Met het weer buiten zou je bijna denken dat we aan de vooravond van de herfst zitten, maar nee, zomer is toch echt in aantocht. Maar voordat we eindelijk weer enigszins de terrassen en parken afkunnen, moeten we eerst nog door een aantal grijze, natte dagen heen als we de weerman moeten geloven. Goed moment dus om weer een aantal bangers te verzamelen om je laatste middaguur mee door te
Eigenlijk weten we niet zoveel van Kwade Droes. Het is een band, ze komen uit Nederland en volgens sommige informatie is het beest gevestigd in Duitsland. Of zoiets. Afijn, het is sowieso voorbij naar het schijnt. Ik leen deze even van Addergebroed, dat het bijschrift van de nieuwe plaat citeert: “Na een smerig en heftig aards bestaan, is naar gene zijde overgegaan: Kwade Droes: 2017-2020”. De tag ‘intoxicated’ op Bandcamp
Psychonaut kwam zich vorig jaar toch maar eens glashard kenbaar maken met Unfold the God Man, een debuut dat weliswaar al in 2018 uitkwam, maar toch nog gezegend werd met een re-release op vinyl, dankzij een signing bij Pelagic Records. En sindsdien kunnen we niet wachten op wat deze progressieve post/sludge metalbazen gaan bekokstoven. Voordat we van een langspeler kunnen genieten, komen de Belgen met een wel heel smakelijk voorgerecht
Gaan we weer met dat Hardhitting materiaal! Hemelvaart is bij ons al enkele tijd niet meer een dag van rust, maar van harde muziek. Een nieuw kwartet reviews van platen die je zeker even een luisterbeurt moet geven vandaag. Zo zet redacteur Guido Segers zijn tanden in de verdoemenis van Culf of Occult, de liveplaat van stonermetalhelden Conan en het doomduo Body Void, terwijl onze Ljouwertse scribent Wybren Nauta weer
Pieter Hendriks draait al enkele jaren mee in de Nederlandse muziekscene. De van oorsprong Eindhovense muzikant verdiende zijn strepen halverwege de jaren 90 in de vruchtbare NL hardcorescene als drummer in bands als Reaching Forward en Born From Pain, en speelde niet lang geleden ngo met de bluesrockers van Black Bottle Riot. Maar de pandemie bracht geen stop aan zijn muzikale activiteiten, daar hij niet alleen bezig is met een
Een band als Cannibal Corpse behoeft eigenlijk geen introductie meer. De formatie uit Buffalo, New York stond eind jaren ’80 samen met bands als Death, Morbid Angel, Obituary en Deicide aan de wieg van de Amerikaanse old school death metal. Cannibal Corpse was altijd het smerige broertje van het spul, dat met pittige teksten, geïnspireerd door horror- en slasherfilms de controverse niet schuwde. Songtitels als Entrails Ripped From A Virgin’s
Nog geen zonnige lentedagen in zicht, maar wel een flinke temperatuurstijging en daarmee de achtste editie van onze Bandcamp Friday-rubriek. Ook deze aflevering zit weer ramvol met tips voor de betere heavy muziek op Bandcamp, waarvan vandaag het volledige aankoopbedrag ten goede komt aan de muzikanten, het label of platform. Het is meteen ook alweer de vierde Bandcamp Friday van 2021. Still going strong dus, en nog steeds keihard nodig
Het is alweer even geleden dat we een Middagbangers-rubriek deden. En dat is raar, want aan nieuwe releases geen gebrek! Hoog tijd dus, want er is de afgelopen weken weer heel wat moois uitgekomen, en daarom featuren we met terugwerkende kracht weer een aantal dikke tracks uit binnen- en buitenland. Zo kwam vandaag Iguana Death Cult met een nieuwe track, dropte fuzzduo FFOOSS een regelrechte banger, maar konden we ook
Erg bijzonder hoe we als platform maar nieuwe Nederlandse bands blijven ontdekken. We hadden hier bij NMTH nog niet eerder gehoord van het Arnhemse psychrocktrio Karmic Seeds, maar toen we een paar dagen terug op de hoogte werden gebracht, zagen we direct dat dit een goede luisterbeurt vereiste. Karmic Seeds deed in 2016 en 2017 een reeks shows door heel Nederland, met plannen voor een plaat. Echter kwam er door
We zijn door corona al zo losgezongen van de actualiteit dat we in plaats van Dodenherdenking inschakelen voor een Doodseskader-livestream. Het duurt best even voor we er erg in hebben dat het 4 mei is en dus… Schandalig natuurlijk, dus over naar Westerbork voor de traditionele herdenking bij het Nationaal Monument. Gelukkig kunnen we een indrukwekkende documentaire van RTV Drenthe ’terugkijken’. Daarna is een moment van stilte zeer gepast en
