Reviews

Het beste van Graspop: Gojira, Rammstein, Alcest, Of Mice & Men, Architects en Steel Panther

Nog een keer terugblikken naar Graspop 2017? Jazeker, bij meerdaagse festivals waarbij we zwaar uitrukken, willen we altijd van onze crew (schrijvers én fotografen) horen wat het meeste indruk maakte. Dat was bij deze Metal Meeting een taaie kluif, maar dat is natuurlijk een goed teken. En zo bieden deze lijstjes een mooie kans voor persoonlijke noten en om even langs de dagverslagen te kijken en de balans op te

Lees verder..

Graspop: Knetterhete zondag met grootse Scorpions, Steel Panther en Opeth en dure muziek- en levenslessen

Ook op zondag staat er weer eem line-up om de horns bij af te likken vol gruwelijke dilemma’s. Zo gaan bands als Graveyard, Anathema en The Hacktivist verloren, maar eerlijk is eerlijk: de keuzes zijn wat makkelijker dan op de voorgaande dagen. Komt mooi uit want de laatste festivaldag doet zich extra zwaar voelen omdat de thermometer al vroeg naar de 30 graden schiet. Daarnaast hebben we zware benen van

Lees verder..

Graspop zaterdag: Goud van oud, freaky circusclown, revanche van 5FDP en gitaristen Baroness en Architects

Op Dag 2 duizelen en genieten we nog van de vrijdag, maar niet te lang want het programma liegt er weer niet om. Geen kanjer van een headliner als Rammstein op het menu, maar wel twee sterk bezette hoofdpodia met de revanche van Five Finger Death Punch, de vermoedelijk laatste keer Deep Purple, de Franse bazen van Gojira en geweld van onder meer Architects en In Flames. Op de ‘kleinere’

Lees verder..

Graspop: Ramm-volle vrijdag met pijnlijk hard afscheid en vlammende Teutoonse finale

Zo’n eerste keer op Graspop kijk je je ogen uit. Het Belgische festival doet de naam eer aan: want het is absoluut een enorme meeting van metal-muziek en metalheads. De vormgeving – met de bekende skull – is op veel plekken doorgetrokken (van de entree tot de programmaflyers tot de bierbekers) en geslaagd. Het decor van de twee Main Stages mag gerust uitbundig genoemd worden, terwijl ook bij een kleiner

Lees verder..

Primus verdient na rustige start toch oeuvreprijs in 013

Na het debacle van afgelopen maandag, mag vanavond het legendarische Primus het rock- en metal-vaandel hijsen in de Tilburgse popzaal 013. Er is vooraf wat paniek over de aanvangstijd, maar ook over de duur van het concert. Dat hoort er allemaal bij als Primus op bezoek komt. De Amerikaanse band is eigenlijk een compleet eigen entiteit geworden door de jaren en dat vertaalt zich naar de hele ervaring van een

Lees verder..

Rob Zombies overdonderende industrial metal nog paalhard overeind

In 2013 was ik tijdens Graspop Metal Meeting (dat aankomend weekend wederom plaatsvindt en waar dit jaar voor het eerst ook een NMTH-delegatie officieel aanwezig zal zijn!) getuige van de gevoelsmatige wederopstanding van Rob Zombie. In Dessel werd ik aangenaam van mijn sokken geblazen door een retestrakke en ontketende Rob Zombie. Belangrijk wapen in deze semi-comeback was niet in de laatste plaats het werk van voormalig Marilyn Manson-drummer Ginger Fish,

Lees verder..

Bizar kort optreden 5FDP eindigt in debacle in 013

Wat een gave avond met twee interessante bands had moeten zijn; liep al snel uit op een fiasco. Headliner Five Finger Death Punch heeft geen vrienden gemaakt in 013 na een rampzalig optreden dat al na 60 minuten voorbij was. De fans bleven woedend achter; er werd zelfs geen dankwoord gegeven door de band. Extra slag in het gezicht van de 3000 fans in de al tijden uitverkochte Tilburgse zaal:

Lees verder..

