Verpletterende post-rockshow van God Is An Astronaut in Pandora

God is an Astronaut in TivoliVredenbrug, foto Tim van Veen

Een bescheiden horde post-rockfans staat verzameld bij de roltrappen van TivoliVredenburg. Waar in de Ronda Seether staat met hun stoere mannenrock biedt Pandora juist het toneel voor intense post-rock die een gevoelige snaar raakt. Want de Ierse grootheid God is an Astronaut speelt op deze avond bovenin het pand. Met het zojuist gelanceerde album Epitaph op zak, en support in de vorm van Xenon Field, maken we ons op voor een bijzondere avond.

Tekst Merijn Siben, foto’s Tim van Veen

Xenon Field in TivoliVredenbrug, foto Tim van Veen

God is an Astronaut in TivoliVredenbrug, foto Tim van Veen

XENON FIELD
Bij binnenkomst in de Pandora is Xenon Field al bezig met het opwarmen van de half gevulde zaal. Over dit Ierse duo is nog weinig bekend. Geen Spotify, geen Soundcloud, amper video’s op YouTube. Desondanks klinkt Xenon Field verreweg van slecht en is te hopen dat zij met deze tour meer veld winnen. De show kenmerkt zich door live-instrumentatie in de vorm van twee gitaren en een grote dosis aan elektronische samples en synths. Met enkel wat LED-licht als backdrop oogt het bijzonder. De set komt echter al na 20 minuten ten einde. En dat is jammer, want dit smaakt naar meer.

GOD IS AN ASTRONAUT
De korte speelduur van het voorprogramma is echter gauw vergeten, want staat even later anderhalf uur God is an Astronaut op het programma. De band maakt al zo’n zestien jaar naam in de post-rockwereld en dat is merkbaar. Zowel visueel als muzikaal is de spacende post-rock van uiterst hoog niveau. Met het nieuwe album Epitaph wordt deze kwaliteit alleen maar voortgezet. Ook deze langspeler is een prachtig maar emotioneel werkstuk geworden en staat grotendeels in het teken van de onvermijdelijkheid van de dood. Niet het meest vrolijke thema, maar toch op zo’n prachtige, beeldschone wijze vertolkt dat er geen haan naar kraait. Begeleid door een hemelse lichtshow inclusief sterren, stroboscopen en rookdampen worden de aanwezigen getrakteerd op nieuwelingen Epitaph en Mortal Coil.

God is an Astronaut in TivoliVredenbrug, foto Tim van Veen

Tussendoor vertelt Torsten Kinsella dat Epitaph een moeilijk album is, opgedragen aan de tragische dood van zijn neefje van zeven. Dit schrijnende inzicht geeft het optreden een intieme sfeer mee, waarbij het nog meer voelt alsof het publiek deel uitmaakt van deze droevenis. Maar euforie en catharsis wachten de luisteraar eveneens op wanneer de show knap afwisselt tussen nieuw en oud werk. Melancholische intermezzo’s worden net zo makkelijk opgevolgd door euforische gitaarmelodieën en verwoestende beukritmes. Van de verpletterende doublebass secties tijdens Suicide By Star tot het slepende drumwerk van Centralia. Maar het is Helios Erebus die na een toegift nog het meeste indruk maakt. Een knaller, vakkundig geplaatst op het eind, die alle elementen van de band samenvoegt en in een barrage van licht en geluid eindigt.

Na anderhalf uur aan verpletterende post-rock en een hemelse lichtshow is ook dit bezoek aan Utrecht ontzettend krachtig afgerond. Zonder twijfel een intiem en ijzersterk optreden van een band die een groter publiek verdient. Tot de volgende keer?