Roadburn heeft de eerste namen voor de 2017 editie geopenbaard en pakt meteen met een paar opvallende zaken uit. Zo is John Dyer Baizley curator en staat de Amerikaan met zijn Baroness op de Main Stage. De legendarische occult psychrockers Coven (die hun hoogtijdagen in de jaren ’60 en ’70 beleefden) komen over voor hun eerste Europese show ooit en met GNOD (Roadburn 2012) en Oranssi pazuzu (2016) keren twee
Wovenhand is in de Benelux voor een set van vijf shows, die je ook in onze Concerttips van de Week vindt. Het is het geesteskind van David Eugene Edwards (de vroegere frontman van 16 Horsepower). De Amerikaan specialiseert in bijzonder gedreven folknoir tot doom en levert performances in opperste concentratie, waarmee hij zijn publiek weet te grijpen. Voordat hij vanavond in de Melkweg staat, speelde Edwards gisteren al in de Effenaar,
Dag argeloze wereld, enter Anciients. Vier mannen uit Vancouver, Canada die laveren tussen progmetal en -rock en dat op zo’n overweldigende en extreme manier serveren dat je zomaar weggeblazen wordt als Kenny Cook z’n strot opentrekt. Dit gaat bijna richting apocalyptische black denk je net, maar dan komt die melodieuze zangpassage en een pak meeslepende en repetitieve songstructuren. Progressive kan je het noemen, in alle veelzijdigheid die die term kan
… en laat je vandaag op NMTH vast een eerste track horen, “‘Self Portrait’, 2016” is gevat in onderstaande video. We kennen Every Stranger Looks Like You (ESLLY) pas sinds een jaar, toen de Belgen de single BOB op ons loslieten, afkomstig van een hele beste split met Mahlstrom. De oren waren gespitst, of nee: uitgespoten. De drie jongens uit Brakel kwamen namelijk niet overdreven voorzichtig binnen, maar met dubbeldikke
Wang Wen doet nog een belletje rinkelen? Terecht, want we introduceerden onlangs het nummer Red Wall And Black Wall. Je stapte in een wereld van razend subtiele en lichtklassieke Chinese post-rock. Wang Wen is geen nieuwkomer en die 17 jaar ervaring druipt er vanaf. De band werkte ondertussen aan haar negende studio-album, dat 30 september verschijnt bij Pelagic Records en dat je hieronder vast volledig kunt horen. Sweet Home, Go!
Rock! Life’s Electric was een van die hard werkende rockbands die de NMTH-selectie op Popronde 2015 verzorgde en sindsdien hebben de mannen niet stilgezeten. Verre van zelfs: de Rotterdammers werden begin dit jaar in navolging van de release van debuutsingle ‘Caterpillar’ tot 3FM Serious Talent gedoopt en hier is de opvolger. De tweede single ‘King Of Second Chances’ komt bovendien met een beste, lommerrijke video. Of frontman Ferry van der
Vlaggen uit op NMTH hq, want de concertagenda is terug! Althans de wekelijkse tiprubriek: ‘5 concerten die je niet mag missen’. We hebben een nieuwe samensteller, dus verwacht een verse stijl en verder natuurlijk als vanouds vijf concerten/evenementen die deze week hard, alternatief en/of deviant en daarmee NMTH-waardig zijn. De oogst liegt er weer meteen niet om. Vrijdag moeten de hardste noten gekraakt worden. Meer heavy, alternatieve concerten? Check onze
Natuurlijk hadden we weer op kunnen schrijven hoe geweldig de show van John Coffey was, hoeveel stagedivers last hebben van matige timing, dat ze Broke Neck later in de set speelden en dat die ene song nog harder was, etc. etc. Maar wat heb je aan een recensie als je de band nooit meer kunt zien? Ook de Buzzfeed-aanpak met … redenen waarom we John Coffey gaan missen, haalt het
Mastodont Neurosis begon halverwege jaren tachtig als hardcore punkband maar sloeg al gauw – tot dan toe – nieuwe wegen in. Als groot en invloedrijk wegbereider van post-metal en sludge en vernieuwer in de doom, haalde en haalt het Amerikaanse collectief eveneens uitdagende toeren uit met vooral ambient, industrial en folk. Dat bracht onder andere de inmiddels iconische albums Souls at Zero, Enemy of the Sun, Through Silver in Blood
De laatste noot heeft geklonken in Paradiso, het laatste bier is gegooid, de crowdsurfers en de rust zijn weer neergedaald. De hele band staat op het podium met een crew die nog vele malen groter is en langzaam maar zeker begint bij iedereen het besef door te breken dat John Coffey klaar is na zoveel jaar. Dat besef maakt emoties los en Lisa Gritter deelt die met liefde en openhartigheid.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.