Tekst: Wybren Nauta en Waldo Volmer / Fotografie: Roy Wolters en Paul Verhagen ASHENSPIRE Lastige clashes in een tijdschema zijn onvermijdelijk op Roadburn. Toch is in de middag de keuze tussen Bell Witch en Ashenspire meteen een lastige, maar met een plaat als Hostile Architecture op zak valt de keuze al snel op het Schotse gezelschap. Gehuld in een kilt en ontbloot bovenlijf zijn met name zanger Rylan Gleave en
Lees verder..
Waar Roadburn vorig jaar onder de noemer ‘Redefining Heaviness’ vooral zijn koers leek te wijzigen, gaan we dit jaar op volle kracht vooruit in deze nieuwe richting. Het festival lijkt resoluut een keuze te maken om de heavy scene een meer diverse plek te maken, waarbij er niet langer exclusief witte mannen op het podium staan en er meer ruimte is voor muzikale experimentatie. Dat dit op enige kritiek stuit
Lees verder..
Een van de grote onbekenden in het leven is wat er door meanders van de rivier de Leie stroomt. Tegen de tijd dat de ogenschijnlijk onbeduidende rivier de Vlaamse stad Gent aandoet is het wonderwater. En dat heilige nat voedt de creatieve breinen van de artiesten achter bands als Amenra en Oathbreaker. De twee bands hebben al één gemeenschappelijke factor, gitarist Lennart Bossu. Laat hem dan ook de inspirator zijn
Lees verder..
We moesten even met de ogen knipperen toen we de aankondiging van deze tour onder ogen kregen. De ‘Distortion Tour’ bestond namelijk uit een package van Amenra en Igorrr als co-headliners. Een niet alledaagse combinatie, dus hoe zou dat gaan uitpakken? De trage, mokerharde sludge/post-hardcore van de Belgen en dan de sonische gekte van Igorrr die alle kanten op vliegt. En dan wordt de line-up ook nog aangevuld met doom
Lees verder..
Weekend! En hoe beter dan dat te vieren met nieuwe muziek? Want jawel, net voor etenstijd lanceren we weer een viertal hardhittende platen die recent zijn uitgekomen. Hardcoreomnivoor Martijn Welzen neemt een vers uitgebrachte rerelease onder handen van hardcoreveteranen Biohazard, maar duikt eveneens diep in de verse plaat van Apeldoornse death thrashers Black Rabbit. Gijs Kamphuis zet zijn tanden in More Power. More Pain., de zesde plaat van Gideon terwijl
Lees verder..
2022 was een drukbezet jaar voor Wiegedood. Hierin zag There’s Always Blood at the End of the Road het levenslicht via het vermaarde Century Media, al gauw resulterend in een knallende kick-off op Roadburn gevolgd door een extensieve tour. Dat hard werken loont, zien we op een (Wiege)doodgewone woensdagavond. Want de kleine zaal van Doornroosje staat wonderwel aardig afgeladen met om en nabij 400 man, niet verkeerd gezien het niet
Lees verder..
In de vijftien jaar dat post black metalband Downfall of Gaia bestaat, zijn ze nog niet op een slechte release betrapt. Zeker de laatste jaren beginnen deze Duitsers echt tot volle wasdom te komen. Met serieus hoge kwaliteit vanaf het Aeon Reviels The Throne of Decay-album uit 2014 en Ethic of Radical Finutuit (2019) als voorlopig prijswinnend hoogtepunt. Na deze plaat vertrok gitarist Marco Mazzola en keerde oud gediende Peter
Lees verder..
We zijn inmiddels niet onbekend met HOOFS. De band, met leden uit onder andere Amsterdam en Delft, bracht al enkele fijne singles uit in de vorm van Late Bloomer en No Accident. Die overigens beiden in ons Bruut Nationaal Product terecht kwamen. Nu is daar echter zojuist de debuut EP losgelaten, een puntgave noiserock escapade die in slechts 7 minuten en 43 seconden aan je voorbij raast. Even ter goede
Lees verder..
