Ook dit jaar wist Graveland weer een mooie line-up te strikken! Het intieme festival is wellicht wel een van de leukste death/black metal festijnen in Nederland, dankzij steevast dikke namen. Na een erg goede vrijdag was ook de zaterdag weer mooi doorknallen met o.a. Paradise Lost, Rotting Christ en Sinister…Extra mooi: het sympathieke festival houdt de keuzestress simpel buiten de deur door gewoon één podium te bieden op een mooie
Lees verder..
Ook dit jaar wist Graveland weer een mooie line-up te strikken! Het intieme festival is wellicht wel een van de leukste death/black metal festijnen in Nederland, dankzij steevast dikke namen. De vrijdag bijvoorbeeld, met Dismember als afsluiter, en daarvoor nog Asphyx, Taake, Regarde les Hommes Tomber en meer…Extra mooi: het sympathieke festival houdt de keuzestress simpel buiten de deur door gewoon een podium te bieden op een mooie schaduwrijke plek
Lees verder..
We benoemden het al in ons dagverslag van de vrijdag, maar man oh man, wat weet Sniester toch weer te overdonderen! Een rollercoaster van een rockfuif, die ook op de zaterdag tot verrassende shows leidt. Maar ook veel overlapping, met Coilguns en Ploegendienst tegelijk, en in het tijdsbestek van een uur tevergeefs proberen van Rats and Daggers naar Mantra Machine naar Bumble B. Boy naar Iron Jinn te hoppen. Eerstgenoemde
Lees verder..
”Beste Ticketmaster, mag ik een Lowlands kaartje voor 7 Sniesters?” ”Helaas uitverkocht, ik heb nog wel een Pinkpop weekendkaartje over voor slechts 6,5 Sniesters!’’ Ja, we weten het: we leiden ons dagverslag van de vrijdag op Sniester in met ALWEER een verwijzing naar de betaalbare tickets van Sniester. Maar toch, in een tijd waarin grote en kleine festivals veelal noodgedwongen de prijzen moeten verhogen krijgt het best bewaarde festivalgeheim van
Lees verder..
Uniek, onheilspellend, surrealistisch, onvoorspelbaar…het zijn slechts enkele sleutelwoorden die naar boven komen wanneer iemand het debuut van Iron Jinn opzet. Opgericht door gitarist Oeds Beydals (The Devil’s Blood, Death Alley, Molassess) vond de band aanvankelijk nog zijn oorsprong op Roadburn in 2018, destijds als Iron Chin. Dat het daar niet bij blijft, blijkt vijf jaar later. Want toen in 2020 alles stopte, trok Oeds samen met Wout Kemkens (Shaking Godspeed/De
Lees verder..
Sniester is zo langzamerhand een van onze favoriete indoorfestivals geworden. Gebaseerd in Den Haag, begon Sniester nog een beetje als een van-alles-wat event. Maar de laatste paar jaar bekende het festival kleur: alternatieve rockmuziek in zijn puurste vorm, in de breedste zin van het woord! En dat pakte de afgelopen edities erg goed uit. Want holy fuck, hoe ze het daar in Den Haag voor elkaar krijgen elk jaar weer
Lees verder..
Afgelopen woensdag vond eindelijk weer een nieuwe Doomstad plaats! En we vallen meer meteen met de deur in huis: de allereerste editie geprogrammeerd door Niels Koster van Throwing Bricks, en gepresenteerd door EKKO, NMTH en TivoliVredenburg, was er een voor de boeken. Want een dag voordat baby Jezus een jaarlijks retourtje hemel neemt, aanschouwde een volle EKKO een overdonderend goede avond darkfolk, post-rock en gothic, gebracht door A.A. Williams en
Lees verder..
Het gaat uitermate lekker qua releases! Hadden we laatst nog een viertal hardhitters eruit geknald, is daar nu alweer de volgende! Redacteurs Martijn Welzen, Merijn Siben en Guido Segers gingen weer op ontdekkingstocht, en kwamen met vier afwisselende platen aanzetten. Zo hoorde Merijn de nieuwe TankZilla, een knaller van een debuutplaat, uit via Heavy Psych Sound en vanaf morgen overal verkrijgbaar. Martijn dook diep in de nieuwe van Unearth, maar
Lees verder..
‘Until We Part’, de eerste langspeler van songwriter Ismena Goossen, kwam weliswaar nog in de lockdown uit, maar hij is ons niet onopgemerkt voorbij gegaan. Samen met haar band belichaamde die plaat een bewonderenswaardig amalgaam van darkfolk, post-rock en indie. En ondanks dat de muziek van ‘Until We Part’ grotendeels ontsprong voor coronatijd, klonken de songs perfect voor de lockdown. Soms heavy, soms zacht, maar steevast composities die schoonheid vinden
Lees verder..
In mei leggen alle vogels een mei, maar de afgelopen weken hebben veel bands ook weer laten zien dat ze de voorjaar in hun kop hebben door een nieuw album te produceren. Iedere vrijdag worden we in WhatsApp-groepjes overspoeld met luistertips van kersverse platen, maar ook de mailbox stroomt vaak vol met promo’s van albums die nog moeten verschijnen. Momenteel hebben veel redacteuren van Never Mind The Hype nekpijn en
Lees verder..
