In de ochtend van de derde dag op Graspop bereikt eenieder een droevig bericht. Legendarische Pantera en Hellyeah drummer Vinnie Paul is vredig in zijn slaap heengegaan op 54-jarige leeftijd. Toch is er geen betere manier om zijn invloed op metal te herdenken dan aanwezig zijn op een metalfestival. Door vele bands wordt er vandaag dan ook de eer betuigt aan deze gevallen held. Het zonnetje begint te stralen, het bier
Is het overdreven om te stellen dat Graspop XL dag 2 in het teken staat van Iron Maiden? Wel het is niet dat de rest van de vrijdag tot veredeld voorprogramma was gedegradeerd, maar dit is de heavy metalband bij uitstek en bijna een vaste gast op Graspop. Maar voordat hun negende metalfeestje op het Graspop podium begint, valt er nog meer dan genoeg te smullen. Avatar, Powerwolf, Zeal &
De in Amsterdam zetelende independent DIY labels Gummopunx Records en Darcy Trash Records dragen een warm, ongerept hart toe aan punk en hardcore. Met een scherpe neus voor wat leeft in de underground, brengt men gelimiteerde vinyl-oplages uit. Beide labels hebben daarin ook een sterke attentie voor bands die inspiratie peuren uit de in de vroege jaren tachtig ontstane hardcore punk-versmeltingen. Te noemen valt de in die tijd opgang makende
Het is dag 1 van deze Graspop XL editie en het waait als een malle op de weide in Dessel. Het enorme Graspop-terrein is volledig volgestroomd, ongetwijfeld in anticipatie van dagknallers Ghost, Guns N’ Roses en talloze kleinere goden, en het is toch weer hartstikke gezellig. Als vanouds op Graspop zouden we haast zeggen. Toch knap dat het festival dat gevoel ook met zulke mensenmassa’s weet te behouden. Maar dat
De Amsterdamse, hardcore punk-veteranen van Vitamin X brachten onlangs na zes jaar weer een langspeler uit: Age of Paranoia. Het is tevens hun eerste plaat op Southern Lord Records. Vrijdag 22 juni dopen ze de release officieel in de OCCII te Amsterdam. Politicoloog, actief lid in de Amsterdamse fractie van Partij van de Dieren, gitarist en tekstschrijver Marc Emmerik wilde voor deze gelegenheid wel het één en ander toelichten. Ik
Hij is een van de meesters van de desertrock, de outlaw uit de woestijn die present was bij de start van stoner-oervaders Kyuss (als Katzenjammer) en die in 2004 door vriend Josh Homme uit de line-up van Queens Of The Stone Age geknikkerd werd. Nick Oliveri is een bad boy, maar vooral een muzikant in hart en nieren die niet stil kan zitten. Zijn releases en bijdragen zijn niet meer
“The sound of natural things was wonderful to us. In the middle of all the suffering, it seemed pure, untouched.” ― Diet Eman Ja, ik weet het: lekker makkelijk en lui om bij iets dat een hint heeft van een black metal-troop direct ‘blackened’ er bij aan te plakken, maar het houdt de boel wel lekker overzichtelijk en fuck it, het is wat het is. Luister maar (en luister maar
Je houdt ervan, of je vindt het niks. Furia is geen band voor iedereen, maar de Polen zoeken continu naar nieuwe expressie binnen hun domein van black metal en folkmetal. Nekrofolk, zo heet het geluid, waarin de groep inderdaad de ‘necro sound’ van black metal combineert met folky passages. Een intrigerende combinatie. Het is alweer even geleden dat de plaat ‘Księżyc milczy luty’ werd losgelaten op de wereld. Deze release
“Love is how you stay alive, even after you are gone.” ― Mitch Albom Ingmar ‘Yngwie’ Griffioen: ‘Astrosoniq wordt een bijzondere, Walter doet de visuals, en producer Marcel van de Vondervoort – de man die altijd de Roadburn opnames mixt voor 3voor12 – drumt, moet je zien, want wordt een bijzondere, man!’ Ik (intens besmettelijk voor bevlogen enthousiasme): ‘Oké, gaan we doen man.’ Ingmar ‘Yngwie’ Griffioen (tijdens show op alles
Oh jazeker wel maken we ons op voor vier dagen dartelen, dolen, drinken en vooral haarslaan en genieten in de weide van Dessel. Het Belgische Graspop is vorig jaar zo straf bevallen dat we dit jaar gewoon weer gaan, alleen dan vier volle dagen lang. De caravan is gedowngrade naar een bungalowtent, maar dat lucht wel zo lekker door en bovendien heeft het programma eerder een omgekeerde beweging gemaakt: Graspop
