Al 28 jaar in dezelfde bezetting, niet veel bands doen het Clutch na. En in recente jaren zijn de heren uit Maryland, bestaande uit zanger/gitarist Neil Fallon, gitarist Tim Sult, bassist Dan Maines en drummer Jean-Paul Gaster, dan ook aardig op dreef. Dit dankzij een zegeronde aan goed plaatwerk met Earth Rocker, Psychic Warfare en het nieuwe Book of Bad Decisions als nauw opvolgend drietal. Laatstgenoemde brengt die weaponized funk op
In deze Hardhitting albumreviews-rubriek vind je iedere keer vier albums die onze aandacht hebben gegrepen en waarvan we vinden dat ze méér dan de moeite waard zijn om tot je te nemen. Bepaalde tracks kun je vervolgens ook vinden in onze met 666 ‘Hardhitters’ gevulde Spotify-lijst. Het lijstje van deze derde editie gaat van klassiekers tot relatieve nieuwkomers. In de eerste editie bespraken we nog twee Nederlandse en twee Belgische
Het is een verademing om gewoon de zaal binnen te kunnen lopen op dinsdagavond in Tilburg. De show in het Patronaat op Roadburn 2017 staat natuurlijk in het geheugen gegrift als eentje voor ‘the select few’. Nu is Zeal & Ardor terug met Stranger Fruit én een show in de grote 013. Tekst: Guido Segers / Fotografie: Paul Verhagen Speurend op de kanalen waar je doorgaans nieuwe muziek treft, valt
Dichterbij een The Devil’s Blood-reünie gaan we echt niet meer komen. Roadburn heeft voor een compositie-opdracht vier leden van de legendarische Eindhovense formatie rond de in 2014 overleden Selim Lemouchi samengebracht: gitaristen Oeds Beydals (Death Alley), Ron van Herpen (Astrosoniq, RRRags), bassist Job van de Zande (DOOL) en zus Farida Lemouchi op zang. En met op drums geweldenaar Bob Hogenelst (Birth Of Joy), op toetsen Matthijs Stronks (Donnerwetter) en projectleider
In het kader van traumaverwerking, oude liefde, melancholie en mysterie is de tijd weer daar om de pen te vatten voor een concertverslag. Het is alweer even geleden en november is de kutmaand voor stukjestikkers die lijden aan een flinke bak zelfoverschatting na een belachelijk fanatiek zomerseizoen. Maar naar aanleiding van de socials van de Eindhovense mothersludgers van Komatsu, een paar potten bier in het vooruitzicht en in de wetenschap een
De dekselse jongens van Grim Tim hebben zomaar een tweede plaat losgelaten. Bij het horen van die naam denk je meteen aan Eindhovense bluesrock, vorig jaar heel veel gespeeld (in de NMTH-selectie) op de Popronde en een stroom aan singles en video’s van het enthousiaste trio. Tijd om al die energie weer eens op een schijfje te vatten: dat is gelukt op Why Do It At All, verschenen op 16
Helldorado time baby! En dus storten we ons eerst in de trein en dan in dat markante Klokgebouw op Strijp-S. Ook buiten de Dutch Design Week (en tijdens Glow) is het genieten van industrieel Eindhoven als je over het voormalige bedrijventerrein loopt. Vanaf het moment dat je de trein uitstapt en die enorme klok met Philips-letters ziet eigenlijk al. Binnen in het Klokgebouw valt er ook voldoende te zien en
Het duo Eva van Netten (zang, gitaar) en Stefan Woudstra (drums, zang), de praktiserende musici in BlackboxRed, zocht het van meet af aan al in het verklanken van de schaduwkanten van het mens-zijn. Debuut The Gunner and the Ghost (2013) stelde de hang naar gevaar centraal. De op 21 september uitgekomen tweede full-length Salt In My Eyes spit in nog donkerder en zwaardere materie van vergankelijkheid/dood en verlies. Volumineuze desolate
Met Utrecht als schilderachtige backdrop en een brede selectie van bands is Le Guess Who? al jaren een festival om naar uit te kijken. Vier dagen op avontuur, van poppodia tot kerken en fietsend van plek naar plek. Voor Never Mind the Hype speelt het avontuur, naast een avondje Breeders op de vrijdag, zich af op zondag. De zoektocht is naar het ruigere werk dat dit eigenzinnige en brede festival biedt.
