DONDERdag en dat is toch ook vaak de dag voor releasedag. Op vrijdag komen vaak vele platen uit en ditmaal moeten we je toch echt wijzen op de nieuwe van de Gelderse rockers Automatic Sam en UK sludge metal-groep Ohhms. Maar ook het recent uitgebrachte werk van Zeal & Ardor, Dool, Paceshifters, Power Trip en King Woman is raak, evenals de net op NMTH geprimeurde hardcore EP van 18 Miles.
Nieuwe video van White Hills en dan weet je dat je extra moet opletten. De New Yorkse psychedelische fuzzrockers (‘fuzzed out motorik psychedelic goth punks’, zeggen ze zelf) hebben namelijk bassist Ego Sensation in de gelederen en die staat doorgaans garant voor intrigerende, knappe videos. Die vlieger gaat ook op voor Attack Mode, dat we je nu – onderin deze post – aanbieden. Naast Ego Sensation en frontman (en
Ze zitten al aan hun derde album, dus het is hoog tijd dat we kennismaken met Doodskop. De Amsterdamse band fuseert hardcore met cross-over rock en zwartgallige poëzie van de straat. Rauw, hard, soms humoristisch en altijd Nederlandstalig; het is een beetje alsof we Def P met een hardcoreband horen. Maar Doodskop zet je meer dan eens op het verkeerde been, door dan weer met een stuk noise en avant-gardistische
Ze klinken hard, oprecht en vooral alsof ze het podium willen opvreten: bij 18 Miles mag je de typering ‘aanstormend’ behoorlijk letterlijk nemen. De vijf mannen uit Amsterdam maken het soort pure hardcore, waar wij hard(core) op gaan: recht-voor-zijn-en-jouw-raap en met de juiste dosis agressie gebracht. Na de video van Theatre stellen we je nu voor aan de hele, fonkelnieuwe EP van 18 Miles (luister onderaan via Spotify). Die release
We love Antwerpse hardcore! Denk bijvoorbeeld aan Lotus, de groep die zaterdag 22 april op ons Roadburn/Ruffstuff podium speelt in Cul de Sac. Maar daar gaat het nu even niet over, we werden – met recht – geattendeerd op de groep Walls, vijf mannen uit de Scheldestad die hardcore met metal fuseren. Op 27 maart (morgen al!) komt debuut-EP ‘Cult Of The Weary’ uit en dat is me een ferme
Om de een of andere reden halen we altijd de bands Trans Am en Pontiak door elkaar… Waarschijnlijk iets met een grote collectie modelautootjes en te veel Smokey and the Bandit en andere Burt Reynolds’ films. Om het voor eens en voor altijd (…) duidelijk te maken: Trans Am is de klassieke post-rockband die begin jaren negentig hardcore begon en ook met new wave en classic rock experimenteerde. 22 april
Een Belgische surprise in de mail, we kijken er al niet meer van op. Wel een mooie gelegenheid om uit te zoeken, waar deze groep weer vandaan komt. Undskyld dus. De Antwerpenaren gooien Kraut, rock, jazz, psych en post-rock in de blender zoals Vlamingen dat zo goed lijken te kunnen. Het inderdaad messcherpe City Preacher stamt van de uitstekende Wishing Well plaat, die het drietal vorig jaar uitbracht en die
Eind vorig jaar kwamen ze voor ons nog wat uit de lucht vallen met een duistere sound en een misschien nog wel duisterder, spannende video: GRAEF. We hoorden post- en spacerock, maar ook elektronische pop en wat ambient in een haast Belgisch aandoend geluid. Daarna werd het even stil en nu weten we waarom; de drie leden – zanger-gitarist Chris Verheijen, toetsenist-bassist Ruud Peeters en drummer Wouter Bude – waren aan
DONDERdag en na enige fysieke malheur is NMTH x Pinguin Radio helemaal terug. Met verrassende muziek uit België, Nederland, Frankrijk, Rome, Zweden, Portugal (met Noors tintje) en Amerika. En met een zware focus op Roadburn, Rock Werchter en Graspop. Zo draaien we twee van shoegaze tot black metal zeer uiteenlopende acts van ons Roadburn-podium en zwaargewichten Mastodon en Thurston Moore, die we op de weides van Graspop en Werchter gaan
Ach en wee, wat is dat nou? Hadden we The Super Soakers net leren kennen als een toffe aanstormende surfgarage-groep uit het Brabantse Oploo (een dorp net onder Boxmeer), hadden we ze precies één keer zien spelen (op deBeschaving voor schandalig weinig publiek), en dan stoppen ze er alweer mee?! Net als we denken: Tijd voor een mooi plan, met een serie shows, wellicht een Popronde-concours en dan een album,
