Midden in een geweldig Black Earth Festival-weekend zijn we bij de tiende editie van Doomstad. Na een geslaagde uitverkochte vrijdagavond in dB’s is op zaterdag EKKO the place to be. Een bijzondere line-up, dit keer bestaande uit vier soloartiesten met Dyrghé, Mai Mai Mai, Midwife en Jozef van Wissem belooft veel variatie. Rosa Jonker en Christel de Wolff waren erbij voor een verslag, hier te lezen… Tekst: Rosa Jonker /
Na drie jaar was het afgelopen weekend eindelijk weer zover: Black Earth Festival. Drie dagen noise, doom, sludge, punk en drones georganiseerd door Black Earth Events. Toch maar even een van de weinige meerdaagse events in zijn soort te Utrecht. Een DIY festival, die net als Roadburn of Le Guess Who? steevast minder voor de hand liggende bands naar binnen haalt. Een logische voor een samenwerking met NMTH, daar onze
Negative Plane is een band die ik al een tijdje zo in de periferie van mijn luisterlandschap zie verschijnen. Toen The Pact verscheen in april 2022, was het tijd om deze plaat te luisteren. Rijkelijk laat; I know, maar totally worth it dus. Want dit is goed, het is een plaat die wel even wat luistertijd vereis om erin te komen. Of niet, hij kan je ook zomaar pakken en
Dit is een boek over drone in muziek. Dat is de saaiste intro, maar wel de meest feitelijke. Laat ik het daarom iets juicier maken, dit boek begint op Roadburn. Harry Sword is een schrijver die normaal stukjes pent voor The Quietus, Vice, Record Collector, Munchies en de Guardian en volgens mij op 20 april meer opsteekt dan een staafje wierook en ook menig feestje onder een brug heeft meegemaakt. Monolithic Undertow is
Elk najaar hult Nijmegen zich een paar dagen in het zwart en wordt tijdens Soulcrusher de Doornroosje weer even omgetoverd tot Doomroosje. Wederom staat er een line-up gevuld met het betere zwaarmoedige beukwerk dat in de heavy scene te vinden valt, maar waar tijdens de laatste editie de black metal wel een erg grote stempel op het festival drukte is er dit jaar een stuk meer diversiteit te vinden. Hoewel
Elk najaar hult Nijmegen zich een paar dagen in het zwart en wordt tijdens Soulcrusher de Doornroosje weer even omgetoverd tot Doomroosje. Wederom staat er een line-up gevuld met het betere zwaarmoedige beukwerk dat in de heavy scene te vinden valt, maar waar tijdens de laatste editie de black metal wel een erg grote stempel op het festival drukte is er dit jaar een stuk meer diversiteit te vinden. Hoewel
Een fenomeen dat deze eeuw zijn intrede deed in het livecircuit zijn de tourende packages, een groep bands die de handen ineen slaat, een coole naam bedenkt en onder die vlag een gezamenlijke tour onderneemt. Dit alles met het idee dat één plus één soms meer is dan twee en ze grotere zalen kunnen vullen dan wanneer ze alleen op pad zouden zijn gegaan. Deze gedachte deed Arch Enemy en
We zitten inmiddels alweer over de helft van het Popronde seizoen, maar potverdorie: het blijft weer flink genieten! Vooral ook nu het weer echt als vanouds is, in tegenstelling tot vorig jaar. Afgelopen donderdag denderde de Popronde trein langs het midden van Nederland, en liet opnieuw weer eens zien hoe belangrijk, en leuk, gratis shows met opkomende bands zijn. En Popronde Utrecht pakte dit keer zowaar flink uit ook! Headfirst,
Daar zijn we weer met een viertal hardhittende platen! Afgelopen vrijdag bleek wel een beetje gekkenhuis met releases van Psychonaut, Brutus, Diggeth, Wesenwille, Ggu:ll, Eaters of the Soil en Combo Qazam. Typisch gevalletje ‘so many albums, so little time’. Inmiddels hebben we in ieder geval alvast een greep uit die bomvolle releasedag kunnen beluisteren. En dat is alvast een erg fraaie collectie platen. Zo beet Martijn Welzen zich vast in