Het is druk voor de deur van Doornroosje, met twee fijne shows op het programma. Wij begeven ons naar de kleine zaal voor een gitzwarte package die diverse aspecten van de donkerste uithoeken van de black metal beslaat. Het Franse The Great Old Ones is namelijk op tour met het IJslandse Auðn en voor de Nederlandse shows zijn Dodecahedron en Kjeld toegevoegd. Tekst: Guido Segers / Fotografie: Paul Verhagen KJELD
Al weer enige tijd samen na diverse justitiëlele beslommeringen en met een nieuwe plaat op zak spelen The Breeders op vrijdagavond in de Ronda van TivoliVredenburg tijdens het Utrechtse Le Guess Who? festival. Fotografie en tekst door Roy Wolters Opener Saints van hun bekendste plaat Last Splash (1993 alweer) zet meteen de toon en is de ideale opwarmer voor een gezellig avondje muziek. Er is volop interactie met het publiek
Op de zondag van Le Guess Who? 2018 prijkt een bijzondere naam op de affiche: Mudhoney. Met een negende langspeler genaamd Digital Garbage en een kick-off van de Europese tour doen deze culthelden nog steeds waar ze zin in hebben. En die zorgeloze mentaliteit uit zich in rauwe grunge met een punky kwaliteit, genadeloos geramd door het trommelvlies. Op de zondag staan ze dan ook in de grote zaal van Club
Je zou kunnen zeggen dat het een logische optelsom is: Na zoveel goede singles en twee dijken van EP’s kom je vanzelf op een debuutalbum uit. Qua ontwikkeling klopt dat nog aardig ook, maar dat is zeker niet het hele Money & The Man verhaal. De spanning naar de zelfgetitelde debuutplaat is in 2018 langzaam doch gestaag opgebouwd met de singles I Wanna Know, This Season en Just Like The
Terwijl een nieuw Popronde-XL-weekend alweer aanstaande is – vanavond Middelburg, morgen Alkmaar, zaterdag Deventer en zondag Hilversum, check de programmering hier – moeten we toch nog terugblikken op het vorige weekend. Met liefde want zowel in Emmen als in Ro(ck)tterdam ging het er hard aan toe met die NMTH-routes. De Drentse stad had liefst zeven NMTH-bands neergezet, waarvan drie in de Grote Kerk!, en in Rotterdam programmeerden ze doodleuk dertien
Witte rook uit Den Haag! We hebben de slaap en het ongeloof uit de ogen gewreven, en weten het inmiddels zeker: Er gaat een nieuwe Monomyth komen. Sterker nog: de Haagse klasbakken hebben die vierde langspeler al af en ze gaan ‘m in EKKO in Utrecht presenteren op vrijdag 22 februari. Dat wordt een nu al heuglijke en intense avond met de betere space- en stonerrock die gepresenteerd, gehost en
In 2015 kwam Night Of The Hunter uit, het laatste album van Creature With The Atom Brain en eentje waarop de tamelijk geniale rockband rond Aldo Struyf samenwerkte met (Big) Dave Reniers. Die samenwerking krijgt nu een vervolg in de gloednieuwe band Crayon Sun. Na 10 jaar met Creature with the Atom Brain en 15 jaar met de Mark Lanegan Band is het tijd voor iets nieuws. Op 1 november
Het gaat hard met Greta van Fleet. Het is als het ware een Led Zeppelin tribute, maar dan met eigen nummers. Dat het snel kan gaan met deze familieband (de geboeders Josh, Jake en Sam Kiszka aangevuld met drummer Danny Wagner) uit Michigan, Amerika is niet alleen te danken aan een get-together met Elton John. Als zelfs Robert Plant je benoemt als ‘One of his favourite joung bands’… en daar
Drie Popronde-generaties (2016, 2017 en 2018) verzamelen zich voor een gezamenlijk doel: smerige rock voor je bakkes smijten, rock die gedrenkt is in een dikke saus van blues, rock ’n roll en garage, die deze bands iets eigens, iets vettigs en in dit geval ook een gemeenschappelijke deler geeft. Het moge duidelijk zijn dat Money & The Man, Grim Tim en Black Operator alle drie tot de NMTH-selectie van de
In deze Hardhitting albumreviews-rubriek vind je iedere keer vier albums die onze aandacht hebben gegrepen en waarvan we vinden dat ze méér dan de moeite waard zijn om tot je te nemen. Bepaalde tracks kun je vervolgens ook vinden in onze ‘Hardhitters’ Spotify-lijst. En kijk het lijstje van deze editie eens, over hardhitters gesproken. Hearthitters dekt de lading misschien beter. In de eerste editie bespraken we nog twee Nederlandse en
Op 3 oktober stapt de Friese post-hardcore x elektronica-band Cosmute in het vliegtuig naar Finland. De dag erna staan ze in Tampere op het showcasefestival Lost in Music. Cosmute is dit jaar een van de geselecteerde bands in Nederland voor EXCITE, een Europees uitwisselingstraject voor talentvolle acts. Met hun optreden op Lost in Music hopen ze een begin te kunnen maken met het creëren van een muzikaal netwerk in Finland.
