Met møl’s ‘Jord’ hebben we een debuutalbum dat het potentieel heeft om in menig jaarlijstje te eindigen. De combinatie van black metal in de lijn van Deafheaven en dromerige shoegaze à la Slowdive is niet nieuw natuurlijk, maar het is een plaat die boven de gemiddelde (atmosferische) black metal uitspringt, dankzij de catchy songs, grootse sound en melodielijnen die je bij blijven. Daarnaast is de muziek van de Denen opvallend
Belangwekkende muzikale hekserij als rijzende hoop richting een nieuwe tijdsgeest Dat is nogal een ondertitel om een recensie mee te beginnen, of niet dan? Reden hiervoor is vooral het overdonderende vermogen van een debuutalbum, dat je bewust weet te maken van de eventuele kortzichtigheid, en je zodoende dwingt om niet te vervallen in het gemakkelijke valkuilenjargon van ‘all-female-band, hoor eens wat leuk’, bijvoorbeeld. Überhaupt gaat het in dit geval over
Het Finse drone/doom metal-gezelschap Dark Buddha Rising komt goed tien jaar na zijn debuutalbum, I genaamd, met de aansluitende EP II. In de tussenliggende periode brachten de Suomi´s al vijf platen uit, waarvan vijfde langspeler Inversum (2015) de eerste was bij Neurosis’ eigen platenlabel Neurot Recordings. 20 april zal de tweede release zijn, een dag nadat de band op Roadburn samen met landgenoten Oranssi Pazuzu een speciaal voor het festival
Proloog Een dag later ben je ineens verdaagd op nóg een releaseshow, waarvan je contextueel op voorhand moeite hebt om er te zijn, maar vooral wilt zijn, omdat je er hoort te zijn en er dus bent. En, zo schrijf je nagenoeg niets, en zo zit je ineens ‘all pistons firing’ te woordenkotsen alsof het een lieve lust is; zoals met zoveel dingen in het leven: het overkomt je, en
Ga er maar eens aanstaan; volgroeien van sympathiek grunge-polderduo, dat opgezadeld wordt met één van Nederlands meest veelbelovende gitaristen, om binnen no-time een volwaardige festivalset te spelen op een vermaard bluesfestival en dan uiteindelijk een Metropool-zaal ramvol ausverkaufen voor een EP-release. De import-Tukkers van RUV flikte het en brachten No Wow mee naar een vermoedelijk niet laatste apotheose uit hun saga. Korte conclusie; Donderjoekels, ‘r bint onmeunig mooie ding’n an’t
Het gaat de Amerikanen van Earthless voor de kosmische wind momenteel. Met zoal een opvallende terugkeer op Roadburn dit jaar en een nieuw gevonden onderdak bij grote harde platenmaatschappij Nuclear Blast als smakelijke winstbuiten. Roadburn-opperhoofd Walter Hoeijmakers betitelde Earthless’ dik trippende set op de 2008-editie van het festival als “…het meest intense optreden dat ik ooit op Roadburn gezien heb!” en Tee Pee Records vereeuwigde de betreffende performance op dubbel
Een kans om Fu Manchu te zien slaan we maar zelden af en daar is met oog op de livereputatie en het toch vrij geweldige materiaal (stonerpunk ftw!) ook totaal geen reden voor. In 2015 moesten Nederlandse Fu-shows afgelast worden en op Into The Void 2016 konden we er helaas niet bij zijn, maar we raakten niet in paniek aangezien de Californiërs regelmatig ons land weten te vinden. En inderdaad:
For the third and final instalment of Oration, Never Mind The Hype travelled all the way to Reykjavik for three days of gnarly noise, evil riffs and the darkest of rituals. Oration is a black metal festival, organised by the label that goes by the same name. That label is owned by Stephen Lockhart: an Irishman living in Iceland, who also happens to own the renowned Studio Emissary. Since the
