De Hardhitting Albumreviews are back in business. De eerste editie van het nu al geschiedenis schrijvende jaar 2021 is een feit. Vanuit een geteisterd en gesloopt Eindhoven duikt Guido Segers in de wereld van Yoth Iria en beluistert hij hun debuutalbum As The Flame Withers. Laten we hopen dat de albumtitel Perpetual Chaos van de dames van Nervosa niet van toepassing is op de coronacrisis. Joost Schreurs laat de eeuwige
Onlangs maakte ik een gebonden champignonsoep. Ik startte met wat olijfolie en een eetlepel meel. De olijfolie verhitte gelijkmatig, maar het meel begon boos te pruttelen. Door snel te roeren met een garde kon ik de twee ingrediënten samenbinden tot een goor drapje. Daaraan voegde ik langzaam beetjes water toe, waarna er een substantie ontstond die al meer leek op een soepje. Door de rest van de ingrediënten toe te
“We come from the land of the ice and snow From the midnight sun where the hot springs flow” Vikingen en harde muziek. Een match made in heaven, of walhalla, vanaf het moment dat Robert Plant in 1970 bovenstaande tekst zong in Immigrant Song. Het stoere, woeste imago van de Noormannen sprak bij hardrockers en metalheads tot de verbeelding en de Viking-thematiek vond navolging bij bands als Manowar, Saxon en
De punkrockhelden van Bad Religion brachten deze zomer niet hun achttiende studioalbum uit, maar hun eerste autobiografie. Die vertelt hun verhaal vanaf het moment waarop de bandleden als tieners punk begonnen te maken in de garage van zanger Greg Graffins moeder tot het uitgroeien tot een zeer invloedrijke punkband. Over veertig jaar toeren, musiceren en nieuwe drummers zoeken viel een mooi verhaal neer te pennen, zo blijkt. De timing van
Weinig bands in het ‘harde’ eind van het muzikale spectrum, zijn zo enigmatisch en ongrijpbaar als het pak Noorse wolven dat we kennen als Ulver. De band heeft dan ook altijd hun muziek laten spreken en verraste telkens weer, in een illustere carrière die ooit begon in de donkere dagen van de black metal. Toen switchte de band naar elektronische muziek, soundtracks, atmosferische rock, drone, avant-garde, klassieke composities en, in
Het is eind december, het natte, koude en smerige einde van een alleszins ongekend dramatisch 2020. Een jaar dat eigenlijk gemaakt lijkt om de meest onheilspellende en kwaadaardige muziek los te laten en daarmee heel geschikt voor de rubriek Hardhitting Albumreviews. Zo’n kerstvakantie biedt sowieso meer dan voldoende aanleiding om nog wat catharsis via de nodige heavy muziek mee te pakken natuurlijk! Daarvoor hebben we vier uiteenlopende albums verzameld. Joost
Wat schrijven over de plaat van een collega-NMTH’er, dat is vragen om problemen. Zeker als het om een plaat gaat van het Utrechtse stuk geluidsellende Grafjammer. Het is zelden zo dat een bandnaam precies omschrijft wat voor geluid je te wachten staat. Desondanks moet ik op mijn woorden passen, voordat mijn tuinhuisje straks in lichterlaaie staat en er een grafzerk door mijn autoruit gaat. Je moet ermee oppassen, dit soort
Kunnen we in 2020 nog over die jubileumeditie van de Hardhitting Albumreviews heen? Dat gaan we uiteraard wel proberen en dus heb je hier – in NMTH-stylo – een week later alweer vier harde reviews. En we plakken er meteen de belofte op om je nog dit jaar ook Editie 27 van de beschouwende serie te presenteren. Bovendien volgt morgenochtend een release van De Zoute Kwel van Utrechtse black-trots Grafjammer