Is het nu nog niet afgelopen met al die heavy gekkigheid in oktober? Hebben we Soulcrusher, Desertfest Antwerpen en Into The Void ternauwernood overleefd en dan krijgen we in Utrecht nog even een dik driedaags toetje eroverheen? Ga je dat echt zeggen? Precies dat ja, Black Earth Festival baby! En mocht je al op je tandvlees en laatste benen door de Domstad stiefelen, dan hebben we een hier een must
Leeuwarden puilt vroeg op de zaterdagmiddag uit van vreemd geklede mensen. Stuk voor stuk zien ze eruit als onbehoorlijke bierdrinkers, zich luidruchtig een weg banend naar het Wilhelminaplein. Niet zo gek ook, want het feest van het jaar vindt er plaats. Wat dacht je van klinkende namen als Gang Is Alles, DJ Stefan Leur en Denny Christian? Maar tussen deze in lederhosen gedrapeerde rouwdouwers bevindt zich een ander type mens. Het
Festivalseizoen voorbij? Zeker niet! Deze is namelijk tot en met oktober uitgerekt. Hoe verklaar je anders dat vorige week Desertfest te Antwerpen plaatsvond, volgende week Black Earth Festival te Utrecht en afgelopen weekend gesandwicht tussen die twee Into the Void te Leeuwarden? Dertig bands, anderhalve dag en gegarandeerd smullen geblazen in poppodium Neushoorn. Vervuld van sludge, stoner, doom en post-rock zit de uitputtende vrijdag al meer dan snor met onder ander
Tributes en coverbands… het fenomeen roept gemengde reacties bij ons op. Natuurlijk zijn er legio voorbeelden van geslaagde covers, maar ook van bewerkingen die niks, noppes, nada toevoegen en een hele set? Hoewel die Joy Division tribute met Erny Green… en recenter de Lemmy Lives tour rond Death Alley, pfoe. En die Marlboro Flashbacks leverden rond de eeuwwisseling ook wel wat memorabele momenten op. Hallo Venray die met het repertoire
Altijd fijn wanneer TivoliVredenburg een bijzondere metalgigant op het Ronda podium neerzet. Van Judas Priest tot Anthrax: het leek enkel een kwestie van tijd tot het legendarische Saxon Utrecht onveilig ging maken. En daar zijn we dan, op een donkere dinsdagavond in de Ronda. En hoe, want de band heeft het veertigjarige jubileum bereikt en zit met het nieuwe album Thunderbolt alweer op 23. Met een klasbak als Raven en
Op American Reckoning, het nieuwste studioalbum van Anti-Flag, horen we de band op een heel andere manier dan we van de politieke punkers gewend zijn: akoestisch, kwetsbaar en folky. Met dit nieuwe album en hun eigen festival ANTI Fest komt de band 26 oktober naar Patronaat Haarlem. We belden met gitarist, zanger en songwriter van de band Justin Sane over klimaatverandering, John Lennon, Donald Trump en constant op tour zijn.
Terwijl team IngRoy bij onze zuiderburen lekker een woestijnfeestje staat te knallen, is het in Hengelo de eer aan team MaRRawk om aanwezig te zijn in het Metropool voor Bier, want Beerland! En dat was met onder andere Therapy?, Death Alley, The Vintage Caravan en Ploegendienst een affiche om van te smullen. En met het kwik dat op deze 13e oktober richting de 27 graden zou gaan, ook nog eens
Na de zoveelste (letterlijk) koude douche slingeren we in een zeldzaam productieve bui zo het zaterdagverslag online en spoeden ons naar buiten. Daar wacht namelijk de zon en voor je het weet staan we alweer binnen tussen de zwarte T-shirts en leren jekkies te zweten. Eerst dus maar even verpozen op het Koningin Astridplein, waar ze naast een bijzonder fraai station en een Zoo met bij de entree echte roze flamingo’s
Right, het woestijnzand van de vrijdag is neergedaald. Dankzij een acceptabel aantal uur in de hostel bunk, een ontnuchterend koude douche en achterlijke hoeveelheden cafeïne zijn we weer helemaal bij. Dus stappen we vol goede moed dwars door de zonovergoten wijk Borgerhout naar de Trix, én met Sasquatchs Bringing Me Down (soundtrack van de vrijdag) nog stevig tussen de oren verankerd. Tekst: Ingmar Griffioen / Fotografie: Roy Wolters Lees ook:
Niet zo heel lang geleden in een sterrenstelsel hier ook niet zo gek ver vandaan…. Wat de fucking fuck… Nee, maar echt: wat ‘gewoon even’ een avondje muziek had moeten zijn – met enige gereserveerdheid vooraf, want een nieuwe drummer en de band was een tijdje van het strijdtoneel- werd niets anders dan een ziekelijk mooie aangelegenheid. Er werd gedanst, gesjanst, gedronken, gemoshed en zelfs een korte poging tot iets
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.