“Are you listening to your heart? What happens when it stops? A goodbye?” Rolo Tomassi frontdame Eva Korman windt er geen doekjes om tijdens de opening van dit nieuwe album Where Myth Becomes Memory. De band gaat graag de diepte in, telt vragen en zoekt antwoorden. Ze doen dit reeds zes albums lang en al die tijd eigenzinnig en vrij van hokjesdenken. Deze Engelsen trekken zich niets aan van genres,
Iedereen heeft een aangeboren drive om te leren, om vooruit te gaan. Nieuwe plekken bezoeken, avonturen beleven en ervaringen op doen. Als je dan, net als gitarist Andrew Kline van Strife, al jaren de wereld over trekt met je band en persoonlijk een bepaalde groei doormaakt, kan het wel eens leuk zijn terug te kijken. Na een dertig jaar heb je genoeg in je mentale rugzak om uit te putten.
De platen die deze editie van Hardhitting Albumreviews besproken worden, komen voort uit de eeuwige zoektocht naar nieuwe muziek uit alle windstreken van de wereld. Gijs Kamphuis daalt vanuit het Zeeuwse land af naar het Franse Montpellier en ontdekt daar de atmosferische black metalband Silhouette. Guido Segers reist de wereld af op zoek naar de betere hardcore en belandt via Groot-Brittannië, de Verenigde Staten van Amerika op de Filipijnen. Op
Ik weet niet of Tobias Forge als Papa Emeritus over helderziende powers beschikt. Vierde plaat Prequelle uit 2018 ging nog over grote plagen zoals de pest die onze geschiedenis hebben gevormd. Enkele jaren later krijgen we te maken met een wereldwijde pandemie. Nieuweling Impera staat in teken van de rise en fall van empires, ondertussen aanschouwen we een oorlog tussen het grote Rusland en Oekraïne. Akelige actualiteit dat volgens de
Een van de bruutste NL hardcore releases in het nog jonge 2022 komt van een gloednieuwe band met leden van Hawser, Redemption Denied en Superior. Jawel, Adversary knalde er al meteen in met enkele brute metallic hardcore singles, maar sinds 22-2-22 is dan ook de EP None Will Mourn digitaal uit! Via NL hardcoreleveranciers Blindsided Records welteverstaan. Met een livesector die mondjesmaat opengaat, een perfecte kickstart die smaakt naar meer
Het zijn bizarre tijden. Maakten we ons vier weken geleden nog druk over de vraag of we snel weer naar concerten konden, inmiddels heeft bijna niemand het nog over corona, want het is oorlog op de drempel van de Europese Unie en een gevaarlijke gek dreigt vanuit een Russische bunker met kernwapens. Het kan verkeren… Tekst: Joost Schreurs Laten we hopen dat dit dus niet de laatste Bandcamp Friday ‘as
Authenticiteit, eigenzinnigheid en uithoudingsvermogen zijn al veertig jaar lang verbonden aan het Canadese Voïvod. Wereldwijd geniet de progressieve metalband dan ook veel respect in verschillende scenes. Van de originele bezetting zijn enkel nog drummer/ontwerper Michel ‘Away’ Langevin en vocalist Denis ‘Snake’ Bélanger over. Oprichter/gitarist Denis ‘Piggy’ D’Amour overleed in 2005 aan de gevolgen van kanker en werd drie jaar later opgevolgd door Daniel ‘Chewy’ Mongrain (ex-Gorguts). Bassist van het eerste
Het verhaal van Underoath gaat terug tot eind jaren negentig als de band wordt opgericht in Florida. Nu ruim vijfentwintig jaar later, brengt de band ‘pas’ zijn negende studioalbum uit. In de geschiedenis van de band is er eigenlijk nooit stabiliteit geweest. Bandleden komen en gaan. En nadat ook creatief brein en mede-oprichter Aaron Gillespie opstapt heft de band zich in 2013 op. Twee jaar later komt de band terug
Daar is ie dan! Na de veelbelovende singles Ciggie en Bar Fight komen de mannen van Wasted Youth Club met de EP WYC aanzetten. En dat is een lekkere, geproduceerd in het befaamde hok van Katzwijm Studio. Garagepunk op z’n Arnhems, a la Together Pangea, Fidlar en Bass Drum of Death, vervormt tot aangename meezingers. WYC staat nu online, dus treed toe tot de Wasted Youth Club en zet hem
In deze editie Hardhitting Albumreviews worden vier recent uitgekomen albums besproken door vier redactieleden. Uiteraard levert Guido ‘Hardhitter’ Segers een bijdrage en laat hij zijn licht schijnen op het album Assassine(s) van Celeste. Joost Schreurs zet zijn tanden in Resentment is Always Seismic – a final throw of Throes van Napalm Death en Ingmar Griffioen legt uit waarom hij warme gevoelens koestert voor de debuutplaat van Supersonic Blues. Tim Aarbodem sluit