Aaron Turner is best een baas. Muziek maken met heel veel vette bands, waaronder zijn eigenste Isis en SUMAC, een platenlabel of twee runnen… Hydra Head en SIGE en daarnaast doet hij dus ook solo nog wat. Iets wat wellicht minder bekend is, althans met het oog op de opkomst in de altijd fijne Little Devil in Tilburg. Maar hey, bij het laatste avondmaal was de opkomst ook beperkt en
Daar zijn we weer met vier verse Hardhitting Albumreviews, deze keer allemaal van de hand van onze onvolprezen redacteur Guido. Deze keer duikt hij echt serieus diep de underground in, want drie van de vier platen die hij bespreekt, zijn niet eens op Spotify te vinden. Gelukkig bestaat er ook nog zoiets moois als Bandcamp, waar het wemelt van dit soort duistere pareltjes. En laat het maar aan onze Guido
De wolf is terug in Nederland. Dat gaat ook niet ongemerkt voorbij, want boeren en SGP’ers zijn al maanden flink over de zeik, omdat blijkt dat het beest geen worteltjes en spruitjes eet. Afgelopen weekend streek een roedel wolven neer in het centrum van Utrecht, om precies te zijn rond het Vredenburg. Vrijdagavond stond Wolves In The Throne Room al in zaal Pandora iedereen uit z’n sokken te blazen met
We luisteren voor de verandering naar onze voeten (kapot) en geest (mistig) en vliegen de Desertfest slotdag noodgedwongen wat rustiger aan. Een goede wandeling door de Borgerhout wijk brengt ons bij de Roma (klassieke bioscoop en concertzaal tot 2000 man waar Iggy Pop in 1977 al stond te knallen) en dan bij het karakteristieke buurtcafé Bar Leon aan het zonovergoten Krugerplein. Prima rustplaats. Helemaal opgeladen dankzij Westmalle Dubbel, Chimay Bleu
Volle festivaldag! Zaterdag hebben we ruim tien uur aan programma voor de boeg en Muziekcentrum Trix is ook nog wat voller gestroomd. Dit voelt vertrouwd. De lichte kater van de vrijdag is al even weggespoeld met sloten koffie, yoghurt en een eerste gerstenatje en we gaan ervoor. Extra stimulans is dat het menu aangeeft dat we meteen dik met de slaperige neus in de stoner mogen vallen met Gnome, dat
We zijn een jaar verder en gewoon weer op Desertfest Antwerp in de Trix. Waar het in 2021 nog heel bijzonder voelde om weer naar een festival te kunnen, zijn we inmiddels weer gewend aan grote festivals zonder beperkingen. De nieuwe realiteit is wel dat bands geregeld afzeggen, ook omdat ze hun tour niet rendabel krijgen, en dat het publiek beduidend minder gretig is met het kopen van kaarten. Zo
Het zijn drukke tijden voor Rats and Daggers. Niet alleen gaan de Utrechtse sludgepunkers stad en land af met een shitload aan shows tijdens Popronde, maar zijn ze ook nog eens getekend bij Lay Bare Recordings met een tweedelige EP op komst. Of naja, op komst…deel 1 is al hier, per direct, door je speakers, op de vrijdagochtend! En dat is de EP DAGGERS meteen een uiterst coole elf minuten
Man, inmiddels draait Cradle of Filth alweer een lange tijd mee! Al meer dan dertig maakt symfonische black metalband stad en land onveilig, mede door hun ijzersterke en theatrale beeldrijkheid. Het leidt dan ook tot een grotendeels betrouwbare discografie, zorgvuldig geleidt door boegbeeld Dani Filth. En dat de beste man zich weinig hoeft aan te trekken van anderen, blijkt uit de package vanavond. Want met Alcest als co-headliner is het
