Om de een of andere reden halen we altijd de bands Trans Am en Pontiak door elkaar… Waarschijnlijk iets met een grote collectie modelautootjes en te veel Smokey and the Bandit en andere Burt Reynolds’ films. Om het voor eens en voor altijd (…) duidelijk te maken: Trans Am is de klassieke post-rockband die begin jaren negentig hardcore begon en ook met new wave en classic rock experimenteerde. 22 april
Ach en wee, wat is dat nou? Hadden we The Super Soakers net leren kennen als een toffe aanstormende surfgarage-groep uit het Brabantse Oploo (een dorp net onder Boxmeer), hadden we ze precies één keer zien spelen (op deBeschaving voor schandalig weinig publiek), en dan stoppen ze er alweer mee?! Net als we denken: Tijd voor een mooi plan, met een serie shows, wellicht een Popronde-concours en dan een album,
Nieuw album Dead Neanderthals op Consouling Sounds! En inderdaad is het vandaag verschenen en hieronder te beluisteren Craters één lange dreigende, nogal onheilspellende trip. In ruim 36 minuten neemt de Nijmeegse experimentele band, vaandeldrager van de ‘New wave of Dutch heavy jazz’, je mee via minimale instrumentatie naar maximale dreiging van langzaam voortrollende drones, noise, gepiep en iets dat het meeste weg heeft van beestachtig gegrom. Dat soundtrack-talentscouts deze band
De Noorse act Ulver is natuurlijk nooit voor een gat te vangen. Begon de groep rond vocalist Kristoffer Rygg midden jaren negentig met een soort folky black metal (gevat op The Black Metal Trilogy), vervolgens kwamen er invloeden van avant-garde, jazz, rock, gothic, ambient, prog, elektronica en klassieke elementen (kamerkoren, cello’s) bij. Met de EP The Metamorphosis begaf de experimentele groep zich in 1999 verder richting elektronica en ze werkten
Carach Angren is dat niet die metalband, die de Crustenunie wilde verbieden op te treden in Amstelveen? Ook ja, de Limburgse ‘horror metal’ discipelen werden ten onrechte neergezet als ‘satanische metalband’, die volgens bepaalde kleingeestige mensen ‘de duisternis over Amstelveen zouden doen neerdalen’. Genoeg daarover, maar qua duisternis en onverbiddelijke intenties was de stoffige politicus helemaal spot on. Carach Angren is niet voor de poes, is geen band om mee
Attentie Travoltas-fans en sowieso liefhebbers van de betere punkrock en punkpop. Dacht je in 2014 dat (The) Travoltas terug was na acht martelende jaren van stilte? Dacht je dat de toepasselijk getitelde EP ‘The Longest Wait’ en die reeks uitverkochte clubshows een comeback van jewelste waren? Dan had je natuurlijk helemaal gelijk, maar de van oorsprong Dongense (zeg Tilburg en dan een paar ferme steenworpen richting Oosterhout) doet er in
Het kwam hier redelijk uit de lucht vallen en toch direct binnen: Byrdi. Dat zal mede komen omdat de Noorse groep een mythisch soort (dark) folk maakt, dat ons aan Wardruna en aanverwanten herinnert. ‘Scandinavian Nature music’ noemt het duo het zelf en je voelt die Noordse mythologie; runen, Vikingen, goden en noem het maar op, er vanaf druipen. Ze gooien ook nog een didgeridoo in de mix curieus genoeg,
Liefhebbers van Sonic Youth-achtige noiserock rejoice. We werden net verrast door een hele prettige nieuwe Thurston Moore-track, Cease Fire is typerende dwarse noiserock en er ontbreekt eigenlijk maar een ding aan. Een vrouwenstem! Niet dat we Isobel Sollenberger (ook verantwoordelijk voor de fluit) van Bardo Pond nu de nieuwe Kim Gordon willen noemen, maar de zangeres van de groep uit Philadelphia raakt hier wel een aantal spots. Under The Pines
