Eind maart besluit Enslaved de worp van hun vijftiende telg Utgard uit te stellen tot de herfst, met de hoop het dan weer te kunnen promoten middels normale live shows/tournees. Iedereen weet inmiddels beter. Gelukkig is er de muziek en die heeft ook dit keer veel te bieden, net als het mooie, passende artwork van Truls Espedal, wie al bijna twintig jaar de band van zijn kunst voorziet. Inmiddels vallen
Je moet er wat voor over hebben om als organisator in deze tijden een festival uit de grond te stampen. Het jaarlijks terugkerend doomfeest Darken The Moon neemt de beslissing dat de editie van dit jaar toch door moest gaan, met inachtneming van alle coronamaatregelen. Met Psychonaut, Marche Funèbre, Sons Of A Wanted Man, Splendidula en Mother is er gekozen voor een compleet Belgische line-up. Plaats van handeling: Rock- en
Het is nogal een ambitieuze opgave om Dirt, de tweede van doomy grungers Alice In Chains, te coveren. Wát een indruk maakte die plaat, of eigenlijk de cd, toen ik die op mijn Utrechtse studentenkamer in de stereo propte. Toen dat heavy ritme van Them Bones erin beukte, met de eerste beestachtige kreet als een vuistslag in je gezicht. ‘Huh, dit was toch een grungeplaat, dit lijkt wel hardrock?’ En
Wat doe je als je in het voorjaar gebombardeerd wordt tot 3FM talent, maar je kan vervolgens geen show spelen omdat er geen shows meer zijn? Simpel dachten The Vices: je neemt een handjevol bevriende bands en je organiseert gewoon je eigen feestje. Dat noodzaak leidt tot unieke oplossingen blijkt ook ditmaal weer tijdens de eerste editie van Vicefest. In plaats van een bescheiden show ergens in een achteraf zaaltje,
Waar concerten pas weer mondjesmaat kunnen, laat de herfst er geen gras over groeien. De weg naar Effenaar is namelijk bezaaid met stromend water en zeikweer op de kop, maar het is de barre trip helemaal waard. Want eenmaal binnengedruppeld bij het Eindhovense poppodium, staat ons een avondje acid metal te wachten, van lokale klasbakken Radar Men From The Moon welteverstaan. Met zitplek voor honderd man eindelijk, gezien de omstandigheden, voldoende
Het uitzitten van de covidcrisis gaat veel muzikanten en muziekliefhebbers niet in de koude kleren zitten. Voor de professionals is het een ten eerste een financieel drama, voor de hobbyisten gewoon dik balen. Death metalband Vader is op een gegeven moment wel klaar met het thuiszitten en draait de Pandemic Madnesstour in elkaar. Gewoon een ouderwetse tournee dwars door Europa en ze gaan samen met voorprogramma Mass Worship in een
Editie nummer 20 van de Hardhitting Albumreviews is er weer één met veel variëteit aan muziek uit de heavy genres. Neerlands hoop Paracetamøl probeert zich te gedragen op de nieuwe plaat, maar of dat lukt… Philip H. Anselmo (Pantera) geeft een bloemlezing aan misstappen uit zijn leven en Dead Lord geeft zich over aan puntgave rocksongs. Tot slot bespreekt een der NMTH redacteuren het vierde baksel van het veelzijdige Maggot
Al ruim dertig jaar voorziet het eigenzinnige Noorse driemanschap uit Trondheim – die zich vernoemde naar een sexploitation-film van regisseur Russ Meyer – de wereld van hun psychedelische, progressieve rock. Vanaf de derde langspeler Demon Box (1993) is meteen duidelijk dat de band zich niet voor één gat laat vangen, want naast alternatieve metal verwerken zij net zo makkelijk stijlen als pop, country, jazz, fusion en noise in hun geluid.
