Iron Maiden hoeft zich niet meer te bewijzen in Gelredome, maar doet het toch

Iron Maiden op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

Iron Maiden op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

Er is de neiging om af te geven op de oudjes. Want hoewel vele metallegendes natuurlijk al het respect verdienen, vervallen er een hoop in ongeïnspireerde legacy sets of oudbakken shows. En hoezeer heavy metallegende Maiden ook een wat voorspelbare toevoeging aan menig metalfestival line-up wordt, zijn er maar weinig bands die zo’n grote menigte naar zich toe kunnen trekken. Zo ook met hun vierde keer in het Gelredome. Bruce Dickinson en co. hoeven zich echt niet meer te bewijzen, maar leidt het desondanks tot een goed optreden? Onze ietwat sceptische hoofdredacteur Merijn ging op pad naar Arnhem om deze volhardende band te aanschouwen.

Tekst: Merijn Siben / Foto’s van Graspop 2022: Rob Sneltjes

In tegenstelling tot wat veel mensen vinden, of misschien zelfs willen, is Iron Maiden geen act die teert op vergane glorie of hits van weleer. Want vergis je niet: de tour, die in 2018 startte, heet dan misschien Legacy of the Beast maar de band kan uit een muzikaal arsenaal van 17 albums putten. Tevens brachten de Britten ook nog Senjutsu uit, die ondanks wisselende kritieken, toch continu volgestopt zit met elementen uit de muzikale voorraad van Maiden: galopperende riffs, twin gitaarsolo’s, die heerlijk ronkende bas van Steve Harris, de drumstijl van Nicko McBrain en natuurlijk de air raid siren zelve: Bruce Dickinson. Dat de show begint met drie nummers van laatste plaat Senjutsu is dan ook een duidelijk statement en een vette middelvinger naar eenieder die om de oude hits loopt te zaniken. Met acht minuten is het openende titelnummer zelfs emblematisch voor de gewaagdheid in de set, for better or worse. Een stuwend epos die klinkt als een strijdkreet in de aankomende veldslag tegen Samoerai Eddie, met onnavolgbare ritmiek en over elkaar tuimelende gitaarpartijen. Met het vertrouwd galopperende Stratego komt de vaart er wat meer in tijdens deze trilogie van nieuwe tracks, mooi afgesloten met Writings on the Wall, een track die live meer pompt en dondert dan op de vlakke productie van Senjutsu.

Iron Maiden op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

Iron Maiden op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

Wat volgt is een setlist die gewaagd blijft, soms ten voordele, soms ten nadele. Met alle snellere nummers op het eind is het bij vlagen een pittige zit voor de meer casual fanaat. Revelations, Sign of the Cross, Blood Brothers…tracks die we vier jaar terug ook al in de set zagen en, hoe goed ze ook mogen zijn, best wel wat ruimte in de set wegknagen. Blood Brothers bijvoorbeeld, een mooie maar onavontuurlijke ode aan de broederschap die metal met zich meebrengt, vele malen minder spannend dan zelden gespeelde tracks van hetzelfde album, zoals Dream of Mirrors, Out of the Silent Planet, Ghost of the Navigator en Brave New World. Revelations met diens wisselingen tussen uptempo heavy metal en balladachtige coupletten is natuurlijk een klinkklare klassieker, maar kan daar niet eens een keer een Children of the Damned, Remember Tomorrow of Powerslave tegenaan?

Maar toch…toch flikken ze het weer! Want naast dat alles uit de kast wordt gehaald om een visueel aantrekkelijke show te verzorgen, met vuurwerk, props en natuurlijk de minstens zo legendarische mascotte Eddie, is het ook gewoon ontzettend goed uitgevoerd. Nicko McBrain drumt met een complexiteit en strakheid waar weinig wensen van 70 aan kunnen tippen. Spring-in-‘t-veld van dienst Bruce weet cultklassiekers als Sign of the Cross en The Clansman uit de ondergewaardeerde Blaze Bayley-periode vakkundig te omlijsten en Janick Gers is natuurlijk de showman op de gitaar, met de meer ingetogen Adrian Smith en Dave Murray zichtbaar aan het genieten. En ja, de tweede helft van de set bestaat dan ook louter uit klassiekers, die met name live vandaag nog altijd tijdloos zijn. Want Iron Maiden mag met tracks als The Number of the Beast of Iron Maiden vakkundige meezingers hebben, maar het zijn ook nog composities die vol muzikaal vernuft gecreëerd zijn, vormend voor de metal van vandaag. Alles komt na enkele toegiften mooi full circle met Aces High. In 2018 opende deze rondvliegende vuurbal nog de set, dit keer sluit het af.

Iron Maiden op Graspop 2022, foto Rob Sneltjes

Het moge duidelijk zijn: het nalatenschap van Iron Maiden is moeiteloos veilig gesteld. Hoeveel jaartjes hen nog rest met zo’n sterke show is moeilijk in te schatten, maar verdomd, deze koningen van de heavy metal bewijzen zelfs na een pandemie en meer dan 45 jaar op zak nog steeds een van de groten der aarde te zijn. Zelfs deze scepticus kwam er niet onderuit: Iron Maiden’s gonna get all of you, vroeg of laat in deze vlammende twee uur durende set.