De Vlaamse doombazen van Amenra zijn natuurlijk niet heel taalvast gebleken met gruwelijke songs in het Engels, maar ook Duits (Am Kreuz) en Frans (Plus Près De Toi). Nederlandse titels kwamen ook al voorbij (zoals Buiten Datum en Het Dorp op Alive), maar niet eerder bracht de Kortrijkse groep een volledige plaat in de Nederlandse taal uit. Op 25 juni is het zover: Dan komt het nieuwe studioalbum De Doorn
Er zijn weinig organisaties die het afgelopen jaar zo hun best hebben gedaan als de Popronde, hun best om ondanks alles toch die talenten te programmeren. Niettemin is de editie van 2020 voor al die 146 geselecteerde talenten natuurlijk danig in het water gevallen. Maar Popronde zou Popronde niet zijn, als ze er voor dit jaar niet weer enorm de schouders onder zouden zetten. Zo gaan honderdenéén acts komend najaar
Ik ben een groot fan van fusies tussen genres. Dat komt waarschijnlijk door een liefde voor folkpunk in de tienerjaren, hoewel daar toch ook een enorme hoeveelheid bagger in geproduceerd is. Sommige dingen werken, soms is het super cheesy, en soms is het gewoon ‘a thing that should not be’. Black metal en hiphop, kan dat? Als je luistert naar de platen van Necro en Ill Bill denk je dat
Al enkele jaren is de Zuid-Afrikaanse heavy scene in volle bloei. Van death metal tot psych tot metalcore: her en der proberen bands er een distinctieve sound uit te halen. Zo ook vandaag, want we werden alert gemaakt op twee gloednieuwe releases, die beiden gisteren online kwamen, en ons toch even de oren deed spitsen. Een goede reden om er dan ook maar even een double feature van te maken,
Ja hoor, zo heb je maandenlang geen concerten, maar valt er ineens toch nog een hoop te beleven in een weekend! Paul Verhagen klikte zondag een vette fotoreportage bij elkaar met Komatsu in de Effenaar, Merijn Siben was te vinden bij een show van Laster in De Nijverheid en de vrijdag ervoor was fotograaf Rick de Visser aanwezig in het gloednieuwe Burgerhaven, opgezet door Burgerweeshuis. Voor psychrockgrootheden DeWolff welteverstaan, die
Dat we afgelopen weekend weer de eerste liveshows (ok, testevents maar toch hoopgevend verdikkeme!) beleefden, betekent natuurlijk niet dat de Hardhitting Albumrevies gaan opdrogen hè! Het einde aan de stroom van releases is sowieso nog niet in zicht en onze redacteuren bijten zich ook met liefde vast in die heavy, alternative en deviant albums en EP’s. Wat te denken van de nieuwe van Zweedse stoners Greenleaf? Of van de doomende
Sodeknetter, wat is het toch fijn om kleine representaties van ons vroegere leven te ervaren in deze tijd. Met nu al te lang een ferme concert-en festivaldroogte doken we vanzelfsprekend als aasgieren op een pilotevent van EKKO met Laster op het programma. Binnen luttele minuten waren de tickets dan ook uitverkocht. Het uiteindelijke resultaat na een negatieve coronatest is nog niet helemaal als het oude, met mondkapjes bij binnenkomst, een
Vier keer is scheepsrecht: Daar was zondag dan eindelijk de albumreleaseshow van de Eindhovense geweldenaren van Komatsu. De stonersludgers brachten Rose Of Jericho op 5 februari uit en dachten die op 15 januari al te primeuren in de Effenaar. Daar moest helaas een streep doorheen vanwege de lockdown die medio december als een rouwsluier neerdaalde over Nederland. Uitstel naar 20 februari hielp niet en dus werd ingezet op 12 juni
Precies zeven maanden zijn er verstreken sinds het uitkomen van The All Is One (2020); een plaat die het zogeheten Gullvåg-drieluik concludeerde en waarvan het zwaartepunt lag bij het psychedelische geluid van de band (lees de review). Of er nu wel of geen pandemie heerst: het Noorse trio is altijd zeer productief geweest. De tel ben ik inmiddels kwijtgeraakt, maar volgens ProgArchives is Kingdom Of Oblivion album nummer vijfentwintig. Nu
Ik was eigenlijk nooit echt bekend met Årabrot. Het is zo’n band waarbij je denkt dat ze al 50 jaar bestaan en altijd ergens aan het randje van je muzikale bewustzijn verkeren. Maar na het horen van Norwegian Gothic vind ik toch dat we het vaker over Årabrot moeten hebben, want wat een juweel van een plaat is dat toch. Door Guido Segers Een beetje wars van classificatie, zit de
