Een ‘metal’ festival in een grot; dat is ongetwijfeld de natte droom van menig organisator. Prophecy Productions doet het gewoon en stiekem al een aantal jaartjes. Al enkele jaren organiseert het label in het Duitse Balve hun eigen showcase, genaamd Prophecy Fest. En wij hebben er zin in. Tekst: Guido Segers De Balver Höhle is een natuurlijke grot, gevormd in de steentijd. Volgens de oud-Germaanse sagen had de legendarische smid
Je verwacht het misschien niet als je Mike Dobber zo ziet, maar achter de rustige en allervriendelijkste Eindhovenaar schuilt een wereld van onvermoede dieptes, zwartgalligheid, brute sonische aanvallen en ongegeneerd beleden grindpunk-liefde. Mike Dobber is namelijk ZALM. Jawel, het enige echte grindcore-geheim uit de NMTH-selectie voor Popronde 2019. Eenmansact ZALM heeft net de nieuwste single Contributie Voor Vermeende Stelligheid op de nietsvermoedende mensheid losgelaten en dat is nog maar het
Met een mini-hittegolf over ons land in het weekend van 23-24 augustus, lijkt het eigenlijk de perfecte gelegenheid voor een openluchtfestival. In Eindhoven wordt zelfs de warmste temperatuur van het weekend gemeten! Zouden het de buizenversterkers zijn geweest die stonden te blazen in de zalen van de Effenaar die net dat beetje extra gaven? Liefhebbers van harde en afwijkende muziek konden daar terecht voor het Fuzz Club festival, en zeg
Last Night On Earth keert terug! Na een succesvolle eerste editie in de Amsterdamse Marktkantine en een tweede in het Haagse De Besturing, keert het festival voor een derde editie weer terug naar Amsterdam op 12 oktober. In het SkateCafé staan onder andere Kadavar, Pauper, Splinter en Baskar zal voor deze speciale gelegenheid jammen met het Last Rites Orchestra. Daarnaast is het robbertje boksen van Sexy Violence ook weer van
Terwijl de Amazone brandt, de verschrikkingen van de Syrische oorlog al geen krantenkoppen meer halen en gevaarlijk populisme overal de kop op lijkt te steken, staat er één ding fier overeind in de apocalyptische tijdsgeest: D O O M S T A D! Juistem, Doomstad is terug voor een zesde editie op zaterdag 16 november in EKKO, Utrecht. En dat is niet het enige dat terug is: STAKE komt! De
Fuzzend naar de Club deel 2! Yup, that’s right: Fuzz Club Eindhoven is dit weekend terug. Wederom slaan Effenaar en het Londense cultlabel Fuzz Club de handen ineen voor een tweedaagse viering van ‘all things psych’. De line-up is om meerdere mespuntjes mescaline aan te zuigen en gaat van Japan tot de Lage Landen en van Denemarken tot de Verenigde Staten. De NMTH-crew is ook al in alle staten van
Na een korte reünie van Rage Against the Machine rond 2007, werd het al gauw weer aardig stil. Maar toen was daar Prophets of Rage, een voortzetting van de iconische raprockband uit de jaren 90. Bestaande uit bassist Tim Commerford, gitarist Tom Morello en drummer Brad Wilk, vergezeld door DJ Lord en Chuck D van Public Enemy evenals B-Real van Cypress Hill. Een flinke handvol veteranen, en zo dichtbij als
Zwarte rook! En meteen veel ook. Roadburn Festival heeft zojuist de eerste namen, de curatoren en commissieopdrachten bekendgemaakt. Roadburn 2020 kent voor het eerst twee curatoren: Emma Ruth Rundle met ‘The Gilded Cage’ (darkfolk-songwriter maakte vorige edities veel indruk) en James Kent, de Fransman achter synthwave-grootheid Perturbator. Ook is de Amerikaanse singer-songwriter Julie Christmas vastgelegd voor een exclusieve set, waarin ze begeleid wordt door onder meer Johannes Persson (Cult of
‘En onder de gouden hemel en in de zilveren zon speelt het beukende harmonieorkest in een drassige modderregenton’ Dank je wel, meester Prikkebeen… Voor de inspiratie die nu de inleiding vormt voor een nieuwe saga. Het was ook wel de tijd om weer eens een band te volgen. En niet de minste ook, zoveel is duidelijk na vandaag. Ik trok met vaste repo-buddy, de award winning Maaike Ronhaar van Maron
We tekenen 24 november in het jaar des Heeres 1994 wanneer er in het verlengde van de Oude Markt in het hart van Enschede Café Rocks de deuren los dondert. Vanaf dan is ieder rock minnend mooi stuk mens welkom in het ‘kleinste podium van het oosten’. In het jaar dat er 25 fikkende toortsen van de rocktaart uitgegrunt mogen gaan worden, vindt er vandaag één feestelijk wapenfeit plaats in
Voor editie nummer 8 deze keer niet vier maar vijf albums in een korte, doch heftige bespreking. Dit komt met name door een EP die niet mocht ontbreken en meer dan het benoemen waard is (die van Elder). Verder zijn het deze editie voornamelijk ‘gemoedstoestand-platen’, die goed kunnen werken tegen een mogelijk humeur waar je vanaf wilt. We gaan van een fijn potje post-metal in de vorm van Russian Circles,
Aan het weerbeeld zou je denken dat het najaar al begonnen is, maar deze zomermaand biedt wel alle aanleiding om naar die herfst uit te kijken. Zo gaat in september de Popronde van start, vindt dan ook het Tilburgse Psycho Mind Festival plaats en worden we om de oren geslagen met knetterharde line-ups van ‘oktober-festivals’ als Desertfest Belgium, Into The Void (Leeuwarden) en Soulcrusher in Doornroosje, dat net Tom G.
