Viagra Boys brengt hyperactieve saxofoon post-punk naar Paradiso

Viagra Boys in Paradiso, foto Susana Martins

Viagra Boys in Paradiso, foto Susana Martins

Na meerdere verplaatsingen en toenemende populariteit is het moment eindelijk daar: Viagra Boys in de grote zaal van Paradiso, op een broeierige maandag in mei. Een band die alleen maar hits heeft, wat zelfs op de maandag tot een goedgevulde zaal leidt. Tempers verzorgt een synthwave voorprogramma met opgenomen synths waarna de Stockholmse post-punkers zich over de zaal uitstorten voor een avond vol vreemde maar uiterst dansbare klanken en een eigenzinnig optreden. Lees het verlag hier…

Tekst: Paul Lindenbergh / Fotografie: Susana Martins

Tempers is een Amerikaans synthwave duo bestaande uit zangeres Jasmine Golestaneh, gitarist Eddie Cooper en een van te voren opgenomen bandje op de achtergrond waar alle muziek uit komt. Waarom Cooper een gitaar mee heeft is onduidelijk, hoorbare noten komen er niet uit. De zang van Golestaneh is onmiskenbaar aanwezig en wordt sterk bewerkt met effecten waardoor er in combinatie met de synthmuziek een sterke shoegaze vibe ontstaat die bij vlagen aan Grimes doet denken. Al met al een leuke synthwave band, die echter gauw van het podium gespeeld worden door Viagra Boys.

Viagra Boys in Paradiso, foto Susana Martins

Viagra Boys in Paradiso, foto Susana Martins

Viagra Boys is geen dertien in dozijn band. De Stockholmse post-punkers brengen jazz, of in elk geval saxofoonsolo’s, naar het volk in de vorm van Welfare Jazz, zoals hun tweede album heet. En ze zingen met humor over garnalen of “research chemicals” in hun gelijknamige openingsnummer. En daarmee zit de sfeer er meteen goed in. De hele show wordt er gedanst, gemosht en gecrowdsurfd terwijl zanger Sebastian Murphy een show geeft zoals alleen hij dat lijkt te doen. Het ene nummer kruipt hij over het podium, het andere nummer danst hij er weer energiek op los. Zijn vol getatoeëerde bovenlijf en kenmerkende zonnebril dragen bij aan het ietwat vreemde imago van de band. Dit imago wordt verder versterkt door de saxofoonspeler en het gebruik van een keytar. Terwijl op het podium net zo hard gefeest wordt als in de zaal blijven de heren hun wilde verzameling geluiden strak spelen. Stil zitten is er geen moment bij voor de bezoeker, zoveel is duidelijk.

Viagra Boys in Paradiso, foto Susana Martins

Viagra Boys in Paradiso, foto Susana Martins

Qua setlist zit het dan ook snor, waarbij hits als Ain’t Nice, Ain’t No Thief en Troglodyte gulzig worden opgeslokt door de zaal. Helaas ontbreekt het duet In Spite Of Ourselves met Amy Taylor (van Amyl and The Sniffers) maar met een slordige 6000 km tussen Amy en Paradiso is dit geen verrassing. Gelukkig wordt Sports wel gespeeld. Een heerlijk bizar nummer dat voornamelijk bestaat uit het opnoemen van allerlei sporten, waardoor het goed mee te zingen is.

Aan het einde van de dik anderhalf uur durende set blijft het publiek nog lang roepen om meer, met een stuk meer overtuigingskracht dan je meestal ziet bij shows op een maandagavond. Gelukkig blijft die toegift niet uit, wanneer het Zweedse sextet nog met de uitsmijter komt in de vorm van Up Where We Belong. Simpelweg weer een stomende show van Viagra Boys!