Na tien jaar knallen beleefde Speedfest in 2015 de laatste editie in het Klokgebouw. Faster And Louder springt als heavy dagfestival in het gat dat Speedfest achterliet. Bij NMTH moedigen wij dit soort initiatieven uiteraard luidkeels aan. Met onder meer Exploited, Entombed A.D. en High on Fire op het affiche, plus de belofte van indoor motocross kan het bijna niet misgaan. Toch? Tekst: Tim van der Steen / Foto’s: Roy
Het is de broeierige zomer van 1969 en de jeugd van de wereld is in de ban van Jimi Hendrix, MC5 en Cream. Gehuld in een tie-dye shirt en afgeragde jeans vertoef je je op de zolderkamer, apestoned met de lavalamp aan. Vroeger was alles beter, en voorgaande is dan ook een nostalgische schets die de heren van Killer Boogie vast en zeker voor ogen hadden. Deze Italiaanse band met
Utrecht is doorweekt van de regen. De temperatuur is kil en de sfeer is guur en onprettig. Gelukkig staat er een bezoek aan Avatar Country op de planning. De Ronda is namelijk omgebouwd tot het rijkdom van The King, het hoofdpersonage van de nieuwe Avatar-plaat (lees de recensie hier). Voor aanvang kan de bezoeker draaien aan een rad van fortuin en een blik werpen op het museum van de illustere
This report in English Drie dagen gruizige noise, kwaadaardige riffs en donkere rituelen: Voor de derde en laatste editie van Oration reisde Never Mind The Hype naar Reykjavik. Het black metalfestival wordt georganiseerd door het gelijknamige label van Stephen Lockhart, een Ier woonachtig in de IJsland en uitbater van de gerenommeerde Studio Emissary. Het festival is uitgegroeid van een evenement voor én door de lokale black metalscene tot een meerdaags
Rotterdams metaltempel Baroeg heeft vaak het brutere death- en black metalwerk over de vloer. Toch blijven ze altijd een bredere kijk hebben, kijk maar naar wat er zoal speelt tijdens Baroeg Open Air. Het opzoeken van de grenzen heeft het 35-jarige podium immers een eigen smoel gegeven. Zo konden we ons vrijdag opmaken voor een magisch avondje met Myrath, een Tunesisch vijftal dat haar betoverende Maghreb-roots vermengt met melodramatische progmetal.
Hallo is dat hier NMTH.be of wat?! Dat is nu al de derde Belgische muziekpost op rij! Klopt, en vermoedeijk ook niet de laatste, gezien het niveau waarmee de Zuiderburen onze mailboxen bestoken. Mantis kennen we bovendien al langer en met reden. De groep uit Maaseik liet ons in 2016 al een video horen en speelde vorig jaar op ons Roadburn-podium in Cul de Sac. Daar maakten de mannen uit
Een paar dagen terug was het nog At The Gates op het grote podium van 013, maar vanavond zien we At The Drive-In. De Amerikaanse post-hardcoreband gaf er jaren terug de brui aan, kwam weer even bij elkaar en uiteindelijk volgde in 2016 de echte comeback. De tournee voerde deze zomer nog langs onder meer Lowlands. Vanavond staan ze dus in Tilburg en wij zijn erbij. Tekst: Guido Segers, foto’s:
Het komt allemaal wat traag op gang, deze Netherlands Deathfest zondag. Dat ligt niet per se aan de bezoekers. De NS speelt daar ook een rol in, of in ieder geval de problemen waar ze mee kampen. Op de vroege middag is het dan ook verbazend rustig in 013. Tekst: Guido Segers, fotografie: Paul Verhagen Lees ook: Hoe NDF18 op Dag 1 de sneeuwval weert. Gitzwart onheil op NDF18 Dag
Polygondwanaland, Flying Microtonal Banana, Gumboot Soup….het zijn enkele van de vijf albums uitgebracht in 2017 door het illustere King Gizzard & the Lizard Wizard. En opnieuw zijn deze hoogpriesters van de hedendaagse garagerock terug in de lage landen om deze recente liederen te vertolken. Al sinds 2014 verzorgen ze jaarlijks een dienst in de kerk van Paradiso, anno 2018 zelfs twee uitverkochte avonden achter elkaar. Het is aan de maffe
