Het is tijd om het boek van Negură Bunget te sluiten en Zău is daar de epiloog van. De epiloog, omdat deze plaat komt na de dood van bandleider Gabriel ‘Negru’ Mafa in 2017. Het werk hieraan was al wel gestart, de drums waren opgenomen voor het slot van de Transsylvanische trilogie (gestart met Tău en Zi). Gezien de band Dordeduh van ex-bandleden Edmund Karban en Christian Popescu (die Negură Bunget verlieten na Măiestrit, opvolger van meesterstuk Om) nu doorstart, is het een mooi moment om dit hoofdstuk te sluiten. En dat laatste hoofdstuk heet Zău.

Door Guido Segers

Op opener Brad worden we meteen volop getrakteerd op de Roemeense folklore. De klanken van de duduk, tulnic, kaval en nai zorgen voor een intense immersie terwijl sluimerende vocalen je betoveren. Het is een track van bijna zestien minuten, die uiteraard lekker lang mag opbouwen en uitwaaieren. We krijgen een bombastisch en atmosferisch stuk, met hier en daar een tikje black metal, maar nooit echt het volle geweld. Om de melancholie nog wat meer aan te zetten is Manuela Marchiș ingevlogen voor de achtergrondzang en dat is precies wat dit magistrale stuk compleet maakt. Er is alleen geen rust voor de luisteraar, want de natuurgeluiden op Iarba Fiarelor trekken je meteen verder. Dieper de Transsylvanische wouden in, met wederom drie minuten drones en ambient-klanken. Als het dan losbarst, krijgen we meer een doomtrack waarin alles aan elkaar kleeft en gitaren, zang en andere instrumenten samen bewegen. Organisch, als één geheel. Gelaagde zang met grunts en cleane vocalen van Tibor Kati vormen het narratief, samen met de keyboards van Adrian Neagoe. Even vlamt alles met hakkende gitaren en drumpartijen als een kolkende rivier.

Het is typisch op deze plaat dat er geen vaste songstructuren zijn. Zoals vaak in het voorgaande werk te horen is, schept Negură Bunget muziek zoals een schilder dat doet; hier wat meer, daar wat minder. Met oog op het totaal, niet zozeer de structuur van het moment. De songs slepen met de tragiek van een klaagzang. Zo ook op Obrazar, waar soms het geluid een beetje en brei lijkt te worden. Het lijkt alsof niet alles klopt en dat is natuurlijk logisch omdat de drumtracks al opgenomen waren en de band daarop heeft moeten bouwen. De ondankbare taak om iets af te maken wat lang geleden begonnen is, met een visie die vervlogen is. Dat is dan ook de tragiek die je soms terug hoort (maar in de latere helft van deze song hebben we wel blast beats, dus daar ga je dan toch). Het is op Tinerete Fara Batrânete dat we eindelijk aaneengesloten geweld krijgen van het zuivere soort. En toch weer met dwarse ritmes, ongepolijste vocalen die soms lijken te verdwalen in de mistige golven van distortion.

Toaca Din Cer sluit de plaat af met percussie. Uiteindelijk start de muziek in mineur met cleane zang en een solide geluidstapijt. Hier doet de band meer aan de Peaceville Three denken, dan aan de duistere black metalwortels van de band. Het is de zwanenzang van Negură Bunget, die maar liefst elf minuten mag voortduren. De muziek ebt weg met tribale ritmes, langzaam terug trekkend in de mist waar de band vandaan komt. En daarmee zijn we aan het slot. Zău is daarmee een plaat die eerder voor de Wardruna-fan is dan voor de Mayhem-afficionado. De wortels van de Roemenen zijn hierop te ontdekken, maar het album laat horen hoe ver de band zich ontwikkeld heeft met muziek die veel meer is dan gitaargeweld. Niet de makkelijkste kennismaking met de band, maar zeker een die je wil ondergaan.

Zău is uit op kwaliteitslabel Prophecy Productions. De muziek van Negură Bunget was live te horen op Prophecy Fest 2021. Het album is onder meer te koop en te beluisteren via Bandcamp:


Deel dit artikel