Wie had ooit gedacht dat Life of Agony nog terug zou komen na een bevlogen periode en de tegenvallende comebackplaat Broken Valley? Het werd even angstvallig stil, totdat Keith Caputo in 2011 bekendmaakte zich niet meer te identificeren als man, en voortaan als vrouw door het leven te gaan. Het opvolgende transitieproces naar Mina Caputo is niet alleen een hergeboorte geweest voor de zanger, het wekte ook weer hernieuwde energie
Soms valt er zoveel muzikaal lekkers te vinden over de hele wereld, zo ook hier bij NMTH, dat het overzicht op Nederlandse bands nogal eens verloren gaat. Genoeg bruut werk op internationaal vlak weliswaar, maar ons kikkerlandje kan er ook wat van. Van death metal tot punk, doom tot garage: vandaag presenteren we voor de zevende keer het Bruut Nationaal Product, onze maandelijkse rubriek en Spotify-lijst. De tofste tracks uitgebracht
Suicidal Tendencies, S.O.D., M.O.D., Excel… Allemaal iconische namen in het crossover genre. Maar tot diezelfde reeks behoren zonder meer die Californische dirty rotten imbeciles van D.R.I.. Met een handvol invloedrijke cultklassiekers als 4 Of A Kind, Thrash Zone, Dirty Rotten LP en Crossover, staan ze garant voor een heerlijke pot thrash metal en hardcore punk. Vandaag brengt het ze dan ook voor de tweede keer naar dB’s in Utrecht. En
Alweer bijna vier jaar geleden verblijdde The Fifth Alliance ons met hun versplinterende sludge metal op het album Death Poems. Een aangename verrassing en een dijk van een plaat, zoveel was zeker. Geduld is een schone zaak en wie wacht wordt beloond zo blijkt, want het vervolg The Depth of The Darkness komt 30 augustus ons kikkerlandje (en de rest van de wereld) wellustig verpletteren. En het mooie is: we
Nu hebben wij de voorbije jaren van tal van Belgische geneugten mogen snoepen, ook dankzij de firma RuffStuff die drie Roadburn-jaren in de Cul de Sac optuigde, en zeker ook dankzij Eurosonic, Incubate, Le Guess Who? en tal van andere festivals. Ook reisden we al enige malen af naar Graspop en Sjock Festival en al driemaal naar Antwerpen voor Desertfest. In de Trix zagen we Belgen als Steak Number Eight,
“When you’re young, you don’t have any experience – you’re charged up, but you’re out of control. And if you’re old and you’re not charged up, then all you have is memories. But if you’re charged and stimulated by what’s going on around you, and you also have experience, you know what to appreciate and what to pass by.“- Neil Young Op een miezerende zomerse woensdagavond stap ik station Duivendrecht
Metal gaat continu door veranderingen heen, al sinds Black Sabbath voor het eerst die donkere tonen aansloeg onder de rook van Birmingham in de late jaren zestig. Nieuwe genres vliegen je om de oren en vreemde cross-overs doen het goed. Toch blijven sommige dingen gewoon bij het oude en Iron Void is daar een prima voorbeeld van. Doom, en zijn klassieke, epische variant, zijn een redelijk betrouwbaar slag metal. Er
Het is hoog tijd voor editie nummer 7 van de Hardhitting Albumreviews. Hoog tijd, want het is al even geleden, maar ook omdat sommige releases zo verdomd goed zijn dat ze schreeuwen om een review en omdat onze reviewer weer overloopt van de knaldrang. We hebben drie internationale smaken en een aparte Nederlandse cross-over voor je. Niet alleen uit chauvinistische overwegingen, maar vooral omdat we niet om de Rotterdamse The
Soms valt er zoveel muzikaal lekkers te vinden over de hele wereld, zo ook hier bij NMTH, dat het overzicht op Nederlandse bands nogal eens verloren gaat. Genoeg bruut werk op internationaal vlak weliswaar, maar ons kikkerlandje kan er ook wat van. Van death metal tot punk, doom tot garage: vandaag presenteren we voor de zesde keer het Bruut Nationaal Product, onze maandelijkse rubriek en Spotify-lijst. De tofste tracks uitgebracht
