Vlammend Helldorado 2023 is er een voor de boeken met Life of Agony, Death Angel en Brutus

Death Angel @ Helldorado 2023 foto Paul Verhagen

An Evening With Knives @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

Helldorado heeft in een korte tijd al best een naam opgebouwd. Aanvankelijk mede georganiseerd door Peter ‘Pedro Speedrock’ van Elderen, is Klokgebouw sinds 2017 het toneel van een mooi dagje rock’n’roll, metal en punk. En de line-ups liegen er niet om, ook dit jaar. Hoewel het merendeel van de headliners al meer dan 35 novembermaanden in de muziekwereld zitten, is er ook aandacht voor aanstormend talent met een heuse Tarantula Stage en Cobra Stage. Van thrash metal met Death Angel en Sacred Reich, tot Belgische post-metal met Brutus en Psychonaut, evenals Nederlandse bands als An Evening With Knives, Skroetbalg en Iron Jinn. Het lijkt het recept te bieden voor een gemoedelijke, geslaagde, bijna uitverkochte en bovenal erg gezellige festivaldag. In hoeverre precies, lees je hieronder…

Tekst: Merijn Siben / Fotografie: Paul Verhagen

AN EVENING WITH KNIVES
Om maar even goed te beginnen met wat Eindhovense waar: An Evening With Knives staat al meteen heerlijk vadsig te grooven bij binnenkomst. De Tarantula Stage trekt dan ook een hoop bekijks, zo verwelkomend geplaatst bij de ingang en de kluisjes. En terecht ook wel, want met twee dikke platen op zak, Serrated en Sense of Gravity, is die sound al erg dik ingemetseld. Neem bijvoorbeeld een track als On Your Own, die vanuit een spacerock vibe zo in een hakkende groove terechtkomt. Of het groovy samenspel in Endless Night, waarbij die verbluffend strakke drums van Jarno van Osch toch ook erg mooi die verfijnde gitaarpartijen van Marco Gelissen ondersteunen. Kortom, erg fraaie opener! Volgend jaar een nieuwe plaat wellicht?

An Evening With Knives @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

Angelus Apatrida @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

ANGELUS APATRIDA
Na de meer hallucinante, subtiele uitspattingen van An Evening With Knives trekken we gauw door naar de auditieve cafeïnepil die Angelus Apatrida heet. Met recht een van de beste Spaanse metalbands die er is, vooral live. Want hoewel de thrash metal van dit viertal niet het meest originele is, staat het muzikaal als een huis. Venijnige machinegeweerriffs, drums op standje 11 en giftige vocalen zo karaktervol ingekleurd door gitarist Guillermo Izquierdo. Het is duidelijk dat we te maken hebben met een band die al meer dan twintig jaar dezelfde bezetting heeft, want ondanks dat de drums de gitaren wat wegdrijven, is duidelijk de precisie en het vernuft te horen op tracks als Bleed The Crown of de pijlsnelle meezinger Indoctrinate. Ook zijn de vocalen er qua diversiteit op vooruit gegaan, wanneer het fraai gezongen refrein van het sterke Cold voorbijkomt bijvoorbeeld. Een pitje starten lukt de band vreemd genoeg nog niet, maar verdienstelijk headbangen is het zeker.

PSYCHONAUT + SKROETBALG
Het is even een keuze maken, want hoewel ondergetekende Psychonaut al twee keer aan het werk zag dit jaar, is de speedy rock’n’roll sensatie Skroetbalg nog niet ten gehore gekomen live. Eerst maar Psychonaut toch, en potverdorie: die Belgen flikken het weer met een uiterst boeiende set. De muziek van Psychonaut is er een van vele smaken, variërend van heavy beukwerk, flarden post-metal, klassieke rockinvloeden tot prog. Eentje die van intens tot introspectief schiet, zoals in de openende tweeklapper Interbeing die bruut afgewisseld wordt door All Your Gods Have Gone. Ook gewaagd wel: een mastodont als Violate Consensus Reality van 9 minuten spelen, om er vervolgens het instrumentale All I Saw Was A Huge Monkey tegenaan te gooien. Voor sommigen is het dan wel gedaan, maar wie blijft wordt toch maar even krachtig meegevoerd op het deinende post-metalschip van Psychonaut, die volledig kopje onder gaat wanneer de laatste tonen van The Fall of Consciousness afsterven. Snel nog even Skroetbalg meepakken, en dat is toch even een benodigd potje energie. No-nonsense rock’n’roll, afgevoerd in snelheidsboetes van tracks. Zelfs met nog maar tien minuten op de teller knalt het viertal er op lompe wijze vier tracks uit, waaronder een verdienstelijke cover van Turbonegro’s Get It On. De feestmodus is nu toch wel echt finaal aan, bedankt Skroetbalg.

