Jazeker, dat lees je goed! Ondanks alle ellende, gebrek aan liveshows en een cultuursector in de meltdown flikken we het zowaar toch nog een lijst met bruutste shows samen te stellen! Er is al veel gezegd en geschreven over de nasleep van corona, maar toch, zoals te zien in ons Beeld van 2020 hebben we toch nog een aantal shows mee kunnen pakken, met name aan het begin van het
Weinig bands in het ‘harde’ eind van het muzikale spectrum, zijn zo enigmatisch en ongrijpbaar als het pak Noorse wolven dat we kennen als Ulver. De band heeft dan ook altijd hun muziek laten spreken en verraste telkens weer, in een illustere carrière die ooit begon in de donkere dagen van de black metal. Toen switchte de band naar elektronische muziek, soundtracks, atmosferische rock, drone, avant-garde, klassieke composities en, in
Echt, een eindlijst in foto’s in een jaar waar niks te doen was? Zeker, het was een mager jaar aangaande live-muziek, maar we wilden toch graag de mooiste foto’s met jullie delen van de live-sessies die we dit jaar wél hebben mogen bijwonen. Dikke foto’s uit een dunne selectie dus. Zo begonnen we nietsvermoedend aan het jaar en gingen we los zoals we dat altijd deden. Dat heet, tot medio
Het is eind december, het natte, koude en smerige einde van een alleszins ongekend dramatisch 2020. Een jaar dat eigenlijk gemaakt lijkt om de meest onheilspellende en kwaadaardige muziek los te laten en daarmee heel geschikt voor de rubriek Hardhitting Albumreviews. Zo’n kerstvakantie biedt sowieso meer dan voldoende aanleiding om nog wat catharsis via de nodige heavy muziek mee te pakken natuurlijk! Daarvoor hebben we vier uiteenlopende albums verzameld. Joost
Het NMTH album van 2020 is een plaat die al op 21 februari verscheen en dat is een opmerkelijke constatering. Niemand zal bij het beluisteren van deze instant stonerklassieker vermoed hebben dat het nog wel eens godvergeten lang kon duren voor we de Zweden van Lowrider op een podium konden zien. Sterker: voor we weer konden dromen van heavy festivals met killer line-ups in geramde zalen. Na de bruut geslaagde
Man, wat was het een raar jaar! Zoveel is te zeggen. Concertagenda’s vielen in het water, livestreams schoten uit de grond als paddenstoelen en artiesten en werknemers in de cultuursector konden naar hun inkomsten fluiten. Het was heel anders, zo ook voor ons bij NMTH HQ. Stippelden we in het begin nog vol enthousiasme de festivalagenda uit, werd het vooral een periode van veel thuis zitten. Maar als er iets
Man, het was een raar jaar! Zo veel is te zeggen. Concertagenda’s vielen in het water, livestreams schoten uit de grond als paddenstoelen en artiesten en werknemers in de cultuursector konden naar hun inkomsten fluiten. Het was heel anders, zo ook voor ons bij NMTH HQ. Stippelden we in het begin nog vol enthousiasme de festivalagenda uit, werd het vooral een periode van veel thuis zitten. Maar als er iets
Wat schrijven over de plaat van een collega-NMTH’er, dat is vragen om problemen. Zeker als het om een plaat gaat van het Utrechtse stuk geluidsellende Grafjammer. Het is zelden zo dat een bandnaam precies omschrijft wat voor geluid je te wachten staat. Desondanks moet ik op mijn woorden passen, voordat mijn tuinhuisje straks in lichterlaaie staat en er een grafzerk door mijn autoruit gaat. Je moet ermee oppassen, dit soort
Kunnen we in 2020 nog over die jubileumeditie van de Hardhitting Albumreviews heen? Dat gaan we uiteraard wel proberen en dus heb je hier – in NMTH-stylo – een week later alweer vier harde reviews. En we plakken er meteen de belofte op om je nog dit jaar ook Editie 27 van de beschouwende serie te presenteren. Bovendien volgt morgenochtend een release van De Zoute Kwel van Utrechtse black-trots Grafjammer
Man, het was een raar jaar! Zo veel is te zeggen. Concertagenda’s vielen in het water, livestreams schoten uit de grond als paddenstoelen en artiesten en werknemers in de cultuursector konden naar hun inkomsten fluiten. Het was heel anders, zo ook voor ons bij NMTH HQ. Stippelden we in het begin nog vol enthousiasme de festivalagenda uit, werd het vooral een periode van veel thuis zitten. Maar als er iets