De afgelopen dagen gonsde het in de uitgaanswereld. Onder de noemer ‘De Nacht Staat Op’ gooiden poppodia en discotheken in heel Nederland afgelopen zaterdag de deuren open voor ouderwetse pre-corona dansavonden. In strijd met de nu nog geldende coronabeperkingen, dus de stoerste burgemeesters van het land waarschuwden dat er gehandhaafd zou worden. Er werd al gauw gedreigd met dwangsommen, tot soms wel 50.000 euro als de zalen na 22:00 uur
Hoe ver een reis je ook brengt, het thuiskomen is een belangrijk onderdeel van het verhaal. Vanuit het Canadese Quebec is een jong viertal al in 1982 op reis gegaan door ruimte en tijd. Avonturen die hen lieten kennismaken met merkwaardige afzichtelijke wezens, brute oorlogen, onafwendbare instortingen van planeten, het samensmelten van techniek en biologie, en de impact van propaganda en desinformatie. Een nietaflatende stroom kwalitatief hoogwaardige en compleet originele
Hoe een smakeloze opmerking online tot zoiets groots kan leiden. Het gebeurde bij Manuel Gagneux toen hij op het internet vroeg naar ideeën voor een nieuw project. Wanneer een bijdehante trol een combinatie tussen black metal en ‘n****r music’ suggereerde, begon er een lichtje te branden bij de muzikant. Debuut Devil Is Fine, door Manuel zelf geproduceerd, sloeg in als een bom in de underground, met spots op onder andere
Onvermoeibaar is nog steeds de shitload aan nieuwe muziek en dat is maar goed ook, want het blijft toch een zeer gewenste afleiding van de never ending story called corona. We duiken de tweede maand van dit jaar in met een serie verse hardhitting albumreviews van recensenten Guido Segers en Joost Schreurs. De heren hebben hun oor te luisteren gelegd en een oordeel geveld over de laatste producties van vier
Terug van nooit echt weggeweest: nadat ze een maandje oversloegen, keert Bandcamp deze maand terug met de eerste Bandcamp Friday van het nieuwe jaar 2022. Alweer het derde jaar waarop het coronavirus zijn stempel lijkt te gaan drukken. Want als we dit schrijven, zitten poppodia en festivals nog altijd in een soort Catch-22 situatie, waarin ze wel wat mogen, maar onder zulke strenge voorwaarden dat het eigenlijk voor niemand leuk
Er is een rare beweging gaande in de black metal krochten. Althans, de minder kvlt-luisteraar zal dat kunnen beamen. Een hele rits crossover artiesten maakt zich het genre eigen met soms bizarre stijlmengelingen en nog vreemdere esthetiek. Nu kan je altijd de vraag stellen of iets black metal met bonusingrediënten is, of juist een ander basisgerecht met een sausje van black metal, maar dat is soms lastig. We hoeven het
We komen niet vaak zo’n toepasselijke bandnaam tegen, maar bij het Belgische Modder is het wel heel treffend! Sludge metal is de basis van dit Gentse vijftal onder leiding van producer Mathlovsky, maar onder die solide fundering horen we meer, veel meer. Samen met gitarist Maxime Rouquart, drummer Gregory Simons, bassist Maurice van der Es en toetsenist/producer Simon Felix, heeft Modder op 3 december 2021 een erg vunzige, retestrakke en..nu
We marcheren vol goede moed het jaar tweeduizend tweeëntwintig in. Vooralsnog lijkt het erop dat ‘het virus’ ook op dit jaar weer een stevige stempel zal drukken, in ieder geval voor ons als muziekliefhebbers, maar we houden goede hoop op betere tijden. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden, maar amper twee jaar geleden was corona nog een ver-van-ons-bedshow in China. Inmiddels is de pandemie veel mensen niet in de koude kleren
Het gaat al goed met de toevoer aan nieuwe releases dit jaar! Amper vier weken in januari en het is lastig bij te houden wat er allemaal uitkomt op zowel internationaal als nationaal gebied. Zelf de laatste maanden van 2021 blijven nog nieuwe ontdekkingen opleveren. Dus is het alweer tijd voor een volgend kwartet aan hard hittende platen, gerecenseerd door redacteur Martijn Welzen en Guido Segers. Eerstgenoemde neemt de nieuwe
We zitten al met beide benen in het nieuwe jaar, dus hoog tijd voor weer een stel hardhitten albumreviews! Met diverse releases die we bespraken in 2021, komt het nogal eens voor dat er een paar tussenuit glippen. Het gebeurde bij redacteur Guido Segers, netjes ingeleverd bij de eindredactie, maar ons over het hoofd gezien. We blikken dus met drie reviews terug op 2021, namelijk de post-black van Hope Drone,
