Het spreekwoord ‘Twee zielen, één gedachte’ kan wat betreft een review over het laatste maaksel van Limp Bizkit door de plee gespoeld worden. Daar waar de één een nostalgisch gevoel overhoudt na drieëndertig minuten Fred Durst en consorten, kan de ander alleen maar fantaseren over de hoeveelheid tosti’s die hij kan kopen voor het geld dat hij bespaart door het album Still Sucks vooral níet aan te schaffen. We laten
‘There are two types of people in the world: people who like heavy metal, and dicks’ Het is de start van een reis door de geschieden van heavy metal met een nadrukkelijke nadruk op de term ‘een’, niet ‘de’ (A history niet THE history, wat sommige boze reviewers gemist hebben). O’Neill is zelf een hardop bevooroordeelde metalhead, die ondanks het feit dat Metallica zijn favoriete band is, er bijna niets
Helemaal verslingerd was ik aan ‘Blackwater Holylight’, het zelfgetitelde debuutalbum van de toen nog vierkoppige psychdoomgroep uit Portland, Oregon. Ze dienden de doom en heavy psychrock met shoegaze- en stoner-elementen acht nummers lang zeer meeslepend op, niet in het minst door de verslavend dromerige zanglijnen van Laura Hopkins. De eersteling kwam in 2018 uit via RidingEasy Records, werd met lof overladen (haalde de nummer 8-positie in de NMTH albumlijst), en
Welke bandnaam Osees ook aanneemt, album na album, jaar in jaar uit, de drijvende kracht blijft John Dwyer al sinds het begin. De primaire songwriter van de band heeft inmiddels zo’n omvangrijke verzameling albums uitgebracht, met als gevolg een noemenswaardig oeuvre die uitblinkt in avontuurlijkheid en eclecticisme. En eenzelfde eclecticisme is terug te vinden in de aanstelling van John Dwyer als curator voor deze editie van Le Guess Who?. Het is
Met Osees frontman John Dwyer als een van de curatoren van het festival kan je ervan uitgaan dat er genoeg freaky en fuzzed out acts te vinden vallen. Met de nieuwe maatregelen van kracht betekent het echter wel dat we al dit gitaargeweld vanuit een van de legio opgetrommelde plastic stoeltjes moeten aanschouwen. Echter niks dan lof voor de organisatie. Als ze op zo’n korte termijn toch een positieve instelling
Het is een samenwerking die een paar jaar geleden misschien nog tot opgetrokken wenkbrauwen had geleid. Amenra frontman Colin van Eeckhout heeft een jaar geleden de handen ineen geslagen met Broeder Dieleman voor een samenwerking in het kader van Le Guess Who?. Helaas zijn de vruchten van die collaboratie nooit tot stand gekomen aangezien de vorige editie in verband met de lockdown van afgelopen jaar werd afgelast. Dit keer dreigde
De doolhof van Le Guess Who? is op de zaterdag nog moeilijker geworden. Met de onvermijdelijke lockdown boven het hoofd werkte de organisatie met man en macht aan een nieuw tijdschema, waardoor de line-up in 5 uur gepropt diende te worden. Dikke props aan de organisatie voor het razendsnel schakelen! Ondanks dat werd bekend dat de line-up van U? nog intact door zou gaan vandaag. Met vele mensen die op dit
De vrijdagavond van Le Guess Who? biedt weer als vanouds een breed scala aan genres en artiesten. Van verslindende grindcore tot afrofuturistische jazz; liefhebbers van eigenzinnige experimentele muziek kunnen ook dit jaar weer hun hart ophalen. Met echter een naderende persconferentie is de onzekerheid over de resterende twee festivaldagen groot. De vraag of het festival na vanavond überhaupt nog doorgaat, houdt de gemoederen in elk geval flink bezig. Dit is
Hoewel veel grote tours nog steeds in volle gang worden gecanceld, zijn het juist de kleinere shows die wel doorgang vinden. En dat is ergens ook weer mooi! Want we zien grote opkomsten bij festivals als Sniester en Popronde tot uitverkochte shows van lokale helden en meer. Het is erg fijn dat het allemaal weer kan, hetzij met nog steeds 75% capaciteit. dB’s staat ook weer lekker geprogrammeerd de laatste
Holy fuck… Je knippert met je ogen en het is vroeg donker, de bladeren van de bomen liggen kansloos op een eindeloos natte ondergrond en Sinterklaas ligt al op de loer. We hakken dus met frisse tegenzin de maand november open en proberen houvast te krijgen door onder te dompelen in een warm bad harde muziek. Het najaar is gelukkig een periode waarin de aanvoer van nieuwe muziek floreert en