Op de dag des heeres is het altijd fijn als er een goed black metal orkestje speelt. Gelukkig weet 013 van deze behoeften, en heeft met dat vrome gedachtegoed de bands Afsky en Uada in de Hall of Fame geboekt. Beiden bands met een geluid wat afwijkt van de norm, en bovendien veel ‘bang for your buck’ (maar dan is die bang een blastbeat, en die buck een euro). Tekst:
Lees verder..
Ravenna Hunt-Hendrix startte Liturgy in 2005 als studente klassieke compositie en filosofie. Dat is wel vaker een foute combinatie als je wil gaan voor een huis-tuin-en-keuken-bestaan. Nu is black metal daarvoor ook niet het meest voor de hand liggende vehikel, maar zelfs daarbinnen is Liturgy een vreemde eend. Sterker nog, Liturgy roept vaak sterke reacties op als project. Zeker van de black metal internet warriors (op profielfoto’s te zien met
Lees verder..
Hoe genres lopen in de metalwereld is toch altijd wel verrassend. Case in point: post-metal. De variant op sludge metal lijkt niet direct de meest voor de hand liggende substijl in de heavy scene naast de reguliere death, thrash of heavy metal, maar het is er eentje die gestaag een weg baant uit het ondergrondse, met bands als Amenra, The Ocean Collective, Oathbreaker, Brutus en meer die toch al wel
Lees verder..
De winter begint eindelijk gestaag plaats te maken voor de warmere temperaturen van de lente. Maar vooraleer we weer kunnen genieten van een biertje in het festivalgras, warmen we uiteraard nog even op met nieuwe muziek. Nu ja, eigenlijk genieten we gedurende het jaar wel van nieuw spul, maar op dit soort momenten, met 2023 enkele maanden oud, vliegen interessante releases er als een gek uit. Zo ook vandaag, want
Lees verder..
Steven Wilson is misschien een van de meeste bekende onbekende artiesten in de underground wereld. Eigenlijk universeel geliefd, behalve door enkele extreme metalfans die geloven dat Wilson eigenhandig Opeth kapotgemaakt heeft. Dat is niet waar, en dat weet je zelf eigenlijk ook wel, of niet? Afijn, Steven Wilson is ondanks zijn voorkomen van een achtentwintigjarige hipster dus al ergens in de vijftig en liet zich verleiden om een boek te
Lees verder..
Bloodywood ervaart een momentje, en met recht. De Indiase metalband combineert moderne heavy metal met invloeden uit hun thuisland, combineert op intrigerende wijze hun metalsound met kenmerkende instrumenten uit India, zoals de Dhol en de Tumbi. Daarnaast wisselt de band hun coupletten en refreinen af tussen Engelstalige rap (verzorgt door Raoul Kerr) en moedertaal Hindi/Punjabi (verzorgt door Jayant Bhadula). Het is die unieke mix van elementen dat ze terecht de
Lees verder..
Het lijkt veel langer, maar het is nog maar iets meer dan een jaar geleden dat het land weer ‘open’ ging en we weer bandjes mochten gaan kijken in volle zalen. En dat deden we dan ook massaal, al was het alleen om eindelijk gebruik te maken van al die concert- en festivaltickets die we soms al meer dan twee jaar in huis hadden. De uitverkochte show van Lamb Of
Lees verder..
Viagra Boys (album Street Worms, 2018) en Iguana Death Cult (single Can Of Worms, 2017) zijn zomaar twee bands die in me opkomen als het gaat om fascinatie voor wormen. Wormen hebben dan ook iets poëtisch; het zijn de vuilnismannen (en -vrouwen, wormen zijn tweeslachtig) der aarde. Ze vreten alles op, ook ons, als we later in de grond zakken. Wormen staan daarom al gauw metafoor voor de dood, en
Lees verder..
Carnaval is al even voorbij, maar als het aan de mannen van Avatar ligt is het elke dag een verkleedfeest. Dan kunnen ze doen wat ze het liefste doen: optreden. De freakshows van de Zweedse circusband zijn altijd iets om naar uit te kijken. Vooral wanneer de groep met een nieuwe plaat op de proppen komt. Wat heeft de negende langspeler Dance Devil Dance voor ons in petto? Door Lodewijk
Lees verder..