Er gaat niks boven Groningen en dan met name de derde week van januari, want dan wordt de stad vier dagen omgetoverd tot Europees muziekwalhalla. Maar holy eggballs… vier coronagolven en eindelijk een nieuw kabinet verder staan we voor de tweede keer voor een dichte deur van VERA, De Drie Gezusters, LOLA en al die andere 188 duizend locaties. Gelukkig heeft ESNS22 een prachtig online programma voor de komende dagen
Wie ze op Sniester zag had er al even van kunnen proeven, maar de Haagse helden van Supersonic Blues hebben nu eindelijk It’s Heavy, hun gloednieuwe plak vinyl en tevens een knaller van een plaat. Klinkend als het beste werk van The Jimi Hendrix Experience, Grand Funk Railroad, Black Sabbath in de vorm van een grijsgedraaide elpee uit de jaren 60 en 70, en je hebt de sound van It’s
Technologie heeft een enorme impact gehad op de muziek die we de laatste tachtig jaar onder de noemer ‘pop’ tot ons nemen. Van opnametechnieken, audiodragers en versterkte performances tot de intrede van digitale instrumenten, synths en vervormers en later de digitalisering en multimediale integratie. De industrie zelf is juist vaak bizar conservatief daarin, denk aan de weerstand tegen digitaal streamen en downloads, maar ook al jaren daarvoor werden mensen vrij
Ook dit tweede door covid-19 ernstig gedupeerde jaar sluiten we dan toch af met ‘Het Jaar in foto’s’. En jazeker, we hebben een aantal foto’s van liveshows uit het jaar 2021 voor je weten te verzamelen. Samenstelling Roy Wolters en Ingmar Griffioen Daar waar normaal gesproken de bibliotheek tot de nok toe gevuld zit met foto’s van optredens waar we verslag van doen, vinden we de eerste uit 2021 pas
Met alweer een tweede jaar voorbij in de pandemie, kijken we opnieuw terug op een aardig tumultueuze periode. Van een avondklok tot lege concertagenda’s tot #UnmuteUs protestmarsen: op sommige momenten leek het bijna een herhaling van zetten. Maar toch konden we ook heel even genieten van concerten zonder afstand, een kleiner maar kwalitatief aanbod van livestreams en bovenal een enorme lading fantastische muziek. Als we iets geleerd hebben van al
Met alweer een tweede jaar voorbij in de pandemie, kijken we opnieuw terug op een aardig tumultueuze periode. Van een avondklok tot lege concertagenda’s tot #UnmuteUs protestmarsen: op sommige momenten leek het bijna een herhaling van zetten. Maar toch konden we ook heel even genieten van concerten zonder afstand, een kleiner maar kwalitatief aanbod van livestreams en bovenal een enorme lading fantastische muziek. Als we iets geleerd hebben van al
Met alweer een tweede jaar voorbij in de pandemie, kijken we opnieuw terug op een aardig tumultueuze periode. Van een avondklok tot lege concertagenda’s tot #UnmuteUs protestmarsen: op sommige momenten leek het bijna een herhaling van zetten. Maar toch konden we ook heel even genieten van concerten zonder afstand, een kleiner maar kwalitatief aanbod van livestreams en bovenal een enorme lading fantastische muziek. Als we iets geleerd hebben van al
Ik weet eigenlijk niet of er nog goede punkplaten uitkomen. De meeste bands die wat in de aandacht komen zijn een beetje saai en dan keer ik toch liever terug naar mijn platen van Bad Religion. Of die van de Descendents, misschien wel de grondleggers van de poppunk die we allemaal wel eens leuk gevonden hebben. Nu bracht die band uit Californië in de zomer een plaat uit, getiteld 9th
Jahaa, dat lees je goed! Het lijkt bijna een déjà vu, maar ondanks alle ellende hebben we ook dit jaar weer een kleine selectie van bruutste shows bijeen gesprokkeld. Opnieuw een jaar met vooral de eerste helft een totaal gebrek aan liveshows. Maar toch, een kleine silver lining deed zich aan in de zomer, met een boel zitshows, gevolgd door het gretig inplannen van concerten toen alles weer openging. De
Bij een zwaarmoedig jaar hoort een zwaarmoedig album. En waar Mass VI van Amenra vier jaar terug al de tweede plek behaalde, hebben deze Belgische sludge metal grootmeesters zich weer overtroffen met het Nederlandstalige De Doorn. Benoemd op meerdere jaarlijsten van de redactie schoot dit oppermachtige bakbeest al gauw naar boven, goed voor Album van het Jaar! Maar dit emotionele, afwisselende epos is de kers op de taart. Want jawel,
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.