Metal is een mannending. Hoe lang is die gevleugelde uitspraak al uit de tijd? Een hele tijd. Want mannen, vrouwen en iedereen er tussenin kan genieten van metal. Zeker op het kleine, maar zeer fijne Harnbarg Metalfest II in Hardenberg. Of ja, niet in Hardenberg maar er net buiten in buurtschap De Hoogenweg. Op de grens met Duitsland moest de bingo in het buurthuis daar een weekend lang wijken voor
Deze editie van de Hardhitting Albumreviews kunnen we wel scharen in de categorie licht schizofreen. Het drietal recensenten had duidelijk een zeer uiteenlopende gemoedstoestand bij het uitzoeken van een te recenseren onlangs uitgebracht album. Guido Segers schiet van duistere jazz van The Lovecraft Sextet naar de Noorse metal van Enslaved. Never Mind The Hypes jongste telg in het team Martijn Welzen zet zijn platenspeler meteen in de fik met het
Zoooooooo. Daar hoeven we verder niet moeilijk over te doen: de Desertfest zondag is een heule dikke festivaldag, en by far de sterkst geprogrammeerde deze editie. Die variatie waar we de eerste dagen naar op zoek waren? Die dampende stonershows en kapot harde metalsets? Check, check, cheeee-eck gek! Tel daar nog maar een paar zeer welkome sinistere kerkdiensten bij op, het is toch zondag hè: black mass baby! Op de
De zaterdag van Desertfest is een ramvolle, sterke maar ook wat gekke dag. Veel goede bands, maar weinig shows die er echt bovenuit steken, op die ene doldrieste Berlijnse band na. En het gebeurt vandaag echt op de kleinere podia. Vooral in het Trix-café, waar twee Nederlandse, twee Belgische en een Italiaanse band serieus indruk maken. Ondertussen vragen we ons geregeld af of we nu al verwend zijn geraakt, of
Hoe lang geleden is dat laatste festival wel niet?! Desertfest Belgium trakteert ons gewoon op drie onvervalste festivaldagen met heavy muziek van psychrock en stoner tot sludge en black metal. Plaats van handeling is de Trix, een muziekclub in Antwerpen, Borgerhout met een grote zaal voor 1100 bezoekers, een club voor 450 man en dan passen er ook nog 250 man in het café. Even die QR-code scannen en we
De concerten zijn alweer in volle gang, en daar genieten we met volle teugen van. Ook Sonic Whip moet in zijn handen hebben gewrongen. Zouden 10000 Russos en The Gluts nog wel kunnen bij hun Sonic Whip Presents avond? Maar enkele weken terug was daar de doorslag. Versoepelingen zonder anderhalve meter op vertoon van je bewijs! Het brengt ons vanavond naar Merleyn, doordeweeks op een woensdag, doch op een schrikbarend
De euforie van de afgelopen edities Soulcrusher en Sniester dreunt nog door binnen de redactie van Never Mind The Hype. Wat een feest om weer live muziek te beleven en met blauwe plekken op de armen van een good old fashion mosh pit te ontdekken de volgende ochtend. Maar goed… Dat de live shows weer op gang komen, betekent niet dat de Hardhitting Albumreviews op een laag pitje komen te
Zo is het een en al ellende, en vervolgens worden we alweer geconfronteerd met mooie vooruitzichten. Toen de versoepelingen, na een lange tijd van uiterst krom kabinetsbeleid, dan toch eindelijk werden aangekondigd ging alles in een stroomversnelling in festivalland. Sniester kondigde aan door te gaan, Soulcrusher zette alles op alles om toch nog een dikke editie op te zetten en her en der werden en optredens en festivals als Helldorado
Geheel toepasselijk betrekt het weer aanmerkelijk in de rij voor de tweede dag van Soulcrusher. Grauwe luchten trekken alweer samen en dat is ook precies in lijn met wat we vandaag voorgeschoteld krijgen. Waar de eerste dag nog vrij diverse mix aan metal bevatte, staat er vandaag hoofdzakelijk black metal op het hoofdmenu. Misantropie, nihilisme en elke andere vorm van naargeestigheid vormen de leidraad van de dag. Maar goed, Soulcrusher
Labels als ‘grootmacht’, ‘legendarisch’ of ‘eindbazen’ worden vaak te pas en te onpas ingezet om de status van een band aan te duiden. Vaak enigszins overdreven, maar niet als het om Carcass gaat. Zo stonden deze Britten medio jaren tachtig samen met landgenoten Napalm Death en Bolt Thrower aan de wieg van de grindcore. Met het album Heartwork (1993) vonden ze de melodieuze death metal uit en met Swansong (1996)