Terwijl het bizarre jaar 2020 richting het einde strompelt, hebben de meeste muziekliefhebbers al ruim negen maanden geen concert meer bijgewoond en de vraag is hoe snel we in 2021 weer ‘normale’ concerten kunnen meemaken. Het gebrek aan livemuziek werd door Never Mind The Hype aangegrepen door een indrukwekkende hoeveelheid albumrecensies te publiceren. Toch komt er een moment dat je het gevoel hebt dat je Spotify wel zo’n beetje hebt
Zelden zullen we zo uitgekeken hebben naar een concert als naar de show van Temple Fang op zondagavond in dB’s. Door serieus fucked up-omstandigheden zagen we de afgelopen maanden onder meer twee Walk The Line-pakketten (Heavy & Psych) en een roadtrip naar W2, Den Bosch voor dezelfde Amsterdamse bazen in rook opgaan. De voortekenen beginnen ook ditmaal alsmaar onheilspellender te worden, maar terwijl de regering in het ambtshuis van de
Het industriestadje Jonquière ligt ruim 2 uur noordwaarts rijden van de Canadese hoofdstad Québec. Daar richtten in 1981 Michel ‘Away’ Langevin (drums; had zijn bijnaam te danken aan het feit dat hij vaker in de collegebanken te vinden was dan in de oefenruimte met zijn band), Jean-Yves ‘Blacky’ Thérauilt (bas) en de wat oudere gitarist Denis ‘Piggy’ D’Amour (RIP, 2005) de band VoiVod op. Het duurde ongeveer een jaar voordat
Anniversary time baby! Zilveren jubileum zelfs: jazeker, dit is de 25e editie van Hardhitting Albumreviews. Daar hebben we welgeteld twee jaar en twee maanden over gedaan, sinds de lancering van de door NMTH’er van het eerste uur Steve Gröniger geïnitieerde rubriek op 9 oktober 2018. Inmiddels schrijven meer redacteuren ‘korte albumreviews’ en dat schroeft het tempo op, en daarmee ook de dekkingsgraad. Dat laatste is een mooie ambitie, maar ook
Het Popronde Eindfeest gaat door! Op zich al heel goed nieuws natuurlijk en zeker waar we op hoopten. We hadden niet gerekend nu in een volle Melkweg te staan, maar de NMTH-redacteuren kruipen wel met liefde voor de laptop/tv/tablet om dertig acts uit de selectie te zien vlammen, inclusief 4 NMTH-bands. Sjawel! Met oog op je weet wel… is alles anders en dat geldt ook voor de podia. Zo doen
Licht in de duisternis van de lockdown light! Liefst vijf recente heavy, alternative and/or deviant releases hebben we voor je verzameld: drie buitenlandse en twee Nederlandse. Een mooie en veelzijdige selectie, die tegelijkertijd natuurlijk nauwelijks recht doet aan de enorme vloed aan releases die door de mailboxen, boxen en pods spoelt. Daarom ditmaal niet vier, maar vijf Hardhitting Albumreviews voor je! Gelukkig kun je ook terecht in de (voor deze
De najaarsstorm aan releases blijft maar aanwakkeren en eerlijk gezegd verwachten we ook niet dat die gaat liggen voor kerstmis. De gebruikelijk hausse aan nieuwe platen zwelt dit jaar echter nog verder aan door releases die eerder wegens covid-19 zijn uitgesteld. Het is voor onze redacteuren dan ook een flinke klus, maar tegelijk luxeprobleem, om te kiezen uit de vele verse albums. Tussen de vier geselecteerde recente platen zien we
Zware tijden zorgen voor een shitload aan emoties. Een band die dat dan ook altijd goed als uitlaatklep heeft weten te gebruiken is Bring Me the Horizon. Muzikaal pakten ze het de laatste jaren anders aan, met wisselend resultaat, maar de groei als band is er hoe dan ook en dat siert ze. Van deathcore in den beginne tot elektronische nu-metalcore anno 2018 in de vorm van laatste langspeler amo.