We kunnen vandaag het eerste tipje van de sluier lichten rond de nieuwe Sólstafir plaat. Afgaande op eerste single Ísafold, een grotendeels instrumentale post-progrocker van net onder de 5 minuten, mogen we ons opmaken voor weer een langspeler van hoog meeslepend en emotioneel niveau. Als voorganger Ótta iets bewees (naast het prijswinnende, adembenemende artwork), is het wel dat de IJslanders meesters zijn in het leggen van veel gevoel in hun
Straight outta Nijmegen, en dan bedoelen we de smerigste krochten en heavy metal-holen in de Gelderse stad, komen de Rectum Raiders. Inmiddels opereren ze zelfs vanuit onze hoofdstad en dat snappen wij maar al te goed: die zegetocht van heavy metal, turboglam – extra dik aangezet met homo-erotische knoeipartijen met bier, komkommers en paardenkoppen – moest immers wel in een grotere poel des verderfs eindigen en dan kom je in
Hard gaan deel 2! Stormachtige aankondiging van jewelste. De vorige editie ingezette samenwerking tussen Roadburn Festival en Never Mind The Hype krijgt een vervolg op Roadburn 2017. Met gepaste trots hosten we wederom van donderdag tot en met zondag (20 t/m 23 april) het complete programma in Cul de Sac, dat traditiegetrouw in het teken staat van aanstormend Nederlands en Belgisch talent en daar dit jaar wat pittige Engelse, Canadese,
Deze vrijdag is het zover. En nee, daarmee doelen we niet eens op de eerste editie van onze eigen Doomstad-avond in EKKO, maar wel op de releasdag van de debuutplaat van Dool, de Rotterdamse groep rond Ryanne van Dorst. Nadat de band zich op Roadburn 2016 zeer overtuigend voorstelde en vervolgens op Into The Void en Eurosonic die indrukken alleen maar versterkte, werd het wachten op de eerste langspeler langzaam tergend
Let op Portugal. Het Zuid-Europese land is muzikaal aan een opmars bezig, die veel verder gaat dan de fado en metal (Moonspell) die we kenden. Nadat een fijne doomy plaat Sinistro al op de vorige editie van Roadburn bracht, en deze editie van Eurosonic de schijnwerpers vol op Portugal zette, introduceren we je nu aan Earth Electric. De band uit Lissabon heeft ook al een frontvrouw die met ijle vocalen
Achter de intrigerende naam Dario Mars and the Guillotines gaat een Brusselse band schuil met even intrigerende muziek. Het kwartet rond Renaud Mayeur dient op het tweede album “The Last Soap Bubble Crash…” een broeierige mix van garagerock, voodoosoul, surf en psychfolk op, die niet zou misstaan onder een een bloedspannende Western of Tarantino-thriller. Er zijn nog geen singles of video’s los, maar je kunt hier op NMTH die tweede
Dit weekend maakte Grasnapolsky weer eens duidelijk hoeveel uitstekende en aanstormende bands België rijk is. Het verbaast dan ook niet dat we je aan alweer een interessante nieuwe groep kunnen voorstellen: Maak kennis met Valley, een vijftal uit Halle dat emotive hardcore met post-rock combineert en net een deal tekende bij het Duitse Redfield Digital (de digitale divisie van Redfield Records). Valley heeft de samenwerking met Redfield bekroond door meteen
Die hele motherload aan garage, surf, stomping rock ’n roll en meer kregen we gisteren nog over ons heen in een meer dan dampend half uur op Grasnapolsky. Een van de tracks die wat bekend klonk, die de laidback vibe (zang) van Black Lips met de gekte van Thee Oh Sees en de party-garage-feel van een together PANGEA verenigde, was dus Mutterschiff 308. Een track ook die erg Iguana Death