Retegezellig Retie Rockt doet naam eer aan

World domination is stiekem altijd de agenda geweest van Never Mind The Hype. En waar beter om te starten met het imperium uitbouwen dan bij onze Zuiderburen? De Vlamingen hebben immers geen taalbarrière en het aanbod aan relevante bands is overweldigend – zo blijkt ook wel uit de veelvuldige aandacht die wij besteden aan de Belgische scene. Dit jaar is NMTH dan ook aanwezig op vier Belgische festivals, waaronder Graspop, Sjock

Lees verder..

Albumreview: Anathema brengt diepe vervoering op The Optimist

Anathema is een goed voorbeeld van een band die door de jaren heen een behoorlijke stijlverandering heeft ondergaan. In de vroege jaren negentig had het collectief uit Liverpool samen met gelijkgestemden My Dying Bride en Paradise Lost een pioniersrol in de Britse doom metal. Een type doom dat een toen niet eerder gehoorde match aanging met death metal. Anathema leverde doom-klassiekers Serenades (1993) en EP’s The Crestfallen (1992) en Pentecost

Lees verder..

Alter Bridge ambieert geen heldenstatus in 013

De Alter Bridge- en Tremonti-shirts zijn niet aan te slepen in Tilburg. Een extra verscherpte beveiliging na Manchester, Bataclan en de terrorismedreiging op Rock Am Ring houdt de fans van de Amerikaanse band ook vanavond in 013 niet tegen om volledig los te gaan tijdens The Last Hero-tour van Alter Bridge. Tekst: Ingelise de Vries, fotografie: Rob Sneltjes RED SUN RISING Al voor voorprogramma Red Sun Rising is begonnen, staat de

Lees verder..

Review: Nargaroth zorgt voor domper op mooie maandagavond

Het is wel heel vroeg op een snikhete maandag als de snoeiharde klanken losbarsten in de kleine, donkere zaal van de Little Devil. Een bijzondere package met Nargaroth, Hate, Absu, Bloodrocuted en Nekrodelirium strijkt neer in Tilburg en laten we wel wezen, met de flinke airco installatie zijn er vervelender plekken om te zijn. Tekst: Guido Segers, fotografie: Paul Verhagen Al erg vroeg trappen Nekrodelirium uit Zweden en Bloodrocuted uit België

Lees verder..

FortaRock en Buma ROCKS! zetten goede tussenstap naar 2018

FortaRock deed dit jaar een stapje terug: geen groot festival in het Goffertpark, maar ‘FortaRock in the City’ op twee podia in Doornroosje. Voor Buma ROCKS! de kans om het showcase-event en de heavy conferentie in Doornroosje volledig in pas te laten lopen met het festival. En dat beviel goed, zo zag ook NMTH dat in Nijmegen was voor interviews en dit verslag. Erg goed nieuws op vrijdag: De dag

Lees verder..

Albumreview: Ulsect groots op avontuurlijk death metal-debuut

Wanneer het recentelijk aangekondigde einde van de zeer succesvolle Nederlandse progmetalband Textures nog stevig nadreunt, is daar net een andere veelbelovende act verschenen in de nationale metalscene. En één nog met een verleden bij de Tilburgers én stadgenoten. Bassist Dennis Aarts speelde ooit in Textures en is dan nu de helft van de ritmetandem van het fonkelnieuwe Ulsect. Drummer Jasper Barendregt vult die andere helft in. Samen met Ulsect-gitarist Joris

Lees verder..

Tim Vanhamel is terug met eigenwijs groovende Millionaire 1.3

I’m Not Who You Think You Are…. Whether you like it or not Tim Vanhamel’s Millionaire is terug, en hoe! Een releaseshow/try-out in Het Bos in Antwerpen eerder deze week niet meegeteld is De Helling het eerste officiële optreden van de mannen op de kakelverse touragenda sinds lange tijd (september 2006 als we setlist.fm moeten geloven)! Tekst en foto’s; Roy Wolters De nieuwe derde plaat, Sciencing, werd geboren in Costa Rica en was bepaald

Lees verder..