We schieten weer vier Hardhitting Albumreviews de digitale ether in uit de pen van redacteuren Guido en Martijn. Wanneer je de EP van Sword Breaker beluistert zul je het begrip castle-wrecking blackened punk een plekje kunnen geven. Er wordt door Martijn nostalgisch teruggeblikt met een bundeling van drie – via Atlantic Records – uitgebrachte albums van Vicious Rumors. Daarnaast stort hij zich eveneens op de zevende release van het Canadeese
Gitzwart is de line-up in 013 vanavond. Je moet er bovendien op een ongoddelijk tijdstip bij zijn om de start mee te mogen maken. Dus zijn we iets na zessen in een overvolle sprinter onderweg naar de poptempel van het zuiden, voor de gelegenheid de tempel van Watain, toch wel de toonaangevende band in de black metal-scene van vandaag. Met maar liefst drie supports, en allez, waarvan er een de
Het landschap wordt kaler en de herfst heeft de natuur gestaag in zijn greep. Dan is er niets zo toepasselijk als een plak funeral doom om in de sfeer te komen en die overgang te vieren. Dat kan dan ook met het Utrechtse Angmodnes. Een duo bestaande uit Y.S. en M.V. (o.a. Apotelesma), die met The Weight of Eternity beeldschone zwaarmoedigheid over de luisteraar uitstort. Die EP is vandaag uit
Qua concertaanbod hebben we weinig te klagen in Utrecht. TivoliVredenburg biedt weliswaar acts van internationale klasse, maar voor de meest verrassende acts duiken we graag de underground in. Clubs als dB’s, ACU of Moira programmeren niet alleen bands uit het buitenland, maar ook nog eens lokale waar van hoge kwaliteit. Tussen dat rijtje past net zo goed EKKO, een al even sfeervolle tent met een programma waar je u tegen
Twee jaar in een pandemie heeft zijn sporen achter gelaten. Waar we in die tijd naarstig wachtten op een heropening van de cultuursector, lijkt een oververzadiging, stijgende kosten en onzekere opkomsten of ticketverkoop parten te spelen bij veel bands. Bands als Anthrax en Primus moesten het ontgelden met hun Europese tours. En alleen al kijkend naar de indrukwekkende agenda de komende maanden, lijkt het risicovol werk. Dat er gelukkig genoeg
Aan nieuwe releases wederom geen gebrek. Redacteuren Guido en Martijn slingeren weer een viertal hardhitting albums op de langspeler en bespreken hun bevindingen. Guido pakt uit met een split in de categorie hardcore van het Amerikaanse Gel en Roemeense Cold Brats. Doodleuk plakt hij daar een sessie met de poppunkdames van The Linda Lindas achteraan en sluit hij af in duistere carnavaleske sferen met black metalaars Old Nick. Na zijn
Sommige clichés om te beschrijven hoe een band presteert, heb ik afgezworen. ‘Staat als een huis’, ‘breekt de tent af’, ‘veegt de vloer aan met’, zijn van die uitdrukkingen. Toch zijn het juist deze clichés die in mijn hoofd opkomen bij het zien van Bad Breeding in dB’s te Utrecht. Oké goed, dB’s staat nog overeind, het dak zit er nog op, maar de vloer werd wel degelijk aangeveegd. Frontman
Een mooie, hete zomer loopt inmiddels op zijn einde. Ja, het was af en toe erg warm, maar ons hoor je niet klagen, nu we eindelijk na twee lockdownzomers eindelijk weer als jonge kalfjes de festivalweides mochten bestormen, om van live muziek en lauw bier uit plastic bekertjes te genieten. Wat hadden we dat gemist… Tussen alle festivalperikelen door hielden onze redacteuren de nieuwe releases natuurlijk ook scherp in de
