Fortarock Dag 2 en de mammoetenmars van Meshuggah

FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Nog steeds nagenietend van al het goeds een dag eerder maken we ons op voor de zaterdag van Fortarock. Het weer is wisselvallig met af en toe een bui, maar in zekere zin perfect. Het is niet te warm, niet te koud, en de buien van moeder natuur op de vrijdag hebben plaatsgemaakt voor de goede buien van het flink aangedikte publiek. De 17.000 toeschouwers hebben er zin in, want dat kan niet anders met zo’n line-up. Nightwish, Meshuggah, Opeth, Alestorm, Avatar, Dragonforce, Dool….zo kunnen we nog wel even door. Het vervolg van ons Fortarock-avontuur lees je hier.

Lees ook:
– het verslag van Fortarock Dag 1: Een vurig Forta met Kreator en Parkway Drive
– Buma ROCKS! in het Fortatheater: De doom van DOOL en het deathcore gedreun van Thy Art is Murder

Tekst Merijn Siben, fotografie Rob Sneltjes

Vuur op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Anneke van Giersbergen met Vuur, foto Rob Sneltjes

VUUR
Anneke van Giersbergen’s nieuwe band VUUR hebben we helaas grotendeels moeten missen. Desondanks zijn we nog net op tijd voor een uitvoering van The Gathering’s Strange Machines. Prettig om weer eens Van Giersbergen’s zoete vocalen bij deze klassieker live te horen. Fotograaf Rob Sneltjes was er gelukkig als de kippen bij en heeft enkele prachtige foto’s voor je gescoord.

Avatar op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Avatar
Met een hoop overlapping tussen de bands besloten we de afgezaagdheid van Dragonforce en Týr te verruilen voor de clowneske taferelen van Avatar. Niet alleen investeert deze band al een paar jaar in hun muzikale groei, ook op vlak van podiumpresentatie zit het uitermate snor. De circusmetal biedt een rijk melange aan flitsende gitaarsolo’s, stompende ritmes en gevarieerde vocalen. Maar een uitgebreide stageshow theatrale taferelen worden niet geschuwd. De immer maniakaal grijnzende Johannes Eckerström weet dan ook met zijn tomeloze charisma en steengoede vocalen het publiek op te zwepen. Eindigend met het de meezinger The King Welcomes You en het intense Hail to the Apocalypse is te hopen dat de populariteit alleen maar zal groeien. Het is ze gegund, vooral als ze dit soort optredens blijven geven.

Baroness op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Baroness
De sludgemaestro’s van Baroness ontpoppen zich tot een van de absolute hoogtepunten van de zaterdag, zoveel is zeker. Het geluid is helder en zwoel, de melodieën glijden soepel de oren in en de rauwe vocalen zijn luid, duidelijk en vol passie gezongen. Maar niet alleen de mix van sludge, psychrock en stoner metal staat als een huis. Het is ook nog eens de podiumpresentatie die indruk maakt. Frontman John Baizley grijnst regelmatig en heeft een bijzondere chemie met de rest van de band. Allemaal bescheiden genieters, die enerzijds zo ontspannen staan te spelen en anderzijds de tent naar hun hand zetten. Van stampende metal tot hallucinante intermezzo’s; Baroness trakteert uiterst beheerst maar ook met veel plezier het publiek op krakers als Shock Me en A Horse Called Golgotha.

Pure metal-liefde bij deze Meshuggah-fan, foto Rob Sneltjes

Satyricon op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Alestorm
Sommige feestjes hebben nu eenmaal behoefte aan een happy hardcore nummertje op zijn tijd. Je kent het wellicht wel. Het extreem foute genre dat je desondanks lichtelijk schuldbewust met opeengeklemde kaken doet hakken. Bij voorkeur alsof je je in de jaren negentig waant en met een goede pil in de mik. Waar willen we heen met deze introductie? Simpel, Alestorm is namelijk een beetje de Mental Theo, Scooter of Paul Elstak van Fortarock. Een feestband bij uitstek die weet hoe je een partijtje bouwt door middel van prima uitgevoerde piratenmetal. Want ongegeneerd en met veel plezier staan zij, ondanks de scheve ogen van de meerderheid (inclusief de onze), hun metalsongs over het veld te schallen. Hoe je het ook wendt of keert, deze schunnige Schotten bezorgen een groot deel van Fortarock een glimlach door nummers als Keelhauled en Captain Morgan’s Revenge. De rest? Nou, die proppen zich lekker vol met een burger en een biertje terwijl deze bende piraten afsluiten met Fucked With An Anchor. Tja, een Mental Theo misstaat niet af en toe.