Psychonaut @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

Prong @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

PRONG
Prong blijft een wat eigenaardige band in het genre. Ooit nog begonnen als hardcore/crossover thrashband, muteerde de sound al gauw richting de groove metal, om gaandeweg zelfs op platen als Rude Awakening met industrial te experimenteren. Vandaag de dag kun je dan ook een diverse set verwachten, waarbij de hoofdmoot wel blijft: het is heavy. En toch ook erg strak gebracht zo blijkt uit het geluid vandaag op de Lion Stage. De thrash/crossover heeft geen hand meer in de setlist, maar wel stampende groovers als Whose Fist Is This Anyway?, Unconditional en Breaking Point die met veel precisie worden gebracht. Het zijn niet de meest vooruitstrevende composities tegenover hun soortgenoten uit hetzelfde tijdperk, maar potverdorie als het niet vernuftig ingepakt wordt vandaag. Oerdegelijke set.

Helldorado, 2023 foto Paul Verhagen

Blood Command @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

BLOOD COMMAND
Als we het over verrassende acts hebben, dan is Blood Command het wel. Niet voor niets tipten we de band voorafgaand het festival: de bij vlagen poppy maar ook brute hardcore wist ons wel geïntrigeerd te maken. In het echt? Ja, het is bijzonder…En duidelijk dat het aanvankelijk ook tot opgetrokken wenkbrauwen zorgt. Allen in trainingspakken gestoken, is Blood Command een aparte verschijning, en dan helemaal met de piepkleine Australische frontvrouw Nikki Brumen in gelederen. Twerkend en wel roept ze tevergeefs om een circle pit, terwijl ze zichzelf en anderen onder kwijlt. Pas halverwege lijkt de band door te hebben dat het Nederlandse publiek zich niet zo makkelijk overgeeft. En dan valt op dat er toch wel wat pit achter zit met een reeks straffe, pittige hardcore tracks. Zelfs een gabberhouse interlude blijft niet uit. Toch taait ondergetekende af van dit eigenaardige tafereel om even een laatste stukje Splinter mee te pakken, die met o.a. tracks als Brand New Future een puike rockshow aflevert.

SACRED REICH
Laat je niet misleiden door de naam: deze band, en frontman Phil Rind, kun je het beste als een van de meest lieve metalbands aanschouwen. En ook nog eens eentje met een talent voor relevante tekstuele thema’s, van politiek tot oorlog tot klimaatverandering. ‘Be the change you wanna see’, wanneer Manifest Reality wordt aangekondigd en Rind (gehuld in een Dynamo shirt) een beroep doet op aardig zijn voor elkaar. Wat volgt is een reeks rauwe, goudeerlijke metalgranaten. Thrash met een hintje punk en crossover, zoals in de opstandige 90’s anthem Independent. Vooral mooi om te zien hoe Sacred Reich met een paar welgemikte culthitjes toch een grote fanschare heeft vergaard, en met tracks als The American Way, Death Squad en Who’s To Blame aardig wat meezingers in het kaartendeck heeft. Surf Nicaragua blijft uiteraard niet uit, met alle crowdsurfers van dien. Dit is metal met het hart op de juiste plek, vandaag de dag nog steeds met een hoop passie, speelplezier en emotie gebracht door Phil en co.

Sacred Reich @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

BAD NERVES
Het is wel duidelijk dat het punkgedeelte in de line-up niet altijd even enthousiast wordt onthaald. Hoewel Helldorado natuurlijk diverse genres pakt, is de garagepunk van Bad Nerves een vreemde eend in de bijt tussen alle metal vandaag. Ook wanneer de frontman uitspreekt dat ze een goede band met Nederland hebben (ze hebben er meer getoerd dan elk ander Europees land), wordt er tot zijn verbazing wat lauwtjes gereageerd. Maar met hard werken komen ze er wel, want de bondige punktracks worden verdienstelijk eruit gepompt. En weet zelfs wat mensen aan het dansen te brengen.

DEATH ANGEL
Eigenlijk is het een beetje onbegonnen werk om Death Angel te recenseren. De San Francisco legendes hebben namelijk zelden een slechte dag, en we kunnen er ook vandaag kort over zijn: er zijn potverdorie gewoon weer weinig vuiltjes aan de lucht. Simpelweg: de thrash van Death Angel staat als een huis, melodieus, afwisselend en vol techniek tentoon gesteld. De band is al sinds het begin kind aan huis in Eindhoven dankzij Dynamo, iets wat Mark Osegueda dan ook meermaals opmerkt. Verder is het simpelweg gewoon knallen. Hoe goed Voracious Souls en Seemingly Endless Time ook zijn, ook het nieuwe werk beent het net zo makkelijk bij. Het epische The Moth bijvoorbeeld, of de dreigende afsluiter Thrown To The Wolves. Dit allen gebracht door een totaalpakket van getalenteerde muzikanten en een fenomenale zanger in Mark Osegueda. Waar veel leeftijdsgenoten nogal eens een steekje laten vallen, klinkt deze ondergewaardeerde band weer uiterst strak vandaag, voor de zoveelste keer.