Met het einde van de maand komt ook de presentatie van het nieuwe Automatic Sam-album steeds dichterbij. Goed nieuws dus en dat terwijl gisteren de lente ook al doorbrak. Die derde plaat heet ‘Arcs’ en komt 31 maart al uit op Goomah Music. Hoog tijd dus om je aan de tweede single voor te stellen. De lat lag hoog na de prettig meezingbare, gloedvol rockende eerste single Storm Coming en
Voltage mensen, dat is dus de bluesrockband rond frontman Dave Vermeulen. Die zou je kunnen kennen van TVOH (tv-format waar we van de baas verder geen aandacht aan mogen besteden…), maar wij kennen Dave vooral van die weergaloze Lemmy Lives show waarin hij een paar nummers voor zijn rekening nam. En van Voltage natuurlijk, waarvan we dit nummer al eens draaiden op Pinguin on the Rocks. Vervolgens deden de Brabantse
Ah ja, weer een single van Feather & the White en weer eentje die smerig en bluesy rock ’n rollt, zoals we van het dekselse duo gewend zijn. (Ain’t gonna) Backdown heeft ook nog een bijzondere video meegekregen. Als we zeggen bijzonder, dan doelen we vooral op het meer dan geslaagde kleurenspel dat zich afspeelt door die prachtige wolkenluchten die over een roestig Amerikaans vliegtuigenkerkhof trekken. Heel goed getroffen in
Dikke Schorem & Barbier referenties bij deze song(titel) van Miraculous Mule en zeker bij de video van Shave ‘Em Dry. Lekkere rauwe, bluesy rock ’n roll ook van het Londense trio. Dat komt mooi uit, want Shave ‘Em Dry staat op Miraculous Mule’s aankomende album ‘Two Tonne Testimony’ en die komt deze vrijdag (24 maart) al uit op Muletone Recording Company / Bronzerat Records. Keren we terug naar de Rotterdamse
Uit de vele, vele mails en nieuwe muziek die in de NMTH-mailboxen ploft, destilleerden we deze harde video’s. Ja, die nummers van Mastodon, Kvelertak en Fleddy Melculy kende je al, maar ze zijn hard en dankzij deze verse en naar onze mening zeer toffe video’s komen ze terecht nogmaals in de schijnwerpers. Het nummer van 1000mods was tot onze schande alweer een beetje weggezakt en voor Loathe betreft het een
Nieuw album Dead Neanderthals op Consouling Sounds! En inderdaad is het vandaag verschenen en hieronder te beluisteren Craters één lange dreigende, nogal onheilspellende trip. In ruim 36 minuten neemt de Nijmeegse experimentele band, vaandeldrager van de ‘New wave of Dutch heavy jazz’, je mee via minimale instrumentatie naar maximale dreiging van langzaam voortrollende drones, noise, gepiep en iets dat het meeste weg heeft van beestachtig gegrom. Dat soundtrack-talentscouts deze band
Heerlijk nummer dat Lonely Nights, eentje die als nummer 2 op de tracklist dat recente album Oscillation lekker aantrekt. We hebben het hier over NAVARONE, de Nijmeegs-Amsterdamse rockers die het album op 20 januari uitbrachten en je vandaag een nieuwe video tonen. Lonely Nights is een up-tempo, lekker dansbare beuker die ook in het repertoire van De Staat niet zou misstaan. Valt erg prettig op dat album, zeker na de
Ging best wel lekker met The Dirty Denims in 2015, zo werd er onder meer een flink Popronde-seizoen afgewerkt (met vuurwerk!) en liefst vijf voorprogramma’s voor Golden Earring gedaan. Toen volgde een noodgedwongen break: drummer Thomas ging een jaar op wereldreis en dan had bassiste Ashley ook nog rugklachten. De rest van de band (zangeres Mirjam en gitarist Jeroen) maakte van de nood een deugd en ging tijdelijk verder als
Na Ulver gisteren (check die track ook!), gooien we er gewoon weer een experimentele Noorse kwaliteitsband in. Virus maakt gebruik van zeer jazzy en stuwende ritmes en geeft een eigen draai aan avant-garde metal, die misschien nog wel een tikje te experimenteel is voor de experimentele scene. Niet zo gek dus dat het trio uit Oslo in 2015 al werd uitgenodigd op Roadburn. De groep zou er met deze sound
De Noorse act Ulver is natuurlijk nooit voor een gat te vangen. Begon de groep rond vocalist Kristoffer Rygg midden jaren negentig met een soort folky black metal (gevat op The Black Metal Trilogy), vervolgens kwamen er invloeden van avant-garde, jazz, rock, gothic, ambient, prog, elektronica en klassieke elementen (kamerkoren, cello’s) bij. Met de EP The Metamorphosis begaf de experimentele groep zich in 1999 verder richting elektronica en ze werkten