Als Amenra komt spelen kan je er vergif op innemen dat het een bijzonder ongezellige avond wordt. Hoe ongezellig precies is altijd gissen, Colin van Eeckhout en consorten kunnen dit tot in extremen doorvoeren. Zo bewees de charismatische frontman opnieuw in Ancienne Belgique tijdens hun albumpresentatie van Mass VI, hun geweldige nieuwste plaat die sinds oktober het daglicht verdrijft. Van Eeckhout liet zich toen live op het podium doorspiesen met
De tweede dag van Netherlands Deathfest begint al vroeg, maar vol goede moed stromen de bezoekers toe om de eerste bands van de dag aan het werk te zien. Vandaag kijken we vooral uit naar net Noorse Emperor, toch de headliner van het gehele festival. Opvallend natuurlijk, aangezien het nog altijd Deathfest heet, dat een black metalband nu de grootste naam op de affiche is. Ook staan er een aantal
Netherlands Deathfest is alweer aan de derde editie toe. Het Tilburgse feestje trekt inmiddels een publiek van heinde en verre voor de crème de la crème uit de zwaarste metal-hoek. Het is dus in de vallende sneeuw een drukte van jewelste rondom 013 op vrijdagavond. Tekst: Guido Segers, fotografie: Paul Verhagen Helaas sneeuw dus en dat betekent bands die afzeggen. Dat is jammer maar helaas niet anders en het Tilburgse
Groningen heeft er in zijn harde scene een interessante band bij. De stadjers van Onhou (opgericht voorjaar 2016) komen op hun debuut-EP met zware post-metallende sludgy doom die, inclusief sfeerversterkende synths, prettig weinig licht doorlaat. Het neerzetten van duistere atmosfeer is de vijfkoppige formatie zeker toevertrouwd. De band bestaat namelijk uit (ex-)leden van het overwegend donkere klanken voerende Ortega, Wolvon, Grinding Halt, Killteam en Lords of Gravity (laatste twee bestaan
Op een kille zaterdagavond staat in Arnhem een stoet metalfanaten buiten voor de Willemeen. Bepakt in meerdere lagen, bevend van de kou en mompelend over een e-mail waarin stond dat de deuren al een kwartier eerder open zouden zijn. Het uitverkochte concert van de Israëlische metalband Orphaned Land kreeg van begin af aan enkele tijdsaanpassingen, zodat mensen de trein terug nog kunnen halen. Met een royaal aantal support-acts in de
Het jonge Welshe death metal-kwintet Venom Prison toert binnenkort door Europa met Trivium en Power Trip (in de UK ook met Code Orange). Met dit drietal supports zet de Amerikaanse band een goed gebruik voort. Zelf zijn ze ook ooit aan een groter publiek voorgesteld, doordat ze als talentvolle support op sleeptouw werden genomen door onder andere Metallica. Om de een of andere reden is de debuutplaat van Venom Prison
Een band op de laatste dag van hun tour zien is altijd een beetje spannend. Het kan namelijk twee kanten op. Óf de band vindt het na maanden toeren wel welletjes, óf je krijgt een waardig afscheidsfeestje waarbij de bandleden nog een keer willen knallen. Gelukkig gaan The Menzingers vanavond in een zo goed als uitverkochte Melkweg Oude Zaal voor optie nummer twee. Met nieuwste plaat After The Party –
Het is makkelijk om te vergeten dat Birth of Joy een Nederlandse band is, het trio speelt dan ook het grootste gedeelte van het jaar in het buitenland. Vrijdag 16 februari speelden ze – na een veel te lange tijd – weer eens in Amsterdam. Dit ter viering van het nieuwste album Hyper Focus (lees de albumrecensie hier). Om Kapitein Haddock maar weer eens aan te halen: duizend bommen en