Na de afgelaste editie van vorig jaar is Soulcrusher in 2021 weer een van de eerste festivals die als vanouds mag doorgaan. Gewoon zonder anderhalve meter, mannetje aan mannetje voelt het meteen weer als een soort thuiskomen. Daar komt bij dat het festival ook dit jaar weer een dikke lading bands serveert van alles wat zwaar of zwartgallig is. De echte grote namen ontbreken nog om logische redenen, maar toch
Metallica’s vijfde album werd destijds gezien als het verraad van de band aan de metalscene. Selling out! Hoe je het ook wendt of keert, de plaat was na vier legendarische thrashalbums een gigantische stap voor James, Lars, Kirk en Jason. Niet alleen muzikaal maar ook commercieel. Het blijft een van de best verkochte albums aller tijden. Na 30 jaar is de impact nog even voelbaar als begin jaren ’90. Het
Ze deden talloze Poprondes, reisden stad en land af om waar dan ook te spelen en brachten enkele succesvolle EP’s en albums uit. Een nieuwe langspeler is het logische vervolg, maar brengt ook meteen hoge verwachtingen met zich mee: hoe zorgen de Zwolse garagepunkers van Magnetic Spacemen ervoor dat ze er net zo pittig uitkomen zoals op hun liveshows, zonder zich te herhalen qua materiaal? Nou mensen, Papoya Poya is
Het weer zit alleszins mee tijdens deze verjaardagseditie van Prophecy Fest. Nu merk je daar niet zoveel van in een grot, maar het kan in het Höhnetal fris zijn in de ochtenden. Het gaat er gemoedelijk aan toe op het festival dus afgezien van wat foute schlager op de camping rond een uur of negen in de ochtend, is het rustig. Prima, want dan zijn we helemaal klaar voor de
Het label Prophecy Productions bestaat vijfentwintig jaar en ze gaan het verdomme niet laten gebeuren dat hun feestje in 2021 afgepakt wordt. Daarom vindt Prophecy Fest gewoon plaats, met de nodige aanpassingen, in de grot bij het Duitse plaatje Balve. En ik zei het in 2019 (het is een tweejaarlijks festival, in het tussenjaar doen ze het in de VS) al, wat is er nou vetter dan een festival
Wat doe je als de release van je derde plaat Sabbath Fleddy Sabbath vanwege corona in het water valt? Dan werk je noest verder aan een opvolger. Enter …And Just Niks For All. Je haalt Urbanus erbij, flirt met Belgian Asociality en schrijft steeds meer serieuzere songs. Toch is de humor nooit ver te zoeken. Wie denkt Freddie Mercury wel niet dat hij is! Tijd om hier even de tanden
Met een cultuursector die maar met mondjesmaat en dankzij krom beleid op gang, zijn we voor een groot deel nog steeds aan onze thuisspeakers gekluisterd als het om een muzikale ervaring gaat. Maar dat heeft ook veel voordelen, want er komt ondanks de aanhoudende maatregelen nog steeds erg veel mooi plaatwerk uit! Hoog tijd dus voor weer een kwartet aan hardhittende albums, gerecenseerd door onze redactie. Zo zette Guido Segers
Terwijl de stadions regelmatig overspoeld worden door duizenden voetbalsupporters en binnenkort 70.000 man het F1-circus mogen bijwonen, moet de culturele sector grotendeels vanaf de zijlijn toekijken. Maar toch komt er mondjesmaat wat goed nieuws naar voren, zo ook voor Paradiso. Case in point: het concert van Kikagaku Moyo. Want hoewel het podium nog steeds niet op volle capaciteit kan draaien, werd vijf dagen voor dit concert bekend dat Paradiso mag
Dat er in België veel meer kan dan in Nederland en veel meer ondernomen wordt op het culturele vlak tijdens de COVID19 pandemie, is wel bekend. Wanneer je in Vlaanderen niet aan de deur kan testen of hoeft te bewijzen dat je ‘clean’ bent, gelden er wel regels. Dat is niet anders bij het Catacombfest Open Air op deze zaterdag in Wilrijk. Ruim op tijd en duidelijk is er op
Ik denk eigenlijk dat de enige die echt een review van de laatste Darkthrone plaat, de leden zelf zijn. Het zal ongetwijfeld zo zijn dat Fenriz een complete collage van seventies proto metal, d-beat punk, heavy metal en obscure shit door elkaar gegooid heeft en daar kwam Eternal Hails….. uit voort. Het klinkt op basis van die titel als een soort hommage aan de klassieke bands, maar die vijf puntjes doen