Carach Angren is dat niet die metalband, die de Crustenunie wilde verbieden op te treden in Amstelveen? Ook ja, de Limburgse ‘horror metal’ discipelen werden ten onrechte neergezet als ‘satanische metalband’, die volgens bepaalde kleingeestige mensen ‘de duisternis over Amstelveen zouden doen neerdalen’. Genoeg daarover, maar qua duisternis en onverbiddelijke intenties was de stoffige politicus helemaal spot on. Carach Angren is niet voor de poes, is geen band om mee
Opeens zagen we meer en meer berichten over Baby Galaxy en hoorden we het dromerige, licht noisy rockende Mighty Night, dat zeer in de smaak viel en het titelnummer van het aanstaande album bleek. Ook bleken we het Maastrichtse trio al eens op het fijne Incubate Festival gezien te hebben. Hm, wat is hier aan de hand? Subroutine Records bracht de plaat op 1 maart uit en daar stond nog
Attentie Travoltas-fans en sowieso liefhebbers van de betere punkrock en punkpop. Dacht je in 2014 dat (The) Travoltas terug was na acht martelende jaren van stilte? Dacht je dat de toepasselijk getitelde EP ‘The Longest Wait’ en die reeks uitverkochte clubshows een comeback van jewelste waren? Dan had je natuurlijk helemaal gelijk, maar de van oorsprong Dongense (zeg Tilburg en dan een paar ferme steenworpen richting Oosterhout) doet er in
Het kwam hier redelijk uit de lucht vallen en toch direct binnen: Byrdi. Dat zal mede komen omdat de Noorse groep een mythisch soort (dark) folk maakt, dat ons aan Wardruna en aanverwanten herinnert. ‘Scandinavian Nature music’ noemt het duo het zelf en je voelt die Noordse mythologie; runen, Vikingen, goden en noem het maar op, er vanaf druipen. Ze gooien ook nog een didgeridoo in de mix curieus genoeg,
Uitermate relaxede binnenkomer op deze toch al zeer naar de lente neigende, stralende dag: de video van Jellephant. De jonge Arnhemse band presenteert met Fungus Palace, ‘een lied over het gebrek aan behoefte als je elkaar maar hebt – ook al woon je in een “schimmelpaleis”‘. De video is geschoten door Puck Ingen Housz, die onder meer LED-lampen in slowmotion inzette. Muzikaal hangen we in een benevelde Black Lips-vibe: niet
Psychedelica uit Andalusië kenden we nog niet. Niet heel verbazend dat de uitgestrekte, ruwe en vaak ook kurkdroge landschappen in het zuiden van Spanje inspireren tot dergelijke tripmuziek. Zoals de Chileense scene ook uitstekende psychedelische (en Kraut) bands voortbracht, zo is hier Atavismo met La Maldicion Del Zisco (‘De Vloek van Zisco’). Wat die vloek behelst weten we niet precies, maar het is moeilijk je niet mee te laten voeren
DONDERdag en we hebben zowaar een playlist die met 4, bijna alfabetisch gerangschikte, B’s begint. Bands met een B als hete fuzzrockers Bartek, het ook opvallend gedebuteerde Baby Galaxy en Baskar: een band met twee leden van Birth Of Joy. What the fuck indeed. Wat we nog meer hebben? Onder meer rock ’n roll uit Atlanta. Oostenrijkse psychrock, Gentse psychpunk/garage, heerlijk schurende US noisey psych, Noorse stonerpunk en een eindeloos
Storksky stoomt gewoon door in 2017. We hadden ook niet anders verwacht na dat geweldige jaar waarin de debuterende stonerrockers meteen een hele mep shows (van Popronde tot Pinkpop) mochten doen en een goede, zelfgetitelde EP uitbrachten. Inmiddels liggen er nieuwe plannen, zeker ook op live-gebied, maar pakt Storksky eerst nog even terug op die debuutplaat met een video voor afsluiter Fight Night. Fight Night is een typisch Storksky nummer;
We hadden het ook niet verwacht toen we NMTH begonnen medio 2015, maar Australië brengt niet alleen goede heavy muziek voort, ze sturen het ook nog op. Post-metal/-rock ditmaal, van de band Sleepmakeswaves uit Sydney. De groep brengt haar derde album Made Of Breath Only op 31 maart uit via Pelagic Records/Cargo (distributie). Die langspeler is deels gecrowdfund door de fans ($40.000 brachten ze in) en is (als dubbel vinyl-album
Candlemass is met recht een klassieke Roadburn-band, de Zweedse doomers speelden er onder meer in 2014 en 2011 (de registratie van die laatste set is uitgebracht door Svart Records). Niet zo gek dus dat toen spil (bassist en songwriter) Leif Edling een nieuwe band begon, dat wij op de banken stonden. Roadburn spitste ook de oren en legde The Doomsday Kingdom al vast voordat de debuutplaat uit is. De tweede
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.