“Why so serious?” Misschien wel de belangrijkste boodschap van hardcore humorband Fleddy Melculy. Nu België en Nederland in de ban zijn van de heren uit Helgië en één Fleddypalooza niet genoeg is voor alle volgelingen, komt Fleddy met de Kerk van Melculy. Ruim twee jaar hebben de gasten in naam van Dimebag Darell hun zegje gedaan over klote mobieltjes, asociaal pinkergedrag en te weinig brood in de automaten. On the
Een van Nederlands meest angstaanjagende en verontrustende acts bracht vorige week een nieuw werk uit, getiteld ‘Genocidal Majesty’. Met dit album presenteert het geesteskind van Maurice ‘Mories’ de Jong alweer de zoveelste Gnaw Their Tongues uitgave sinds het begin in 2006. Bovendien wordt de langspeler iets meer dan een jaar na de release van Hymns For The Broken, Swollen And Silent uitgebracht. Daarmee mogen we de talloze projecten die de
Black Rebel Motorcycle Club is zo’n band waarvan je, als je er een tijd (zeg zo’n vijf jaar) weinig van hoort, bijna vergeet dat ze er zijn. Tot ze met een nieuw album komen, en je eraan herinnert wordt wat een goede band het eigenlijk is. Dat deden de Amerikanen al eerder met platen als Beat The Devil’s Tattoo (2010) en Specter At The Feast (2013), en nu, vijf jaar
Wel eens bang geweest voor de zee? Voor verdrinking door schipbreuk of om opgeslokt te worden door woeste golven? Wat je maritieme nachtmerriescenario ook is, Legend of the Seagullmen heeft er een album vol van geschreven. Verhalende psychedelische rock en metal met liederen over monsterlijke wezens in het water, schipbreuk en mysterieuze diepzeeduikers. Het zelfgetitelde debuutalbum is gebrouwen door een hele mondvol aan metal-royaliteit. Met drummer Danny Carey (Tool), gitaristen
Wat moet je eigenlijk nog voor intro (en titel) schrijven bij een Steel Panther-show? De band heeft een unieke plek gecreëerd in het rocklandschap, met een over-de-top glam-show, die de jaren tachtig naar een nieuwe hoogte drijft. Vanavond komt een massa fans, veelal verkleed, Tilburg binnen om helemaal uit hun dak te gaan met Michael Starr, Satchel, Lexxi Foxx en Stix Zardina. Tekst: Guido Segers, fotografie: Jostijn Ligtvoet De band
Cradle of Filth en Moonspell zitten de komende periode met elkaar in de tourbus. Diezelfde bus weet ook zijn weg naar het Tilburgse 013 te vinden op deze donderdagavond. Beide bands gaan al mee sinds begin jaren ’90 en lijken de hoogtijdagen toch een beetje achter de rug te hebben. Neemt niet weg dat zowel Cradle of Filth als ook Moonspell allebei een heel sterk nieuw album in de achterzak
Hyperfocus. Een toepasselijkere titel had Birth of Joy bijna niet voor haar nieuwste album kunnen kiezen. Een album van het hyperproductieve trio beluisteren doe je namelijk niet zomaar even. De band uit Amsterdam, Enschede en Leiden produceert geen plaatjes om op de achtergrond aan te zetten terwijl je op kantoor zit of wanneer je moeder op de koffie komt. Nee, voor een album van Birth Of Joy heb je tijd
Laten we het jaar eens goed beginnen en meer vrouwen de macht geven. Hoe anders zou de wereld er dan uitzien? In het muzikale landschap zijn we, mede dankzij ons eigen landje, aardig bekend met de female fronted (symphonic) metal bands. De laatste jaren horen we niet alleen mooie sopranen. Nee, aangenaam geschokt worden we door de intense grunts van stoere dames uit bands als In This Moment, The Charm