Ook in 2018 hebben Fortarock en stichting Buma ROCKS! weer de handen ineengeslagen. Dit platform brengt steevast heavy muziek uit Nederland onder de aandacht en geniet dit jaar een eigen Theater Stage. Naast VUUR op de Main Stage en DOOL, Death Alley en For I Am King in het sfeervolle openluchttheater zit het dan ook wel snor. Ook de dreunende deathcore van het Australische Thy Art is Murder is keihard
Nog steeds nagenietend van al het goeds een dag eerder maken we ons op voor de zaterdag van Fortarock. Het weer is wisselvallig met af en toe een bui, maar in zekere zin perfect. Het is niet te warm, niet te koud, en de buien van moeder natuur op de vrijdag hebben plaatsgemaakt voor de goede buien van het flink aangedikte publiek. De 17.000 toeschouwers hebben er zin in, want
“When I was in the emergency room, I felt the worst pain I’ve ever felt. Then I left my body. I completely dissociated. There was a period of time, though I’m not sure if time had anything to do with it, where I was aware but I wasn’t ‘me’ at all…” Het is een statement van YOBs zanger/gitarist en frontman Mike Scheidt uit de toegestuurde presskit van Relapse Records. Die
Na twee jaar is het weer zover: Fortarock in het nog prille festivalseizoen, ditmaal op de vrijdag en zaterdag. Met dit keer iets minder grote, maar zeker niet mindere namen. De eerste dag belooft al een eclectische mix van oude en nieuwe bands, gepaard met ouderwetse Nijmeegse gemoedelijkheid. Sporadische buien en een grijze lucht zullen de pret nergens drukken. Met op de affiche Betraying the Martyrs, Death Angel, Suffocation, Body
“The graveyard is not the final resting place of our dear departed but an ephemeral repository of their remains. The real graveyard, however, is somewhere deep in our heart, where we can always visit them at any time of the day, talk about some unforgettable summers, or cry in solitude as if they were always there for us to stay.” – Danny Castillones Sillada Laten we er geen geheim van
Never Mind The Hype was niet alleen op Roadburn Festival om verslag te doen, we deden ook video-interviews en schoten een aftermovie voor het festival. Na Isaiah Mitchell van Earthless en duizendpoot Justin K. Broadrick kregen wij Johannes Persson van Cult of Luna en Julie Christmas voor de lens in onze studio bovenin de V39. Tijdens Roadburn speelden zij Mariner voor de laatste keer integraal live, hoe kwam die samenwerking eigenlijk tot stand? Verder een
A Rawkward Review: Een oorverdovende glorieuze hoop, pijn en berusting in een na-sleep der titanen “Practice a lot and be tight as fuck, or no one will ever care.” – Cathy Pellow (Sargent House), NMTH, april 2015 Fucking Hel, daar zijn we weer, nog vol in de orgastische na-bevingen van dikke sonische skullfuckerij, maar dus nog niet helemaal geland. Wat in Utrecht begon bij SLEEP, vond langs BRUTUS en SUMAC
Het is weer zover: de mediapartners hebben in al hun wijsheid de tofste, hipste, popste of – in het geval van NMTH – de rauwste, ruigste en vettigste acts uit die enorme Popronde-selectie gevist. We presenteren hierbij onze ‘Club of 26’, de 26 acts die (mede) namens NMTH de Popronde gaan platspelen. Het doel is duidelijk: Zoveel mogelijk van die 41 Popronde-steden afschuimen en indrukken achterlaten die het langer volhouden
Een bescheiden horde post-rockfans staat verzameld bij de roltrappen van TivoliVredenburg. Waar in de Ronda Seether staat met hun stoere mannenrock biedt Pandora juist het toneel voor intense post-rock die een gevoelige snaar raakt. Want de Ierse grootheid God is an Astronaut speelt op deze avond bovenin het pand. Met het zojuist gelanceerde album Epitaph op zak, en support in de vorm van Xenon Field, maken we ons op voor
FortaRock is al jaren Nederlands grootste metalfestival, en na een pas op de plaats in 2017 is het Nijmeegse evenement dit jaar weer terug met een tweedaagse editie in het Goffertpark waar we al even de knuistige metalhorns bij aflikken. Op vrijdag 1 en zaterdag 2 juni is het zover en we steken vast ons licht op bij Freek Koster, de man die verantwoordelijk is voor onder meer al die