Albumprimeur en -review: Op melancholisch avontuur met Sólstafir’s Berdreyminn

Luister nu vast het hele album Berdreyminn van Sólstafir op NMTH: Sólstafir heeft vanaf de eerste keer dat ik ze live heb gezien, in 013 tijdens Paganfest 2011, diepe indruk op mij gemaakt. Zowel live als op cd weten zij hun unieke en originele sound tot in detail uit te werken; wat resulteert in telkens weer kippenvel en ontroering. Ik was dan ook erg enthousiast dat de IJslanders met nieuw

Lees verder..

Albumreview: De swingende ranzigheid druipt af van Left Lane Cruisers Claw Machine Wizard

“Get it a little f**cked up, run it thru the dirt, dip it in some butter, service it up, the let the folks working with you throw their flavor on it. And then you got something special.” Het avontuur begon voor Left Lane Cruiser bijna tien jaar geleden, in 2008, met het eerste bluesrockalbum “Bring Yo’ Ass to the Table”. Varijdag kwam alweer het zevende album, genaamd “Claw Machine Wizard”,

Lees verder..

Donkere wegen met Dodecahedron in 013

Het gaat al met al niet slecht met de Nederlandse black metal. Drie bands van eigen bodem met een gitzwart geluid treden vanavond aan in de kleine zaal van 013. Headliner van de avond is Dodecahedron, dat met ‘Kwintessens’ een nieuwe plaat uitbracht. Tijd voor een pot Nederlandse black metal dus. Tekst: Guido Segers, met dank aan 013-huisfotograaf Jostijn Ligtvoet voor de beelden Eerder dit jaar liet het Roadburn festival

Lees verder..

Hallo Venray in het Paard: “Was het toch nog gezellig,” ….en intekenen maar!

Hallo Venray speelde zaterdag 13 mei een thuiswedstrijd in de kleine zaal van het Paard. In het voorprogramma stonden de nieuwe, lokale helden van The Hazzah. Het is mooi om te zien dat zowel de oude en nieuwe generatie Haagse scene op één avond te bewonderen is. Heel even leek het erop dat de zaal niet vol zou lopen, maar die zorgen waren voor niks en het was uiteindelijk toch

Lees verder..

Doomstad #2 is een fucking afstraffing in Ekko

Na de strak uitverkochte eerste editie in februari met Dool, Obese en Steak Number Eight is het alweer tijd voor Doomstad #2. Het zonnetje laat zich zondag eindelijk zien in Utrecht, maar wij kiezen toch voor de duisternis. We duiken vanavond de diepte van heavy in, waarbij we eerst het ritueel van Briqueville ondergaan om vervolgens door de industrial punk van Uniform uit het lood gemept te worden. The Body

Lees verder..

Review: Vaderlandse grinders Suffering Quota en My Minds Mine gaan razende alliantie aan

Het Friese My Minds Mine en het Groninger Suffering Quota hebben de grindcore-handen stevig ineengeslagen. Deze puristen brengen hun old school grind-klanken alleen uit op vinyl – eerder gemeengoed dan uitzondering in die scene -, in de vorm van een nog geen tien minuten tellende split-EP met acht ziedende tracks. De plaat wordt 19 mei officieel losgelaten, maar voor die tijd kun je er al kennis mee maken via de

Lees verder..

Maassilo prooi voor bezwerende Thee Oh Sees, gouden zweetdruppels en Charlie’s butt crack

Waarom weten we niet precies, maar iemand (bij organisatoren Rotown en Motel Mozaique vermoedelijk) heeft het idee gehad om de boeking van Thee Oh Sees in Rotterdam ‘wat aan te kleden’. Nu is Thee Oh Sees ook een hele bijzondere Amerikaanse garagerockband, maar een concert met vijf voorprogramma’s, een markt met merch, spul van een stel indie labels, tweedehands waar van BR’er Hans Tweedehands en speciaalzaak Grey uit Breda en

Lees verder..

Saint Vitus gaat er in originele line-up tegenaan in Little Devil

Het blijft een apart gezicht voor de deur van de Little Devil. Een enorme nightliner bus staat op de stoep voor het pand geparkeerd en het lijkt erop dat die bus misschien wel eens groter kan zijn dan de zaal van Little Devil. Op avonden als deze is dat makkelijk te geloven, wanneer je in een uitverkochte tent naar Saint Vitus staat te kijken. Tekst: Guido Segers, fotografie: Paul Verhagen

Lees verder..