Eigenlijk is dit een apart boek om iets over te schrijven. Cosey Fanni Tutti is vooral bekend vanwege haar werk met Throbbing Gristle, de pionierende industrial band die het genre z’n naam gaf. Dit is het tweede boek van de performance artiest, muzikante, kunstenares, schrijver, die ooit werkzaam was in de ‘adult industry’ als deel van haar kunstproces. Het leven van Cosey Fanni Tutti zelf is al meer dan fascinerend,
Lees verder..
De meteorologische lente is aangebroken. Qua buitentemperatuur merken we daar helaas nog weinig van en ook deze editie van de Hardhitting Albumreviews is eerder winters getint met duistere tot spijkerharde releases. Vier stuks weer, eerlijk verdeeld tussen onze recensenten Martijn Welzen en Gijs Kamphuis. Welzen zette zijn tanden in de laatste van het Nederlands/Slowaakse deathcore-collectief Distant en duikelde Fahrenheit 451 op uit een grijs verleden: hun hardcore-crossover-plaat uit 1996 krijgt
Lees verder..
Dat de Belgische heavy scene er goed bij staat, weten we al enkele jaren. Een springlevende underground die toch stukje bij beetje steeds meer naar de voorgrond trekt. Zo ook in Pandora op woensdag 1 maart. Met het plakkaat ‘uitverkocht’ bij de show van Brutus hebben ze nog een overvolle show aan hun Unison Life tour toegevoegd. Niet zo gek ook, want laat het Gentse trio nu ook nog eens
Lees verder..
Het zevende studioalbum van The Black Angels luistert naar de naam Wilderness Of Mirrors (september 2022). Het album haalde menig top 10 van NMTH-(beeld)redacteuren en belandde daarmee hoog in onze top 20 van de beste albums van 2022. (Het NMTH album van 2022 is… Zeal & Ardor) Voordat de band uit Austin TX op zondag 19 februari 2022 de studioversies tot leven brengt in de grote zaal van Paradiso, is
Lees verder..
Ik sta in de rij voor 013. Ik heb nog niet eerder in zo’n lange rij gestaan in Tilburg. De hele Veemarktstraat tot de Heuvelring staat vol met fans van nerd-icoon Weird Al Yankovic. De accordeon-spelende legende, die faam verwierf met parodie-comedy-songs, kan inmiddels meerder generaties tot z’n fanschare rekenen, maar de opkomst zit vandaag in het oudere cohort. Dat is misschien niet helemaal vreemd met de ticketprijzen voor vandaag,
Lees verder..
Power metal, je moet ervan houden en ik doe dat bij vlagen. Ik heb zo mijn favorieten en Twilight Force was met de eerste platen zeker een pleasure (guilty mag je toevoegen, maar laten we eens stoppen met metal-schaamte). Dat had vooral te maken met het onstopbare tempo en de vocalen van Christian ‘Chrileon’ Eriksson, vooral op Heroes of Might & Magic onvoorstelbaar en een letterlijke force majeur. Afijn, die
Lees verder..
De laatste show van de Frans/Nederlandse albumtour van Crows is aangebroken, en waar beter af te sluiten dan een van Nederlands fijnste donkere zalen: EKKO? Dat vindt frontman James Cox ook, hij herinnert zich nog hoe Crows de eerste show buiten de UK hier speelde: net voor Sleaford Mods op Le Guess Who? 2014. Deze show is uitverkocht en Drahla uit Yorkshire verzorgt de support. Tekst: Paul Lindenbergh / Fotografie:
Lees verder..
Rob Halford is natuurlijk de kale, bebaarde frontman van Judas Priest. De oppergod van de heavy metal, die bovendien uit de kast durfde te komen (of per ongeluk kwam, als je zijn eigen verslaggeving daarover terugleest in zijn eerdere boek). Dat maakte hem alleen maar meer iconisch en in het boek Confess kon je dat al teruglezen. Wat een trip was dat zeg! We gaan daarin echt diep de hel
Lees verder..
