed bij stem te zijn. De beste man zingt ronduit vals en weet met moeite de zanglijnen voor elkaar te krijgen vandaag, en gezien zijn grote bijdrage op de nieuwe plaat springt dat nogal in het oog. Als bij opener Pain With An Anchor zelfs de versterker er even uitklapt begint het dus niet vlekkeloos. Ondanks die stroeve start wordt het gauw goed gemaakt met het oudje Crystal Skull, gekenmerkt door die heerlijk spastische leadriff en manische samenzang. Dit wordt verdienstelijk vervolgd door Megalodon, The Crux en Teardrinker, nummers die desondanks opnieuw onderuit worden gehaald door Brann’s zang. Je kunt niet altijd je dag hebben, dus besluiten we maar nog een stukje van Celeste mee te pakken. Dat blijkt een hele goede keuze, want verdomd, dit is een knap staaltje wakker worden in de Metal Dome! Franse sludge/post-metal die met een weergaloze stootkracht wordt gebracht. Een afstraffende, explosieve sludge aanval met een dikke post-hardcore laag. Enkel het laatste kwartier is meegepakt, maar het was genoeg om even finaal weggeblazen te worden door hevige blasts snoeihard in de clinch met verzwelgende sludge metal. Dat deze band met zes albums ons nog onbekend is, is een kleine schande. Maar het is nooit te laat om te beginnen. Dik. (MS)

DEATH TO ALL – MARQUEE
Het is haast onwerkelijk hoe Chuck Schuldiner meermaals de grenzen verlegde van de metal. Een anomalie, daar de band niet alleen praktisch death metal uitvond met Scream Bloody Gore, maar vervolgens ook de technische en progressieve death metal met klassiekers als Symbolic en The Sound of Pereseverance. En dat zonder in die godganse tijd ook maar een slechte plaat uit te brengen, wat niet veel bands kunnen zeggen. Dat Chuck zo vroeg het leven liet en al die creativiteit met zich meenam, blijft dan ook een groot gemis. Dat maakt ons dan ook wat sceptisch naar Death To All, een tributeband door Death-leden Bobby Koelble, drumgod Gene ‘The Atomic Clock’ Hoglan en de driesnarige basvirtuoos Steve DiGiorgio. Bijgestaan door Max Phelps, snarenplukker en grunter bij Cynic. Toch weet die gezamenlijke muzikale vakmanschap het scepticisme gauw te doen wegvaren, want er wacht ons een sterk uitgevoerde best-of show vandaag, die dankzij goede songkeuzes in sneltreinvaart voorbij komen. Genoeg te genieten, van het pijlsnelle, geflitpe Overactive Imagination tot de meer primitieve death metal van Living Monstrosity. Het onnavolgbare The Philosopher wordt tevens opgedragen aan de helaas heengegane Death en Cynic drummer Sean Reinert. Het is een machtig mooie stukje death metal historie wat verder voorbij komt, van het snijdende Zombie Ritual tot de unieke tempowisselingen en jazzy breaks van Spirit Crusher, beide tracks die op hun manier hun tijd ver vooruit waren. Het echte kippenvelmomentje van dit goede optreden dient zich aan bij Pull the Plug, waarbij de hele zaal losbarst en het refrein mee zingt. Het blijft natuurlijk een groot gemis, zo zonder Chuck, maar desondanks biedt Death To All een verdienstelijke en respectvolle ode aan zijn legendarische Death-discografie. (MS)