Een helse storm woedde door het land een dag eerder. Het dak ging eraf op diverse plekken in het land, maar TivoliVredenburg bleef gelukkig ongedeerd. Niet voor lang echter, want op de vrijdagavond woedt de hardcore-tornado genaamd EMP Persistence Tour door Utrecht. Een volle Ronda om te verpulveren met een perfecte package van jonge honden en oude helden. Het is een mondvol aan bands, van Hatebreed en Madball tot Terror
Helemaal bovenin TivoliVredenburg in de Cloud Nine speelde zaterdag Myrkur. De afgelopen dagen speelde ze nog tweemaal op ESNS in de uitpuilende Lutherse Kerk, in Utrecht stond NMTH wel op de eerste rij. De van oorsprong Deense popzangeres (en actrice) Amalie Bruun maakte een aantal jaren geleden de overstap naar haar grote voorliefde black metal in de mix met folk. Haar debuutalbum M (albumreview) kwam in 2015 uit. Het was een
Voor het podium zit een klein blond meisje met een camera op haar hurken. Een beetje bang kijkt ze over haar schouder. Nergens voor nodig, achter haar staan geen gekke dingen te gebeuren. Het enige gevaar komt vandaag van het podium. Het is voor stevige bands op Noorderslag soms een zware wedstrijd. “Parels voor de zwijnen”, horen we uit de mond van Dool-boegbeeld Ryanne van Dorst. Gelaten kijkt zij toe
Eurosonic: het grootste showcase-event van Europa waar zo’n beetje de hele Europese muziekindustrie wordt gerepresenteerd. Hier zijn altijd een paar dingen zeker: het is pleuriskoud in Groningen, je kunt kunt een venue vaak niet in omdat ‘ie al vol is, tenzij je echt op tijd bent, er spelen ruim 250 bands dus je krijgt maar een fractie van het programma mee en het is voor die bands zelf de uitgelezen
Het zat de jongens van An Evening With Knives niet mee in hun tocht naar de full-length. Na een succesvolle crowdfunding, inclusief tattoo-actie van Eight Stabs Tattoo. Tijdens het crowdfundfeestje in de inmiddels gesloten Crust Bar, wist drummer Ivo Jonkers een blessure op te lopen die de opnames vertraagde en de agenda van de band omgooide. Door Guido Segers, deze recensie is eerder verschenen op Eindhoven Rock City Gelukkig was
De twee kleine zalen van poppodium VEGA in Kopenhagen bieden zaterdag 13 januari onderdak aan de showcase-avond When Copenhell Freezes Over. Dit kleine broertje van het zomerfestival Copenhell zet al enkele jaren het beste van eigen bodem in de spotlights. Met BÆST (Eurosonic) en Cabal (Complexity Fest) staan er twee bands op de bill die binnenkort in de Lage Landen te zien zijn. Een van de redenen dat Never Mind
Het desolate land van Dystopia wordt bestormd door een figuur op een stalen ros. Gedrapeerd in een rode cape en bewapend met een zessnarige bijl spreekt hij de uitgemergelde bewoners van het gortdroge landschap toe: “Where there is silence, there shall be sound and it shall be LOUD!” Wanneer hij vervolgens de snaren van zijn bijl raakt, stroomt de eens zo droge grond vol met water. Uit het slijk haalt
Het was alweer even geleden dat Watain met een nieuw album in de achterzak op pad ging. Na het uitkomen van ‘The Wild Hunt’ in 2013 volgden diverse tours en festivaloptredens, waarvan de laatste occulte live-rituelen volledig in het teken stonden van het klassieke debuut ‘Casus Luciferi’. Inmiddels zijn de Zweden onderweg met nieuw elan en zag vorige week dan eindelijk het nieuwe studioalbum ‘Trident Wolf Eclipse’ het daglicht. Of
Ja, hij is al een poosje uit. Maar aangezien hij hier nooit besproken is, het bespreken waard is én de tour rond After The Party onze kant op komt (5 februari 2018 in Trix, Antwerpen en 18 februari, Melkweg, Amsterdam) nemen we toch nog even de tijd om een recensie aan het vijfde album van The Menzingers te wijden. Door Annemarie Degens Want After The Party is namelijk een heel