Het is alweer februari, we werden de afgelopen week doodgegooid met valentijnsacties en aanbiedingen van alle bedrijven waar je ooit je mailadres aan hebt gegeven, dus we denken dat jullie veel behoefte hebben aan vier verse Hardhitting albumreviews. Nadat we vorige maand een paar grote jongens bespraken (Obituary, Katatonia), duiken we nu wat meer de underground in. De hardcore underground om precies te zijn, waaruit redacteur Guido Segers twee ruwe
Lees verder..
Op het moment dat hardcore, punkrock – of eigenlijk om het even welk ‘underground’ genre dan ook – in je hart zit beleef je het niet alleen, dan word je het. Bij de Engelse jongeman David Gamage verliep dat proces niet anders. Alhoewel jongeman… Ja, dat is hij als het lijvige, 650 pagina’s tellende boek de poorten naar een overdosis aan anekdotes en feitjes zich aan ons opent. Tekst: Martijn
Lees verder..
Leprous wint met elke plaat weer aan nieuw terrein. De Noorse heavy progrockers zijn alweer twintig jaar bezig, maar hebben een ontzettend loyale en gepassioneerde fanschare opgebouwd. Na een lange lockdown is de band eindelijk weer volop aan het touren, met ook een drukbezette Ronda als gevolg. Op zondag 5 februari stond de band samen met Monuments en Kalandra garant voor een vernuftig staaltje prog voor de liefhebber. Seth Abrikoos
Lees verder..
Januari… Vroeger was dat een schrale maand, Blue Monday, ook muzikaal. Er kwam weinig nieuwe muziek uit, want bands hielden hun kruit liever droog tot later in het jaar als het clubcircuit uit de winterslaap ontwaakte of de zomerfestivals voor de deur stonden. En bovendien, wie herinnert zich je plaat nog als in november en december de jaarlijsten worden opgesteld? Maar sinds de pandemie is niets meer hetzelfde. Veel bands
Lees verder..
Een nieuw jaar betekent in deze post-corona tijd ook weer meer livemuziek! En waar beter dan te beginnen opeengepakt in de Little Devil te Tilburg? Brabantse death metalbazen Lucifericon vierden op zaterdag 21 januari de releaseshow van hun langverwachte opvolger op Al-Khem-Me uit 2018, getiteld The Warlock of Da’ath. Paul Verhagen was erbij en trof een volle zaal met gelijkgestemde deathmetal zielen aan die een puike show zien. Retestrak neergezet
Lees verder..
Wat valt er eigenlijk te zeggen over de Penguin x NMTH showcase? Ter Ziele, Onhou, Rats and Daggers en Baardvader: het is een kwartet van bands die allen uitstekend plaatwerk ten gehore brachten in 2022, maar ook nog eens opvallend en verrassend zijn geweest als het om de liveperformance. Het complexe labyrint van De Drie Gezusters, met daarin naast o.a. een Classic Stage en twee Q-Factory Stages ook de aan
Lees verder..
Redacteur Martijn Welzen dook in het verhaal van het roemruchte Arnhemse podium de Goudvishal, opgetekend door Henk Wentink en Marcel Stol in het recent verschenen Engelstalige boek ‘Goudvishal: DIY or Die! / Punk in Arnhem 1977 – 1990’. Waar poppodia tegenwoordig ook echt gebouwen zijn waar alleen muziek, in alle mogelijke varianten, ten tonele komt, zat er in de begindagen meer achter. De oudste podiumplekken van Nederland, die zo aan
Lees verder..
Een nieuw jaar betekent natuurlijk nieuwe muziek! Echter, met zoveel albums die alleen al in 2022 uit zijn gekomen, blikken we nog eens terug op een paar leftover albums van vorig jaar. Want verdomd, er zijn nog steeds releases geweest die eind december of begin januari gestaag rondjes gingen draaien, nadat de stof van alle jaarlijsten was gaan liggen. Dus deze eerste Hardhitting Albumreviews van het jaar zijn nog eigenlijk
Lees verder..