Die laatste maanden van het jaar zijn toch altijd een zware eindsprint als het op releases aankomt. Vooral in deze langdurige periode van corona: vertraagde releases vinden alsnog doorgang om marktverzadiging te voorkomen of bands hebben nu eenmaal alle tijd gehad om een release te versnellen. Hoe dan ook, met zoveel albums in de omloop en genoeg op komst, bespreken we weer vier recente platen die keihard binnenkomen. Redacteuren Pieter
Eindelijk, het goede nieuws dat Amenra in Nederland speelt wordt bekend gemaakt. Het wordt uiteindelijk nog spannend of met de aangescherpte maatregelen het concert ook door kan gaan, maar gelukkig wel. Voor veel mensen het eerste concert in een lange tijd. TivoliVredenburg is er klaar voor en geen band die beter in het moment past dan Amenra. Er wordt ‘s middags nog via social media aangekondigd dat Amenra bij Relapse
Qua metalcore zit je in Nederland in principe echt wel prima. Terwijl de internationale titanen van het genre om de zoveel jaar albums blijven uitbrengen zijn er dichter bij huis genoeg bands van kwaliteit te vinden. Eerder had je natuurlijk nog The Charm, The Fury, nu heb je bijvoorbeeld nog For I Am King, Born From Pain, Undawn, Trust Us We’re Liars en The Royal. In de huidige Popronde-selectie vinden
“Het therapeutische karakter van muziek mag niet onderschat worden. Zeker in deze tijden niet.” Het zijn de woorden van sopraan Astrid Stockman tijdens het 24 Hours Deep Listening evenement, georganiseerd door het kwaliteitslabel Consouling Sounds. Therapeutisch is het. Twee dagen lang balanceren op de grens van muziek en kunst. Het hoofd leeg maken en het hart vullen. Op een plek waar licht en donker constant tegen elkaar aan schuren. Gewoon
We knallen de maand oktober lekker in met een nieuw kwartet aan Hardhitting Albumreviews. Er zijn veel zaken die ontregeld worden door de heersende coronapandemie, maar we blijven op zoek voor je naar nieuwe muziek om het brein bij tijd en wijlen te voorzien van heavy sounds. Nou ja, bij tijd en wijlen… De nieuwe albums, ep’s en singles blijven maar binnenstromen. Drie van onze redacteuren gingen in vrijwillige quarantaine
Eind maart besluit Enslaved de worp van hun vijftiende telg Utgard uit te stellen tot de herfst, met de hoop het dan weer te kunnen promoten middels normale live shows/tournees. Iedereen weet inmiddels beter. Gelukkig is er de muziek en die heeft ook dit keer veel te bieden, net als het mooie, passende artwork van Truls Espedal, wie al bijna twintig jaar de band van zijn kunst voorziet. Inmiddels vallen
Je moet er wat voor over hebben om als organisator in deze tijden een festival uit de grond te stampen. Het jaarlijks terugkerend doomfeest Darken The Moon neemt de beslissing dat de editie van dit jaar toch door moest gaan, met inachtneming van alle coronamaatregelen. Met Psychonaut, Marche Funèbre, Sons Of A Wanted Man, Splendidula en Mother is er gekozen voor een compleet Belgische line-up. Plaats van handeling: Rock- en
Het is nogal een ambitieuze opgave om Dirt, de tweede van doomy grungers Alice In Chains, te coveren. Wát een indruk maakte die plaat, of eigenlijk de cd, toen ik die op mijn Utrechtse studentenkamer in de stereo propte. Toen dat heavy ritme van Them Bones erin beukte, met de eerste beestachtige kreet als een vuistslag in je gezicht. ‘Huh, dit was toch een grungeplaat, dit lijkt wel hardrock?’ En
Wat doe je als je in het voorjaar gebombardeerd wordt tot 3FM talent, maar je kan vervolgens geen show spelen omdat er geen shows meer zijn? Simpel dachten The Vices: je neemt een handjevol bevriende bands en je organiseert gewoon je eigen feestje. Dat noodzaak leidt tot unieke oplossingen blijkt ook ditmaal weer tijdens de eerste editie van Vicefest. In plaats van een bescheiden show ergens in een achteraf zaaltje,