We ploegen alweer een dikke twee weken door de maand augustus en ondanks dat in deze maand traditiegetrouw niet veel nieuwe muziek het daglicht ziet, weten redacteuren Guido en Joost nog wat parels op te duiken. Eerlijk is eerlijk… De releases die worden besproken in deze editie Hardhitting Albumreviews zijn al een aantal weekjes oud, maar dat mag de pret niet drukken. Guido gooit deze keer drie albums door de
Misschien heb je al eens een van mijn stukjes gelezen over dungeon synth releases, zo niet, dan is deze review een goed beginpunt. Nou, waar dungeon synth onheilspellend, donker en gloomy is, bestaat er ook een subgenre dat dit weer een beetje op z’n kop gooit. Dat heet comfy synth… en dat verzin ik niet. Acts in dat straatje hebben namen als Grandma’s Cottage, 3 Little Kittens, The Friendly Moon, Mushroom
Na een onstuimige periode door corona lijkt het dit jaar toch echt te gaan gebeuren: Popronde 2021! Hoewel de festivalzomer compleet van de kaart is, houden we goede hoop dat het tofste rondreizende festival van Nederland weer enigszins als vanouds doorgaat, beginnend op zaterdag 11 september in Nijmegen. Om dat voorpret even keihard gaande te houden, is het tijd voor een nieuwe voorstelronde! Met onze rubriek Profiles in Popronde gaan
In 1991, het jaar dat Mordred zijn tweede album In This Life uitbracht, werd de band gezien als voorloper van een nieuw crossover genre. De hoogtij dagen van thrashmetal lagen inmiddels achter ons en een frisse wind was nodig om weerstand te bieden tegen de enorme kracht van opkomende grunge-bands. In This Life had de juiste ingrediënten om de band groot te maken. De thrash van weleer werd aan alle
Ik heb een eigen blog, dat heet Stranger Aeons. En als ik groot ben, wil ik dat mijn blog net zo gerespecteerd is als Addergebroed. Nee, serieus… Addergebroed is zo’n voorbeeld van een webzine met continue hoge kwaliteit content, een integere aanpak en een duidelijke focus. Een platform als Never Mind The Hype is wat breder georiënteerd, maar respecteert de underground en daarom vonden we de eerste boekvorm van Addergebroed
Hoe begin je aan een review van een Amenra plaat? Ik heb geen idee. Er is zoveel te vertellen over De Doorn, dat ik eigenlijk niet weet of ik aan de muziek toe kom. Het is de eerste plaat in het Nederlands, of Vlaams als we precies willen zijn. Een taal, die dichter bij de band ligt, maar ook de expressie en poëzie in de teksten ten goede komt. Het
Death SS is een bandnaam die de groep in kwestie niet altijd vooruit geholpen heeft. Laten we om verwarring te voorkomen dat even ophelderen. De volledige naam van de band is ‘In Death of Steve Sylvester’, Death SS was daarvoor de korte versie. Het is ook niet echt heel moeilijk om iets verder te kijken en te zien dat de band ook niks van nationalistische thematiek heeft of politieke onderwerpen.
Normaliter droogt de stroom aan releases in de zomer rap op, om pas in september weer aan te zwellen tot een brede rivier aan nieuwe muziek. Nu zitten we al in de derde week van juli en lijkt er nog geen stoppen aan. Wat we ook doen: de albumpromo’s klotsen door de filters en over de randen van de mailbox. En dan is er de afgelopen maanden ook al zoveel
Tijdens de verschillende lockdown periodes zijn de redacteuren van NMTH zich massaal gaan storten op de albumreviews. Eén recensent loslaten op een album of ep is leuk, twee of meer kan wellicht nog veel interessanter zijn. Dat was de gedachte bij het bedenken van het format Back to Back Beukplaat. Dat kan meerdere kanten op gaan: de één duikt het liefst in een hoek van ellende en de ander is
Van alle gesneuvelde metalfestivals deze zomer bleef er één fier op de agenda staan: Dynamo Metalfest, vorig jaar verplaatst naar augustus 2021, bleef toch maar gewoon namen strooien gedurende 2021. En hoewel we enkele maanden terug nog sceptisch waren over een beetje festivalzomer, heeft die gok potverdorie toch maar eens goed uitgepakt: Dynamo Metalfest gaat door! Het lijkt toch maar dat DMF het eerste metalfeest in ons land wordt met
