Interview Doodseskader: ‘Year Two klinkt als de meest strijdvaardige versie van ons allebei’

Doodseskader, foto Diana Lungu

Year Two, artwork door Meggie van Zwieten

Even terugspoelen, want het was eigenlijk al meteen raak: drie jaar geleden kwam MMXX: Year Zero als een stormram het miserabele jaar van 2020 afsluiten. Een verpletterende debuut-EP van Tim de Gieter (Amenra, Much Luv Studios) en Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, Onmens) onder de naam Doodseskader. Inmiddels is na vele ontzagwekkende shows evenals opvolger Year One duidelijk dat Doodseskader meer is dan een band. Het is een entiteit, waarin vele radertjes en handen de boel draaiende houden om een soundtrack des levens te creëren. Dit alles samengevat door het getal 45 (4 = D, 5 = E, oftewel: DoodsEskader). Met nieuwste langspeler Year Two uit op vrijdag via hun eigen 45 Records (hier verkrijgbaar), mooi moment om de Gentse geweldenaren te spreken. Een openhartig interview volgt…

Tekst: Merijn Siben

Voor hoe imposant en overweldigend Doodseskader ook menig podium bulldozert, komen bassist Tim en drummer Sigfried in persoon juist zachtaardig, vriendelijk en bescheiden over. Niet alleen in conversatie, maar ook naar elkaar. Het duo is al jarenlang bevriend, maar het was in de sterren geschreven dat ze ooit muziek zouden maken. Eenmaal daar met Doodseskader zijn de muzikanten ijverig, met een onstopbare creatiedrift die ze als eenheid bewerkstelligen. Er is een duidelijk wederzijds respect voor elkaar, en met elkaars steun weten zo ook op Year Two weer hun emoties bloot te geven. Opnieuw een moddervette, sludgy plaat met een geraffineerde sound, die een volgebouwd jaar voor Doodseskader lijkt in te luiden. Aldus Tim: ‘Het zijn allemaal drukke dagen, veel te doen met twee bands, een studio, het stopt niet. Zeker nu Pastel Prison is uitgekomen.’

Die gave video check je hier, scroll vervolgens naar onder voor het interview. 

Dag Sigfried en Tim. Vorige plaat Year One is inmiddels zo’n twee jaar uit. Hoe waren de reacties nog op die plaat?
Tim: ‘Machtig! Year Zero kwam nog in de lockdown uit, maar dit keer konden we echt spelen. Een van de mooiste ervaringen was de releaseshow in Ancienne Belgique. Maar we deden ook coole clubshows met Brutus en Psychonaut. De tendens is altijd veel grotere zalen en grotere getallen van mensen dan we ooit durfden dromen. We kijken reikhalzend uit naar Year Two.’
Sigfried: ‘Het is ontzettend cool om onze muziek en emotie te delen. We hebben daar in korte tijd ons handelsmerk mee gemaakt. En Year Two is weer een nieuwe insteek, een nieuwe versie van onszelf. Erg benieuwd wat het ons gaat brengen!’

Doodseskader in TivoliVredenburg. Foto Roy Wolters

In Nederland heb ik jullie al vaak aan het werk gezien. Hoe valt jullie muziek buiten België en Nederland?
Tim: ‘Heel goed! Ik was ook verbaasd over hoe dit ineens zo goed kon gaan. We stonden bijvoorbeeld op Mystic Festival in Polen, echt een heel groot festival. Ook stonden we gewoon op Hellfest! We willen ons dit jaar dus zeker niet limiteren aan de Benelux.’

Year Two is echt een gebalanceerde plaat geworden. Een allesomvattende Doodseskader sound. Zijn jullie heel bewust die invloeden gaan doseren?
Tim: ‘Dat gebeurt eigenlijk heel organisch. Year Zero is bijvoorbeeld in een paar uur gespeeld en toen hadden we ineens genoeg voor een plaat. Bij Year Two zijn we met zijn tweeën gaan zitten. Sigfried ging gewoon drummen, hij had al allemaal databases van drums. En met die beats van hem zijn we allemaal gekke dingen gaan doen. We staan er nooit bij stil welke elementen we erin gooien. Ik ervaar het als een film, een soundtrack van ons leven. Sommige scènes vereisen een ander type genre.’