Verslag: TivoliVredenburg voor één avond DeWolff-tempel

Twee dagen na de koning viert ook DeWolff het verjaardagsfeest. Met eenvijfde van het aantal levensjaren steekt de Utrechtse band ome Willem qua mijlpalen al naar de kroon. En ook dit feest brengt een uitzinnige menigte op de been en laat het gerstenat royaal vloeien. Het psychedelische rocktrio bestaat 10 jaar en viert dat in twee zalen van TivoliVredenburg met een eigen festival: ‘DeWolffest’. Het belooft een mooie avond te worden

Lees verder..

Best of Roadburn 2017? Oranssi Pazuzu, Amenra, BEAR, Zu, Deafheaven, Inter Arma, Misphyrming…

Alle clichés uit de kast: Roadburn programmeert ontzettend veelzijdig, avontuurlijk en op ongekend hoog niveau. En dat vier dagen lang op vijf (ok, zondag vier) podia. En dus is het naar goed cliché gruwelijk kiezen: Te beginnen thuis als je bedenkt wat je allemaal gaat zien. Vervolgens ter plekke als je weer allerlei nieuwe geweldige dingen ontdekt en toch langer ergens aan de grond genageld staat, of even tijd maakt voor

Lees verder..

Roadburn 2017 zondag: naar de kloten met Inter Arma, gered door Emma Ruth Rundle

Landen na vier dagen op Planet Roadburn is nooit eenvoudig. Zover zijn we dan ook nog lang niet. Wel vonden we nog van alles van die vierde festivaldag, waarop er dan wel een podium minder was, maar de keuzes nog steeds even gruwelijk bleken. Het niveau leek er ook niet minder om en aan de energie van de bezoekers mankeerde evenmin weinig, afgaande op shows van bijvoorbeeld Inter Arma, SUMAC

Lees verder..

Roadburn 2017 zaterdag: Helemaal de weg kwijt met Slomatics en Aluk Todolo en niets dan liefde voor de Vlaamse stal

Mozes kriebel, net als je denkt dat het niet trager kan komt Ahab uit de bocht. En net als je denkt dat het niet feller kan ramt BEAR je op je kaak. Na Amenra eerder deze week verdient volgens ons ook Mr. Ruffstuff een abonnement op Roadburn want op de paarden uit zijn stal is het goed wedden. Verder in het nieuws vandaag: Slomatics komen binnen als een heipaal, Cul

Lees verder..

Roadburn vrijdag toont veelzijdigheid van heavy: van Zeal & Ardor en hoogmis Amenra tot pompen met Perturbator

Op de immer zware tweede festivaldag laat Roadburn zien hoe verschrikkelijk breed de heavy scene kan zijn. Naast zwaargewichten Baroness en Oathbreaker worden we verrast door heftige jazz bij Zu en Hedvig Mollestad Trio. Verder tart het veelbesproken Zeal & Ardor het lot door satanische muziek te spelen in een voormalige kerk en bewijst Perturbator dat ook metalheads dansen. Tekst: Daan Holthuis, Jurgen de Raad, Ingmar Griffioen, Guido Segers, Tim

Lees verder..

Roadburn 2017 donderdag: we vieren 420 met Bongzilla en Satan met Coven

Hel en verdoemenis met een groen randje in Tilburg voor Roadburn 2017. Met een flinke delegatie is NMTH present voor vier dagen verslag en vermaak. Het festival trapt af op donderdag 20 April, oftewel 420. De dag van de cannabis wordt zowel op als voor het podium uitvoerig gevierd met onder meer Bongzilla en Joy, maar er is ruimte voor veel meer spannends. Hoge ogen voor de hiphop van Dälek

Lees verder..