Waar concerten pas weer mondjesmaat kunnen, laat de herfst er geen gras over groeien. De weg naar Effenaar is namelijk bezaaid met stromend water en zeikweer op de kop, maar het is de barre trip helemaal waard. Want eenmaal binnengedruppeld bij het Eindhovense poppodium, staat ons een avondje acid metal te wachten, van lokale klasbakken Radar Men From The Moon welteverstaan. Met zitplek voor honderd man eindelijk, gezien de omstandigheden, voldoende
Het uitzitten van de covidcrisis gaat veel muzikanten en muziekliefhebbers niet in de koude kleren zitten. Voor de professionals is het een ten eerste een financieel drama, voor de hobbyisten gewoon dik balen. Death metalband Vader is op een gegeven moment wel klaar met het thuiszitten en draait de Pandemic Madnesstour in elkaar. Gewoon een ouderwetse tournee dwars door Europa en ze gaan samen met voorprogramma Mass Worship in een
Editie nummer 20 van de Hardhitting Albumreviews is er weer één met veel variëteit aan muziek uit de heavy genres. Neerlands hoop Paracetamøl probeert zich te gedragen op de nieuwe plaat, maar of dat lukt… Philip H. Anselmo (Pantera) geeft een bloemlezing aan misstappen uit zijn leven en Dead Lord geeft zich over aan puntgave rocksongs. Tot slot bespreekt een der NMTH redacteuren het vierde baksel van het veelzijdige Maggot
Al ruim dertig jaar voorziet het eigenzinnige Noorse driemanschap uit Trondheim – die zich vernoemde naar een sexploitation-film van regisseur Russ Meyer – de wereld van hun psychedelische, progressieve rock. Vanaf de derde langspeler Demon Box (1993) is meteen duidelijk dat de band zich niet voor één gat laat vangen, want naast alternatieve metal verwerken zij net zo makkelijk stijlen als pop, country, jazz, fusion en noise in hun geluid.
Het maakt de NMTH redactieleden geen ruk uit, hoor… Of het nou 37 graden boven nul is of de takken je om de oren vliegen tijdens een tropical fuck storm; die hardhitting albumreviews komen er wel. Mede door de productiviteit van menig act, is de bodem van de put nog lang niet in zicht. Gelukkig maar, want ondertussen kunnen we nog steeds maar mondjesmaat en met Gods gratie een bandje
Waar de live sector het maar moeilijk heeft, zijn er ook stijlen die juist gedijen bij deze concertdroogte. Althans, zo zou je het kunnen stellen als we naar het dungeon synth genre kijken. Afgelopen zaterdag vond namelijk een eerste Europese live event plaats, met exclusief bands uit het genre . Een festival is met vier acts natuurlijk een groot woord, vooral voor een muziekstijl die door anonieme individuen achter synthesizers
Sprookjes en legendes hebben plaatsgemaakt voor evolutietheorieën en armageddon op Avatar’s achtste album. Hail the apocalypse! De Zweedse band heeft het ondertussen geschopt tot de eredivisie van de metal maar is nooit bang om te blijven experimenteren. Zo ook met Hunter Gatherer, die blijft boeien van begin tot eind. Lees hier de review van die nieuwe plaat, en check daarna ook ons interview met frontman Johannes Eckerström. Tekst: Lodewijk Hoebens
Een kwart eeuw al weet het Finse folk metal kwartet Ensiferum ons te boeien met legendes, mythes en saga’s. De laatste langspeler Thalassic is een nieuw hoofdstuk met enkele verfrissende ideeën en een nieuwe hoofdrolspeler. Het achtste album heeft als centrale thema de zee. Dit keer komen de mythes niet alleen uit eigen land maar varen we mee langs Frankrijk en Engeland. Terug gaan in de tijd pakt niet altijd
De afgelopen jaren is noisemuziek zeker in Amerika weer bezig met een opmars, maar naast bands als Dead Neanderthals blijft het in Nederland een relatief weinig verkende stijl. Een van de grootste krachten van dit genre is dat het met zijn schurende en vermalende geluiden als geen ander uitblinkt in het vertalen van gevoelens als eenzaamheid en weemoed. Met het afgelopen jaar als een vruchtbare voedingsbodem voor dit soort emoties
