Saturnus, In The Woods en The Foreshadowing nemen de regen mee naar Willem Twee

Saturnus @ Willem Twee, foto Gijs Kamphuis

Foreshadowing @ Willem Twee, foto Gijs Kamphuis

De Europese rondrit van het doompackage met In The Woods, Saturnus en The Foreshadowing doet ook Nederland aan. In een regenachtig ‘s-Hertogenbosch wordt zaterdag in de Willem Twee de herfst pas echt goed ingezet. Drie bands die het vallen van de blaadjes doen versnellen. Zwaarmoedig maar melodieus nemen ze ons mee in hun donkere verhaal. We laven ons met liefde aan deze zware hartenroersels op het podium, dus lees hier het verslag….

Tekst/Fotografie: Gijs Kamphuis

In Willem Twee is er vandaag naast een avond doommetal ook een wijnproeverij. De dames en heren aan de deur proberen direct een schifting aan te brengen, en dat lukt aardig. Lang haar en zwarte shirts, naar links. Avondkleding en cocktailjurk, naar rechts. Soms zijn subculturen best handig. Al zou een glas zware rode wijn toch ook niet misstaan in de kleine zaal. Om deze dan langzaam door je glas te laten rollen en mijmerend naar buiten kijken. Zien hoe de regen tegen het raam slaat. Buiten oogt het guur. De donkere dagen zijn officieel begonnen. Binnen ook als het Italiaanse The Foreshadowing de avond opent. De band doet dat verrassend goed. De Italianen brengen een mooie mix van melodieuze metal met doominvloeden. Het blijft allemaal relatief luchtig, zo ver als het kan binnen dit genre. Want de gitaren zijn wel degelijk laag en zwaar, terwijl de synthesizer de lege ruimtes inkleurt met mineurtonen. De luchtigheid komt vooral van zanger Marco I Benevento. De charismatische frontman heeft een klankkleur die ergens ligt tussen het geluid van Dave Gahan (Depeche Mode) Matt Berninger (The National) en Peter Steele (Type O Negative). Donkerbruin, diep en in dit geval: met Italiaanse bravoure. De band is hier om hun nieuwe EP Forsaken Songs te promoten. Het machtige Memento is daarvan het beste nummer. Ook het bijna tien jaar oude 17 maakt indruk. Het is wat meer duister dan het nieuwere werk. Deze act gaat al bijna twintig jaar mee, toch ogen de vier Romeinen hongerig en gedreven. Dat is de beste manier om nieuwe fans te winnen.

Foreshadowing @ Willem Twee, foto Gijs Kamphuis

In The Woods @ Willem Twee, foto Gijs Kamphuis

Het tijdschema vermeldt dat In The Woods de avond afsluit, maar de bands hebben blijkbaar onderling besloten, dat dit niet zo is. De Noren betreden zodoende direct al het knusse podium. Het maakt ook niets uit. De vijf Scandinaviërs zijn in vorm en brengen een mooie bloemlezing uit hun diverse oeuvre. Natuurlijk is melodieuze doom de hoofdmoot maar het is leuk om te horen hoe het geluid van de act langzaam verschoven is van klassieke death-doom naar meer death-doom met een vleugje rock’n roll. Toch gaat er niets boven het dik twaalf minuten durende epos Yearing The Seeds Of A New Dimention van het Heart Of The Ages album uit 1995. Het nummer staat nog altijd als een huis en wordt ook vanavond perfect uitgevoerd. Ook het titelnummer van dit iconische album komt langs en afsluiter In The Woods is ook terug te vinden op deze schijf. Wat verder opvalt is dat zanger Bernt Fjellestad erg goed bij stem is. Screams, melodieuze zang en zelfs indrukwekkende kopstem uithalen, hij brengt ze met een frisse no-nonses houding. Indrukwekkend is ook de snor van bassist Nils Olav Drivda die het geheel nog een snufje hipster meegeeft. De tweede era van de band begon in 2014 met het Diversum album uit 2022 als laatste wapenfeit. Shows als deze laten horen dat de band nog lang niet is uitgeblust. Een fijne en geruststellende gedachte.

In The Woods @ Willem Twee, foto Gijs Kamphuis

Saturnus @ Willem Twee, foto Gijs Kamphuis

De meest melancholische band van de avond is zonder meer Saturnus. Stilistisch houden de Denen ook het meeste vast aan wat melodieuze doommetal is. Diepe, donkere gitaarlijnen, melodieuze keyboards en de indrukwekkende grunt van Thomas A.G. Jensen die hun donkere romantiek omzet in droevige teksten. Wie ook indruk maakt is cultuurbewaarder en oprichter van de band Brian Pomy Hansen. Op zijn fretloze bas tovert hij de ene na de andere droefgeestig gekleurde toon uit zijn instrument die de nummers precies die extra laag geven. De band opent met het titelnummer van de nieuwste plaat The Storm Within. De schijf is de ruggengraat van de set. Natuurlijk zijn er uitstapjes naar de andere platen van de band zoals Veronica Decides To Die, waarvan het machtige I Long voorbijkomt. Het vorige album van de Denen heet Saturn In Assention en is bij het uitkomen van het nieuwe werk, elf jaar oud. Toch is het album met slechts twee nummers vertegenwoordigd vanavond. Ook deze vijf mannen ogen na een lange tour nog best fris. De zin om te spelen is er en het applaus wordt dankbaar in ontvangst genomen. Enige bijzondere puntje is dat Jensen zijn teksten nog niet uit het hoofd lijkt te kennen. Rond zijn spot liggen verschillende a4’tjes om hem de juiste weg te wijzen. De band is na tien jaar in de rust te zijn geweest sinds 2022 weer behoorlijk actief en tourt veel. Het beïnvloed de show verder niet, die is strak en degelijk. Wanneer er met afsluiter Christ Goodbye een eind komt aan een mooi melancholisch uurtje gaat het publiek met een zwaarmoedig maar warm hart weer naar buiten. Het regent op weg naar huis. De herfstwind stuurt het afgevallen blad de straat op. De zojuist gebrachte soundtrack voor de donkere dagen galmt nog heerlijk door in het hoofd.