Albumreview: BEAR haalt stevig uit met III

Beren kunnen er misschien lief uitzien, maar ze hoeven maar één keer uit te halen en je mist een arm of je gezicht. De mannen van het Belgische djent- en techmetal-kwartet BEAR lijken dan ook heel aardige gasten. Maar wanneer ze op het podium staan kun je beter dekking zoeken of je volledig overgeven en de schoonheid vinden tussen al het muzikale geweld. Misschien een lastig karwei voor tere zieltjes

Lees verder..

Albumreview: King Woman – Created In The Image Of Suffering

Begonnen als solo-project van zangeres Kristina Esfandiari in 2009; groeide King Woman vervolgens uit tot een volwaardige band. Samen zetten zij ‘Created in the Image of Suffering’ neer, een indrukwekkende debuutplaat die prettig en atmosferisch in het gehoor ligt. En dat begint al vrij snel duidelijk te worden na intro ‘Citios’. De bijzondere gitaarriffs maken dat de doomy shoegazemetal van de band overladen wordt met een erg prettig, maar soms

Lees verder..

Brok vaderlandse punkhistorie in Bibelot met I Against I en Stavast

Limburgse punkheld Marco Roelofs is terug. Niet met Heideroosjes, wat dat betreft is de Punica helemaal op. Nee, de zanger heeft een nieuwe, Nederlandstalige band: Stavast. De rebelse spirit is bij Marco nooit verdwenen en in een tijd van Trump, Erdogan, Poetin en Wilders geeft hij zijn scherpe teksten een stevig hardrocksausje mee. Op plaat telt vooral de boodschap, live gaan de vuisten de lucht in en knallen de gitaren

Lees verder..

Magnetic Spacemen verkoopt bier als een raket tijdens Spacebiertour

Het debuutalbum ’I Don’t Wanna To Grow Up’ is nog niet koud van de pers en de mannen van Magnetic Spacemen kijken alweer vooruit naar het uitbrengen van de volgende schijf muziek. Vooruitkijken past op zich niet in het beeld dat je hebt bij rockende jongens, maar op dit punt worden ze misschien toch wel volwassen. Dat het uitbrengen van een album een flinke duit geld kost weten ze inmiddels

Lees verder..

Steve’s Rawkward Death Alley Saga: de surrealistische magie in het oog van een onverwachte shitstorm

To declare yourself a magician, without any knowledge of what that entitles, then one day you are likely to wake up and to discover that it is exactly what you are” – Alan Moore ‘Ik was getuige van de afscheidsshow van Death Alley-bassist Dennis Duijnhouwer’, is wel de meest fnuikend irritante zin die ik ooit zou kunnen gaan bezigen, en in alle eerlijkheid zit er nog steeds een grote mate

Lees verder..

Ghost uit elkaar? The show must go on!

“The show must go on.” Freddie Mercury maakte de zin onsterfelijk toen hij zelf stervende was. Voor de Zweedse heavy rockers van Ghost geldt de slogan vandaag de dag misschien meer dan ooit tevoren. Voormalige bandleden (Nameless Ghouls) hebben leider Tobias Forge aangeklaagd. Naast muzikale erkenning draait het natuurlijk vooral om geld. Ondertussen staat de grootste Europese tour ooit op het programma en wacht een volle zaal in de Amsterdamse

Lees verder..

Albumreview Body Count: na 25 jaar bloeddorstiger dan ooit

Exact 25 jaar na het roemruchte debuut komt Body Count met nieuw wapenfeit Bloodlust. Ice T is het spuugzat en wil graag zijn gal spuwen. Overdag een mediaster, op prime time een good cop, maar ’s nachts moet hij nog altijd niks hebben van de politie. Een black hoodie maakt je al een verdacht persoon. Een kwart eeuw na de bendeoorlogen in zijn Los Angeles, moet hij het vandaag de

Lees verder..

De wereld staat in brand en Gojira fikt de Ronda af

Op een hoog drumpodium zit Mario Duplantier. Door de PA schallen esoterische klanken en het grote scherm toont ontploffende vulkanen in slow-motion. De zaal is zojuist al aardig warmgebeukt door Code Orange en klaar voor de Franse geweldenaren van Gojira. De visuals maken plaats voor één spot op Mario en hij zet een stevige dubbele basgroove in. Met de vuist in de lucht loopt ook frontman Joe Duplantier het podium

Lees verder..