Death to All op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

DROPKICK MURPHYS – NORTH STAGE
Net als bij In Extremo mogen bij het feestje van Dropkick Murphys op de North Stage de bagpipes niet ontbreken. Ze knallen The State of Massachusetts er gelijk achter aan en we gaan doorrrr. Accordeon en banjo erbij.Of is het een mandoline… Who cares!? Dansen zullen we! Met de zon stralend aan de hemel en een lekker windje over de festivalweide is het heerlijk toeven en met de inzet van Johny I Hardly Knew Ya gaan we voor een volgende ronde. Het moet gezegd; dit feestje is een geweldige opwarmer (letterlijk en figuurlijk) voor Iron Maiden. Op de South Stage zijn ze dan ook met man en macht het podium aan het klaarmaken voor Bruce Dickinson en co, terwijl frontman van dienst en een van de originele leden Ken Casey de boel lekker op hitsen. Hij neemt vandaag de honneurs in zijn eentje waar aan het front, want zijn maatje Al Barr is thuis gebleven om voor zijn zieke moeder te zorgen. Na 25 jaar lukt hem dat met slechts enkele handgebaren en een krachtige kreet: “I wanna be your rebel, I wanna make some noise.” Een gevoel dat iedereen wel ‘n beetje deelt op Graspop na drie jaren wachten. Bovendien is er goed nieuws voor iedereen want in september komen de Dropkick Murphys met een nieuw album en Two Sixies Upside Down is een van de nieuwe songs. En nu zij en wij hier toch zijn kunnen ze gelijk footage filmen voor de videoclip. Een duidelijke win-win voor iedereen.  Uiteindelijk komt aan alles een eind en net voor Sinatra met My Way wordt ingezet verlaten de Dropkick Murphys stuiterend de North Stage met Shipping Up to Boston. Gelukkig is er voor de fans geen nood, want in januari komen ze terug naar het Vorst Nationaal om hun tour, die tweemaal is uitgesteld, af te ronden. Dus begin volgend jaar shipping up to Brussels. Ondertussen schuiven wij een plekje op voor Maiden. (LH)

Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

STAKE – MARQUEE
De dag kent momenteel nog weinig echte hoogtepunten, dus dat het vetste, krachtigste en haast emotionele optreden juist van een Belgische band komt, zagen we even niet aankomen. Natuurlijk, Stake is gewoon ontzettend goed live, keer op keer weer. Maar toch lijkt er magie in de lucht te zitten, want deze post-sludge mastodonten uit Wevelgem weten de vloer aan te vegen met menige metal dinosauriër op de line-up vandaag. Het bijkomende voordeel van een thuiswedstrijd is weliswaar aanwezig maar toch ook is het geluid loepzuiver, retestrak en boordevol vettig ingeblikte krachtpatserij. Grove groovers als Catatonic Dreams en Devolution worden al met zoveel bezieling gebracht. Maar met het fenomenale The Sea Is Dying, opgedragen aan een deze week overleden vriend van de band, gaat dat muzikale vernuft grandioos samen met oprechte emotie en ontlading. Fenomenaal! Het wordt dan ook vervolgt met een erg afwisselende set, zoals het rollende Return of the Kolomon, die moeiteloos aanzet tot een grandioze moshpit en een zee van crowdsurfers. Ook een dikke pluim overigens aan de trippy effecten die over het scherm worden gegooid en een gehele, transcendentale dimensie aan het optreden geven. Om nog maar te zwijgen over Gravity Giants overigens; wat een genadeloze sloopkogel van een track is dat, eentje die als prachtig blauwdruk dient voor wat Stake doet. Want alles klopt aan deze band: het is heavy, beeldschoon, avontuurlijk, nergens te lang en alles vloeit en glijdt zoals het hoort. Stake houdt je in zijn greep tot aan de allerlaatste tonen van Everybody Knows, met een publiek headbangend in totale synergie alsof het de laatste show van hun leven is. Holy f*ck wat was dit goed! (MS)

HIGH ON FIRE – METAL DOME
Stonerdoom legende Matt Pike mag er dan vreemde ideeën op nahouden dankzij zijn liefde voor bizarre complottheorieën, muzikaal is en blijft hij natuurlijk een van de groten in het genre. Het is niet voor niets dat High On Fire een Grammy in de wacht sleepte: de harde sound en creativiteit van deze steengoede stoner metalband doet iets met je. Ondergetekende werd niet losgelaten bij het sloopfestijn van Stake, waardoor enkel het laatste kwartier is meegepakt. Maar dat is al niet verkeerd, zo de Metal Dome binnenwandelen te midden van een prachtig uitgesponnen stonerjam. De voorliefde voor harde tempo’s is eveneens aanwezig, en tevens waarmee High On Fire zich zo goed onderscheidt. Het is een totaalpakket van alles wat vet is aan de metal, vervormt tot een verpletterende bak stoner die diverse metalheads aantrekt. Zo ook bij het afsluitende bakbeest Snakes For The Divine, met diens ratelende riffs, fuzzed out passages en welgeplaatste uptempo beukritmes. Erg lekker om even mee te pakken! (MS)