Never Mind The Hype was niet alleen op Roadburn Festival om verslag te doen, we deden ook video-interviews en schoten een aftermovie voor het festival. Na Isaiah Mitchell van Earthless schoof duizendpoot Justin K. Broadrick aan in onze studio bovenin de V39. Ditmaal was de innemende Brit op Roadburn om op te treden met industrial metal-grootheid Godflesh en techno-dub-project Zonal. We vroegen hem uiteraard naar de uitvoering van Selfless, de
Velen kunnen niet wachten op de zomerfestivals maar er is één band die een beetje klaar is met dat hele circus. Onder de naam An Evening With komt Californische metalgigant Machine Head naar de fans toe. Tweeëneenhalf uur lang neemt het viertal de Tilburgse 013 mee op een reis door haar oersterke oeuvre. “Let freedom ring with a shotgun blast!” Tekst Lodewijk Hoebens / foto’s Rob Sneltjes Na het bevrijdingsweekend
Space Lord Motherfucker! Ja, ik begin gewoon voor de tweede keer deze week een recensie met extatisch gevloek. Misschien komt het vanwege het mooie weer, of heb ik de laatste tijd teveel films met Samuel L. Jackson gekeken, het is en blijft buitengewoon lekker om met krachttermen te smijten in enthousiasme, dus beginnen we er gewoon mee. Enfin, in dit geval is het gegrond in de beleving van een bevrijdende
“Power is not revealed by striking hard or often, but by striking true.” – Honoré de Balzac Motherfucker. Hoe de hel begin je een recensie, terwijl je nog steeds zit na te shaken van een show en probeert te bevatten wat er over je heen is gedonderd? Heeft het überhaupt wel plaatsgevonden? Was het niet een droom, of een of andere scheur naar een ander universum, waar DMT-reizigers elkaar ontmoeten?
Never Mind The Hype was niet alleen op Roadburn Festival om verslag te doen, we deden ook video-interviews en schoten een aftermovie voor het festival. Voor het eerste interview schoof Isaiah Mitchell van Earthless aan in onze studio bovenin de V39. We vroegen hem uiteraard naar hoe Earthless de Artist in Residency beleefde, naar de San Diego Take Over en de fenomenale jam met Damo Suzuki. Zou die samenwerking niet
‘Light up your worries and then burn ‘em up / tear up your fears tonight / lay off the chains and sing a song / make up the story as you go along…’ – RRRags, Ragmachine Wat betreft rockmuziek valt er misschien veel te bediscussiëren wat nu het absolute hoogtepunt was. De ene groep zweert bij ‘the summer of love’ van 1967, waar een andere groep claimt dat het 1969
De Popronde-selectie voor het seizoen 2018 is bekendgemaakt. In de uitzending van 3voor12 Radio kwamen de 148 gelukkigen in zes batches via de ether naar buiten. Deze bands en acts zijn door de inmiddels 143-koppige selectiecommissie met zorg geselecteerd uit ruim duizend inzendingen. A hell of a job indeed, maar uiterst dankbaar want dan heb je ook wat. Dit najaar mogen al die talenten zich laten zien in de 41
Birth of Joy is zo’n band die vaker op de buitenlandse podia te vinden is dan dat ze in Nederland spelen. Om hun nieuwe album Hyper Focus (albumreview hier) te promoten deden drummer Bob Hogenelst, toetsenist/bassist Gertjan Gutman en gitarist/zanger Kevin Stunnenberg onlangs een tour door Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Tsjechië. Negentien dagen onderweg, achttien dagen spelen. Keihard werken, ook dat is rock and roll. Dat weten The Hathors ook.
Vorige week kon je niet om Une Misère heen. Hoewel single ‘Overlooked/Disregarded’ opent met de tekst “No one will remember you”, is daar geen sprake van na de weergaloze indruk die het jonge IJslandse sextet op Roadburn achterlaat. Met twee gigs in het reguliere programma en een intieme verrassingsshow in Cul de Sac op de zaterdag was het collectief ruim vertegenwoordigd. Alsof de festivalorganisatie al wist dat de ze goud
Koningsdag en Koningsnacht in Den Haag, dan weet je het wel. De KonginneNach is jaren geleden overgegaan in The Life I Live Festival, een beetje zoals de kroon door Bea is doorgegeven aan Wimpie Alex, en in beide gevallen resulteert dat in meer van hetzelfde. Gelukkig was ‘De Nach’ best wel aan en is ook The Life I Live nog steeds een bijzonder geslaagd en veelzijdig festival, middenin de Hofstad
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.