NOFX stopt ermee, en daarom komen ze nog één keer naar Eindhoven, voor een laatste serie feestjes. Veertig jaar is lang voor wat dan ook in het leven en na veertig jaar vechten tegen een steeds idiotere en overweldigende wereld was het op. Fat Mike, frontman van de band, heeft er geen zin meer in en geniet meer van zijn andere activiteiten, zoals stand-up comedy en zijn nieuwe band Codefendants.
Twee dagen lang stond Doornroosje in het teken van het fijne festival Sonic Whip. Anders gezegd: afgelopen weekend baadden de beide zalen van het Nijmeegse poppodium in de sferen van heavy psych, doom en stoner. Smullen geblazen voor de liefhebbers die liefst 22 acts voorgeschoteld kregen. Dat gold ook voor de onvermoeibare NMTH- en huisfotograaf Kamil Parzychowski aka The Buried Herald, die het hele festival wist vast te leggen. Eindredacteur
Vlammen! Deze vrijdag en zaterdag is Doornroosje weer het toneel van Sonic Whip, het festival voor de betere, dampende, stoner, doom en heavy psych. Ook dit jaar heeft het Nijmeegse festival een pak steengoede bands voor je geboekt, afgemaakt met een toef headliners: van Kadavar en Monolord tot aanstormende groepen als Mojo & The Kitchen Brothers en Kintsugi Empire. De NMTH-redactie dook erin en heeft een tros van liefst vijftien
‘The Big Four-O’, vandaag is een bijzondere dag, want we vieren de veertigste editie van Bandcamp Friday sinds de oprichting in 2020. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Never Mind The Hype een paar keer het feestje heeft gemist, want dit is pas de eenendertigste editie van onze Heavy tips voor Bandcamp Friday, maar al met al toch geen geringe prestatie en persoonlijk hadden we 4 jaar geleden nooit gedacht
Het is tijd om de mouwen op te stropen. Enerzijds omdat het begin mei ineens een partij warm is geworden, anderzijds omdat we een portie hardhitters voor je klaar hebben staan. En je kunt er best even voor gaan zitten want Martijn Welzen gaf verzamelbox The Albums 1979-82 van UK Subs, goed voor 111 tracks, een grondige luisterbeurt. Natuurlijk is er in deze NMTH Hardhitting albumreviews ook plek voor nieuw
Weet je wat, deze review is echt ‘long overdue’, maar na het zien van de band op Roadburn was het toch tijd. ‘Desolation’s Flower’ is de vierde full-length van het Amerikaanse duo met een Baltische naam. Ragana komt namelijk uit het Lets/Litouws (de roots komen van de Letse familie van Coley (zang/drum/gitaar, maar dat legt niks uit want dat doen ze beiden)), en betekent ‘heks’ in de platte vertaling, maar
27 april is een dag die ons nog lang zal heugen en wel om twee redenen die niets met het koningshuis te maken hebben: allereerst vanwege 27 april 2022. Op die bewuste avond speelde de Utrechtse death/thrash formatie Beyond The Pale eindelijk voor de eerste keer in dB’s na 2 jaar lockdowns vanwege corona. Het noodlot sloeg echter toe, toen gitarist Jeroen van Donselaar op het podium een hartstilstand kreeg
The dust has settled…Roadburn zit alweer in de achteruitkijkspiegel, maar nagenieten doen we nog steeds. Want jemig: het was weer goed toeven in Tilliewood! Roadburn 2024 had eveneens een diverse, verrassende line-up te pakken. Eentje die uitblonk in muzikale diversiteit. Traditiegetrouw stellen de aanwezige NMTH-teamleden ook weer hun vijf favoriete shows samen. Het zegt dan ook wat dat ieder NMTH-teamlid met een totaal andere lijst komt aanzetten. Ondanks wat drukte
Vandaag is hij officieel uit, maar vorige week donderdag mochten Roadburn-gangers hem al aanschouwen: New Heaven, de nieuwe plaat van Richmond zwaargewichten Inter Arma is alweer langspeler nummer vijf. Een typisch onnavolgbaar, verpletterend epos dat ons langs grootse death, doom en sludge passages brengt, uitgebracht via Relapse Records. Enerzijds typisch Inter Arma, anderzijds een plaat gekenmerkt door een intense wirwar van dissonante riffs, extreme tempowisselingen en melancholische ballades. Het speelse