Religie en extreme metal zijn ‘strange bedfellows’. Eigenlijk is het vooral Satan die succes heeft in deze wereld en met de muziek als quasi-religieus vehikel voor zijn gospel. In de black metal dan vooral, een genre wat volgens sommige trve-bad-boys alleen écht is als deze gehoornde entiteit represent is, met een kleine doch bijzondere tegenhanger in de white/unblack metal die de boy daarboven aanhangt. Ik weet niet of hij daarboven
Lees verder..
Het kan nog, een laatste show in het jaar proppen en daarmee 2022 afsluiten in de CBGB’s van Europa; de Little Devil. Dat doen we met een thuiswedstrijd voor Ggu:ll, de Tilburgse doombazen. Het is een uitverkochte show en dat schijnt veel mensen te verbazen. Een veelgehoorde vraag is “weet jij of er nog kaartjes zijn?” Het zegt iets over Ggu:ll of over het moment. Wij waren er in ieder
Lees verder..
Eigenlijk is er geen beter moment in het jaar om je te buigen over een winters ritueel, zoals een Darkthrone plaat. Althans, de laatste edities lijken vaker een arctisch thema te volgen en zo ook het heerlijk getitelde Astral Fortress. Omdat ik even goed wilde zien wat er nou op de backpatch van de schaatsende black metalfan op de cover (ja, dat is wat je ziet), googlede ik de afbeelding.
Lees verder..
Toen we de Doomstad XL editie aankondigden als een historische avond, had dat zo zijn redenen. Niet alleen vanwege het feit dat men vier van origine Utrechtse bands uit de black metalscene en een doomband uit Tilburg kon zien in Pandora, maar ook vanwege het feit dat het de eerste Doomstad XL editie ooit is. Maar meer nog vanwege het feit dat deze editie Doomstad het resultaat is van een
Lees verder..
Metal is full-on in z’n nostalgie era beland en de ene na de andere titel rolt uit de drukkerijen, die een klein aspect van de metalgeschiedenis bekijkt. Rotting Ways to Misery (RWTM) doet dat uitstekend voor de Finse death metalscene van pakweg 1990 tot 1995 – erg precies zijn de auteurs hier nooit in. Een boek voor de archivarissen en nerds onder ons, en de doorgewinterde death metalfans. Ik val
Lees verder..
Het einde van het jaar komt in zicht, maar dat wil zeker nog niet zeggen dat ook het einde van albumreleases en reviews in zicht is. Nog elke week worden er prachtige albums op de wereld losgelaten in alle mogelijke genres die ons zo lief zijn. Voor de redacteuren van Never Mind The Hype valt er dus wel weer iets te bespreken. Dit doen we dus ook met een machtige
Lees verder..
De eerste keer dat ik Mogwai hoorde, was als student. Ik was fervent op zoek naar nieuwe muziek die ‘intellectueler’ voelde dan mijn skatepunkfascinatie van een paar jaar daarvoor. Inmiddels was ik meer richting de hardcore opgeschoven, maar tussen de studenten in colbertjes voelde dat niet helemaal salofähig. Mijn studiegenoot, en trots bezitter van een faux-tweed colbertje (hoewel hij op dag 1 van de studie meer een Woodstock vibe had,
Lees verder..
De indiepunkrockers van Great Joy hebben er een drukke tijd op zitten met Popronde. Een goede handvol shows heeft het viertal afgewerkt, maar aan doorpakken duidelijk geen gebrek, want zojuist is ook nog eens het heerlijk scherp getitelde Together At Least uitgekomen. Een zes nummers tellende EP met energieke tracks over worden wie je echt bent, beste vrienden, artistiek ontkiemen en hoe een heerlijk hoopje mensen daaraan bijdragen. En die
Lees verder..
Jawel, daar ligt gewoon weer nieuw plaatwerk van Voivod! Een EP, zo noemen ze ‘Ultraman’ zelf en dat is wel terecht met twee live bonustracks. Onze recensent Martijn Welzen noemt het liever een folly en legt overtuigend uit waarom. Hij zette ook zijn review-fangs in de ‘Sun EP’ van Minus Youth, wat met 4 songs in nog geen 12 minuten een typische hardcore-affaire is. De band uit Stuttgart bracht de
Lees verder..