Na onze recente bespreking van de albumrelease van Morvigor, nu opnieuw de aandacht voor een ongetekende Nederlandse band. En wel voor Torrential, dat nog maar goed een jaar terug uit de Friese klei werd getrokken. De vier mannen tellende formatie maakt uitdagende, met regelmaat buiten de lijntjes kleurende post-hardcore die ergens tussen de sound van Converge en die van Botch in zit. De vier tracks van het op 11 oktober
Zaterdag 2 december was het dan zover: Nederlands meest vooraanstaande moderne metalband Textures speelde z’n laatste (Nederlandse) show in Poppodium 013 in Tilburg. De bonusshow in India op 8 december even daargelaten, strandt het schip na zestien jaar en na zo’n 360.000 kilometer te hebben getoerd. 3.000 kilometer meer en ze hadden even ver gereisd als de afstand naar de maan in het zestien jaar bestaan van de band. Daarom
Al vijf decennia reist het circus dat Alice Cooper heet langs de podia van de wereld. Inmiddels bracht de koning van de shockrock de 27ste plaat uit in juli. Er zijn er niet zoveel die op een zelfde hoogte verkeren en op maandagavond is de zanger weer eens in het land. Tekst: Guido Segers, fotografie: Paul Verhagen Het publiek valt meteen op, want ook dit lijkt een goede vijf decennia
NMTH legt de vinger stevig aan de nationale metal-pols als het gaat om bands die dus die bepaalde eigenzinnigheid erop nahouden. En zo bereikte ons Tyrant, het nieuwe album van het Alkmaarse Morvigor. Het komt meer dan drieënhalf jaar na debuut A Tale Of Suffering, dat black en folk metal koppelde met een progressieve tendens. De formatie heeft op Tyrant zijn grenzen duidelijk verder verlegd. Van folk is niets meer
‘Een oorverdovende magische stilte op de helling, of een ode aan een voorprogramma’ De wolf op de helling is nooit zo hongerig als de wolf die hem nog moet beklimmen, aldus een oud Indiaans gezegde. Wolven dus, Utrecht staat er in muzikaal oogpunt vandaag een beetje in het teken van; terwijl in Tivoli Vredenburg de Amerikaanse black metal-giganten Wolves in the Throne Room spelen, zijn wij een paar kilometer verderop
Dat Corey Taylor een druk baasje is, moge duidelijk zijn. Twee bands runnen, die beide flinke bekendheid in de heavy wereld hebben verdiend, dat lukt niet iedere muzikant. Met zowel Slipknot als Stone Sour heeft Taylor goud in handen. Laatstgenoemde doet vanavond het Klokgebouw in Eindhoven aan, en het wordt al snel duidelijk dat Corey ook op het podium flink wat energie kwijt moet. Iets dat zeer aanstekelijk werkt op
Doom metal heeft in de afgelopen jaren zichtbaar aan terrein gewonnen. Lange tijd was het subgenre het wat ondergeschoven (bastaard)kind in de metalwereld, dat grotendeels was voorbehouden aan de meer fijnproevende liefhebber. Met uit verscheidene genres peurende zware acts als YOB, Amenra en Pallbearer zijn sludge, post-metal en dus doom nu populairder dan ooit binnen het harde segment. Reken daar de nog altijd rijzende ster van een Electric Wizard, Conan
Het Eindhovense Klokgebouw kent na twee jaar weer een echt ‘rawk’ festival van groot formaat. Na het verdwijnen van Speedfest in 2015, maakt de eerste editie van Helldorado een start op zaterdag 18 november. Georganiseerd door voormalig Peter Pan Speedrock-frontman Peter van Elderen, dompelt het festival je onder in een rock n’ roll freakshow. Onverwacht staat de dag ook een beetje in het teken van Malcolm Young, de legendarische ‘rhythm
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.