Op de zondag van Roadburn zijn er nog maar vier zalen over, wat het dan wel weer lekker overzichtelijk maakt voor de NMTH-crew die op de laatste benen de Spoorzone en de 013 in strompelt. Vooral het wegvallen van de Engine Room (capaciteit 1300) baart nog enige zorgen, zeker met de lange rijen van zaterdagmiddag in gedachten. Gelukkig is het op zondag ook een stuk rustiger qua bezoekers. En dat
We tellen alweer de derde dag met heavy muzikaal genot dat Roadburn ons voorschotelt. Vol goede moed en met enigszins vermoeide lijven, verkennen redacteuren van dienst Wybren, Justin en Guido samen met fotograaf Roy opnieuw het festivalterrein. Op dag drie serveert de organisatie een dikke bak aan sludge en doom, waar je de vingers bij aflikt. Er wordt getrakteerd op bittere zoetigheid van bijvoorbeeld Khanate en Frail Body, maar ook
Plaatjesdraaiers of Spotify-lijsten zijn heel gewoon voor, tussen en na de optredens. Dat die meestal niet in een verhaal als deze hun opwachting maken is begrijpelijk. Maar vandaag in Venlo heeft de huis-DJ een uitzonderlijk gevoel voor Venlose punkhistorie. We komen binnen op de tonen van Pandemonium die toch als lokale punkroyals mogen worden gezien. Daarna maakt ook nog eens Fugazi zijn opwachting. Een band die in de vorige eeuw
De tweede festivaldag is vaak een zware. De euforie van de dag één, maakt plaats voor een stevig gevoel van brakheid, omdat het toch wel weer erg hard ging met die biertjes. Toch heeft ook de tweede dag van Roadburn genoeg redenen om tijdig je hotel, AirBNB, vakantiehuisje of, voor de echte strijders, je tent te verlaten. Allereerst om een goede bodem te leggen in één van de vele eetgelegenheden
Dag twee van Roadburnfestival (#RB24) is in Tilburg al in volle gang, maar voor de thuisblijvers, of voor wie op het festival staat en wel even een pauze kan gebruiken, hebben we alvast ons verslag van dag 1 voor je klaar staan. Razende reporters Justin Scholtze en Wybren Nauta deden verslag en Roy Wolters schoot de spannende beelden. De eerste festivaldag kenmerkte zich door een overvloed aan metal, fans kunnen
Primeur vorig jaar op Roadburn! Alkahest was de eerste band die in de Metal Factory in Eindhoven van de band rolde en meteen op Roadburn speelde. Een bijzonder ambitieus project, waarbij op de zaterdag in Hall of Fame al snel duidelijk werd, dat het geen prefab-groep betrof. Vele, vele uren aan begeleiding gingen onder de bezielende leiding van Michel Nienhuis in het educatietraject. Mooie Brabantse samenwerking dus en als je
Het is zover: de openingsfuif van Roadburn is inmiddels van start gegaan in The Spark, en ook NMTH maakt zich op voor een vier dagen lange trip naar planeet Roadburn. Potverdorie: wat ziet die line-up er dit jaar weer te gek uit! Vorig jaar toonde ons al een verrassende, diverse affiche. Het werd er dan ook een voor de boeken, met vele hoogtepunten. En ook dit jaar lijkt het erop
Soms kan een release zo hard binnenkomen dat muziek die je daarna nog hoort er in het licht van komt te staan. Of het nu komt door de echt brute riffs, de productie die de muziek zo geweldig je oren binnen doet zweven of de teksten die je zo impactvol bij je lurven vatten. Bij zo’n album lijkt alles op zijn plek vallen, dat het haast allesoverstijgend begint te voelen.
Dat het goed gaat met de Utrecht heavy muziekscene wisten we al. Maar dan nog komen we soms bands tegen die ons omver blazen. Throwing Bricks cementeerde zich met debuutalbum What Will Be Lost in 2020 als een van de meest veelbelovende sludge metalbands uit het hart van Nederland. Sindsdien is die trein blijven rollen. Niet alleen dankzij overtuigende shows, van Popronde tot Doomstad, maar ook vanwege de out-of-the-box mentaliteit.
