Bitterzoet relaas op zijn Brits met New Model Army in de Melkweg

New Model Army in Melkweg, foto Denise Janssens

Seewolf in Melkweg, foto Denise Janssens

Het is een jaarlijks ritueel geworden inmiddels, het bezoek van New Model Army in De Melkweg. Onder leiding van Justin Sullivan, dendert de band lustig door met al bijna 40 jaar aan politiek geladen post-punk en een flinke discografie op zak. Een glad geoliede livemachine, die nooit echt doorbrak, maar een opzienbarend sterke fanbase heeft gecreëerd. Met het nieuwe From Here is het licht dan ook nog lang niet uitgedoofd, en het belooft vanavond dan ook opnieuw een intiem optreden te worden. Hetzij eentje met een wat mistroostige connotatie, de dag na de bittere nederlaag van Labour tegen Boris Johnsons Conservatieve partij, wat wel potentieel biedt voor een boze, maar cathartische post-punkavond. Met in het voorprogramma Seewolf uit Friesland.

Tekst: Merijn Siben / Fotografie: Denise Janssens

SEEWOLF
Net als vorig jaar met GOLD is er opnieuw een Nederlands voorprogramma. Seewolf is een interessante tegenhanger voor die band, daar ze allebei bij New Model Army’s sound passen maar een andere kant belichten. GOLD is duister, hakkend en zwaar, maar Seewolf blinkt dan weer uit in het euforische, slepende, folky karakter van New Model Army. En met een debuut-EP genaamd Moonwater op zak is het dan ook niet mis wat er gespeeld wordt. Het zijn mooi uitgesponnen nummers die een geleidelijke progressie genieten, met haast emotionele melodieën en euforische soundscapes glijdend door de zaal. Een korte setlist wellicht, waarin de gehele EP langskomt, maar wel een optreden waarmee de band een goede indruk weet achter te laten.

Seewolf in Melkweg, foto Denise Janssens

NEW MODEL ARMY
Keer op keer weer staat de band in De Melkweg, en keer op keer komen de fans terug. En met recht, want met zo’n extensieve discografie is de setlist elk jaar weer anders. Weinig mensen onder de 40 wellicht, met punkers op hun oude dag bezweet in de pogo, maar sowieso een indrukwekkend gezicht. Zo ook wanneer gedurende de show toeschouwers op elkaar schouders klimmen om hele nummers mee te zingen, op gelijke hoogte met de band.

New Model Army in Melkweg, foto Denise Janssens

Vrijwel geen slijtage heeft zich meester gemaakt van Justin Sullivans stem, het enige originele lid en de primaire songwriter van New Model Army. Dit is al meteen duidelijk in opener ‘No Rest’, een knallende post-punktrack afkomstig van het tweede album. Het nieuwe ‘Never Arriving’ volgt, gekenmerkt door een ronkende ritmesectie en een opzwepend refrein. Het is vanaf ‘51st State’ dat Justin spreekt over de verkiezingen, en hoe passend de track is. Het nummer uit 1986 dealde toen al met het beleid van Republikeinse premier Margaret Thatcher en het kontkussen van Amerika. De zichtbare teleurstelling van de band resulteert vanaf dan in een ijzersterke show met een persoonlijk tintje. De eerste kippenvelmomenten dienen zich dan ook aan in de bridge, wanneer het gehele publiek het nummer meezingt.

De setlist biedt een uitstekende mix van oud en nieuw, waarbij al gauw het indrukwekkende titelnummer van From Here eruit springt. Met stuwende drums en spookachtige keyboards heeft het nummer haast een psychedelische sfeer, je moeiteloos meenemend naar een dichtbeboste omgeving vol mysterie en vervreemding. Een ander hoogtepunt dient zich aan in een akoestische versie van ‘Over the Wire’, waarin Sullivan grapt dat Nederland met geen mogelijkheid stil te krijgen is. Dit lukt echter aardig, met de volle aandacht gericht naar Sullivan, die bewapend is met zijn akoestische gitaar en een machtig bereik. Richting het einde van de set worden de meest furieuze krakers van stal gehaald. Zo is ‘Here Comes the War’ een heftige punkrocker, maar na een toegift trekken ook ‘125MPH’ en ‘Courage’ aardig van leer.

New Model Army in Melkweg, foto Denise Janssens

Volgens Sullivan is dit hun dertiende keer in de Melkweg, wat een record is voor de band, en hij geeft dan ook aan dat ze ondanks ‘fucking Brexit’ er volgend jaar weer bij zijn voor het veertigjarig jubileum. Als ultiem bedankje wordt het opgefokte ‘Betcha’ gespeeld, wat een einde brengt aan opnieuw een hele sterke show. De rek is er duidelijk nog lang niet uit, want nog steeds is de Melkweg elk jaar weer vol. En ondanks de onvermijdelijke Brexit, is te hopen dat dit jaarlijkse ritueel blijft voortbestaan, want hoewel de fanbase en de band een dagje ouder worden, is de post-punk van New Model Army uitermate tijdloos en tekstueel relevant. Tot volgend jaar!