Het maakt de NMTH redactieleden geen ruk uit, hoor… Of het nou 37 graden boven nul is of de takken je om de oren vliegen tijdens een tropical fuck storm; die hardhitting albumreviews komen er wel. Mede door de productiviteit van menig act, is de bodem van de put nog lang niet in zicht. Gelukkig maar, want ondertussen kunnen we nog steeds maar mondjesmaat en met Gods gratie een bandje
Waar de live sector het maar moeilijk heeft, zijn er ook stijlen die juist gedijen bij deze concertdroogte. Althans, zo zou je het kunnen stellen als we naar het dungeon synth genre kijken. Afgelopen zaterdag vond namelijk een eerste Europese live event plaats, met exclusief bands uit het genre . Een festival is met vier acts natuurlijk een groot woord, vooral voor een muziekstijl die door anonieme individuen achter synthesizers
Sprookjes en legendes hebben plaatsgemaakt voor evolutietheorieën en armageddon op Avatar’s achtste album. Hail the apocalypse! De Zweedse band heeft het ondertussen geschopt tot de eredivisie van de metal maar is nooit bang om te blijven experimenteren. Zo ook met Hunter Gatherer, die blijft boeien van begin tot eind. Lees hier de review van die nieuwe plaat, en check daarna ook ons interview met frontman Johannes Eckerström. Tekst: Lodewijk Hoebens
Een kwart eeuw al weet het Finse folk metal kwartet Ensiferum ons te boeien met legendes, mythes en saga’s. De laatste langspeler Thalassic is een nieuw hoofdstuk met enkele verfrissende ideeën en een nieuwe hoofdrolspeler. Het achtste album heeft als centrale thema de zee. Dit keer komen de mythes niet alleen uit eigen land maar varen we mee langs Frankrijk en Engeland. Terug gaan in de tijd pakt niet altijd
De afgelopen jaren is noisemuziek zeker in Amerika weer bezig met een opmars, maar naast bands als Dead Neanderthals blijft het in Nederland een relatief weinig verkende stijl. Een van de grootste krachten van dit genre is dat het met zijn schurende en vermalende geluiden als geen ander uitblinkt in het vertalen van gevoelens als eenzaamheid en weemoed. Met het afgelopen jaar als een vruchtbare voedingsbodem voor dit soort emoties
De harde hitters blijven gelukkig binnenstromen. Het zijn de lichtpunten in dit bijzonder vreemde jaar met een festivalloze zomer. Ondertussen glijdt juli aan ons voorbij en staan we alweer met twee benen in de maand augustus. Voor de broodnodige bezigheidstherapie buigen de NMTH-redacteuren zich gretig op de releases die onlangs op de heavy paden zijn tegengekomen. In aflevering 18 van Harhitting Albumreviews wordt er de zonnekoninging van de Maya’s ritueel
Popzalen doen hun uiterste best om tijdens deze covidcrisis het hoofd boven water te houden. TivoliVredenburg in Utrecht heeft een concept bedacht waarbinnen de anderehalvemetermaatregelen toch live shows mogelijk zijn. Het fenomeen opereert onder de noemer Walk The Line en een beperkt aantal bezoekers wordt onder leiding van een gids meegenomen door het pand. Gemoedelijk wandelen groepen op verschillende tijden van zaal naar zaal, alwaar een act de muzikaal hongerige
Ik zal het gelijk maar toegeven: ik heb een zwak voor covers, bands die liedjes van andere bands spelen. Ik koop graag een special edition van een nieuw album in de hoop dat de bonus tracks een paar leuke covers bevatten en tijdens concerten of festivals kan ik genieten van bands die een muzikaal eerbetoon brengen aan hun helden. De beste covers zijn de liedjes waarbij een band zijn eigen
Oké, laad die vakantiezooi maar in de auto, VW bus of ander aanverwant vervoermiddel. Plaats je geliefde naast je, de kienders op de achterbank met leeftijd toepasselijk vertier en de navigatie op standje ‘vakantie’. De playlist voor onderweg – die overigens ook op de fiets, vliegtuig of trein prima tot zijn recht komt – staat al voor je klaar. Met 666 up to date hardhitters heb je gegarandeerd heavy vermaak
