De zevende plaat De Doorn van Amenra is wederom een emotionele eruptie van jewelste. Maar anders en toch vertrouwd. Het is de eerste niet-Mass release van een band die al meer dan twintig jaar bestaat, creëert en overweldigd. De band van genootschap Amicitia Fortior, lijkt naar nieuwe hoogten te stijgen. Maar waarom eigenlijk? En hoe? Wat is nu de raison d’etre van de Vlaamse band, met wortels in de H8000 scene
Niklas Göransson doet interviews. Heel veel interviews. Die publiceert hij vervolgens op zijn website en in zijn periodieke ‘magazine’ Bardo Methodology. Er zijn inmiddels zeven edities beschikbaar. Toch is Bardo Methodology (BM) niet echt een magazine in de traditionele vorm. Het gaat zeker wel eens over een laatste album, maar nooit met de luchtigheid van het contemporaire. BM’s zijn schrijfsels die je in je boekenkast zet, naast naslagwerken als Black
Terwijl de zon gelukkig steeds harder begint te raken, knallen de Hardhitting releases nog steeds op volle kracht door. Dus hebben we weer vier releases voor je gefilterd uit de maalstroom aan nieuwe heavy platen. Redacteur Guido Segers duikt de duisternis in met het Roemeense Dordeduh, een spin-off van black metalgrootheid Negură Bunget, Karin Leijs neemt een EP van metalcore-klasbakken Of Mice And Men onder de loep (deel 2 van
We kunnen na vrijdag weer dromen van een festivalzomer met evenementen zonder 1,5 meter afstand en zo gaat Nederland steeds een stukje verder open. Iets om heel gelukkig van te worden. Dat zijn we ook geworden dankzij de heropening van de platenzaak! Iets om te vieren op deze (uitgestelde) Record Store Day. Liefde voor die soms vergeten parel in de ketting van muziekontdekking, die tijdens corona maandenlang de deuren moest
“Welcome to Hell!”, roepen de drie Londense twintigers van Black Midi in koor tijdens de Cavalcade Listening Party Extravaganza. Het cliché dat een tweede plaat altijd moeilijk lijkt voor een act, kan men hier gelijk uit het raam gooien. Black Midi maakt sinds ze begonnen in 2017 allesbehalve makkelijke muziek. Het drietal weet wat ze kunnen en denkt absoluut niet in hokjes. Door Lodewijk Hoebens “It’s a banger”, vult drummer
Man, wat keken we ontzettend uit naar een overvolle Popronde, maar het mocht niet baten. Hoewel 2020 een jaar is om snel te vergeten, bleek de Popronde-organisatie onvermurwbaar, Diverse pre-party’s voor de tweede lockdown, een Popronde blog en zelfs een groots opgezette livestream zorgden toch nog voor een fractie van dat Popronde-gevoel. Maar het is niet het echte werk, en gelukkig is er halverwege 2021 eindelijk weer licht aan het
Voor de gelegenheid schotelen we je dit Pinksterweekend vier dikke beukers voor waar de Heilige Geest ‘U’ tegen zegt. Guido Segers duikt in de digitale gamewereld met de soundtrack van Layr voor het spel Vulgord’s Tower. Terwijl hij al dagenlang zit te gamen met de soundtrack op repeat, ramt Zeeuwse deltawerk Gijs Kamphuis er drie luistersessies doorheen. Zoals we van Gijs gewend zijn inmiddels, ligt er natuurlijk Belgisch vinyl op
‘De NMTH-route door Grauzone Dark Paradise 2021’ hadden we ook kunnen koppen, want een duister feestje en een paradijs voor de gretige en experimentele ontdekker, dát is het. Het is daarnaast sowieso verdomd goed nieuws dat het Haagse festival doorgaat! Vond de 7e Grauzone-editie nog – vlak voor de pandemie – traditioneel plaats in het lokale podium Paard, Grauzone 2021 is een streamevent, wat je ook wel een ‘hybride festival’
Er wordt vaak geklaagd over metalfestivals, waar de headliners voornamelijk bestaan uit bands die al in de jaren tachtig of nog langer geleden zijn begonnen en die hun creatieve hoogtijdagen ook al achter zich hebben liggen. Hierdoor is het voor jonge, nieuwe bands lastiger om door te stoten naar de top. Eén van de bands die pas in deze eeuw is opgericht en er wel in slaagt om de sprong
Met het weer buiten zou je bijna denken dat we aan de vooravond van de herfst zitten, maar nee, zomer is toch echt in aantocht. Maar voordat we eindelijk weer enigszins de terrassen en parken afkunnen, moeten we eerst nog door een aantal grijze, natte dagen heen als we de weerman moeten geloven. Goed moment dus om weer een aantal bangers te verzamelen om je laatste middaguur mee door te