De harde hitters blijven gelukkig binnenstromen. Het zijn de lichtpunten in dit bijzonder vreemde jaar met een festivalloze zomer. Ondertussen glijdt juli aan ons voorbij en staan we alweer met twee benen in de maand augustus. Voor de broodnodige bezigheidstherapie buigen de NMTH-redacteuren zich gretig op de releases die onlangs op de heavy paden zijn tegengekomen. In aflevering 18 van Harhitting Albumreviews wordt er de zonnekoninging van de Maya’s ritueel
Popzalen doen hun uiterste best om tijdens deze covidcrisis het hoofd boven water te houden. TivoliVredenburg in Utrecht heeft een concept bedacht waarbinnen de anderehalvemetermaatregelen toch live shows mogelijk zijn. Het fenomeen opereert onder de noemer Walk The Line en een beperkt aantal bezoekers wordt onder leiding van een gids meegenomen door het pand. Gemoedelijk wandelen groepen op verschillende tijden van zaal naar zaal, alwaar een act de muzikaal hongerige
Ik zal het gelijk maar toegeven: ik heb een zwak voor covers, bands die liedjes van andere bands spelen. Ik koop graag een special edition van een nieuw album in de hoop dat de bonus tracks een paar leuke covers bevatten en tijdens concerten of festivals kan ik genieten van bands die een muzikaal eerbetoon brengen aan hun helden. De beste covers zijn de liedjes waarbij een band zijn eigen
Oké, laad die vakantiezooi maar in de auto, VW bus of ander aanverwant vervoermiddel. Plaats je geliefde naast je, de kienders op de achterbank met leeftijd toepasselijk vertier en de navigatie op standje ‘vakantie’. De playlist voor onderweg – die overigens ook op de fiets, vliegtuig of trein prima tot zijn recht komt – staat al voor je klaar. Met 666 up to date hardhitters heb je gegarandeerd heavy vermaak
In deze zestiende editie van Hardhitting Albumreviews bespreken we vijf uiteenlopende nieuwe albums die afgelopen periode op de NMTH-radar verschenen. Met lome sludgemetal hakt -16- dromen aan gort met hun laatste muzikale uitspatting Dream Squasher. Mocht je nog niet uit de droom geholpen zijn na het beluisteren van dat album, dan schudden de dames Wolfe en Gowry je wakker als Mrs. Piss met hun ongebreidelde obsceniteit en ongetemde energie op
Album nummer zes alweer voor deze black metalband uit Limburg. Een typisch Carach Angren album. De band grossiert op deze conceptplaat wederom in sterke black metalsongs vol bombast en barokke aankleding. Muzikaal heeft de band geen concessies gedaan en weet het de luisteraar weer te vangen in een web van duistere arrangementen. Eigenlijk is het meest verrassende van dit album het opstappen van drummer Namtar. Hij trommelde de plaat nog in
Wie geen fanatiek muziekjunk is, denkt bij split waarschijnlijk aan een sinaasappelijsje, dat vroeger voor één gulden een geduchte concurrent was van de Calippo en de Chocorock. Misschien komen bij mannelijke lezers nu pijnlijke herinneringen uit diezelfde tijd boven aan Jean Claude van Damme die regelmatig met de benen wijd in een schier onmogelijke houding zakte om zijn vijand de genadeklap toe te dienen. Voor muziekliefhebbers (en dus hopelijk ook
Deze maand is het vijfentwintig jaar geleden dat de legendarische tiende editie van Dynamo Open Air plaatsvond. Honderdtwintigduizend metalheads verzamelden zich bij vliegbasis Eindhoven voor drie dagen met bier, bandjes, regen, modder en zonneschijn. Op vrijdagavond speelde My Dying Bride in een grote tent op de camping en op zaterdag was Paradise Lost de headliner van de eerste officiële festivaldag. Beide bands hadden hun naam gevestigd in de metalwereld met
