Turnstile Love Connection zet 013 in roze wolk

Turnstile @ Tilburg, foto Dani Silvia

Wrong Man @ Tilburg, foto Dani Silvia

Als ik Turnstile een hardcore band noem, is er ergens een dude met Madball hoodie die achter z’n device zit te tandenknarsen. Toch is dat waar Turnstile vandaan kwam, en in de bangste dagen van het genre geeft het een nieuwe impuls. Dat is ook het gevoel dat je krijgt in de grote zaal; positiviteit en energie! ‘Glow On’ kan zo maar eens de plaat zijn die zorgt voor een nieuwe aanwas fans in het hardcore-poeltje. Maar ook veel oude Punk’o’Rama shirts zijn achter uit de kledingkasten getrokken. Ook zijn soms pa en ma mee op sleeptouw genomen en dat allemaal samen zorgt toch voor een bijzondere sfeer in de zaal. Overal rijen, volle parkings en proppen maar, ook met NMTH, want redacteur Guido Segers en fotografe Dani Silvia trokken naar 013 voor een uitgebreid verslag.

Tekst: Guido Segers / Fotografie: Dani Silvia

WRONG MAN
Voorprogramma is Wrong Man, een band met leden van Partisan, Chain Reaction en Rise and Fall. Het klinkt lekker rauw, zonder het metalcore randje. Beetje orgcore. In een grote zaal lijkt het wel een heel klein bandje, op een heel groot podium, heel ver weg. Ergens halverwege de vloer lijkt het geluid dan ook weg te zakken in geroezemoes en gezelligheid. Daardoor mist Wrong Man de intensiteit en interactie om echt het het publiek te werken. Zanger Bjorn Dossche staat keihard te werken, maar hij lijkt qua geluid bij vlagen alleen te staan. Dat is soms het lot van een support act, en ik geloof toch echt dat Wrong Man op een kleiner podium binnen kan komen.

Wrong Man @ Tilburg, foto Dani Silvia

Turnstile @ Tilburg, foto Dani Silvia

TURNSTILE
Het is duidelijk dat we nu wachten op Turnstile. We horen veel soulvolle songs en luisteren naar Whitney Houston alvorens de band opkomt. En wat een moment is dat; er gaat een golf van energie door de zaal heen. Turnstile is kleur, emotie, en energie voor dit publiek. We starten met ‘MYSTERY’, wat natuurlijk die heerlijke synth er meteen ingooit. Brendan Yates gaat ook meteen uit de startblokken en gooit zijn microfoonstandaard (een volledig overbodig attribuut op het podium) in de lucht. Franz Lyons is zijn mede-stuiterbal, die continue interactie zoekt met het publiek. Het is ontzettend vet hoe de band nummers live vertolkt met kraakheldere kwaliteit en strakke grooves. Het publiek wordt meegenomen in krakers als ‘UNDERWATER BOI’ en ‘T.L.C.’. Uit volle borst wordt meegebrult en de band gaat daar alleen maar harder op.

Misschien dat het hebben van een extra gitarist in Meg Mills ook helpt bij het dikke live geluid. Daarmee komen ook de oudere songs goed uit de verf, afkomstig van ‘Nonstop Feeling’ en ‘Time & Space’. De energie zakt nooit echt weg, hoewel Turnstile stiekem best wel wat opvult in de set, zelfs met een drumsolo. Je zou je er aan kunnen ergeren, als het niet allemaal doorliep als een geoliede glijbaan (dat is een waardeloze metafoor, maar glijdt wel goed). Als Yates achter zijn keyboard kruipt voor ‘ALIEN LOVE CALL’ is er nog een kippenvel momentje en de zaal die als één zingt ‘can’t be the only one…!’.

Turnstile @ Tilburg, foto Dani Silvia

Eigenlijk weet je aan het einde van de set wat er gaat komen. Ook weer wat gerek met de nummers maar met ‘HOLIDAY’ en ‘BLACKOUT’ komen we op de climax van een ijzersterke set. Als Turnstile nooit meer iets anders doet dan ‘GLOW ON’, dan is dat meer dan veel bands zullen doen. Je voelt de hele avond die Turnstile Love Connection; hardcore met warmte, positiviteit en een glimlach. Een roze wolk in 013, van een nieuwe klassieker in het hardcore-pantheon.