Yes indeed, track that! Nieuwe Lookapony en die draaft weer door de weide als een dekhengst met knaldrang die een kudde merries in het vizier krijgt. Maar dan eentje die tegelijkertijd hard to get speelt (…), want In My Head heeft ook wel die laidback, nonchalante vibe die Lookapony zo aantrekkelijk maakt. In begrijpelijker Nederlands dan: De Eindhovense satan boys hebben hun opwindende garagerock weer eens in een kek en
Needle And The Pain Reaction kwam bij ons redelijk uit de lucht, of althans uit de chatbox vallen, maar dat doet de band geenszins recht. De Gentenaren zijn al vijftien jaar actief, specialiseren in luide, donkere, groovende en soms funkende punk- en noiserock. Met helden als The Jezus Lizard, Metz, Helmet en TAD in gedachten leverden ze net weer een album af en Procupine is sinds gisteren volledig te beluisteren
Oh jazeker wel: NMTH presents Iguana Death Cult op zaterdag 18 februari in Pier15 te Breda! Wacht even, je bedoelt dat NMTH de dag na die eerste DOOMSTAD-editie in EKKO, meteen weer een dikke avond presenteert? Klopt, helemaal! We houden al zeker sinds de Popronde van 2015 van Iguana Death Cult en nu de Rotterdams-Scheveningse garagerockende reptielen dat debuutalbum af hebben, schreeuwen we dat graag ook van de daken. Liever
Noveller is het geesteskind van Sarah Lipstate, gitarist en filmmaker uit Brooklyn. Met dit solo-project maakt ze hele minimale, soms haast klassieke, diep rakende muziek, die tot het meest deviante behoort wat we op Incubate zagen. Daar stond Noveller in september 2015 te stralen in het MIDI theater, waarna ze nog bij Wire in het afsluiten orkest mocht meedoen en we vervolgens thuis al haar muziek nog grijzer draaiden. Denk
Ergens in het uitgestrekte landschap tussen post-rock en -metal begeeft zich ook Labirinto. De Brazilianen zijn een van de bekendste bands van het continent en een van de weinige die Noord-Amerika en Europa wist te bereiken. En dat met instrumentale muziek, hele spannende instrumentale muziek dat wel. Na acht releases heeft Labirinto nu een dubbelalbum klaarliggen: Gehenna komt 10 februari uit via Pelagic Records en Cargo (distributie) en het dreigende
Franse post-black ftw! We geven je hierbij de albumprimeur van The Great Old Ones, vijf mannen uit Bordeaux die in best wel dikke atmosferische black metal met extreme (maniakale snelheid en gebrul) en post-metal (slepende passages) trekjes handelen. Je zou ze kunnen kennen van eerder werk en van optredens op Roadburn 2014 en Into Darkness 2015. Ook stonden ze in 2016 nog in Iduna in Drachten en Victorie, Alkmaar. Verder
Toeval bestaat niet, maar het lot is ons en u, aanbidder van de betere, duistere kunsten, wel goed gezind. Hogere en vooral donkere machten hebben besloten dat het langverwachte debuutalbum van DOOL precies verschijnt op de dag dat de Rotterdamse band op de planken van DOOMSTAD staat: vrijdag 17 februari en te bewonderen in EKKO, Utrecht dus. De langspeler zal de titel Here Now, There Then dragen en uitgebracht worden
Het was tijdens onze allereerste avond op Roadburn dat we verliefd raakten op de Welshe band Taint. Op de donderdagse showcase-avond van Rise Above Records, aangevoerd door DOWN, maakte het trio de meeste impact met een furieuze sludgeset. We zagen ze vervolgens nog vele malen spelen, onder meer op Incubate. Groot verdriet dus toen Taint – naar ons gevoel – vroegtijdig aan het einde kwam. En nog groter de opluchting toen
Nieuwe muziek van Emptiness! De Brusselse band serveert je muziek van de meest sinistere soort. Your Skin Won’t Hide You heet het nieuwste werkje van de Belgische ‘horror addicts’, die hun black metal zo graag en heftig kruiden met elektronica en ambient sferen. Erg prettig en het is dan ook niet voor niks dat Roadburn Emptiness heeft vastgelegd voor de editie van 2017. De groep is ook volgende maand te