Het metalfestivalseizoen is flink op stoom en in het derde weekend van augustus staat het enige echte Dynamo Metalfest weer op de agenda. En zoals we toch wel gewend zijn van de organisatie zien we wederom een dikke line-up op de posters prijken met onder andere geweldenaars Lamb of God, Testament en Kreator. Vorig jaar ging het metalfestijn in het IJssportcentrum van Eindhoven op een haar na niet door ondanks
Redacteur Martijn Welzen heeft de (vorige) hittegolf benut om te surfen op een hausse aan old school-thrash metal. Verantwoordelijk voor de re-releases is het daarin specialiserende label Dissonance Productions, dat het qua distributie moet hebben van partners als Cherry Red en Season Of Mist. Welzen duikelde zo albums op van bands als Toxik, Mordred en Xentrix. De tijd is aangebroken dat de metal uit de jaren 80 op eenzelfde marmeren
Het blijft toch maar bijzonder hoe dB’s steevast zo’n verrassende programmering bewerkstelligt. Wellicht onzichtbaar voor de buitenwereld, maar het blijft toch één van de redenen waarom dB’s zo’n geliefde broedplaats is. Het zegt namelijk wel wat als zowel een lokale band als een Crowbar of D.R.I. voor een uitverkochte bak staat. En op een snikhete vrijdagavond flikt het tofste poppodium van Utrecht het opnieuw: onverwoestbare hardcorelegende Gary Meskil keert terug
Reviewers Guido Segers en Martijn Welzen malen niet om hitteprotocollen, maar wel om heavy releases. Ze zetten ieder de tanden in twee verse releases. Martijn besprak de liveplaat van de Maastrichtse hardcore-titanen Backfire! (een opname uit 2003 in CBGB’s!) en nam ook de nieuwe Stick To Your Guns onder de loep. Spectre is de eerste plaat sinds 2017 van de Californische hardcore-beukers. Guido Segers is meer van de metal, niet
Mijn opa werkte nog vijftig jaar voor dezelfde baas… Tegenwoordig hoor je niet vaak meer van dat soort commitment, maar de vlieger gaat wel op voor Judas Priest. Daar hebben we wel even op moeten wachten, want deze show stond eigenlijk op het programma voor 2020. Maar vanavond is het eindelijk zover, de ‘Metal Gods’ in 013 voor hun vijfitgjarig jubileum en wij zijn er uiteraard bij. Nou kan je
Het was een stressvol weekend voor Pearl Jam-fans die kaarten hadden voor de twee concerten in de Ziggo Dome. Het nieuws was bijna niet te missen, maar voor wie net terug is van een internetloze vakantie nog even de samenvatting. Vorige week zondag speelde Pearl Jam op een festival in Parijs. De combinatie van hitte en rook van vreugdevuren in het publiek zorgde dat de stem van frontman Eddie Vedder
Na een verplicht ingelaste pauze, zijn de Yankees van Kiss alweer even bezig met hun End of the Road afscheidstour die ze begin 2019 zijn gestart. Het begrip ‘afscheidstour’ staat hier ook garant voor groots uitpakken zoals ze nog niet eerder gedaan hebben. Zo ook afgelopen donderdag, waarbij ze Ziggo Dome opnieuw aandeden, net als drie jaar eerder. Timothy Aardbodem en Paul Verhagen waren erbij voor een verslag. Lees hem
Hardcore addict Martijn beluistert voor deze editie van de Hardhitting Albumreviews de laatste platen van Be Well en Ryker’s. Het album Hello Sun van Be Well had hij al een tijdje geleden bestudeerd om vervolgens met frontman Brian McTernan in gesprek te gaan over de totstandkoming van de langspeler. Het volledige interview kun je op onze site nog eens teruglezen. Vervolgens gooit hij het laatste maaksel van Ryker’s op de
Radeloos///Ziedend, SWELL, Reformist, Baardvader: qua heavy spul zit het dit jaar aardig snor in onze Popronde Talentselectie. Maar verreweg een van de meest unieke bands in onze hard ‘n’ heavy Club van 17 is wel Eaters of the Soil. Rechtstreeks uit hartje Nederland, is deze Utrechtse doomformatie al in korte tijd een underground reputatie aan het uitbouwen, dankzij twee hevige EP’s en een aantal shows. Maar we zeggen dan wel