Eigenlijk weten we niet zoveel van Kwade Droes. Het is een band, ze komen uit Nederland en volgens sommige informatie is het beest gevestigd in Duitsland. Of zoiets. Afijn, het is sowieso voorbij naar het schijnt. Ik leen deze even van Addergebroed, dat het bijschrift van de nieuwe plaat citeert: “Na een smerig en heftig aards bestaan, is naar gene zijde overgegaan: Kwade Droes: 2017-2020”. De tag ‘intoxicated’ op Bandcamp
Psychonaut kwam zich vorig jaar toch maar eens glashard kenbaar maken met Unfold the God Man, een debuut dat weliswaar al in 2018 uitkwam, maar toch nog gezegend werd met een re-release op vinyl, dankzij een signing bij Pelagic Records. En sindsdien kunnen we niet wachten op wat deze progressieve post/sludge metalbazen gaan bekokstoven. Voordat we van een langspeler kunnen genieten, komen de Belgen met een wel heel smakelijk voorgerecht
Gaan we weer met dat Hardhitting materiaal! Hemelvaart is bij ons al enkele tijd niet meer een dag van rust, maar van harde muziek. Een nieuw kwartet reviews van platen die je zeker even een luisterbeurt moet geven vandaag. Zo zet redacteur Guido Segers zijn tanden in de verdoemenis van Culf of Occult, de liveplaat van stonermetalhelden Conan en het doomduo Body Void, terwijl onze Ljouwertse scribent Wybren Nauta weer
Pieter Hendriks draait al enkele jaren mee in de Nederlandse muziekscene. De van oorsprong Eindhovense muzikant verdiende zijn strepen halverwege de jaren 90 in de vruchtbare NL hardcorescene als drummer in bands als Reaching Forward en Born From Pain, en speelde niet lang geleden ngo met de bluesrockers van Black Bottle Riot. Maar de pandemie bracht geen stop aan zijn muzikale activiteiten, daar hij niet alleen bezig is met een
Een band als Cannibal Corpse behoeft eigenlijk geen introductie meer. De formatie uit Buffalo, New York stond eind jaren ’80 samen met bands als Death, Morbid Angel, Obituary en Deicide aan de wieg van de Amerikaanse old school death metal. Cannibal Corpse was altijd het smerige broertje van het spul, dat met pittige teksten, geïnspireerd door horror- en slasherfilms de controverse niet schuwde. Songtitels als Entrails Ripped From A Virgin’s
Nog geen zonnige lentedagen in zicht, maar wel een flinke temperatuurstijging en daarmee de achtste editie van onze Bandcamp Friday-rubriek. Ook deze aflevering zit weer ramvol met tips voor de betere heavy muziek op Bandcamp, waarvan vandaag het volledige aankoopbedrag ten goede komt aan de muzikanten, het label of platform. Het is meteen ook alweer de vierde Bandcamp Friday van 2021. Still going strong dus, en nog steeds keihard nodig
Het is alweer even geleden dat we een Middagbangers-rubriek deden. En dat is raar, want aan nieuwe releases geen gebrek! Hoog tijd dus, want er is de afgelopen weken weer heel wat moois uitgekomen, en daarom featuren we met terugwerkende kracht weer een aantal dikke tracks uit binnen- en buitenland. Zo kwam vandaag Iguana Death Cult met een nieuwe track, dropte fuzzduo FFOOSS een regelrechte banger, maar konden we ook
Erg bijzonder hoe we als platform maar nieuwe Nederlandse bands blijven ontdekken. We hadden hier bij NMTH nog niet eerder gehoord van het Arnhemse psychrocktrio Karmic Seeds, maar toen we een paar dagen terug op de hoogte werden gebracht, zagen we direct dat dit een goede luisterbeurt vereiste. Karmic Seeds deed in 2016 en 2017 een reeks shows door heel Nederland, met plannen voor een plaat. Echter kwam er door
We zijn door corona al zo losgezongen van de actualiteit dat we in plaats van Dodenherdenking inschakelen voor een Doodseskader-livestream. Het duurt best even voor we er erg in hebben dat het 4 mei is en dus… Schandalig natuurlijk, dus over naar Westerbork voor de traditionele herdenking bij het Nationaal Monument. Gelukkig kunnen we een indrukwekkende documentaire van RTV Drenthe ’terugkijken’. Daarna is een moment van stilte zeer gepast en
De Vlaamse doombazen van Amenra zijn natuurlijk niet heel taalvast gebleken met gruwelijke songs in het Engels, maar ook Duits (Am Kreuz) en Frans (Plus Près De Toi). Nederlandse titels kwamen ook al voorbij (zoals Buiten Datum en Het Dorp op Alive), maar niet eerder bracht de Kortrijkse groep een volledige plaat in de Nederlandse taal uit. Op 25 juni is het zover: Dan komt het nieuwe studioalbum De Doorn