Satyricon op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Satyricon
Soms zijn er van die optredens waar gewoon vrij weinig over te vertellen valt. Zo ook bij Satyricon, die simpelweg een prima set aflevert. Na een jarenlange evolutie heeft de band nog steeds black metal als basis, maar er is eveneens ruimte gemaakt voor atmosferische invloeden en klassieke heavy metal-ondertonen. Het resultaat is dan ook alleraardigst dankzij een afwisseling tussen meezingers als Now, Diabolical en sneller werk als Fuel For Hatred. De band headbangt synchroon en profiteert van een goed geluid. Het is echter boegbeeld Satyr dat met zijn theatrale voorkomen en charisma het publiek het beste meekrijgt.

Opeth op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Opeth
De progressieve metal van Opeth is al jaren populair, met of zonder grunts. Toch blijkt vaak dat Opeth in een zaal het beste tot zijn recht komt, niet als festivalband. Ook vandaag trekken zij aan het kortste eind, door wat vertraging en een ingekorte set. Het mankement is niet het geluid of het spel van deze heren. Verreweg van zelfs, want deze is kristalhelder en ontzettend goed. Nee, het ligt er vandaag aan dat het een show op de Main Stage betreft, waar de muziek ondanks de sterke sound toch wat zouteloos overkomt. De gebruikelijke gortdroge praatjes van Mikael Akerfeldt worden tot een minimum beperkt en de soms haast breekbare muziek is beter gebaat bij een intieme tent dan een openluchtshow. Desondanks wordt er met The Drapery Falls en Deliverance veel goedgemaakt op het einde, waardoor er meer pit in het optreden komt. Het beoogde effect is hiermee bereikt, want hiermee hebben de liefhebbers kunnen genieten van een prachtig stukje muziek. Degenen met een after dinner dip echter? Die zijn in slaap gesukkeld. De rest rent naar de tent voor het geweld van Meshuggah.

Meshuggah op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Meshuggah
De mammoetenmars van Meshuggah is gearriveerd om de Tent Stage plat te walsen. En hoe. Vaak gekopieerd, maar nooit geëvenaard, hoeveel zogenaamde ‘djent’-bands er komen en gaan. Meshuggah is Meshuggah, volstrekt mesjogge doch gefocust op muzikale precisie. Hakkende grooves liggen aan de basis van hun sound. Met hun polyritmische riffs, onnavolgbare double basspartijen en dreigende atmosfeer laten ze al gauw een verpletterende indruk achter. Zanger Jens Kidman torent hier bovenuit met zijn imponerende gebrul. Een haast ritualistische ervaring gezien delen van het publiek die als bezetenen losgaan, synchroon headbangend. Van Rational Gaze en Bleed tot Nostrum: elke kraker bevat dezelfde elementen als basis, maar toch hebben ze stuk voor een stuk een eigen gezicht. Bij Kreator fikte de tent een avond eerder bijna af, maar een ronde Meshuggah is toch echt de genadeklap. Want met zulke bikkelharde grooves zijn de Tent Stage en diens fundering nu dan finaal weggeblazen.

Nightwish op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

De afsluiting met Nightwish
Terwijl Nightwish onder leiding van Floor Janssen het festival op passende wijze afsluit, is het duidelijk dat ook deze editie opnieuw geslaagd is. Waar de vrijdag ondanks de kwaliteitsbands behoorlijk rustig was qua bezoekersaantal, bleek de zaterdag aanzienlijk drukker. Het weer was eveneens aangenaam met af en toe een zon die de hoek om kwam kijken. Qua affiche viel er ook niks te klagen, dankzij een ontzettend gevarieerde groep bands met voor ieder wat wils voor een relatief zacht prijsje. Er waren weliswaar mijmeringen voorafgaand over het gebrek aan een ‘echte’ headliner. Maar met zulke explosieve shows van onder andere Kreator, Meshuggah en Parkway Drive vielen deze mijmeringen al gauw op dovemansoren. Fortarock 2018 is simpelweg opnieuw een geslaagd metalfestival gekenmerkt door een gemoedelijke sfeer en toffe bands. Volgend jaar weer?

FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Buma ROCKS! – Theater Stage
Nieuw was dit jaar de Buma ROCKS! Stage in het openluchttheater. Bij vorige edities was de stage voor aanstormende Nederlandse bands nog gesitueerd in Doornroosje, los van het festival. Ditmaal stonden Death Alley, For I Am King, Thy Art is Murder en DOOL als onderdeel van het festival geprogrammeerd. Morgen lees je in het laatste verslag hoe dat uitpakte.

Lees ook:
– het verslag van Fortarock Dag 1: Een vurig Forta met Kreator en Parkway Drive
– Buma ROCKS! in het Fortatheater: De doom van DOOL en het deathcore gedreun van Thy Art is Murder

Meer foto’s van Rob Sneltjes in de galerij hieronder en op robsneltjesfotografie.nl

Deze diashow vereist JavaScript.