In deze zestiende editie van Hardhitting Albumreviews bespreken we vijf uiteenlopende nieuwe albums die afgelopen periode op de NMTH-radar verschenen. Met lome sludgemetal hakt -16- dromen aan gort met hun laatste muzikale uitspatting Dream Squasher. Mocht je nog niet uit de droom geholpen zijn na het beluisteren van dat album, dan schudden de dames Wolfe en Gowry je wakker als Mrs. Piss met hun ongebreidelde obsceniteit en ongetemde energie op
Album nummer zes alweer voor deze black metalband uit Limburg. Een typisch Carach Angren album. De band grossiert op deze conceptplaat wederom in sterke black metalsongs vol bombast en barokke aankleding. Muzikaal heeft de band geen concessies gedaan en weet het de luisteraar weer te vangen in een web van duistere arrangementen. Eigenlijk is het meest verrassende van dit album het opstappen van drummer Namtar. Hij trommelde de plaat nog in
Wie geen fanatiek muziekjunk is, denkt bij split waarschijnlijk aan een sinaasappelijsje, dat vroeger voor één gulden een geduchte concurrent was van de Calippo en de Chocorock. Misschien komen bij mannelijke lezers nu pijnlijke herinneringen uit diezelfde tijd boven aan Jean Claude van Damme die regelmatig met de benen wijd in een schier onmogelijke houding zakte om zijn vijand de genadeklap toe te dienen. Voor muziekliefhebbers (en dus hopelijk ook
Deze maand is het vijfentwintig jaar geleden dat de legendarische tiende editie van Dynamo Open Air plaatsvond. Honderdtwintigduizend metalheads verzamelden zich bij vliegbasis Eindhoven voor drie dagen met bier, bandjes, regen, modder en zonneschijn. Op vrijdagavond speelde My Dying Bride in een grote tent op de camping en op zaterdag was Paradise Lost de headliner van de eerste officiële festivaldag. Beide bands hadden hun naam gevestigd in de metalwereld met
En de winnende vertaling van het Zweedse woord Horisont naar het Nederlands is… *tromgeroffel*… horizon. Behalve dat men er graag een stip op zet, is het ook de naam van een uit Göteborg afkomstig quintet. Een stad die – naast de hitmachine uit de jaren negentig: Ace Of Base – hoofdzakelijk death metalbands voortbracht, zoals At The Gates, Dark Tranquillity en In Flames. Horisont werd halverwege de jaren ’00 in
Het werd weer eens tijd voor een paar dikke Hardhitting Albumreviews en het kan allemaal niet gek genoeg. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, worden in deze vijftiende editie twee death metal-albums, een stel dronken piraten en een pak stampende/dampende stoner besproken. De combinatie van Abysmal Dawn plus The Black Dahlia Murder, Alestorm en Black Rainbows is er één van de buitencategorie, maar what the hell… Kan
Is het alweer de veertiende Hardhitting Albumreviews van dit jaar? Daar lijkt het wel op. De tijd vliegt als je… eh… in quarantaine zit. Gelukkig hebben heel wat bands in het hardere segment van de muziekindustrie genoeg nieuw materiaal op de plank liggen, dus voldoende om naar te luisteren en iets van te vinden. We lieten het licht schijnen op de nieuwe langspelers van Benighted, August Burns Red, Green Carnation
Gepast gejuich: Omens, de vijfde plaat van Elder is uit. De eindredactie voelt de bui echter alweer hangen: ‘Dit wordt toch niet weer een lange bespiegeling, gestoeld op weemoed naar een vroege kennismaking?’ Toch wel, mea culpa. Er is ook echt geen ontkomen aan bij Elder, een groep uit Boston en tegenwoordig ook Berlijn die zich vanuit de stonerdoom-wortels nadrukkelijk in de kijker speelde. Tel daar een legendarische (Roadburn) performance