Enkele jaren terug gaven jullie in ons interview aan voor de rest van jullie leven muziek te willen maken. Ik kan me voorstellen dat jullie naast Doodseskader nog meer bands hebben. Hoe werkt dat samen?
Sigfried: ‘Mijn focus ligt hoofdzakelijk op Doodseskader, dat zeg ik heel eerlijk. Voor mij is het onmogelijk om nog iets anders te doen. Zeer graag zou ik dit mijn hele leven willen doen. De diepgang die ik zoek in Doodseskader…het kost tijd om naar te graven. Maar ik ben niet alleen, we doen het samen. Ik heb nog andere dingen mijn mijn leven waar ik aandacht aan wil besteden, maar voor nu voelt het als de juiste beslissing.’
Tim: ‘Ik heb ook echt het gevoel dat we in een versnelling zijn geraakt. Een laserfocus. Zoveel van die drumtracks van jou, Sigfried…ik ben er gewoon heel fier op! De insteek en inbreng waar jij mee aan het smijten bent is echt mooi om te zien.’
Sigrfried: ‘Haha, ik heb lang gewaggeld, maar momenteel loop ik best recht.’

Doodseskader, foto Diana Lungu

Doodseskader in TivoliVredenburg. Foto Roy Wolters

Ook wel toepasselijk dan: ik meen dat het thema van Year Two om vooruitgang draait?
Tim: ‘Dat is inderdaad wel de insteek. De opzet is vijf Year-platen. Als persoon evolueren we om de vijf jaar…en we willen dat ook met deze band laten zien. Nu al is Doodseskader meer dan we hadden kunnen bevatten. Year Zero ging nog over de jeugd. Een open, eerlijke introductie van: dit zijn wij! Year One behandelde het heden. Year Two draait echter om een soort strijdlust kweken. We zijn er echt voor gegaan, en het is onze meest eerlijke plaat. Mijn jaar heeft me verrast. Het begon goed, en ik dacht dat ik er beter aan toe was. Maar toen werd ik ingehaald. Veel van mijn bijdrages aan de plaat is het pijnlijke ontwaken. Beter worden, of jezelf vinden: je kunt wel kiezen om dat proces te beginnen, maar als je valt, dan val je, en dan is het een kwestie van terug opkrabbelen. En te blijven doorgaan.’
Sigfried: ‘We zitten op het goede pad nu. Ik heb nu voor het eerst zelf het gevoel dat ik iets heb kunnen zeggen dat voor mezelf deugd doet. Ik voel nu ook dat ik dit aan de muziek geef, en het vertrouwd en oprecht aanvoelt, en me positieve kracht geeft. En me in staat stelt om meer voor andere mensen om me heen te zorgen. Waaronder Tim, want jij hebt een beetje veerkracht nodig. De muziek giet zich niet in een formule, maar mens zijn in een band zeker ook niet. Dat wordt vaak vergeten. Er wordt soms pijnlijk verwoord dat het niet zo goed gaat met de mens in de band, maar het is een serieuze job. Ik houd van hard werken, en Doodseskader is hard werken. Maar dat geeft me richting en structuur, ik denk dat we er samen gaan komen, en er samen over praten, niet alleen met ons, maar ook met mensen in de zaal.’
Tim: ‘Het is wel interessant, we wilden met Year One een strijdlustige plaat maken. Maar eigenlijk is Year Two de meest strijdlustige geworden. Het ruikt meer naar zelfacceptatie. We zeiden tegen elkaar: nu kom ik om te pakken. Nu voelt het positiever, er is veel negativiteit ingekropen, Year Two klinkt als de meest strijdvaardige versie van ons allebei.’

Intrigerend artwork heeft Year Two trouwens. Door wie is deze gemaakt?
Tim: ‘We doen veel in kleuren, we willen zwartwit zoveel mogelijk uit de weg gaan. De cover is dan ook gemaakt door Meggie van Zwieten uit Nederland. Ik dacht dat zij misschien niet geïnteresseerd zou zijn in ons, want zij is ongelooflijk cool. De shit die zij post op haar Instagram is echt insane. Voor Year Two heeft ze de perfecte artwork gemaakt, die dat vervreemdende aspect van de plaat visualiseert. Negen hoofden. De gezichten van ons afzien. Mega psyched dat het door haar is gemaakt!’