Navarone is terug mensen! De Nijmeegs-Amsterdamse rockband liep even wat vertraging op en moest de geplande albumrelease uitstellen van 22 oktober naar vrijdag 20 januari 2017 in Doornroosje. Vandaag is daar het eerste voorproefje en vanaf de eerste ronkende noten zijn we gerustgesteld. Dankzij het hard rockende Snake weten we weer zeker dat het allemaal goed gaat komen met Navarone. Het is alsof er een mespuntje Faith No More en
Nieuw werk van Valour Up Twice. De Utrechtse rockers werkten in 2014 een uitstekend Grote Prijs van NL-concours af en verzilverden dat een jaar later met de langspeler Reap / Sow. Nu komen ze met een, naar eigen zeggen, wat rauwere EP. Van Skin lieten ze eind september al het titelnummer los en vandaag is het tijd voor de tweede: de uptempo rocker Up In The Air, waarin de gierende
Daar dendert een wel heel dikke nieuwe OBESE-track door de speakers. Dayum, oh dag buren… We zijn natuurlijk niet anders gewend van de Utrechtse stonersludgers, maar het was tegelijkertijd ook al even geleden dat we van nieuwe muziek mochten proeven. Hele fijne verrassing dus toen Human Abstract vanochtend loskwam. En meteen een zeer goed voorproefje van DOOMSTAD op vrijdag 17 februari in EKKO. That’s right people; die dag doopt OBESE
In This Lifetime presenteerde het langverwachte debuutalbum Vultures in Simplon en fotograaf Jan Westerhof was erbij voor In 1 Beeld. De Groningse hardcoreband bestaat uit ex-leden van The Hunger, Lies! en INSTIL en om de eerste langspeler te luisteren of aan te schaffen ga je naar de Bandcamp. Meer werk van Jan Westerhof vind je op bazaal.nl Vultures (2016) by Not In This Lifetime
DONDERdag en dus heavy muziek in je oorschelpen van NMTH via de wekelijkse radioshow op Pinguin on the Rocks en we hebben weer 15 verse tracks voor je die van heavy naar alternative naar deviant to the bone gaan. We hebben verse Popronde-tracks van je van Money & The Man (titelnummer debuutplaat net uit), BARTEK (net de EP uit) en The Grand East (net clip van het recente album uit).
Opvallende band dat Esben and the Witch. De groep uit Brighton maakte al drie albums, die aanvankelijk meer onder dramatische rock of gothic pop te scharen vielen. Gaandeweg ontwikkelde het duo die duistere zijde verder en verder. Zo hoorden we op Sylvan, de eerste track die van deze vierde plaat loskwam, een spookachtig stuk atmosferische post-rock dat pas na ruim negen minuten loskwam. Langzaam maar zeker zuigt de groep je
ZEUS gaat ermee stoppen, maar eerst staan de Amsterdamse rockers in november nog vier keer op het podium en releasen ze vandaag een laatste single. Everything dus, en die kun je hier beluisteren. Het is een als vanouds rockend plaatje geworden kunnen we wel stellen. Mooie teaser voor de concerten die ZEUS doet vanaf 4 november in laatste concerten in november in Hedon, Groene Engel, P60 en Manifesto. Ehm ZEUS,
DONDERdag en dus heavy muziek in je oorschelpen van NMTH via de wekelijkse radioshow op Pinguin on the Rocks en we hebben weer 15 verse tracks voor je die van heavy naar alternative naar deviant to the bone gaan. We kijken vooruit naar Into The Void (dit weekend in Leeuwarden) en Roadburn dat net een tweede zwik namen bekendmaakte. We hebben veel Nederlandse en Belgische muziek, Amerikaanse heaviness, een leipe