Het is een bijzondere maar toepasselijke samenvoeging van Europese kwaliteit die we op een zondagavond in 013 aantreffen. Doom/death metal legende Amorphis heeft namelijk Zwitserse folk metalmachine Eluveitie, Zweedse melodeathpionier Dark Tranquillity en Duitse doomers Nailed to Obscurity op sleeptouw door Europa genomen. Geen al te verkeerde line-up in ieder geval! Op een natte zondag deden de Finnen daarbij eveneens een goed gevulde 013 aan. En hoewel onze fotografe Seth
Lees verder..
Soms maak ik me zorgen om de hardcore scene. Dat komt omdat ik niet genoeg de diepte in ga om echt te zien wat er allemaal broeit onder het oppervlakte. Je ziet de line-up van een festival als Revolution Calling, met namen die je al 100 jaar op concertposters ziet. Gaat het nog wel goed dan? Daarvoor waren vroeger zines de oplossing. Tegenwoordig zou je denken dat internet helpt, maar
Lees verder..
De in oktober gestarte Euro 22 Tour had de introductie moeten zijn van album Songs Of A Lost World. Maar wanneer The Cure op 25 november 2022 de Ziggo Dome in Amsterdam aandoet, als onderdeel van 44 shows tellende Europese tournee, is het nieuwe album nog in geen velden of wegen te bekennen. Dat er geen plaat te koop zal zijn bij de merchstand mag de pret niet drukken, een
Lees verder..
Er is geen andere band zoals Sigh. Deze Japanse black metalstrijders draaien al sinds 1989 mee in de extreemste hoek en waar de dood in hun werk altijd een rol speelde, is dit de meest intense, en intieme vertolking van het thema. Daarmee wordt de plaat ook Japanser dan ooit, met teksten exclusief in de eigen taal (wat nog niet eerder gedaan werd) en traditionele instrumenten. Mirai Kawashima wilde namelijk
Lees verder..
Twee jaar en twee maanden moesten de Opeth fans geduld hebben, maar afgelopen weekend was het dan eindelijk zover… De in september 2020 aangekondigde dubbele show van de Zweedse death/prog grootheid in TivoliVredenburg kon afgelopen weekend eindelijk plaatsvinden. Allereerst zaterdag in de Grote Zaal, zeg maar het oude Vredenburg en de dag erna in zaal Ronda. De oorspronkelijke opzet van deze twee optredens was dat de band op beide avonden
Lees verder..
Het is duidelijk dat we na meer dan twee jaar in een pandemie hunkeren naar artiesten die we al een tijdje niet meer live konden aanschouwen. Zo was fotografe Mia Weerdesteijn deze week op een maandag welteverstaan in een uitverkocht 013 voor The Pretty Reckless, terwijl twee dagen later Frank Carter & The Rattlesnakes voor een uitverkochte Ronda stond. Sterker nog, die tickets gingen dusdanig hard dat de beste man
Lees verder..
Het is een interessante levensloop geweest voor Taylor Momsen. Ondergetekende zag haar ooit nog in de bioscoop in het Dr. Suess/Jim Carrey vehikel The Grinch, en hoewel ze in de jaren die volgden veel als model en actrice werkte, bleek muziek eigenlijk haar echte passie. Een weg die flink wat successen in aantocht had met vier albums, waarvan de laatste kraker Death by Rock and Roll uit 2021. Maar ook
Lees verder..
The Lounge Society kwam in de thuisblijfperiode hard binnen over mijn koptelefoon. Fijne baslijnen, een gezonde dosis melancholie en rauw stemgeluid. Maatschappijkritische songs zoals Generation Game en Television waren precies wat ik nodig had. Het op 26 augustus 2022 uitgebrachte eerste album van de band, Tired of Liberty, klinkt op diezelfde koptelefoon net zo kritisch en urgent als de eerdere singles en ep, maar lijkt wat rustiger. Benieuwd naar hoe
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.