Ben je op zoek naar nieuwe inspiratiebronnen uit het hardere segment van de muziekwereld? Daarvoor heeft de redactie van NMTH een aantal metalkenners in de gelederen, waaronder ‘nieuwe muziek’-verslinder Guido Segers. Ook nu heeft hij weer een kwartet aan duister luistermateriaal op de draaitafel gelegd en zijn licht laten schijnen. Voor deze editie zoekt hij zijn inspiratie weer in verschillende delen van de wereld en pikt hij bijvoorbeeld in Pakistan
Er is de neiging om af te geven op de oudjes. Want hoewel vele metallegendes natuurlijk al het respect verdienen, vervallen er een hoop in ongeïnspireerde legacy sets of oudbakken shows. En hoezeer heavy metallegende Maiden ook een wat voorspelbare toevoeging aan menig metalfestival line-up wordt, zijn er maar weinig bands die zo’n grote menigte naar zich toe kunnen trekken. Zo ook met hun vierde keer in het Gelredome. Bruce
Gelukkig is er nog de mogelijkheid om tussen al het festivalgeweld in de volle zon de donkere krochten in te duiken voor hen die graag in de schaduwen vertoeven. Het eerste deel van het Roermondse concept Roerig wordt aangekondigd als een bandavond die de grenzen opzoekt van gitaarmuziek, en is een samenwerking tussen ECI Cultuurfabriek en de Azijnfabriek. Het vindt plaats op het podium van laatstgenoemde, dat de juiste sfeer
Het is vrijdagavond en in de kleinste, grootste rocktempel van het zuiden staan twee wel heel mooie bandjes te spelen. Als je dan om allerlei redenen niet op een festival zit, en zweten in de trein naar Tilburg niet erg vindt, dan mag je Inter Arma en Dvne natuurlijk niet missen. Dat deden we ook niet, en de airco van de Little Devil was zondermeer zalig. Tekst: Guido Segers /
De vierde dag van Graspop was er een van de welbekende festivalmoeheid. De hitte heeft eenieder overleefd, maar na drie dagen drinken, moshen, headbangen en slecht slapen is het duidelijk dat een collectieve brakheid zich meester maakt van het publiek. Gelukkig zijn de temperaturen flink gedaald, naar een aangename 20 graden met een frisse bries, die menigeen in staat stelt het toch nog even uit te zitten. Toch zorgt het
Bloedverziekend heet. Zelden is het zo warm geweest tijdens Graspop en de metalmarathon die het al is wordt onder extreme omstandigheden gelopen. Houd daarbij rekening dat de gemiddelde leeftijd van de optredende artiest rond de zeventig ligt. Dit is licht overdreven natuurlijk, maar toch… Het valt mee dat de oudere garde aan metaliconen op het podium dit volhouden, en dan hebben we het nog niet eens over de moshende fanatiekelingen
We zijn nog steeds gestationeerd op de terreinen van het Belgische metalfestijn Graspop en de tweede dag is er één die gekenmerkt wordt door power metaltheater, een stel oudgedienden en gelukkig ook een dosis experimentele optredens. En het moet toch gezegd worden: wat is het f*cking heet in België. De zon en de vlammenwerpers draaien overuren, maar het is en blijft gezellig en gemoedelijk onder de gasten tijdens de tweede
In aanloop naar het optreden van het legendarische Iron Maiden op Graspop, komen we gedurende twintig minuten in de stemming met alle incarnaties van Eddie in vette videogame modus via de zijschermen op ons af vuren. #bepartofthelegacy. Legacy of the Beast that is! De recente tournee laat ze na 2018 andermaal langs de Desselse weide passeren. Rond de klok van negen is het dan zo ver, klinkt Doctor Doctor