Eindelijk weer eens wat anders dan coronanieuws en het is zelfs goed nieuws: het nieuwe album Habits van Elephant Tree! Het derde alweer. Vernieuwde muziek en dynamischer dan voorheen. Na een bezoek aan de grote stoner-podia zoals verschillende Desertfests en Psycho Las Vegas om naam op te bouwen, breekt het tijdperk voor dynamische zelfontwikkeling van Elephant Tree aan. Een rit die alleen al op Habits laat zien dat ze niet
Net als Freeza uit Dragon Ball Z lijkt Trivium zijn ultieme vorm te hebben gevonden. Het heeft wat tijd gekost vol ups en downs, maar de Amerikanen zijn op What The Dead Men Say tot de tanden gewapend met een arsenaal aan technisch vernuft. Het negende album is dan ook een nieuw visitekaartje van een band in optima forma. “It’s over 9000!” Door Lodewijk Hoebens Toen ik hoorde dat Trivium
Het zal voorlopig nog een hot topic blijven, dat coronavirus en de maatregelen die eraan vastplakken. Met een festivalzomer in gevaar en een hoop releases uitgesteld, doet het ons echter wel deugd dat er nog steeds genoeg moois uitkomt in binnen-en buitenland. Naast het nieuwe epos van DOOL, dat afgelopen vrijdag uitkwam, hebben we vandaag een viertal Hardhitting Albumrevies voor je klaarstaan, inclusief Spotify-links, om die dopaminereceptoren even een flinke
In de drie jaar sinds het debuut Here Now, There Then is het heel hard gegaan met DOOL. Zo werd er gespeeld op festivals als Wacken, Graspop, Hellfest en Lowlands en maakten zij meerdere rondjes door binnen- en buitenland langs de bekendere zalen en clubs. Resultaat: lovende concert- en albumrecensies vanuit heel Europa. Vorig jaar werd er op live gebied flink wat gas teruggenomen om tijd te nemen voor
“Oooow dierbaar Melculië, Fleddy president!” Na een nieuwe ontmoeting met de geest van Dimebag Darrell is Fleddy (Jeroen Camerlyncks alter ego) er een beetje klaar mee om de metal te blijven redden. Hij wil wel eens wat zelf doen. Een eigen land beginnen? We maken het mee op het derde album Sabbath Fleddy Sabbath. Door Lodewijk Hoebens Waar de eerste plaat een goede grap was met liedjes over brood, mobieltjes
We leven momenteel in onzekere tijden met een wereldwijd virus dat nog lang niet met ons klaar lijkt. Iedereen heeft er last van en de maatregelen worden steeds strenger. Heel ons sociale leven lijkt wel op z’n gat te liggen. Geen sportevenementen, geen bioscoopbezoeken en voor de muziekliefhebbers geen live concerten. Gelukkig borrelt er bij de bands zelf een hoop spontane creativiteit naar boven. Zo ook bij Fleddy Melculy, de
Dat coronavirus knalt er keihard in deze weken en wij proberen met een drietal Hardhitters nog harder terug te slaan. Voor een daadwerkelijke bestrijding van het virus moeten we echter beroep doen op de wetenschap, maar voor het hooghouden van het moraal, de broodnodige muziekvitaminen en wat afleiding bieden we je deze twaalfde editie van Hardhitting Albumreviews. Luister naar de nieuwe albums van Mondo Generator, Fractured Insanity en Body Count
Engeland, begin jaren 90. Er broeide iets in de kille grond van het grauwe, regenachtige West Yorkshire. Drie bands zorgden eigenhandig voor een nieuwe tak aan de boom van heavy metal door death doom uit te vinden. Paradise Lost, Anathema en My Dying Bride combineerden het brute geweld van death metal met de traag voortslepende, deprimerende, maar ook melodieuze klanken van doom metal. Tekst: Joost Schreurs Waar Anathema afdreef richting
De fascinatie met hekserij, zwarte magie en het occulte is nooit ver weg bij het uit Cleveland afkomstige Frayle. Met name het knooppunt tussen deze duistere ideeën met de realiteit lijkt de interesse van de band te trekken. Zo is er na de veelbelovende EP White Witch van vorig jaar nu het debuutalbum 1692, verwijzend naar het begin van de heksenprocessen in Salem. Angst voor vervolging en onderdrukking zijn op