We leerden KIEFF een tijdje geleden kennen door hun Das Anton EP uit 2019, die ons Bruut Nationaal Product haalde. Hoewel een erg lekkere EP, was het toch single Game Time dit jaar die ons echt even de oren deed spitsen. Hoe flikten gitaristen Jasper Werij en Michiel Thompson, bassist Milo Mooi Wilten en drummer Bart van der Ven het om de diverse elementen die ook hun eerste EP omvatten,
We geven je wederom een kwartet aan Hardhitting Albumreviews uit de pen van Guido Segers. De onbetwiste hardhitter-koning neemt voor deze editie een viertal uiteenlopende albums onder de loep. Ondanks gemengde gevoelens over het oeuvre van Perturbator, stort hij zich toch vol goede moed op het laatste broedsel Lustful Sacraments. Zijn open blik en nieuwsgierigheid weerhoudt Guido eveneens niet om het album En Delirium van Grief Collector te beluisteren en te
AFI mag dit jaar 30 kaarsjes uitblazen. Tijd voor een feestje zou je denken maar de Amerikanen zijn al meer dan tien jaar niet in Nederland of België geweest. Bovendien hangt dat verdraaide virus nog in de lucht. Gelukkig verzachten ze de pijn met inmiddels het elfde album Bodies. Zoals we de formatie kennen rockt het muzikaal alle kanten op. Aangevoerd door de kenmerkende klanken van zanger Davey Havok. Als
Alsof de man niks anders te doen heeft dan het afstruinen van de krochten van Bandcamp, Spotify en duistere platenzaken, levert redacteur Guido zonder blikken of blozen een arsenaal aan Hardhitting Albumreviews in bij de eindredactie. Er wordt een blik opengetrokken met nieuw materiaal van Burning Witches die een hommage brengen aan de goden van de heavy metal. Opgevolgd door Grey Aura die zonder schroom een nusje flamenco mengen met
Niklas Göransson doet interviews. Heel veel interviews. Die publiceert hij vervolgens op zijn website en in zijn periodieke ‘magazine’ Bardo Methodology. Er zijn inmiddels zeven edities beschikbaar. Toch is Bardo Methodology (BM) niet echt een magazine in de traditionele vorm. Het gaat zeker wel eens over een laatste album, maar nooit met de luchtigheid van het contemporaire. BM’s zijn schrijfsels die je in je boekenkast zet, naast naslagwerken als Black
Terwijl de zon gelukkig steeds harder begint te raken, knallen de Hardhitting releases nog steeds op volle kracht door. Dus hebben we weer vier releases voor je gefilterd uit de maalstroom aan nieuwe heavy platen. Redacteur Guido Segers duikt de duisternis in met het Roemeense Dordeduh, een spin-off van black metalgrootheid Negură Bunget, Karin Leijs neemt een EP van metalcore-klasbakken Of Mice And Men onder de loep (deel 2 van
“Welcome to Hell!”, roepen de drie Londense twintigers van Black Midi in koor tijdens de Cavalcade Listening Party Extravaganza. Het cliché dat een tweede plaat altijd moeilijk lijkt voor een act, kan men hier gelijk uit het raam gooien. Black Midi maakt sinds ze begonnen in 2017 allesbehalve makkelijke muziek. Het drietal weet wat ze kunnen en denkt absoluut niet in hokjes. Door Lodewijk Hoebens “It’s a banger”, vult drummer
Voor de gelegenheid schotelen we je dit Pinksterweekend vier dikke beukers voor waar de Heilige Geest ‘U’ tegen zegt. Guido Segers duikt in de digitale gamewereld met de soundtrack van Layr voor het spel Vulgord’s Tower. Terwijl hij al dagenlang zit te gamen met de soundtrack op repeat, ramt Zeeuwse deltawerk Gijs Kamphuis er drie luistersessies doorheen. Zoals we van Gijs gewend zijn inmiddels, ligt er natuurlijk Belgisch vinyl op
Er wordt vaak geklaagd over metalfestivals, waar de headliners voornamelijk bestaan uit bands die al in de jaren tachtig of nog langer geleden zijn begonnen en die hun creatieve hoogtijdagen ook al achter zich hebben liggen. Hierdoor is het voor jonge, nieuwe bands lastiger om door te stoten naar de top. Eén van de bands die pas in deze eeuw is opgericht en er wel in slaagt om de sprong
Eigenlijk weten we niet zoveel van Kwade Droes. Het is een band, ze komen uit Nederland en volgens sommige informatie is het beest gevestigd in Duitsland. Of zoiets. Afijn, het is sowieso voorbij naar het schijnt. Ik leen deze even van Addergebroed, dat het bijschrift van de nieuwe plaat citeert: “Na een smerig en heftig aards bestaan, is naar gene zijde overgegaan: Kwade Droes: 2017-2020”. De tag ‘intoxicated’ op Bandcamp
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.