Liefst acht maanden geleden dachten we je het eerste wapenfeit van The Super Soakers te brengen, een groep Brabantse broekies die ‘Beach flavoured Rock’ (zij) of garagerock met surf (wij) maakten. Vrolijk en zeer aanstekelijk. Close To The Sun had de betere kant (meer pit) van Allah-Las te pakken en leunde voor de video erg op de door The Black Cult gepropageerde DIY-aanpak. Hele aangename kennismaking kortom. Nu zijn de
Het is donderdag en dus is hier weer een uitzending vol met verse, heavy, alternative en deviant to the bone muziek. Met weer opvallend Nederlandse en Belgische muziek, maar eigenlijk zou dat dus al niet meer moeten opvallen. En evenmin dat we openen met een Twentse band die net de debuutplaat presenteerde en de Popronde platspeelt. Verder grotere namen als Alter Bridge, The Answer en We Came As Romans, plus
Ze zijn een van de meest geboekte bands op de Popronde en als we het nog niet gehoord hadden… konden we zaterdag met eigen ogen aanschouwen waarom. The Grand East zette in Café Koops in Haarlem één van de meest overtuigende shows van dit Popronde-seizoen tot nu toe neer. Dat is nogal een boude uitspraak, want ook wij kunnen maar een fractie van al die Popronde-gigs zien, maar we durven
We hadden ons al uitgebreid en ondergedompeld in Requiem For Hell, het titelnummer van het nieuwe Japanse album dat ook nog eens een fraaie video meekreeg. Liefst 8 minuten langzaam maar zeker ondergetrokken worden in de Japanse post-rock is een geweldige ervaring en vooral als je weet dat het de opmaat naar meer is. Dat hebben we onderhand ook wel nodig na die teasers en vandaag is het dan zover.
Het is donderdag en dat betekent dat we weer een uitzending vol met verse, heavy, alternative en deviant to the bone muziek voor je hebben. Met wederom opvallend veel Nederlandse muziek inclusief een Popronde-sectie en een nog opvallender Belgisch smaldeel. Je moet zelfs tot nummer 9 wachten voor je de eerste mop muziek van buiten de Benelux hoort, maar dat is dan meteen wel de nieuwe Dillinger Escape Plan, die
Geen half werk van Kin inderdaad. Het was even wat rustiger rond de Groninger shoegaze/post-rockformatie zo dachten we, maar het viertal stak die tijd in de opnames van een hagelnieuwe EP. Dumb Shock Cinematic komt deze zaterdag 8 oktober uit en wel op een fraaie roze cassette in gelimiteerde oplage. Presentatie dezelfde avond bij Lepel Concerts in De Gym, Groningen met The Sweet Release of Death, het noisy trio uit
Dag argeloze wereld, enter Anciients. Vier mannen uit Vancouver, Canada die laveren tussen progmetal en -rock en dat op zo’n overweldigende en extreme manier serveren dat je zomaar weggeblazen wordt als Kenny Cook z’n strot opentrekt. Dit gaat bijna richting apocalyptische black denk je net, maar dan komt die melodieuze zangpassage en een pak meeslepende en repetitieve songstructuren. Progressive kan je het noemen, in alle veelzijdigheid die die term kan
… en laat je vandaag op NMTH vast een eerste track horen, “‘Self Portrait’, 2016” is gevat in onderstaande video. We kennen Every Stranger Looks Like You (ESLLY) pas sinds een jaar, toen de Belgen de single BOB op ons loslieten, afkomstig van een hele beste split met Mahlstrom. De oren waren gespitst, of nee: uitgespoten. De drie jongens uit Brakel kwamen namelijk niet overdreven voorzichtig binnen, maar met dubbeldikke
Wang Wen doet nog een belletje rinkelen? Terecht, want we introduceerden onlangs het nummer Red Wall And Black Wall. Je stapte in een wereld van razend subtiele en lichtklassieke Chinese post-rock. Wang Wen is geen nieuwkomer en die 17 jaar ervaring druipt er vanaf. De band werkte ondertussen aan haar negende studio-album, dat 30 september verschijnt bij Pelagic Records en dat je hieronder vast volledig kunt horen. Sweet Home, Go!