Albumreview: Uhgah? Wugah! hypert explosief verder op The Lighter Side of Global Warming

Het Groninger Uhgah? Wugah! is al lang geen onbekende meer in het noorden van het land. Ondertussen krijgt dit trio ook enige voet aan de grond in de rest van Nederland en deed het reeds een aantal optredens in het buitenland (Duitsland, UK). Terecht, want zowel live als op plaat is Uhgah? Wugah! een muzikale fragmentatiebom met niet te missen uitwerking. Het titelloze debuutalbum uit 2014 kwam met een explosieve

Lees verder..

Een contrasterende avond vol DDR: Duitse Desert Rock in Doornroosje

Voor een luie zondag is het toch aardig druk in Nijmegen. De stad zit vol hardlopers die op de Stevensloop af zijn gekomen. Echter, ’s avonds kunnen liefhebbers van stonerrock en psychedelica hun hart ophalen bij de Duitse bands Colour Haze en My Sleeping Karma, in de Rode Zaal van Doornroosje. Men kan rustig op gang komen in het café of de zaal waar de stonerrock-dj al warm staat te

Lees verder..

Albumreview Laster: Ons Vrije Fatum is naargeestig elegant

Het Utrechtse Laster staat naar eigen zeggen garant voor “obscure dance-muziek”, maar is vooral een moderne atmosferische black metalband die het experiment niet schuwt. Hiervan kunnen we het nieuwste album Ons Vrije Fatum als hun manifest beschouwen. Op de split met Wederganger werd al een voorproefje gegeven, maar het excentrieke trio heeft op de opvolger van debuut De Verste Verte Is Hier (2014) definitief meer de diepte opgezocht. De plaat

Lees verder..

Black rippin’ en blue ballin’ met debuutalbum Rectum Raiders

Velen zeggen dat rock dood is en de laatste jaren hebben we als liefhebber heel wat tegenslagen moeten verwerken. Te veel rockiconen moeten verliezen. Ook in eigen land. Afscheid moeten nemen van iconen als Vanderbuyst, John Coffey en Peter Pan Speedrock. Gelukkig komen er altijd weer nieuwe helden ten tonele zoals Death Alley, Navarone en Dool. Muzikanten met ervaring die het net even over een andere boeg gooien. Juist nu

Lees verder..

Review: Devin Townsend laadt alle prog-batterijen op in 013

Mooie package in 013 donderdag (en een dag later ook in de Melkweg) waar Devin Townsend (Project) met Leprous en Between The Buried And Me twee beste voorprogramma’s voorschotelde. De vergrote Tilburgse Main Stage verkocht er volledig voor uit en NMTH nam ook een kijkje. Tekst Kitty van de Waart, fotografie Dani Silvia LEPROUS Wie vanavond zin had in een flinke hap progrock bleef in de 013 zeker niet op

Lees verder..

Netherlands Death Fest II: 3 dagen continu pieken op zwaarste extreme metal-geschut

Netherlands Deathfest is het kleine broertje van het befaamde Maryland Deathfest, maar met een line-up als deze is het niet verwonderlijk dat het festival meteen een internationaal publiek weet te trekken. Nu bestond er al jaren een Deathfest in Tilburg, maar dat heette Neurotic Deathfest. Voor velen duidelijk een jaarlijks uitje. Tekst Guido Segers, fotografie Paul Verhagen Drie dagen lang vult de Veemarktstraat voor 013 zich met een in zwart

Lees verder..

Geef Navarone de ruimte en ze palmen elke zaal in met puike powerrock

Lastig kiezen deze zaterdag als Rotterdamse rockliefhebber. Baardenfestival Scumbash viert haar vierde editie op een nieuwe locatie in de RDM Onderzeebootloods. Een band die er niet had misstaan is het Nijmeegse Navarone, maar na de Utrechtse MusicFair presenteren de hardrockers vanavond het derde album Oscillation in Rotown. Na supports met de andere Queen-liefhebbers van Extreme, lijkt het vijftal zichzelf, in de sfeer van Freddie, nog verder uit te vinden. Van

Lees verder..