Vervreemdende drones, intense noise, akelige screams…de muziek van Mirusi Mergina is een allesomvattende aanslag op de zintuigen. En dat bedoelen we op een positieve manier, want debuutalbum Whispers of Danger loopt over van atmosfeer. Noise, drone en doomklanken bieden de grondlaag van wat een intrigerende achtbaanrit vol sonische horror blijkt. En die achtbaanrit leidde al tot een supportshow voor Liturgy in Little Devil en een plekje op het U?-programma van
Het eerste kwartaal van 2024 zit er alweer op. ‘Time flies when you’re having fun’ zei een wijs man ooit en dat is zeker het geval, want het waren drie mooie maanden: de concertagenda’s van de diverse podia in het land waren goed gevuld met talloze mooie harde en heavy shows en we zijn verwend met verrassend sterke albums van grootheden, zoals Saxon en Judas Priest. Zo zijn we de
Hoewel post-punklegende New Model Army nooit voorbij de cultstatus heeft gereikt, staat buiten kijf dat er een trouwe fanschare is overgebleven. Niet alleen tuft de band elk jaar langs de Melkweg, maar vullen ze amper vier maanden later ook nog eens de Pandora. Een uitverkochte show in hartje Utreg? Ja graag! De tour staat in het teken van nieuwe plaat Unbroken, een titel die uiterst goed bij de band past,
Het is natuurlijk best opmerkelijk om als nagenoeg onbekende band je hagelnieuwe album te presenteren in een stampvolle zaal op Roadburn 2023. Gewoon dat zo goed als onbekende materiaal spelen op een uitverkocht festival, waar mensen ook kunnen afzwaaien en naar andere bands gaan kijken. Precies dat deed Iron Jinn met slechts een handvol optredens onder de riem. De vier Nederlanders sloten de Roadburn-zaterdag af in de Green Room (kleine
Heavy metal, hardcore en grungy alternatieve rock, deze verse Hardhitter albumreviews hebben het allemaal. Martijn Welzen en Guido Segers kropen in de pen en luisterden naar de meest recente releases van Piss Baby, For All We Know, Boskat en Dead Head. Die laatste is pas op 29 maart beschikbaar via Hammerheart Records, maar Welzen gaf het album alvast een spin en jij kunt via Bandcamp een voorproefje krijgen van het
Maak kennis met ‘Shun’! De debuutplaat van Kintsugi Empire komt vandaag uit via Sound Of Niche/Lay Bare Recordings en is bij deze hier op NMTH gedoopt. Als we zeggen dat deze Arnhemse groep draait rond Pieter Holkenborg, dan is dat met gevoel voor understatement, want de van onder meer Automatic Sam, Shaking Godspeed en Woost bekende Gelderlander speelde vrijwel alles zelf in. Wel strikte hij Patrick Tilon (Urban Dance Squad)
Op 7 april trekt hardcoreminnend Nederland, plus een flinke aanhang uit onze buurlanden naar de Muziekgieterij in Maastricht. Het vierde afsluitende hoofdstuk van Among The Angels (ATA), als herinnering aan de veel te vroeg gestorven Backfire! drummer Richard. Dit jaar getrokken door Amerikaanse bands Subzero en Death Before Dishonor. Maurice Gijsbers, gitarist van Right Direction en Demon Joker Junior, is één van de initiatiefnemers geweest van een festival dat dieper
Knock, knock. Yeah? Soulcrusher is hier met een pak eerste namen voor de komende editie. Festivalseizoen 2024 is go! Met dit weekend Black Earth op het menu, plus onder meer Roadburn en Sonic Whip in het vooruitzicht gieren de adrenaline, knaldrang en vooral de heavy muziekliefde alweer ongegeneerd door de aderen: kloppende slapen, buren en alles. En Soulcrusher mag dan pas op 11 en 12 oktober plaatsvinden, de voorpret neemt
In twee uur tijd speelt Idles op 8 maart in AFAS Live Amsterdam ruim twintig nummers voor een enthousiast publiek. Met een nieuw album van net drie weken oud (Tangk, 16 februari via Partisan) verwacht je een soort albumpresentatie, maar nieuw en oud werk komt aan bod. Idles weet de zaal goed te vullen, ook al is deze vier keer zo groot als de laatste nederlandse zaal waarin de band
Lentestralen! Terwijl een ongekend lekker zonnetje eindelijk eens haar kans heeft gepakt en de lichte nachtvorst verdrijft, duikt NMTH toch nog even de kille duisternis in. En dat dan vooral dankzij de nieuwe plaat van de onvermoeibare heavy metalgrootheid Judas Priest. De Britten hebben vandaag hun 19e studioalbum Invincible Shield de wereld in getrapt en zodoende zette onze heavy metalaanbidder Joost Schreurs daar meteen vol de tanden in. Op de
Even terugspoelen, want het was eigenlijk al meteen raak: drie jaar geleden kwam MMXX: Year Zero als een stormram het miserabele jaar van 2020 afsluiten. Een verpletterende debuut-EP van Tim de Gieter (Amenra, Much Luv Studios) en Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, Onmens) onder de naam Doodseskader. Inmiddels is na vele ontzagwekkende shows evenals opvolger Year One duidelijk dat Doodseskader meer is dan een band. Het is een entiteit, waarin vele
Onlangs was er een vreemd bericht over een black metalband die excuus maakte voor een verkenskop die ze in het publiek geslingerd hadden. Ze vonden het toch geen tof idee dat ze wellicht vega/vegan of religieuze fans hadden beledigd. De reactie was hoon en verbazing. Black metal en excuses aanbieden? Je zou trouwens ook denken dat in het traject tussen het idee “zullen we een varkenskop in het publiek gooien”
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.