Het is alweer vijfentwintig jaar geleden dat Jacksonville voor het eerst werd opgeschrikt door Limp Bizkit, één van de pioniers van wat later nu-metal genoemd zou worden. En nu, na miljoenen verkochte albums brengt het ze voor zeventiende keer sinds 2010 weer naar Nederland… Patronaat, Effenaar, HMH/Afas Live, Tivoli Oudegracht, noem het maar op, ze zijn er geweest. Maar op deze dinsdagavond is het een vierde keer in Tilburg, met
Nederland heeft best een aardige geschiedenis waar het garagerock betreft en met Loose Ends kregen we er vorige week op de NDSM-werf weer een puik festival bij. Ook het vorig jaar geboren Left Of The Dial in Rotterdam richt het vizier (deels) op garage en onder meer Sleazefest duikt er ook regelmatig onverschrokken in. Zeg je ‘garage’ en ‘festival’, dan denken we verder vooral aan Kliko Fest in Haarlem! Dat
Terwijl Jaap Stam aan het begin staat om een nieuw Feyenoord te vormen, komt eerst die Mannschaft van Rammstein op bezoek in de Kuip. De Duitse band verkiest Rotterdam boven Amsterdam vanwege de architecturale bouw van Neerlands mooiste stadion. Na Metallica weten we hoe bagger de Johan Cruijff Arena klinkt. De show van Rammstein met zijn oneindige vlammen, knallen en tanz metal weerklinkt wonderlijk als weleer. Toen namen als Bon
Al lange tijd geleden is Muse ontpopt tot een van de grootheden van de rock. En met recht ook, want het Britse drietal schotelt sinds het debuut Showbiz een kenmerkende mix van prog, spacerock en altrock voor. Soms technisch en complex, soms pakkend en dansbaar. Maar altijd doordrenkt in die grandioze stem en het meesterlijke gitaarwerk van Matt Bellamy, de soepele bas van Chris Wolstenholme en het machinale drumwerk van
Afscheid nemen is nooit leuk, behalve als het een twee uur durende show van Kiss is. Dan is het uiteindelijk ook niet leuk, maar je hebt twee uur lang geen moment tijd om daar over na te denken, want er zijn vlammen, explosies, lasers, schmink en rock’n’roll. En Kiss – nog één keer Kiss. Tekst: Guido Segers // Fotografie: archief van Graspop 2019 door Rob Sneltjes Paul Stanley is goed
Een nieuw garagerock- en meer opwindende gitarenfestival! Op de fucking rauwe NDSM-werf! Mokum Noord!! Met bizar veel goede Nederlandse bands en een paar mooie internationale namen als Metz, Sleaford Mods, Iceage en Fontaines D.C.! Maar wacht even… op zondag?! En het wordt nog 28 graden ook…?! Ja, dat dus, kan gewoon! Leidt tot een best wel tof feestje, in een hooguit wat meer gemoedelijke sfeer dan je op een garagepunkend
Als het zaterdag al warm was, krijgen we op de zondag van Graspop de grootste hitte van het weekend voorgeschoteld. Met 27 graden op het hoofd, liters water in de mik en zonnebrand in elke porie, trotseren we de onvermijdelijke festivalmoeheid en schema overlapping om een glimp op te vangen van ouwe lullen als KISS, Def Leppard en Whitesnake. Maar eveneens, en zelfs meer nog, Gojira, Power Trip, Possessed, Living
En ja hoor, opnieuw hebben ze het geflikt: een uitverkochte Graspop editie. Na de gigantische XL variant van vorig jaar, pakt Graspop ook dit jaar uit. Slayer, Slipknot, KISS, Amon Amarth, Lamb of God, Rob Zombie en een gebrekkige adem voor het opsommen van zoveel bands. Op de eerste dag gingen we op pad voor flink wat thrash metal als Testament en Anthrax, opmerkelijke namen als Eagles of Death Metal
We schrijven 11 februari 1997 als ik voor het eerst de gewijde grond van Paradiso betreed. Een vriendin met connecties heeft tickets voor TOOL geregeld. Via Kink FM zit het nummer Stinkfist ramvast in m’n kop gebeiteld en het – een half jaar eerder verschenen – tweede album Ænima is op cassette en cd bijzonder grijs gedraaid. Het resulteert in mijn eerste betekenisvolle concertherinnering, een avond die qua indrukken en