Dirge is een post-metal band in de stijl van Isis, Pelican, Neurosis en meer van zulks. Eigenlijk een band uit z’n tijd dus, en misschien wel daarom zijn deze Fransen er in 2019 al mee gestopt. Dus waarom een release in 2021? Dat is natuurlijk de grote vraag, maar eerst even terug. Wat is post-metal ook alweer? Door Guido Segers Dat is eigenlijk een beetje vaag. Het schuurt ergens aan
>>> See below for English text <<< Nu te zien op het NMTH YouTube-kanaal: het videoportret dat we maakten van Douwe Dijkstra, de Groningse artiest die het artwork voor Roadburn 2020 verzorgde. NMTH schoot de documentaire in opdracht van Roadburn Festival, waar die afgelopen vrijdag (16 april) in première ging op de zeer ambitieuze en geslaagde digitale editie Roadburn Redux. De docu staat voor een bijzonder project dat inmiddels past
‘Grote dingen komen in kleine pakketjes’ luidt het cliché. Dat lijkt ook het geval te zijn voor het Vlaamse Loud Love. Een lekker pretentieloze band, balancerend op de scheidslijn tussen hardcore en punkrock. Maar er gaat een enorme diepte en wijsheid uit van het collectief onder leiding van zanger Dries Olemans. Met één EP al in de rugzak en een tweede, gemakshalve gewoon Two genaamd, in de maak, duiken we
Pamirt vertaalt zich naar ‘zachtjes sterven’ uit het Lets en is een artistiek project van Kristiāna Kārkliņa. Het project is ontstaan uit een reeks experimenten in 2017 in Berlijn, waarbij Kristiāna zocht naar een andere vorm van expressie dan ze vond in haar black metalband Eschatos. Het eindresultaat is een geluid dat het duistere met een statige schoonheid verenigd. Het soloproject is inmiddels een een trio, waarbij Kārkliņa wordt ondersteund
Ze kwamen, zagen en overmeesterden zowel de allereerste als de laatste DOOMSTAD-avond in EKKO in stijl, en dat onder twee verschillende namen. STAKE bleek in november 2019 nog minstens zo hard, wild en onvoorspelbaar te vlammen als Steak Number Eight dat twee jaar eerder deed. In de gezegende pre-pandemietijden zagen we de Vlamingen menig podium aan flarden spelen, van Desertfest Belgium tot Eurosonic. En de stroom kwaliteits releases droogde ook
Man, wat was Roadburn Redux een uitzonderlijk geslaagd idee! Zes maanden lang stampte de organisatie een compleet streamingplatform uit de grond, dat tehuis zou bieden aan livestreams, interviews, documentaires, primeurs en livesessies speciaal opgenomen voor het platform. En dat was een experiment dat erg goed heeft uitgepakt, dankzij een gevarieerde stroom aan muziek en beeld, dat meer dan 75.000 afzonderlijke bezoekers trok. Wonderwel maakte Roadburn Redux duidelijk het typische Roadburn-gevoel
Het zijn spannende tijden voor dB’s, en dat heeft niet alleen met de pandemie te maken. De tofste plek in Utrecht voor alternatieve muziek, bestaande uit 17 oefenruimtes, een poppodium, Studio Moskou en Roots Rock Kitchen, zit namelijk nog in onzekerheid over het voortbestaan van het pand. De grond is opgekocht en er zijn plannen om er een flinke mep appartementen neer te zetten. Tot overmaat van ramp ontstond er
Het mag dan langzaam maar steeds zekerde een beetje als lente beginnen te voelen, we starten deze Hardhitterscollectie doodleuk met een kil potje Schotse ‘atmosferische black metal van de bovenste plank’ van Fuath. ‘Prima muziek om een verkeersboete’ te pakken, noteert Guido Segers. En ook het Belgische InHumane laat de zon niet uit je speakers schijnen met hun extreme metalmix van ‘gothic, death metal, dark metal, black metal en symfonische
Tijd voor de tweede EP van Get Jealous! Sterker: tijd ook voor de EP-compilatie Easily Worried. De Enschedese riot grrrls & punkboy brengen beide vandaag uit en beter ga je die nu opzetten. Lekker rammen bij het lezen van dit interview. That’s right: we hadden de euvele moed om Marek, Marike en Lotta wat vragen te stellen en die hebben ze op gepaste en tpyische Get Jealous-wijze beantwoord: zonder blad
We schrijven april 2021 en 13 maanden in een covid-lockdown-nachtmerrie zijn digitale festivals helaas een bekend fenomeen. Van welkome pleister tot noodzakelijk kwaad, de beleving van het online aanbod kan verkeren, maar dankzij een voortreffelijke opzet opende de jongste ESNS-editie vele ogen en oren, onderwijl Europees talent een broodnodig platform biedend. We kijken dan ook zeer uit naar het eveneens ambitieus opgezette Roadburn Redux, dat vandaag langzaam opstijgt en alles
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.