Mike Portnoy houdt de meest muzikale AA interventie allertijden in 013

Mike Portnoy’s Shattered Fortress in 013, foto Paul Verhagen

“Ik heb een klus af te maken hier…”, zegt de voormalige drummer van Dream Theater (en vele andere bands) in zijn toespraak deze avond. Mike Portnoy speelt in de grote zaal met Mike Portnoy’s Shattered Fortress, een bijzonder project met wel een heel persoonlijke kant. Wij waren erbij om deze uitspatting van de prog-grootmeester te ondergaan.

Tekst: Guido Segers / Foto’s: Paul Verhagen

Uitverkocht, dat prijkt op de posters voor de show van Mike Portnoy’s Shattered Fortress. Met de modulaire grote zaal van 013 (te verkleinen tot diverse proporties) is dat ook wel heel makkelijk. En bij binnenkomst is het toch meteen duidelijk dat Mike Portnoy niet dezelfde aantrekkingskracht heeft als zijn oude bandje Dream Theater, dat een tijdje terug in deze zelfde zaal mocht aantreden.

Next To None in 013, foto Paul Verhagen

PORTNOY JR. OPENT MET NEXT TO NONE
Als support heeft Portnoy het bandje Next To None meegenomen. Een opkomende naam in de prog scene, maar vooral opvallend omdat de drummer van deze band de jonge Max Portnoy is. Je raadt het al, dat is zoonlief, maar deze mag toch écht niet op het drumstel van papa spelen. De band om Max Portnoy heen is ijzersterk en brengt een aantal krachtige composities ten gehore. Het mist een beetje de samenhang, maar goed… Deze jongens hebben het al ver geschopt in een genre waar de lat hoog ligt.

De jonge drummer blijft toch de aandacht trekken en niet helemaal op een positieve manier. Als hij tijdens een rustige passage achter zijn drumkit vandaan komt om even naast frontman Thomas Cuce op het podium te zitten en vervolgens enkele seconden gaat liggen is dat een beetje raar en ongepast. De muziek leent zich er ook niet voor. Het is niet de laatste keer dat de drummer rare streken uithaalt. Cuce heeft een bijzonder sterk stemgeluid en vertolkt de nummers met passie, soms ondersteund door Derrick Schneider op gitaar en backing vocals. De nieuwste plaat staat op het punt van uitkomen en afsluitend nummer is dan ook ‘The Wanderer’. Een compositie van zo’n 20 minuten, waarbij ergens op het einde Portnoy Jr. zijn drumstok verliest en met de vingers moet drummen. Dat doet hij dan weer netjes.

Mike Portnoy’s Shattered Fortress in 013, foto Paul Verhagen

MIKE PORTNOY’S SHATTERED FORTRESS
De opkomst van de hoofdact is groots en meteen is er muziek. Drie Dream Theater-nummers worden gespeeld als intro, zodat we even kunnen horen dat het menens is. Mike Portnoy is het middelpunt van het podium natuurlijk, achter een enorm, glitterend drumstel. Om hem heen staat de band Haken als support, met de toevoeging van Eric Gillette van de Neal Morse Band. Bijzondere lof meteen voor zanger Ross Jennings. Waar een frontman normaal toch het middelpunt is van een show, weet hij zichzelf erg onopvallend weg te zetten en de ster van de avond de ster te laten zijn. De hele band speelt bezielt en in dienst van dit bijzondere project van Mike Portnoy, waar deze dus ook even over vertelt.

Wat de band gaat doen vanavond is de ‘Twelve-step Suite’ in zijn geheel spelen. Vijf nummers die Portnoy schreef over zijn strijd met alcoholisme, die de twaalf stappen van de AA beschrijft, uitgesmeerd over diverse Dream Theater-platen. Het feit dat Portnoy hier Dream Theater-nummers vertolkt op deze unieke, persoonlijke tour is al best bijzonder gezien de moeilijke afwikkeling van zijn vertrek uit de band. Dit is geen project om de centen, dit is heel erg persoonlijk en ook écht voor de fans een bijzondere ervaring. De suite wordt in zijn geheel uitgevoerd, startende met het ontnuchterende ‘Glass Prison’. Met een biertje in je hand kijk je toch wat onwennig om je heen tijdens het zien van de krachtige visuals en luisterende naar dit pijnlijke nummer. Het voelt toch een beetje alsof je op een AA interventie bent beland. Opvallend zijn de vocale wissels tijdens de show. ‘The Root of All Evil’ wordt door Gillette gezongen en Portnoy zelf neemt ‘Repentance’ voor zijn rekening. Het optreden is er eentje met twee kanten. Op het podium staat een band die het ontzettend naar de zin heeft, maar de muziek en thematiek is heftig en biedt een soort catharsis. Aan het einde van ‘The Shattered Fortress’ voel je als luisteraar dat gewicht wel.

Mike Portnoy’s Shattered Fortress in 013, foto Paul Verhagen

Eigenlijk is alles wat daarna komt de kers op de taart voor de bezoekers. De band komt terug voor een passend encore met ‘Finally Free’ als afsluiter. Een heel bijzondere avond, die zowel voor de muzikanten als het publiek eigenlijk niet beter kon eindigen.

Meer foto’s van Paul Verhagen hieronder en op zijn website.