Terwijl het bizarre jaar 2020 richting het einde strompelt, hebben de meeste muziekliefhebbers al ruim negen maanden geen concert meer bijgewoond en de vraag is hoe snel we in 2021 weer ‘normale’ concerten kunnen meemaken. Het gebrek aan livemuziek werd door Never Mind The Hype aangegrepen door een indrukwekkende hoeveelheid albumrecensies te publiceren. Toch komt er een moment dat je het gevoel hebt dat je Spotify wel zo’n beetje hebt
Zelden zullen we zo uitgekeken hebben naar een concert als naar de show van Temple Fang op zondagavond in dB’s. Door serieus fucked up-omstandigheden zagen we de afgelopen maanden onder meer twee Walk The Line-pakketten (Heavy & Psych) en een roadtrip naar W2, Den Bosch voor dezelfde Amsterdamse bazen in rook opgaan. De voortekenen beginnen ook ditmaal alsmaar onheilspellender te worden, maar terwijl de regering in het ambtshuis van de
Het industriestadje Jonquière ligt ruim 2 uur noordwaarts rijden van de Canadese hoofdstad Québec. Daar richtten in 1981 Michel ‘Away’ Langevin (drums; had zijn bijnaam te danken aan het feit dat hij vaker in de collegebanken te vinden was dan in de oefenruimte met zijn band), Jean-Yves ‘Blacky’ Thérauilt (bas) en de wat oudere gitarist Denis ‘Piggy’ D’Amour (RIP, 2005) de band VoiVod op. Het duurde ongeveer een jaar voordat
Op 20 november was het moment daar voor Farer: de release van Monad, het eerste wapenfeit van de Groningse band die eerst nog door het leven ging als Menhir. De naamsverandering bleek al gauw een passende keuze, want de stonerrock van weleer heeft plaatsgemaakt voor uiterst brute noise/doom van de bovenste plank! Vier lange epossen boordevol emotie en introspectie, gebracht met een loeizware gitaarsound en ritmesectie. Een plaat die na
Je moet wat in de lockdown, zo moesten Jannes van Kaam en Sophia de Geus gedacht. Als garagerockduo FFOOSS begonnen ze het jaar nog met een knal, dankzij shows op Eurosonic en een ep getiteld My Life As A Teenage Wanker in februari. Maar daarna viel er een grote droogte in het livecircuit. Bij de pakken neerzitten is echter geen optie voor de twee. Want naast heel wat plannen met
Anniversary time baby! Zilveren jubileum zelfs: jazeker, dit is de 25e editie van Hardhitting Albumreviews. Daar hebben we welgeteld twee jaar en twee maanden over gedaan, sinds de lancering van de door NMTH’er van het eerste uur Steve Gröniger geïnitieerde rubriek op 9 oktober 2018. Inmiddels schrijven meer redacteuren ‘korte albumreviews’ en dat schroeft het tempo op, en daarmee ook de dekkingsgraad. Dat laatste is een mooie ambitie, maar ook
Wat een jaar… en het einde van 2020 mag dan in zicht zijn, dat van de misère laat nog even op zich wachten. Maar over de vraag of dit jaar ook iets goeds bracht hoeven we niet lang na te denken: Bandcamp Friday! Vrij snel na het arriveren van de pandemie kwam het sympathieke platform met een steunpakket: Op deze vrijdag hoeven artiesten en labels nog minder af te dragen
Het Popronde Eindfeest gaat door! Op zich al heel goed nieuws natuurlijk en zeker waar we op hoopten. We hadden niet gerekend nu in een volle Melkweg te staan, maar de NMTH-redacteuren kruipen wel met liefde voor de laptop/tv/tablet om dertig acts uit de selectie te zien vlammen, inclusief 4 NMTH-bands. Sjawel! Met oog op je weet wel… is alles anders en dat geldt ook voor de podia. Zo doen
Wie de alternatieve muziekscene van Utrecht kent, heeft waarschijnlijk Ab Al-tamimi al eens ontmoet. De alleskunner speelt niet alleen al jaren in diverse bands, maar richtte vorig jaar nog Minor Rogue Bookings op, verdiept zich regelmatig in de fotografie en het maken van muziekvideo’s, recentelijk nog voor de band Avery Plains, en daarbovenop heeft hij een hand in twee van de meest opzienbare Utrechtse releases van het jaar. Allereerst met
Hoezo geen livemuziek? Richting het oosten is een fantastisch initiatief ontstaan: Locked & Live. Hierbij kun je livemuziek zien en horen (via stream of fysiek), waarbij naast de crew ook de artiesten er nog wat centen aan overhouden. Check het uitgebreide programma via de flyer onderaan! Reden genoeg om eens te bellen met mede-initiator en tour- en stagemanager Etjen van der Vliet. Eerste belpoging: geen gehoor. Poging twee: raak! “Ja