Death Angel @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

Brutus @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

BRUTUS
Op een dag waar bijna elke band wel op dreef lijkt, draait Brutus wellicht wel hands down de show van de dag. Echt waar, ondanks dat we ze al een paar keer konden zien dit jaar, zet het Belgische post-hardcoretrio een set neer waar je (godnondej)u tegen zegt. Een overvolle Cobra Stage wordt dan ook aardig weggeblazen door pittige, immens klinkende bulldozers als War en Miles Away. Maar ook bijzonder is hoe Brutus de euforie en emotie er zo mooi bovenop kan draperen, zoals in het waanzinnige Liar. Brutus is een absolute eenheid vanavond, zo krachtig op elkaar ingespeeld dat elke emotie en muzikale laag voelbaar door de ruimte schalt, als een post-metalsymfonie. Hord II, Dust, Sugar Dragon, drie tracks die elkaar nauw opvolgen en bijdragen aan een van de beste optredens van het jaar. De tering.

Brutus @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

Carcass @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

CARCASS + PETER PAN SPEEDROCK
Het is een luxeprobleem geworden ineens. Zoveel bands, zoveel goede shows, zo weinig tijd om even een hapje te eten. Heiligschennis, maar we laten het merendeel van Britse death metal legende Carcass even achter ons om bij te komen van Brutus. Maar wat we ervan opvangen klinkt nog steeds als de betrouwbare, weergaloze death metal die we van ze kennen. Weinig bands die heerlijk smerige groovers als Corporal Jigsore Quandary en een invloedrijke melodeath klassieker als Heartwork kloppend in elkaar over kan laten lopen. Carcass weet er raad mee, hoe dan ook. Even later vindt de allergrootste fuif van de dag wellicht bij Peter Pan Speedrock plaats. Het is mooi om te zien, een Eindhovense band die de Cobra Stage stampensvol krijgt. En een maalstroom van crowdsurfers, moshpits en bierdouches veroorzaakt. Peter Pan Speedrock geeft vandaag een absolute masterclass in rock’n’roll tot op het bot, met speedrock symfonieën als We Want Blood en Rock City zo machtig mooi aaneen gedraaid in een intense en feestelijke set. En jawel, ook Dikke Dennis is erbij, Schoppen Aas en al, met vol gewicht in de crowdsurfmodus. Gewoonweg prachtig om Peter Pan weer op het podium te zien.

Peter Pan Speedrock @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

Life of Agony @ Helldorado 2023, foto Paul Verhagen

LIFE OF AGONY
Op het eerste gezicht lijkt Life of Agony misschien geen voor de hand liggende naam als afsluiter op de Lion Stage. Tuurlijk, er wordt een integrale uitvoering van klassieker River Runs Red beloofd, en de band maakt al een tijdje weer sterke platen. Maar het blijft grotendeels bij een cultband. En toch…onder leiding van Mina Caputo weet Life of Agony dat skepticisme weg te blazen met wellicht wel een van de vetste sets die we van de band zagen sinds de reünie. Wat daar ook bij helpt: tracks als het opgefokte This Time, het kneiterlompe Underground en hitsingle Through And Through worden luidkeels meegezongen. Het is duidelijk: ook vandaag klinkt het unieke River Runs Red nog steeds fris en origineel. Hoeveel fenomenale kettingzaagriffs als die van Bad Seed of het tuimelende My Eyes verzint een gitarist in zijn hele leven, laat staan op een plaat? In ieder geval, originele leden Mina Caputo, Joey Z. en Alan Robert weten River Runs Red weer vers leven in te blazen, tevens met behulp van het pompende slagwerk door Veronica Bellino, die er sinds 2018 bij zit. Heerlijke afsluiting!

Ter conclusie: soms heb je gewoon van die festivals waar alles mooi samenvalt. En deze editie was er een voor de boeken. Goede doorloop, weinig rijen voor de bars. Enkel bij de uitpuilende wc’s, ietwat onhandig op een plek verzameld, was het behoorlijk druk, maar daar doe je weinig aan. Ook opvallend: waar Klokgebouw in het verleden een slechte reputatie had als galmbak met een wisselvallig geluid, lijkt de akoestiek vele malen verbeterd sindsdien. Verder, hoewel er veel klassieke bands stonden, was er ook voldoende aandacht voor hedendaags talent, met de Tarantula Stage als een goed baken voor aanstormende lokale bands en toevoegingen als Brutus, Bad Nerves en Psychonaut als nieuwe sensaties in de punk-en metalwereld. Dikke pluim: Helldorado liet zien hoe divers een heavy festival met grote namen kan zijn. Volgend jaar weer?