Het is begin mei en april was een dure maand. Een weekend lang Roadburn heeft je portemonnee geen goed gedaan, of misschien ging je wel naar de twee concerten van Metallica in de Johan Cruijff Arena, met alle bijkomende kosten vandien. De eerstvolgende salarisbetaling of de studiefinanciering duurt nog een paar weken, dus je zult het zuinig aan moeten doen. Of toch niet? Want er staat natuurlijk ook weer gewoon
Lees verder..
Op vijfde langspeler Antichlist trapt Fleddy en zijn Leger des Hels weer tegen vriend en vijand. Na verhalen over Helgië en de Kerk van Melculy krijgen we drie fijne kwartiertjes aan maatschappelijk geërger vol verrassingen, hardcore humor en een heuse cliffhanger. Is Fleddy Melculy in een midlife crisis beland op deze? Welnee, want volgens hem mag je zijn teksten met een korrel zout nemen. Bovendien is er tegenwoordig ook zoveel
Lees verder..
The dust has settled…we gingen naar Roadburn, niet zeker wat te verwachten. Maar Roadburn zou Roadburn niet zijn als het niet verrast, elk jaar weer. In veel opzichten was deze editie verrassender dan ooit. En dat blijft toch wel die Roadburn-ervaring! Sterker nog, hoe we in die vier dagen zoveel vette shows hebben gezien is ons een raadsel en iets dat weinig festivals kunnen bewerkstelligen. Er was grote kritiek op
Lees verder..
Tekst: Wybren Nauta / Fotografie: Roy Wolters en Paul Verhagen OSSAERT De laatste loodjes zijn altijd het zwaarste, dus ietwat gesloopt starten we de vierde festivaldag op zoek naar wat rust en bezinning en komen we uit bij de zondagsmis van Ossaert. Veel rust zullen we hier echter niet vinden aangezien de Zwollenaren deze dag gitzwart kleuren met hun black metal. Gehuld in face paint, gewaden en omgekeerde kruizen pompen
Lees verder..
Het is inmiddels traditie bij Roadburn: de Q&A’s met artistiek directeur Walter Hoeijmakers en pers en communicatie manager Becky Laverty. Steevast een interessant stukje achter de vele radertjes die draaien bij het ontstaan van Roadburn, evenals een blik op de passie waarmee de organisatie elk jaar een vooruitstrevende editie neerzet. Maar ondanks dat we er inmiddels drie fantastische dagen op hebben zitten op de zondag, is Roadburn 2023 niet zomaar
Lees verder..
Tekst: Wybren Nauta / Fotografie Roy Wolters en Paul Verhagen DUMA & DEAFKIDS Het Keniaanse Duma gold vorig jaar nog als een van de hoogtepunten van het festival met hun geheel eigen elektronische variant van black metal. Dan lijkt ditmaal een samenwerking met het Braziliaanse Deafkids een gouden greep om de chaos helemaal compleet te maken. Maar het resultaat is meer een soort groovende psychedelica die wat meer naar bands
Lees verder..
Als je me een paar jaar geleden verteld had, dat ik op Roadburn naar een opera zou kijken, had ik je voor gek verklaard. Maar met een nieuwe koers komen niet alleen nieuwe muziekstijlen kijken, maar ook andere kunstvormen als theater behoren inmiddels tot de mogelijkheden. Niet dat de stap enorm ver is na shows van Lingua Ignota en Liturgy afgelopen jaar op de main stage, maar we hebben ditmaal
Lees verder..
Tekst: Wybren Nauta en Waldo Volmer / Fotografie: Roy Wolters en Paul Verhagen ASHENSPIRE Lastige clashes in een tijdschema zijn onvermijdelijk op Roadburn. Toch is in de middag de keuze tussen Bell Witch en Ashenspire meteen een lastige, maar met een plaat als Hostile Architecture op zak valt de keuze al snel op het Schotse gezelschap. Gehuld in een kilt en ontbloot bovenlijf zijn met name zanger Rylan Gleave en
Lees verder..
Weg van het gebruikelijke rumoer en drukte op het Roadburn terrein, vindt de bezoeker een kleine oase van rust in V39. Het complex tegenover festivalhart 013 biedt al sinds jaar en dag de locatie voor intrigerende Q&A’s en panels tijdens Roadburn. Een van die panels is The Queer Side of Heaviness, die vorig jaar debuteerde. Gehost door muziekjournalist Tom Dare, tevens maker van de podcast Hell Bent For Metal, is
Lees verder..
Waar Roadburn vorig jaar onder de noemer ‘Redefining Heaviness’ vooral zijn koers leek te wijzigen, gaan we dit jaar op volle kracht vooruit in deze nieuwe richting. Het festival lijkt resoluut een keuze te maken om de heavy scene een meer diverse plek te maken, waarbij er niet langer exclusief witte mannen op het podium staan en er meer ruimte is voor muzikale experimentatie. Dat dit op enige kritiek stuit
Lees verder..