Mercyful Fate op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

MERCYFUL FATE – MARQUEE
Het moet je wellicht liggen, die stem van King Diamond. En gezien het het al een laat tijdstip is, blijft het er altijd vanaf hangen in hoeverre de gemiddelde metalhead het trekt. Maar verdomd, King en zijn kornuiten leveren vandaag eigenlijk wel een erg sterk optreden af! De sfeer wordt er dik opgelegd, met de theatrale, larger-then-life verschijning van King Diamond, maar verdomd als het niet uitstekend uit de verf komt zo laat op de avond. Het neemt eveneens niet weg dat de onvervalste heavy metal van deze denderende Denen nog steeds vettig en omvangrijk klinkt, vooral als je een stampende opener als The Oath erin knalt. Wat volgt is  een setlist gekenmerkt door veel oudjes, maar ook een gloednieuwe track in de vorm van het heerlijk heavy The Jackal of Salzburg. Als dit representatief is voor de nieuwe plaat, zit het voor de fans wel snor in ieder geval. Met ook inderdaad, die atmosfeer die er goed in zit. Voor de een wellicht wat afgezaagd, voor de ander heerlijk griezelen op een manier waarop Ghost dat in hun beginjaren ook deed. En waar de geschminkte King de vruchten van plukt, vervaarlijk zwaaiend met zijn door gekruiste botten versierde microfoon. Het is toch echt klapper na klapper met nummers als A Dangerous Meeting, Curse of the Pharaohs en Evil; retestrak uitgevoerd en in zijn totaliteit erg sterk gebracht. Met name de platen Melissa en Don’t Break The Oath zijn ook vandaag de dag nog legendarische heavy metalplaten die hun tijd ver vooruit waren, en met recht ook bands als Metallica hebben beïnvloed, daar King Diamond altijd een ontzettend goede groep muzikanten om zich heen wist te verzamelen. Met als grand finale nog Come To The Sabbath en Satan’s Fall, kan er dan ook weinig stuk. Verrassend sterke show! (MS)

Mercyful Fate op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

VOLBEAT – NORTH STAGE
Twee uur Iron Maiden lijkt voorbij gevlogen, maar de avond is nog niet om. Oh no! Veel volk heeft wel zin in een after party met Volbeat. De Denen zijn net als Iron Maiden graag geziene gasten op Graspop. Ze vliegen van start met The Devil’s Bleeding Crown. Lekker vuig! Het nieuwe werk blijft nog niet zo hangen maar de track Lola Montez zorgt voor de nodige adrenaline om de nacht door te komen. Aanvoerder  Michael Poulsen is maar wat blij dat na de legendary Iron Maiden nog zo veel volk is blijven hangen. “But don’t forget to go see Mercyful Fate!” Het zijn immers landgenoten. Wij kijken wel wat de nacht brengt. Er is ook nog de after after party met DJ Fleddy Melculy en de nu metal partyband Bizkit Park.

“I grew up listening to a lot of fifties music. You like Johnny Cash?” Poulsen brengt een flard Ring of Fire en krijgt de toehoorders op de weide mee aan het zingen. Een mooi bruggetje naar die andere hit van Volbeat: Sad Man’s Tongue. De country vibes kruipen toch weer onder mijn huid. Rock-‘n-rollin’! Het is al laat om iets negatief te schrijven over deze geoliede machine. Grease is the word! Voila. Nieuweling Shotgun Blues valt goed bij het publiek en zet het rockfeestje verder en Fallen is een van die songs die zorgde voor Volbeats stijgende populariteit. Ook vanavond weet de track weer heel wat los te maken voor het podium. Zelf val ik wel bijna om na twee uurtjes Iron Maiden en bovendien is het two minutes to midnight en moet ik met mijn Gremlins shirt nog even wat te eten halen… 

Bekijk hier de foto’s van Rob Sneltjes tijdens Graspop Metal Meeting – donderdag 16 juni 2022

Deze diashow vereist JavaScript.


Deel dit artikel