De titel van de nieuwe Wet Boys single is onbedoeld ironisch geworden om logische redenen. Maar in februari hadden de garagepunkers nog niet verwacht dat het coronavirus dusdanig roet in het eten zou gooien, met meteen een punt achter de levensfilosofie van Do What I Want. Toch hebben we geluk, want de beelden zijn bewaard gebleven, net op tijd geschoten en toont ons de band in een duizelingwekkende saga aan
Meer en meer bands hebben de pech de komende tijd zonder opnamedagen te zitten, maar gelukkig blijft er genoeg moois binnenkomen voorlopig. Het Rotterdamse Gavran kwam namelijk op 20 maart, enkele dagen nadat corona ons kikkerland plat legde, met het debuut Still Unavailing het Nederlandse doomlandschap binnenstormen. En wat blijkt, het is een toepasselijk auditief document die ons gestaag door deze derde week van het corona isolement helpt. De band
Heeft BEAR nog enige introductie nodig of zullen we zo die video erin knallen zodat je meteen omvergekegeld en overtuigd bent? Hm. Laten we sowieso wat tekstueel kader geven aan het geweld van de brute Belgen. BEAR dus, onder meer verantwoordelijk voor het aan gort spelen van NMTH-powered podia op Roadburn en Complexity Fest, en echt een band waar live geen enkele maat op staat. Gezien hun oncontroleerbare neiging om
Het coronavirus blijft een hot topic, en dan ook een die ons voorlopig nog in de ban houdt. Zoals we echter de afgelopen weken zien, weerhoudt het de Nederlandse muziekscene er niet van er het beste van te maken, op wat voor manier dan ook. Van live-opnames in lege zalen tot acties op Bandcamp: genoeg inventieve manieren om muziek aan de man te brengen. Zo ook Black Operator, die net
De Rotterdamse postpunkers Paterzonen zijn al even geen onbekenden meer bij ons, vooral na enkele sterke shows tijdens de Popronde. Naast Paterzonen doet gitarist Lucas Thijs echter ook zijn eigen ding als solo-artiest, wat eerder resulteerde in de indie ep Back Space uit 2018. Maar voor de nieuwe single Never Had It Anyway dook hij de studio in met producer Igor Wouters (GOLD, Richie Dagger, Death Alley). En het resulteerde
De corona-gekte blijft ons bezighouden, maar gelukkig blijft er goede muziek uitkomen. Daarom een videovrijdag vlak na de lunch, om de dag door te komen thuis. De afgelopen tijd kende weer wat moois, waaronder een nieuwe videoclip van The Desmonds met hun single Outcast, de terugkeer van Nederlandse horrormetaliconen Carach Angren met Monster, stonerrock uit de Zwolse underground met Taster en tot slot ook nog 2018 Roadburn sensatie Une Misère.
“Dit is mijn leven, dit is mijn pijn, dit is mijn leven, mijn waarheid Ik zie die haters altijd slecht over me praten, maar als je godverdomme fokt met mij dan krijg je zes gaten.” De Niemanders komen de hoek om met een meer dan urgente video van de week. Het betreffen geen niemandalletjes en de creatieve breinen achter deze gejaagde, licht nerveuze kruising tussen Achterhoekse rock en dwarse Belgische
Engeland, begin jaren 90. Er broeide iets in de kille grond van het grauwe, regenachtige West Yorkshire. Drie bands zorgden eigenhandig voor een nieuwe tak aan de boom van heavy metal door death doom uit te vinden. Paradise Lost, Anathema en My Dying Bride combineerden het brute geweld van death metal met de traag voortslepende, deprimerende, maar ook melodieuze klanken van doom metal. Tekst: Joost Schreurs Waar Anathema afdreef richting
Links- of rechtsom blijven we natuurlijk aandacht besteden aan het Roadburn-programma en vandaag richten we de redactionele pijlen op Of Blood And Mercury. We hebben het Brusselse duo al eerder uitgelicht vanwege releases die ergens tussen dark ambient en duistere triphop zweefden, maar toen waren ze nog niet bevestigd voor het nu door onzekerheid geplaagde Tilburgse festival. In januari kondigde de organisatie aan dat Of Blood And Merucry het debuutalbum
Eindhoven is niet voor niets Rockcity: ook vandaag weer kunnen we een nieuwe track uit Eindje de gekste aanbevelen, ditmaal van Dripping Trees. Een postpunk kwartet herrezen uit de as van punkband Mexican Surf, bestaande uit Stef van der Wielen en Koen Ruijs, drummer Stijn Luijk en bassist Stef Leijten. Muzikaal gooien de heren het over een andere boeg dit keer, met chaotische, rauwe postpunk met voldoende ruimte voor psychedelische
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.