“Are you listening to your heart? What happens when it stops? A goodbye?” Rolo Tomassi frontdame Eva Korman windt er geen doekjes om tijdens de opening van dit nieuwe album Where Myth Becomes Memory. De band gaat graag de diepte in, telt vragen en zoekt antwoorden. Ze doen dit reeds zes albums lang en al die tijd eigenzinnig en vrij van hokjesdenken. Deze Engelsen trekken zich niets aan van genres,
Iedereen heeft een aangeboren drive om te leren, om vooruit te gaan. Nieuwe plekken bezoeken, avonturen beleven en ervaringen op doen. Als je dan, net als gitarist Andrew Kline van Strife, al jaren de wereld over trekt met je band en persoonlijk een bepaalde groei doormaakt, kan het wel eens leuk zijn terug te kijken. Na een dertig jaar heb je genoeg in je mentale rugzak om uit te putten.
De platen die deze editie van Hardhitting Albumreviews besproken worden, komen voort uit de eeuwige zoektocht naar nieuwe muziek uit alle windstreken van de wereld. Gijs Kamphuis daalt vanuit het Zeeuwse land af naar het Franse Montpellier en ontdekt daar de atmosferische black metalband Silhouette. Guido Segers reist de wereld af op zoek naar de betere hardcore en belandt via Groot-Brittannië, de Verenigde Staten van Amerika op de Filipijnen. Op
Ik weet niet of Tobias Forge als Papa Emeritus over helderziende powers beschikt. Vierde plaat Prequelle uit 2018 ging nog over grote plagen zoals de pest die onze geschiedenis hebben gevormd. Enkele jaren later krijgen we te maken met een wereldwijde pandemie. Nieuweling Impera staat in teken van de rise en fall van empires, ondertussen aanschouwen we een oorlog tussen het grote Rusland en Oekraïne. Akelige actualiteit dat volgens de
Een van de bruutste NL hardcore releases in het nog jonge 2022 komt van een gloednieuwe band met leden van Hawser, Redemption Denied en Superior. Jawel, Adversary knalde er al meteen in met enkele brute metallic hardcore singles, maar sinds 22-2-22 is dan ook de EP None Will Mourn digitaal uit! Via NL hardcoreleveranciers Blindsided Records welteverstaan. Met een livesector die mondjesmaat opengaat, een perfecte kickstart die smaakt naar meer
Het zijn bizarre tijden. Maakten we ons vier weken geleden nog druk over de vraag of we snel weer naar concerten konden, inmiddels heeft bijna niemand het nog over corona, want het is oorlog op de drempel van de Europese Unie en een gevaarlijke gek dreigt vanuit een Russische bunker met kernwapens. Het kan verkeren… Tekst: Joost Schreurs Laten we hopen dat dit dus niet de laatste Bandcamp Friday ‘as
Authenticiteit, eigenzinnigheid en uithoudingsvermogen zijn al veertig jaar lang verbonden aan het Canadese Voïvod. Wereldwijd geniet de progressieve metalband dan ook veel respect in verschillende scenes. Van de originele bezetting zijn enkel nog drummer/ontwerper Michel ‘Away’ Langevin en vocalist Denis ‘Snake’ Bélanger over. Oprichter/gitarist Denis ‘Piggy’ D’Amour overleed in 2005 aan de gevolgen van kanker en werd drie jaar later opgevolgd door Daniel ‘Chewy’ Mongrain (ex-Gorguts). Bassist van het eerste
Het verhaal van Underoath gaat terug tot eind jaren negentig als de band wordt opgericht in Florida. Nu ruim vijfentwintig jaar later, brengt de band ‘pas’ zijn negende studioalbum uit. In de geschiedenis van de band is er eigenlijk nooit stabiliteit geweest. Bandleden komen en gaan. En nadat ook creatief brein en mede-oprichter Aaron Gillespie opstapt heft de band zich in 2013 op. Twee jaar later komt de band terug
Daar is ie dan! Na de veelbelovende singles Ciggie en Bar Fight komen de mannen van Wasted Youth Club met de EP WYC aanzetten. En dat is een lekkere, geproduceerd in het befaamde hok van Katzwijm Studio. Garagepunk op z’n Arnhems, a la Together Pangea, Fidlar en Bass Drum of Death, vervormt tot aangename meezingers. WYC staat nu online, dus treed toe tot de Wasted Youth Club en zet hem
In deze editie Hardhitting Albumreviews worden vier recent uitgekomen albums besproken door vier redactieleden. Uiteraard levert Guido ‘Hardhitter’ Segers een bijdrage en laat hij zijn licht schijnen op het album Assassine(s) van Celeste. Joost Schreurs zet zijn tanden in Resentment is Always Seismic – a final throw of Throes van Napalm Death en Ingmar Griffioen legt uit waarom hij warme gevoelens koestert voor de debuutplaat van Supersonic Blues. Tim Aarbodem sluit
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.