Het Deventer Burgerweeshuis was op zondag 8 maart het strijdtoneel voor de tweede editie van Heavy Psych Sounds Fest. Het label etaleert hier (uiteraard) voornamelijk rossen uit eigen stal, maar ook voor NMTH-favorieten Temple Fang bleek een plekje op de bill. Zij mochten de ronkende matinee aftrappen, zelfs al zitten zij niet op HPS. Burgerweeshuis organiseerde het zondagmiddag-festival samen met SOZ-concerts en Heavy Psych Sounds. Dit Italiaanse label huisvest onder
Het was even schrikken toen bekend werd dat Saxon frontman Biff Byford onder het mes moest na een hartaanval. Maar de inmiddels 69-jarige legende is niet te stoppen, want het muzikantenbestaan zit hem duidelijk in het bloed. Daarom staat de beste man samen met Saxon weer op de bühne, met op deze regenachtige donderdagavond een uitverkochte show in Doornroosje. Om de heavy metalfuif compleet te maken is er nog een
Een nieuw Burzum album, een nieuw geweeklaag. Het is en blijft tenslotte een van de meest controversiële artiesten op deze aardbol en dat begint eigenlijk een beetje te vervelen. Muziek maken an sich ook schijnbaar, want Varg Vikernes (tegenwoordig bekend als Louis Cachet) heeft naar eigen zeggen per ongeluk een album gemaakt. Hij heeft het veel te druk voor muziek, want hij is bomen aan het planten en aan het
Cage the Elephant (2006) is een Amerikaanse rockformatie, maar om meer te aarden met het genre verhuisden de bandleden naar Londen. De rockers weten dat goed te brengen met maar liefst zes studioalbums op zak, waarvan Tell Me I’m Pretty en de laatste release Social Cues een Grammy voor beste album winnen. Live staat de band garant voor een energieke rockshow en het mag geen wonder zijn dat ze in
Wát, een Video van de Week op donderdag?! Yup, en met meerdere goede redenen. De mannen van An Evening With Knives presenteren namelijk morgen (als in: vrijdag 6 maart) de tweede plaat in de Effenaar. En onze schrijver Guido Segers heeft net een albumreview van Sense of Gravity uit de pen laten vloeien (voor Eindhoven Rock City), die je hieronder vindt. De plaat is verschenen via het Italiaanse Argonauta Records
Deel 11 alweer van onze Hardhitting Albumreviews! Bondige recensies van platen die je zeker uit moet checken. De tiende editie is alweer van vorig jaar, maar in de categorie beter laat dan nooit komen we vandaag met vier nieuwe reviews op de proppen. Zo kwam Ihsahn op Valentijnsdag met de nieuwe ep Telemark aanzetten, ging FFOOS viral met een huilende baby, gevolgd door de nieuwe ep My Life As A
What at first seemed like a regular sleepy eve, quickly turned out to be a joyful celebration of all that’s fuzzy and psyched-out. After a year of touring Europe and the US in support of King Gizzard and the Lizard Wizard, the Australian sister-quartet from Stonefield returned to the Old Continent for yet another run of shows. Hitting the road solo and in a fully DIY fashion, the girls stopped
Op 20 november stonden zij nog in het voorprogramma van Halestorm: New Years Day. Meerdere malen vormden zij het plusprogramma van verschillende bands zoals Five Finger Death Punch en Ozzy Osbourne, maar nu bestormen zij – naar eigen zeggen – voor het eerst de Melkweg als hoofdact. Ashley ‘Ash’ Costello deelt haar liefde voor haar Hollandse fans, waagt tesaam met de bandleden een dansje met hen en filmt haar publiek
