Op The Exploited zit nog totaal geen sleet in Grenswerk

The Exploited, foto: Eddy Willemsen

Harsh Realms, foto: Eddy Willemsen

Plaatjesdraaiers of Spotify-lijsten zijn heel gewoon voor, tussen en na de optredens. Dat die meestal niet in een verhaal als deze hun opwachting maken is begrijpelijk. Maar vandaag in Venlo heeft de huis-DJ een uitzonderlijk gevoel voor Venlose punkhistorie. We komen binnen op de tonen van Pandemonium die toch als lokale punkroyals mogen worden gezien. Daarna maakt ook nog eens Fugazi zijn opwachting. Een band die in de vorige eeuw één van zijn zeldzame Nederlandse optredens een kilometer of wat verderop verzorgde. Het was ook op die plek dat The Exploited in datzelfde jaar in de Maasstad was. 1992 in Venlo dus, om het feitenrelaas compleet te houden. Fast forward 32 jaar naar Venlo voor een nieuw punkhoofdstuk in Grenswerk.

Tekst: Martijn Welzen / Fotografie: Eddy Willemsen

Harsh Realms
1992, een heel andere tijd. Een tijd dat de Brabantse punkrockers van Harsh Realms nog decennia verwijderd waren van hun eerste plaat, laat staan van hun vorig jaar verschenen ‘Cvlt’. Vandaag mag het viertal met hun mix van punk, emo en rechtdoorzee rock voor hun helden de boel vlottrekken in een uitverkocht Grenswerk. De groep gaat er vol voor met een heel open en gastvrije benadering van het wat onwillige publiek. In vergelijking met de betonnen façade van The Exploited is Harsh Realms als de zon die de grauwe wolken opzij drukt. En op geen enkel moment laat zanger-bassist Maarten de Vugt zich uit het veld slaan. Hij maakt grappen over hun backdrop, die ongeveer een tiende van die van de hoofdact is en kondigt ‘The Borderlands’ aan als lied over dat Brabantse Venlo, genaamd Roosendaal.

Muzikaal gestoeld op Hot Water Music en Against Me!, waarbij de manier van afleveren van De Vugt sporadisch aan Anti-Flag doet denken. Drummer Wouter de Vugt zit laag op het podium, maar de wijze waarop hij af en toe cool doch nonchalant kruislings zijn trommels beroert, gaat ook zonder drumriser niet onopgemerkt voorbij. Dankbaar voor de kennis dat minstens zes van de 550 bezoekers Harsh Realms al eens eerder hadden gezien, gaan de Roosendalers glimlachend de kleedkamer in.

Harsh Realms, foto: Eddy Willemsen

The Exploited, foto: Eddy Willemsen

The Exploited
Geen intro, geen speech, wat interne communicatie en de blauwe podiumlampen gaan aan. Met de schijnwerpers als van een trein die onverwacht op volle snelheid uit een tunnel opduikt, klapt de groep er vol bovenop. Weinig woorden en visuele details zijn er verspild gedurende de 22 song tellende set. ‘This song is called…’ wordt regelmatig gevolgd door iets onverstaanbaars, maar Wattie brengt wat van hem verwacht wordt. Als volleerde relschopper staat hij, met vuurrode hanenkam op de barricades. De tour heet dan wel de ‘Let’s Stop a War Tour’, maar het met dodelijke precisie gekozen ‘Let’s Have a War’ ramt je vol in het gezicht. Zijn woorden als de projectielen uit een spreekwoordelijke Gatlin-mitrailleur, die heel precies doel treffen. Met zo’n kracht en directheid is uitleg tussen de songs helemaal niet nodig.

The Exploited, foto: Eddy Willemsen

The Exploited, foto: Eddy Willemsen

Je mag rustig van alles over The Exploited zeggen, en dat zijn ze ook wel gewend, maar om hete brei heen draaien is er met ‘Dogs of War’, ‘Never Sell Out’, ‘Beat the Bastards’ of ‘Fuck The System’ niet bij. Doordat er in het drumgeluid zo’n militaire gerichtheid zit opgesloten, kunnen de andere drie zich wat punk-typische slordigheden permitteren. Die slordigheden zijn geen fouten, maar met opzet gecreëerde ‘ik-heb-schijt-aan-alles’ ijkpunten. Wat een overdonderende performance vol van woede en tempo kan de band, die al een dikke 40 jaar door de wereld trekt, nog steeds brengen. Waar de ledematen en rug zichtbaar stram worden, zit er op hun sound totaal geen sleet. Chaos is hun leven, hun geloof in anarchie en punk is nog steeds niet dood. Zo staat het viertal er ook in bij het eerste deel van hun Nederlandse drieluik.