Scumbash 2017: Muzikale zeeslag in Onderzeebootloods

Het waren drie mooie edities in de Van Nelle-fabriek voor de heren van Scumbash, maar zonder duidelijke aanleiding waren de baard- en vetkuif-specialisten van Nederland niet meer welkom met hun festival. Gelukkig zijn ze niet voor één gat te vangen en zo vinden ze midden in het havengebied van Rotterdam een nieuwe imposante locatie: de RDM Onderzeebootloods. In de loodsen werden tot 1995 onderzeeërs gebouwd, maar ze zijn daarna omgebouwd

Lees verder..

Albumreview: HARK vindt sterke balans op geavanceerd beukend Machinations

De zware rockers uit Wales lieten er geen gras over groeien door bij de hoog aangeslagen Britse krant The Independent de première te doen van de verse albumstream van Machinations. Bandoprichter James ´Jimbob´ Isaac en consorten maakten op debuut Crystalline (2014) duidelijk dat er niet louter nostalgisch zou worden voortborduurd op de sludge metal-nalatenschap van underground heldenband TAINT, de vorige formatie van Isaac. Integendeel: Crystalline bleek een gedurfd eerste album

Lees verder..

Albumreview: Death Alley 6 live at Roadburn

Het gevoel en de beladen emotie in aanloop naar deze show was er misschien wel één van het krankzinnige soort. Krankzinnig in de meest melancholisch romantiserende zin van het woord; alle tekens, totems, een beladen geschiedenis en welke mogelijke scenario’s zich op voorhand al hadden afgespeeld; ze waren allemaal onderdeel van een ritueel dat hier, in een uitermate vulgaire presentatie van machtsvertoon, haar apotheose zou moeten gaan beleven. Nog voordat

Lees verder..

Albumreview: Iguana Death Cult – The First Stirrings Of Hideous Insect Life

‘Dierenliefhebbers met een voorkeur voor de wat minder favoriete diersoorten’ Het Rotterdams/Bredase kwartet Iguana Death Cult bestaat al een aantal jaren en komt nu eindelijk met een volledige langspeler op de markt. Sinds ze de single (Seven Tongues/Sirens) in 2015 uitbrachten, gaat het de heren voor de wind. Met veel eigen optredens in binnen- en buitenland, ook mochten ze voorprogramma’s voor helden als King Gizzard & The Lizard Wizard en

Lees verder..

Iguana Death Cult gooit met mensen in beestachtige skatepark party

We arriveren zaterdagmiddag in Breda, waar het ‘lentezonnetje’ heel goed strookt met het opgewekte gemoed. Kwamen we tot nu toe alleen deze kant uit voor BredaPhoto, inmiddels springt ook de muziekprogrammering in de West-Brabantse stad al vaker op het netvlies. Dat is voor een deel te danken aan Pier 15 Skatepark, een plek die ook door de in de buurt opgegroeide jongens van Iguana Death Cult omarmd is. Eind 2015

Lees verder..

Droomstart voor Doomstad

‘If you’re gonna Doom me, Doom me right’ Nu het stof enigszins is gaan liggen en de geest iets meer grip heeft gekregen op wat er daadwerkelijk allemaal is voorgevallen, kan ik mezelf niet aan de indruk onttrekken dat deze eerste editie van Doomstad er één van het tamelijk geslaagde soort is geweest. En dat is nog een understatement. Pfoe. Inmiddels is editie 2 aangekondigd: 14 mei met The Body,

Lees verder..

Hype! En een terechte: albumstream + review van Dools debuutplaat Here Now, There Then

Deze vrijdag is het zover. En nee, daarmee doelen we niet eens op de eerste editie van onze eigen Doomstad-avond in EKKO, maar wel op de releasdag van de debuutplaat van Dool, de Rotterdamse groep rond Ryanne van Dorst. Nadat de band zich op Roadburn 2016 zeer overtuigend voorstelde en vervolgens op Into The Void en Eurosonic die indrukken alleen maar versterkte, werd het wachten op de eerste langspeler langzaam tergend

Lees verder..