Behold the Waves! Niet alleen mijn persoonlijke favoriet van Order Of The Emperors debuutalbum. Het roept exact die woorden bij me op wanneer ik het gave artwork van Faster into Flames bewonder. We hebben er even op moeten wachten, maar het tweede album van de Rotterdamse hardrockers is een feit. Acht tracks staan garant voor een heerlijke dosis good old hardrock-’n-roll. Faster than light, feeding the fire! Door: Lodewijk Hoebens
De harten van veel rock-’n-roll liefhebbers gingen afgelopen zondag wild te keer: Tenacious D was in Amsterdam. De grappigste rockband ter aarde heeft het van het legendarische Paradiso geschopt naar de machtige Ziggo Dome. Het perfecte toneel voor hun laatste creatie: Post-Apocalypto! Van dynamisch duo zijn ze inmiddels uitgegroeid tot een visueel rockende opera act van wereldformaat. Tekst: Lodewijk Hoebens / Fotografie: Rob Sneltjes Jack Black is al jaren een
Het is weer carnaval in het zuiden des lands en gelukkig zijn er vluchthavens voor het authentieke feestgedruis. We begeven ons dus richting Little Devil voor een portie melancholie en doom. Dat doen we door strompelende feestgangers in de Tilburgse binnenstad te ontwijken, op zoek naar het kleine podium. De festiviteiten zijn al urenlang geleden gestart, dus een bepaalde ‘Walking Dead’ vibe is al voelbaar. Tekst: Guido Segers // Fotografie:
Kort geleden stonden ze nog op Complexity Fest waar zij een attitude hadden á la ‘We don’t give a fuck’. Deze attitude mist zeker ook niet tijdens hun laatste show in Nederland in Gebr. de Nobel te Leiden. Een uitverkochte zaal vol enthousiastelingen, een frontman zonder broek, een reusachtig logo vol lichten en een duidelijke vriendschap onderling, is afdoende voor een stevig afscheid. Omdat Raketkanon diep in ons NMTH-hart zit,
De beste rock ’n roll-band van de wereld – althans, dat zeggen ze zelf – bestaat ruim dertig jaar en ‘Play That Rock ‘N’ Roll’ is alweer album nummer dertien. Vanzelfsprekend is dat allerminst, want zanger/bassist en enig overgebleven lid Eddie Spaghetti is nog maar net een kleine vier jaar geleden kankervrij verklaard. Hij was er, naar eigen zeggen, vanwege de alertheid van zijn echtgenote snel bij en hij kon
Het was waarschijnlijk ergens in 2005 dat het kwartje viel. 3voor12 Utrecht-oprichters Peter Bijl en Gerben Schmidt beleden hun Hallo Venray-liefde veelvuldig en ik moest mee naar de Haagse band. In mijn mistige herinnering was het in dB’s, maar een blik op het concertarchief suggereert een show in EKKO (Avond van het Kippenvel), waarna frontman Henk Koorn in december 2005 solo Club 3voor12/Utrecht in dB’s afsloot. Ik zag een zachtaardige,
Het is maandagavond en de parkeergarage 013-Tivoli in Tilburg is helemaal vol. Bezoekers komen van verre om de Japanse sensatie Babymetal live te zien in poppodium 013. Dat levert een interessante mix van bezoekers op: van de befaamde weaboo’s en ouders met kinderen tot metalheads inclusief battle jackets. Gelukkig maar dat er een tweede show is voor degenen die deze ramuitverkochte avond moeten missen. Tekst: Guido Segers // Fotografie: Roy
Als je naar de line-up kijkt van Dynamo Metalfest (met Exodus, Flotsam and Jetsam, Sepultura, Heathen en en zelfs een all-star coverband), lijkt thrash metal niet alleen nog steeds springlevend, maar zelfs sterker dan ooit. Het kan ook niet anders, want na de hoogtijdagen in de jaren tachtig, en de glorieuze terugkeer halverwege afgelopen decennium, is er zorgvuldig weer opgebouwd naar een trouwe fanbase. Toen Testament dan ook een tour
![Albumreview: Diverse artiesten – Dirt [Redux] (Alice in Chains tribute)](https://nmth.nl/wp-content/uploads/2020/09/86df071b1a3db2870e7c56d280a56842ba3981398d0787e4b5a043b640da52e5-275x200_c.jpg "Albumreview: Diverse artiesten – Dirt [Redux] (Alice in Chains tribute)")
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.