Begin 2020 togen we voor een reportage naar de Metal Factory in Eindhoven. Het werd een inspirerend bezoek aan thuishaven Dynamo, waar we in de oefenruimtes spraken met vijf uitverkoren muzikanten in opleiding en hun begeleider Michel Nienhuis (bekend van onder meer Exivious, Dodecahedron en Autarkh). Het klonk al aardig goed, maar de spanning stond er niettemin op. Niet zo gek, want de band werd als onderdeel van een ‘educatietraject’
Lees verder..
Een van de grote onbekenden in het leven is wat er door meanders van de rivier de Leie stroomt. Tegen de tijd dat de ogenschijnlijk onbeduidende rivier de Vlaamse stad Gent aandoet is het wonderwater. En dat heilige nat voedt de creatieve breinen van de artiesten achter bands als Amenra en Oathbreaker. De twee bands hebben al één gemeenschappelijke factor, gitarist Lennart Bossu. Laat hem dan ook de inspirator zijn
Lees verder..
De week der weken is weer aangebroken: de week waarin Roadburn Festival plaatsvindt. Het is weer vier dagen lang een overdadig muziekfeest, of vijf als je de woensdagse Spark (preparty) meepakt, waarin je weer kan laten grijpen door alles van atmosferische black metal en dark-hiphop tot Krautrock, dampende elektronica en kiezelharde grindcore. Folk of darkwave vraagt u? Jazeker, ook dat is op voorraad. Geen zorgen. We hebben er ook al
Lees verder..
We moesten even met de ogen knipperen toen we de aankondiging van deze tour onder ogen kregen. De ‘Distortion Tour’ bestond namelijk uit een package van Amenra en Igorrr als co-headliners. Een niet alledaagse combinatie, dus hoe zou dat gaan uitpakken? De trage, mokerharde sludge/post-hardcore van de Belgen en dan de sonische gekte van Igorrr die alle kanten op vliegt. En dan wordt de line-up ook nog aangevuld met doom
Lees verder..
Weekend! En hoe beter dan dat te vieren met nieuwe muziek? Want jawel, net voor etenstijd lanceren we weer een viertal hardhittende platen die recent zijn uitgekomen. Hardcoreomnivoor Martijn Welzen neemt een vers uitgebrachte rerelease onder handen van hardcoreveteranen Biohazard, maar duikt eveneens diep in de verse plaat van Apeldoornse death thrashers Black Rabbit. Gijs Kamphuis zet zijn tanden in More Power. More Pain., de zesde plaat van Gideon terwijl
Lees verder..
Mac Kennedy is de frontman en eigenlijk de bedenker van Poison Ruïn uit Philadelphia, Verenigde Staten. Een opvallende band die een protestpunk-vibe combineert met dungeon synth en black metal-vibes. Het blijkt dat dit helemaal niet zo’n uitgedacht plan was. Sterker nog, Mac wilde met Poison Ruïn juist niet in specifieke genretermen denken. Daarom klinkt het misschien zo bijzonder, en tegelijk zo aantrekkelijk. Tekst: Guido Segers We spreken elkaar online. Poison
Lees verder..
2022 was een drukbezet jaar voor Wiegedood. Hierin zag There’s Always Blood at the End of the Road het levenslicht via het vermaarde Century Media, al gauw resulterend in een knallende kick-off op Roadburn gevolgd door een extensieve tour. Dat hard werken loont, zien we op een (Wiege)doodgewone woensdagavond. Want de kleine zaal van Doornroosje staat wonderwel aardig afgeladen met om en nabij 400 man, niet verkeerd gezien het niet
Lees verder..
In de vijftien jaar dat post black metalband Downfall of Gaia bestaat, zijn ze nog niet op een slechte release betrapt. Zeker de laatste jaren beginnen deze Duitsers echt tot volle wasdom te komen. Met serieus hoge kwaliteit vanaf het Aeon Reviels The Throne of Decay-album uit 2014 en Ethic of Radical Finutuit (2019) als voorlopig prijswinnend hoogtepunt. Na deze plaat vertrok gitarist Marco Mazzola en keerde oud gediende Peter
Lees verder..
We zijn inmiddels niet onbekend met HOOFS. De band, met leden uit onder andere Amsterdam en Delft, bracht al enkele fijne singles uit in de vorm van Late Bloomer en No Accident. Die overigens beiden in ons Bruut Nationaal Product terecht kwamen. Nu is daar echter zojuist de debuut EP losgelaten, een puntgave noiserock escapade die in slechts 7 minuten en 43 seconden aan je voorbij raast. Even ter goede
Lees verder..
Deze week lijken dan eindelijk de eerste serieuze tekenen van de lente zich aan te dienen, na weken van depressief makende regen. Net op tijd, want als jullie dit lezen, is het festivalseizoen officieel van start gegaan in Schijndel, waar Paaspop vandaag de poorten opent. Maar wij van Never Mind The Hype worden in de maand april natuurlijk vooral opgewonden van dat andere festival dat over twee weken iets westelijker
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.