Een bommetje? Vier bommetjes! Fake O’s is van de rudimentaire hardcore punk en garage, denk aan Circle Jerks maar dan met het plezier van een FIDLAR. Dat gaat allemaal vol furie, branie en vooral zonder enige rem erop. Dus als je niet oplet zijn die vier nieuwe tracks zo in je gezicht geschreeuwd en voorbijgevlogen. De NMTH-oplossing: gewoon nog eens aanzwengelen die Friends 7″. De Groningers speelden recent Sleazefest nog
Het titelloze tweede album van The Sweet Release of Death ligt er helemaal klaar voor en wij rennen vast rondjes in wrede anticipatie. Die wordt ernstig verzacht doordat we je vandaag het tweede geluid van die plaat kunnen aanbieden. Post – Everything zou een verwijzing kunnen zijn naar hoe de stadgenoten van GOLD hun muziek omschrijven, maar waarschijnlijk zit er iets veel slimmers achter. Nog belangrijker: Het nummer is een
Yes! Weer een uitzending vol met nieuwe en nog nieuwere, heavy en nog heavier, alternative en deviant to the bone muziek. Hoewel de Popronde nog een flink aantal weekends doorraast is er na twee volwaardige Popronde-edities deze week weer een normale ‘Nieuwe Muziek’ aflevering, maar wel eentje met een setje van drie Popronde-acts. Er zijn nog heel wat meer Nederlandse acts te horen, plus twee verse Belgische noise/post-grungers en er
Jazeker: we hebben het tweede geluid te pakken van de aanstaande Crippled Black Phoenix plaat Bronze. Tweede? Waarom dan juichen? Omdat No Fun (luister onderaan) al een hele fijne eerste teaser was en dat geldt ook voor Winning A Losing Battle, die wel bijna twee keer zo lang duurt en zeker zo vernuftig in elkaar steekt. De redelijk ongrijpbare Britten stoeien weer met een goed aantal aan rock verwante stijlen,
Een van de meest indrukwekkende post-rockbands die je live kunt treffen, en eentje die nog verdieping aan het genre weet te geven is Mono. De Japanners gaven een uiterst knap staaltje van hun kunnen weg met de set op Into The Void in Neushoorn vorig jaar. Ook op het releasefront mogen de prestaties er zijn, zo heeft Mono alweer het negende album klaarliggen. “Requiem For Hell” komt 14 oktober uit
De kop zegt het weer zoals het is: Er ligt nieuwe muziek van Taxidermist. Mean Machine is de eerste single en tegelijk de titeltrack van het aanstaande album van de Nijmeegse alt. rockers. Voor de tweede plaat nam zanger/gitarist Stijn van Oers de productie op zich, waarna Mean Machine opgenomen en gemixt is in de Wageningse Nude studio door Petra Randewijk en gemastered door Pieter ‘Pidah’ Kloos (Monomyth, Motorpsycho). Het
De Popronde is afgelopen donderdag tot volle ontlading gekomen in Nijmegen (je had het al gezien natuurlijk), waarna ze er in Apeldoorn, Zwolle en Roermond nog schepjes bovenop deden. We staan aan de vooravond van een nieuwe vierdaagse die vanavond al begint in Delft en via Eindhoven en Deventer naar het schone Heerlen voert. Alle reden dus om wederom het eerste deel van deze uitzending geheel met Popronde-muziek te vullen.
Liefhebbers van 70ies spacerock a la Hawkwind, vroege ZZ Top en smerige boogiepunk kom er maar in! Straigth outta Chicago komt Axis: Sova met een bijzonder smakelijk, in retrostijlen gedrenkt arsenaal. We stellen je vandaag voor aan (Like An) Intruder, de tweede single van het aanstaande album van het duo. Die plaat heet Motor Earth en wordt op 14 oktober uitgebracht op God? Records, het label van Ty Segall. Omdat
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.