De eerste heavy kilometers op het Graspop Metal Meeting-terrein zitten in de benen. De tienduizend stappen zijn ruimschoots gehaald, de nodige alcoholische versnaperingen de keel ingegoten en de bodem van de eerste fles zonnebrandcrème is reeds in zicht. Op dag 1 van het festival prijken grote namen op de poster, waarvan die van Iron Maiden de prijs wint voor most legendary of them all. De volledige review is hier te
Deze hadden jullie nog van ons te goed: een viertal Roadburn-minded Hardhittin’ reviews! In de hectiek van Roadburn komen er altijd ontelbaar veel releases op de digitale deurmat, waaronder ook de nieuwe The Ballet Bombs, Freja en Helm’s Alee. Goed moment om dus even een erg afwisselend kwartet releases te bespreken, van de fuzzy garage die The Ballet Bombs ten gehore brengt tot de atmosferische black metal van Freja. Ook
Slechts een dag van tevoren werd het officieel bekendgemaakt: een geheime releaseparty van Utrechtse black metalbazen Terzij de Horde in dB’s, met Throwing Bricks en Witchfukker op het programma. Jawel, geen groots uitgepakte of ver vooraf aangekondigde show, maar een besloten Utrechts feestje in het optimale toevluchtsoord voor de liefhebber van heavy muziek. Geheel gratis, met een mogelijkheid om te doneren aan vrienden van de band die medische hulp aanbieden
Verreweg een van de leukste festivals van Nederland is wel Sniester. Een festival dat al in 2008 debuteerde, maar sindsdien is uitgegroeid tot een begrip op de Grote Markt. Met name in latere jaren is er een kraakheldere focus gekomen op de missie van Sniester: harde gitaarbands, zo breed mogelijk getrokken, verspreidt over twee dagen voor weinig geld. Slechts 40 euro was je kwijt op deze editie, waarbij je een
Links en rechts hoorden we, pre-covid al, veel positieve geluiden over het Graveland Festival in het Drentse Hollandscheveld. Een mooi, enigszins underground death en black festival midden in de Drentse natuur. Dit jaar pakte de organisatie uit met niet één maar twee dagen en weet voor beide dagen respectievelijk Mgla en Watain te strikken als absolute headliner. Toch is het ook voor ons zeker ook de ijzersterke rest van de
Links en rechts hoorden we, pre-covid al, veel positieve geluiden over het Graveland Festival in het Drentse Hollandscheveld. Een mooi, enigszins underground death en black festival midden in de Drentse natuur. Dit jaar pakte de organisatie uit met niet één maar twee dagen en weet voor beide dagen respectievelijk Mgla en Watain te strikken als absolute headliner. Toch is het ook voor ons zeker ook de ijzersterke rest van de
Herrie in Alkmaar? Dat willen we meemaken! Maar wie op Hemelvaartsdag de stad inrijdt merkt direct dat ook hier de woonboulevard en keukenwinkels het meest populair zijn op deze midweekse zondag. Wie zich door de file heen worstelt komt uit op misschien wel de mooiste plek van de stad, gewoon gelegen op het bedrijventrein. De venue van dienst is Hal 25 en is een vrijplaats voor kunstenaars, vrije denkers, (anti)
Herinner je nog die avond van 19 mei toen half treinend Nederland weer eens op z’n gat lag door noodweer? Kun je $%&domme eindelijk weer bandjes kijken, ligt er weer een arsenaal aan bomen op het spoor na een onweersbui. Welnu, dat was de avond dat NMTH-reporter Wouter op pad ging richting Haarlem voor een optreden van Wesenwille in combinatie met Terzij de Horde in Patronaat. Met de trein… Door
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.