Metal is een mannending. Hoe lang is die gevleugelde uitspraak al uit de tijd? Een hele tijd. Want mannen, vrouwen en iedereen er tussenin kan genieten van metal. Zeker op het kleine, maar zeer fijne Harnbarg Metalfest II in Hardenberg. Of ja, niet in Hardenberg maar er net buiten in buurtschap De Hoogenweg. Op de grens met Duitsland moest de bingo in het buurthuis daar een weekend lang wijken voor blastbeats en beukende drums. En de plek waar de vrouwen op het aller einde toch de mannen weten te overtreffen middels een ordinaire bitch fight.
Foto’s en tekst: Gijs Kamphuis
Hoe agressief en hard de muziek is, zo gemoedelijk is de sfeer op metalfeesten en festivals meestal. Ook in Hardenberg. Waar een trouw publiek de bands de support geeft die ze verdienen en het festival middels het horecagedeelte ook bestaansrecht heeft. Het hoofdmenu is death metal in alle mogelijke vormen en gebracht in even zoveel manieren door alle dertien acts die dit weekend optreden. De eerste band die echt in het oog springt is Ceremony en dat is natuurlijk niet zo gek, want dit zijn veteranen. Zo’n zes jaar geleden afgestoft en aan een tweede jeugd begonnen. Het is een heerlijk strakke show met alleen maar hoogtepunten. Een minpuntje is er wel, want door te lange soundchecks van eerdere strijders moet deze topact z’n set voortijdig afbreken. Beetje jammer. Een ander hoogtepunt – één uit onverwachte hoek – heet Dauthuz. Bam! Wat een energie! Deze Noord-Hollandse herrieschoppers zijn op oorlogspad, dat blijkt uit alles. De furieuze death metal met een randje black maakt veel indruk en zanger Emiel Selderbeek legt het publiek zijn wil op. Hun nieuwe plaat Cold wordt voorgesteld, maar hier kan je het enkel warm van krijgen.
Burial Remains bij Harnbarg Metalfest, foto Gijs Kamphuis
Fractured Insanity bij Harnbarg Metalfest, foto Gijs Kamphuis
Het leuke aan een festival als deze is dat het goed laat zien hoe breed de metalunderground is. De top van deze underground is vertegenwoordigd dit weekend in het Oosten. Een band die niet te ver moet rijden is Caffas Rain. De uit omgeving Enschede afkomstige formatie pakt iedereen in met lekkere compacte death metal en wat een heerlijke putgrunt heeft frontman Kay Meupelenberg. Konden deze mannen bij wijze van spreken op de fiets komen, Fractured Insanity uit het Vlaamse Moorslede moet een flinke reis maken om dit podium te bereiken. De Belgische death metalmachine geeft het festival, samen met hoofdact Slaughterday uit Duitsland, zijn internationale karakter. De Vlamingen hebben een rookmachine meegenomen en toveren daardoor met voorsprong de mooiste lichtshow van festival uit de hoge hoed. Muzikaal is het strakheid troef en het is beuken tot het einde, waarbij het mooi is om te zien dat nieuwe gitarist Jeroen Buysse steeds meer in zijn element raakt. Harnbarg Metalfest is ook de plaats waar oude bekenden elkaar treffen. Voor en op het podium is het een gezellige bende. Zo duikt bassist Henk Zinger (ex-God Dethroned) op bij Burial Remains en komt hij op zijn beurt weer kijken bij Icons of Brutality waar vriend en drummer Erwin Koerts de motor is. Het is een kleine wereld. Beide acts geven een meer dan degelijke show weg. Dit soort reünies maken dit feest zo leuk, want het is van en voor liefhebbers en dat zal het blijven. Harnbarg ademt underground en eerlijkheid, maar is in al zijn eenvoud wel goed en behoorlijk strak georganiseerd.
Caffas Rain bij Harnbarg Metalfest, foto Gijs Kamphuis
Slaughterday bij Harnbarg Metalfest, foto Gijs Kamphuis
Er wordt genoten bij de shows van Moeflon, Anger Machine en Cyanide Paradise terwijl de tap blijft stromen. De dame die bonnen verkoopt en in het eethoekje de snacks verzorgt, krijgt het steeds wat drukker naarmate de dag avond wordt. Bezoekers zoeken nieuwsgierig door de bakken met cd’s en vinyl op de mini metalmarkt. Er is nog altijd geen wanklank gevallen, ook niet als de meest ‘evil’ band van het weekend aan zijn show begint. Want Misanthropia brengt het meest van allemaal black metal. Met een vleugje death, dat wel, maar het is evil troef en een fijne afwisseling op het eerdere vierkante beukwerk. De afsluiter is de zeer Duits degelijke show van Slaughterday. Waarbij het voor het podium nog een keer los gaat. Mensen raken moe en deinen, headbangen en moshen op hun laatste krachten mee en maken er een te gek laatste uurtje van.
Tot de zaal wordt leeg geveegd en de metalheads elkaar in het horecagedeelte bedanken voor zo’n fijn feest. De mannen slaan elkaar op de schouders, twee dames slaan elkaar op de bek. Een ordinaire bitch fight… Waar zie je ze nog? Inclusief nagels prikken en haren uit het hoofd trekken. Kort en hevig, met de karakteristieke tegelvloer als stille getuige. Iedereen is er wat beduusd van. De twee hoofdrolspelers incluis. Na zo’n fijn festival moet je niet vechten voor liefde, maar gewoon iedereen liefhebben. Was het toch nog onrustig in De Hoogenweg.
Bekijk hier het fotoverslag van Gijs Kamphuis die hij maakte tijdens Harnbarg Metalfest II
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.