Licht in de duisternis van de lockdown light! Liefst vijf recente heavy, alternative and/or deviant releases hebben we voor je verzameld: drie buitenlandse en twee Nederlandse. Een mooie en veelzijdige selectie, die tegelijkertijd natuurlijk nauwelijks recht doet aan de enorme vloed aan releases die door de mailboxen, boxen en pods spoelt. Daarom ditmaal niet vier, maar vijf Hardhitting Albumreviews voor je! Gelukkig kun je ook terecht in de (voor deze
Het verhaal van Subterranean Street Society begint bij de Deense songwriter Louis-Puggaard Müller, die opgroeide in Kopenhagen maar vervolgens als straatmuzikant heel Europa afging. Het brengt hem uiteindelijk naar Amsterdam, waar hij na het uitbrengen van het solodebuut I’ll Leave Me Before You Do een volledige band band startte door het aantrekken van gitarist Ivo Schot en drummer Ryan Wilson. Het leidde vervolgens tot een hoop concerten in binnen-en buitenland,
Na een half jaar met gesloten zalen begonnen de afgelopen maand de eerste shows weer mondjesmaat vorm te krijgen. Zo was ook bij het Rotterdamse GOLD het idee ontstaan om een jubileumshow te spelen voor hun tweede plaat No Image die inmiddels alweer vijf jaar geleden uitkwam. Helaas gooide de tweede golf al snel roet in het eten en werd de show in de laatste week afgelast. Desalniettemin blikken we
Late in the game… nu Soul Grip het einde aankondigt, voelen we pas echt hoe zonde het is dat we dit Gentse vijftal gaan verliezen. Het is niet zo dat we nooit eerder naar de groep luisterden, Soul Grip bestaat al sinds 2014 en via kwaliteitslabel Consouling Sounds kwamen meerdere blackened post-metalreleases tot ons. Maar op de een of andere manier zijn we de groep nooit tegen het live gelopen
In de Zeroes begon de geleidelijke overstap naar de digitale muziekjournalistiek en raakten we helemaal verslingerd aan Nederlandse (gitaar)muziek. Het fundament was een abc’tje: Alamo Race Track, Blues Brother Castro en Coparck, maar er waren talloze goede bands actief. Denk aan Voicst, Gem, The Polar Exploration Ship, The Bloody Honkies, Templo Diez/White Sands, Sandusky, The Horse Company, Bombay Show Pig, Merry Pierce, We vs. Death/Sennen, Hallo Venray, etc etc. En
De najaarsstorm aan releases blijft maar aanwakkeren en eerlijk gezegd verwachten we ook niet dat die gaat liggen voor kerstmis. De gebruikelijk hausse aan nieuwe platen zwelt dit jaar echter nog verder aan door releases die eerder wegens covid-19 zijn uitgesteld. Het is voor onze redacteuren dan ook een flinke klus, maar tegelijk luxeprobleem, om te kiezen uit de vele verse albums. Tussen de vier geselecteerde recente platen zien we
Wat? Alweer een Bandcamp Friday? That’s right! In maart was de eerste editie, een initiatief van het uiterst sympathieke muziekplatform om – door de coronacrisis getroffen – muzikanten te steunen. Het idee: al het geld dat je deze vrijdag uitgeeft gaat direct naar de artiest/het label. Die eerste editie bracht in vier dagen 20 miljoen dollar op, en in september (in het teken van BLM!) en oktober beleefden we nog
Zware tijden zorgen voor een shitload aan emoties. Een band die dat dan ook altijd goed als uitlaatklep heeft weten te gebruiken is Bring Me the Horizon. Muzikaal pakten ze het de laatste jaren anders aan, met wisselend resultaat, maar de groei als band is er hoe dan ook en dat siert ze. Van deathcore in den beginne tot elektronische nu-metalcore anno 2018 in de vorm van laatste langspeler amo.
Die laatste maanden van het jaar zijn toch altijd een zware eindsprint als het op releases aankomt. Vooral in deze langdurige periode van corona: vertraagde releases vinden alsnog doorgang om marktverzadiging te voorkomen of bands hebben nu eenmaal alle tijd gehad om een release te versnellen. Hoe dan ook, met zoveel albums in de omloop en genoeg op komst, bespreken we weer vier recente platen die keihard binnenkomen. Redacteuren Pieter
Bijzonder goede tijding in barre tijden: Slow Worries heeft opeens een nieuwe track voor je. En single When We Go Out is ook nog de opmaat naar een debuutplaat eind volgende maand! Het is een druppel op een naargeestig gloeiende plaat, maar wel een zeer zalvende druppel die bovendien het begin van een tweede Slow Worries-golf aankondigt. Verwacht Careful Climb (artwork hieronder) op 27 november via Subroutine. Het is 25
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.