Er zijn weinig organisaties die het afgelopen jaar zo hun best hebben gedaan als de Popronde, hun best om ondanks alles toch die talenten te programmeren. Niettemin is de editie van 2020 voor al die 146 geselecteerde talenten natuurlijk danig in het water gevallen. Maar Popronde zou Popronde niet zijn, als ze er voor dit jaar niet weer enorm de schouders onder zouden zetten. Zo gaan honderdenéén acts komend najaar
Ik ben een groot fan van fusies tussen genres. Dat komt waarschijnlijk door een liefde voor folkpunk in de tienerjaren, hoewel daar toch ook een enorme hoeveelheid bagger in geproduceerd is. Sommige dingen werken, soms is het super cheesy, en soms is het gewoon ‘a thing that should not be’. Black metal en hiphop, kan dat? Als je luistert naar de platen van Necro en Ill Bill denk je dat
Al enkele jaren is de Zuid-Afrikaanse heavy scene in volle bloei. Van death metal tot psych tot metalcore: her en der proberen bands er een distinctieve sound uit te halen. Zo ook vandaag, want we werden alert gemaakt op twee gloednieuwe releases, die beiden gisteren online kwamen, en ons toch even de oren deed spitsen. Een goede reden om er dan ook maar even een double feature van te maken,
Ja hoor, zo heb je maandenlang geen concerten, maar valt er ineens toch nog een hoop te beleven in een weekend! Paul Verhagen klikte zondag een vette fotoreportage bij elkaar met Komatsu in de Effenaar, Merijn Siben was te vinden bij een show van Laster in De Nijverheid en de vrijdag ervoor was fotograaf Rick de Visser aanwezig in het gloednieuwe Burgerhaven, opgezet door Burgerweeshuis. Voor psychrockgrootheden DeWolff welteverstaan, die
Dat we afgelopen weekend weer de eerste liveshows (ok, testevents maar toch hoopgevend verdikkeme!) beleefden, betekent natuurlijk niet dat de Hardhitting Albumrevies gaan opdrogen hè! Het einde aan de stroom van releases is sowieso nog niet in zicht en onze redacteuren bijten zich ook met liefde vast in die heavy, alternative en deviant albums en EP’s. Wat te denken van de nieuwe van Zweedse stoners Greenleaf? Of van de doomende
Sodeknetter, wat is het toch fijn om kleine representaties van ons vroegere leven te ervaren in deze tijd. Met nu al te lang een ferme concert-en festivaldroogte doken we vanzelfsprekend als aasgieren op een pilotevent van EKKO met Laster op het programma. Binnen luttele minuten waren de tickets dan ook uitverkocht. Het uiteindelijke resultaat na een negatieve coronatest is nog niet helemaal als het oude, met mondkapjes bij binnenkomst, een
Vier keer is scheepsrecht: Daar was zondag dan eindelijk de albumreleaseshow van de Eindhovense geweldenaren van Komatsu. De stonersludgers brachten Rose Of Jericho op 5 februari uit en dachten die op 15 januari al te primeuren in de Effenaar. Daar moest helaas een streep doorheen vanwege de lockdown die medio december als een rouwsluier neerdaalde over Nederland. Uitstel naar 20 februari hielp niet en dus werd ingezet op 12 juni
Precies zeven maanden zijn er verstreken sinds het uitkomen van The All Is One (2020); een plaat die het zogeheten Gullvåg-drieluik concludeerde en waarvan het zwaartepunt lag bij het psychedelische geluid van de band (lees de review). Of er nu wel of geen pandemie heerst: het Noorse trio is altijd zeer productief geweest. De tel ben ik inmiddels kwijtgeraakt, maar volgens ProgArchives is Kingdom Of Oblivion album nummer vijfentwintig. Nu
Ik was eigenlijk nooit echt bekend met Årabrot. Het is zo’n band waarbij je denkt dat ze al 50 jaar bestaan en altijd ergens aan het randje van je muzikale bewustzijn verkeren. Maar na het horen van Norwegian Gothic vind ik toch dat we het vaker over Årabrot moeten hebben, want wat een juweel van een plaat is dat toch. Door Guido Segers Een beetje wars van classificatie, zit de
Dirge is een post-metal band in de stijl van Isis, Pelican, Neurosis en meer van zulks. Eigenlijk een band uit z’n tijd dus, en misschien wel daarom zijn deze Fransen er in 2019 al mee gestopt. Dus waarom een release in 2021? Dat is natuurlijk de grote vraag, maar eerst even terug. Wat is post-metal ook alweer? Door Guido Segers Dat is eigenlijk een beetje vaag. Het schuurt ergens aan
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.