Doodseskader in TivoliVredenburg. Foto Roy Wolters

Ook erg fraai: jullie krachtig vormgegeven video’s. Klopt het dat deze zich in hetzelfde universum afspelen, als onderdeel van het Doodseskader verhaal? Hebben jullie daar ook inbreng in qua storyboards?
Sigfried: ‘We doen alles zelf, maar dan ook echt alles. Het is soms moeilijk voor te stellen wat we allemaal doen. Doodseskader is een band, Doodseskader is ook 45. De muziek staat niet los van videoclips en artwork. Diana, Wietse, Maya…allemaal personen betrokken bij het maken van Doodseskader. Echt een collectief.’
Tim: ‘Dat is iets wat ons onderscheidt van andere bands. Diana die ons managet maar ook videoclips maakt, Maya die de visuals doet…We praten veel over onze gemoedstoestand met iedereen. Bij de video’s beslissen we ook: er is een opbouw, een link, een chronologie, iconografie…en daar bouwen we steeds verder op voort. Een universum. Als je terugkijkt naar onze video’s, zul je zeker bepaalde objecten, gebaren en elementen terug zien komen.’

Year Zero en Year One kwamen nog via Isolation Records uit. Dit keer in eigen beheer?
Tim: ‘We brengen hem uit via 45 Records, ons eigen label. We hebben de gehele structuur uit de grond gestampt. Vooral Sigfried en Diana werken als twee gekken voor de dagelijkse werking daarvan. Geen half werk ook: we willen echt iets maken dat waarde heeft voor degene die het oppikt. Hoe het eruitziet, de verpakking, de artwork…we willen het vertrouwen en de steun van een luisteraar daarin niet beschamen.’

Doodseskader 2024 tour

Hoe gaat dat eigenlijk qua tour samenstellen? Flink plannen lijkt me?
Tim: ‘Al mijn projecten vallen gelukkig onder dezelfde boeker.  Dat is Steven Thomassen van Toutpartout Agency. Hij doet heel veel voor ons, dus die beste man beslist over mijn hele agenda. De enige manier dat zoiets kan werken, en hij maakt het mogelijk.’

En nu al een mooie tour in Nederland en België op komst. Al helemaal klaar voor?
Sigfried: ‘Absoluut! We willen spelen. Ik zie het heel erg zitten om weer het podium op te gaan. Het is wel spannend, ik heb nog nooit zo lang moeten wachten op spelen, op uitdragen wat we echt zijn. Maar ik geloof dat we de kracht en kennis hebben om dat tot een goed einde te krijgen, en we moeten het pad respecteren dat ons daar gaat brengen.’
Tim: ‘Het is ook een hele nieuwe show! Nieuwe set, nieuwe plaat en nieuwe visuals door Maya. Ik kijk er naar uit!’

In het vorige interview met NMTH gaven jullie aan heel snel nummers te kunnen schrijven. Is dat nog steeds zo en is de volgende plaat ook alweer bijna af?
Sigfried: ‘We zijn gewoon een goede combo denk ik! Waar een wil is, is een weg, en we vinden die weg. Ik geniet er echt van en kijk uit naar wat de toekomst brengt. Voel me gesterkt door het pad dat we aan het bewandelen zijn.’
Tim: ‘Nu zijn we inderdaad ook Year Three aan het afwerken, daarna gaan we verder met Four. Four zou onze vijfdelige serie afsluiten, dus waarschijnlijk gaan we voor een opvolger de tijd nemen. Ons kennende lukt dat vast niet, want we maken veel. Het is zoals eerder gezegd een soundtrack. Er gebeurt veel in het leven. Als mens veranderen we veel, en dat willen we continu vastleggen in klank, in muziek, in taal. Steek ons in een kamer voor zes maanden en we hebben waarschijnlijk honderd platen.’

Met Year Two in aantocht, nog iets toe te voegen?
Tim: ‘We willen iedereen bedanken die ons steunt, ons ziet of luistert, of ons komt checken. Er gaat geen dag voorbij dat we beseffen hoe uniek dat is. Bedankt, voor alles. Dit is een onvergetelijk avontuur voor ons beiden. Iedereen die daar deel van uitmaakt, maakt dit mogelijk, daar proberen we bewust van te zijn.’ 

Year Two van Doodseskader is vanaf vrijdag 8 maart verkrijgbaar in diverse formats via de Doodseskader webshop evenals Bandcamp, en zal tevens te streamen zijn via Spotify. Bekijk het volledige tourschema via Doodseskader.com en blijf op de hoogte van nieuwtjes via Facebook en Instagram.