En de winnende vertaling van het Zweedse woord Horisont naar het Nederlands is… *tromgeroffel*… horizon. Behalve dat men er graag een stip op zet, is het ook de naam van een uit Göteborg afkomstig quintet. Een stad die – naast de hitmachine uit de jaren negentig: Ace Of Base – hoofdzakelijk death metalbands voortbracht, zoals At The Gates, Dark Tranquillity en In Flames. Horisont werd halverwege de jaren ’00 in
Het werd weer eens tijd voor een paar dikke Hardhitting Albumreviews en het kan allemaal niet gek genoeg. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, worden in deze vijftiende editie twee death metal-albums, een stel dronken piraten en een pak stampende/dampende stoner besproken. De combinatie van Abysmal Dawn plus The Black Dahlia Murder, Alestorm en Black Rainbows is er één van de buitencategorie, maar what the hell… Kan
Is het alweer de veertiende Hardhitting Albumreviews van dit jaar? Daar lijkt het wel op. De tijd vliegt als je… eh… in quarantaine zit. Gelukkig hebben heel wat bands in het hardere segment van de muziekindustrie genoeg nieuw materiaal op de plank liggen, dus voldoende om naar te luisteren en iets van te vinden. We lieten het licht schijnen op de nieuwe langspelers van Benighted, August Burns Red, Green Carnation
Gepast gejuich: Omens, de vijfde plaat van Elder is uit. De eindredactie voelt de bui echter alweer hangen: ‘Dit wordt toch niet weer een lange bespiegeling, gestoeld op weemoed naar een vroege kennismaking?’ Toch wel, mea culpa. Er is ook echt geen ontkomen aan bij Elder, een groep uit Boston en tegenwoordig ook Berlijn die zich vanuit de stonerdoom-wortels nadrukkelijk in de kijker speelde. Tel daar een legendarische (Roadburn) performance
Eindelijk weer eens wat anders dan coronanieuws en het is zelfs goed nieuws: het nieuwe album Habits van Elephant Tree! Het derde alweer. Vernieuwde muziek en dynamischer dan voorheen. Na een bezoek aan de grote stoner-podia zoals verschillende Desertfests en Psycho Las Vegas om naam op te bouwen, breekt het tijdperk voor dynamische zelfontwikkeling van Elephant Tree aan. Een rit die alleen al op Habits laat zien dat ze niet
Net als Freeza uit Dragon Ball Z lijkt Trivium zijn ultieme vorm te hebben gevonden. Het heeft wat tijd gekost vol ups en downs, maar de Amerikanen zijn op What The Dead Men Say tot de tanden gewapend met een arsenaal aan technisch vernuft. Het negende album is dan ook een nieuw visitekaartje van een band in optima forma. “It’s over 9000!” Door Lodewijk Hoebens Toen ik hoorde dat Trivium
Het zal voorlopig nog een hot topic blijven, dat coronavirus en de maatregelen die eraan vastplakken. Met een festivalzomer in gevaar en een hoop releases uitgesteld, doet het ons echter wel deugd dat er nog steeds genoeg moois uitkomt in binnen-en buitenland. Naast het nieuwe epos van DOOL, dat afgelopen vrijdag uitkwam, hebben we vandaag een viertal Hardhitting Albumrevies voor je klaarstaan, inclusief Spotify-links, om die dopaminereceptoren even een flinke
In de drie jaar sinds het debuut Here Now, There Then is het heel hard gegaan met DOOL. Zo werd er gespeeld op festivals als Wacken, Graspop, Hellfest en Lowlands en maakten zij meerdere rondjes door binnen- en buitenland langs de bekendere zalen en clubs. Resultaat: lovende concert- en albumrecensies vanuit heel Europa. Vorig jaar werd er op live gebied flink wat gas teruggenomen om tijd te nemen voor
![Albumreview: Diverse artiesten – Dirt [Redux] (Alice in Chains tribute)](https://nmth.nl/wp-content/uploads/2020/09/86df071b1a3db2870e7c56d280a56842ba3981398d0787e4b5a043b640da52e5-275x200_c.jpg "Albumreview: Diverse artiesten – Dirt [Redux] (Alice in Chains tribute)")
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.