Audio
Carach Angren is dat niet die metalband, die de Crustenunie wilde verbieden op te treden in Amstelveen? Ook ja, de Limburgse ‘horror metal’ discipelen werden ten onrechte neergezet als ‘satanische metalband’, die volgens bepaalde kleingeestige mensen ‘de duisternis over Amstelveen zouden doen neerdalen’. Genoeg daarover, maar qua duisternis en onverbiddelijke intenties was de stoffige politicus helemaal spot on. Carach Angren is niet voor de poes, is geen band om mee
Lees verder..
Attentie Travoltas-fans en sowieso liefhebbers van de betere punkrock en punkpop. Dacht je in 2014 dat (The) Travoltas terug was na acht martelende jaren van stilte? Dacht je dat de toepasselijk getitelde EP ‘The Longest Wait’ en die reeks uitverkochte clubshows een comeback van jewelste waren? Dan had je natuurlijk helemaal gelijk, maar de van oorsprong Dongense (zeg Tilburg en dan een paar ferme steenworpen richting Oosterhout) doet er in
Lees verder..
Het kwam hier redelijk uit de lucht vallen en toch direct binnen: Byrdi. Dat zal mede komen omdat de Noorse groep een mythisch soort (dark) folk maakt, dat ons aan Wardruna en aanverwanten herinnert. ‘Scandinavian Nature music’ noemt het duo het zelf en je voelt die Noordse mythologie; runen, Vikingen, goden en noem het maar op, er vanaf druipen. Ze gooien ook nog een didgeridoo in de mix curieus genoeg,
Lees verder..
Liefhebbers van Sonic Youth-achtige noiserock rejoice. We werden net verrast door een hele prettige nieuwe Thurston Moore-track, Cease Fire is typerende dwarse noiserock en er ontbreekt eigenlijk maar een ding aan. Een vrouwenstem! Niet dat we Isobel Sollenberger (ook verantwoordelijk voor de fluit) van Bardo Pond nu de nieuwe Kim Gordon willen noemen, maar de zangeres van de groep uit Philadelphia raakt hier wel een aantal spots. Under The Pines
Lees verder..
We kunnen vandaag het eerste tipje van de sluier lichten rond de nieuwe Sólstafir plaat. Afgaande op eerste single Ísafold, een grotendeels instrumentale post-progrocker van net onder de 5 minuten, mogen we ons opmaken voor weer een langspeler van hoog meeslepend en emotioneel niveau. Als voorganger Ótta iets bewees (naast het prijswinnende, adembenemende artwork), is het wel dat de IJslanders meesters zijn in het leggen van veel gevoel in hun
Lees verder..
Straight outta Nijmegen, en dan bedoelen we de smerigste krochten en heavy metal-holen in de Gelderse stad, komen de Rectum Raiders. Inmiddels opereren ze zelfs vanuit onze hoofdstad en dat snappen wij maar al te goed: die zegetocht van heavy metal, turboglam – extra dik aangezet met homo-erotische knoeipartijen met bier, komkommers en paardenkoppen – moest immers wel in een grotere poel des verderfs eindigen en dan kom je in
Lees verder..
Hard gaan deel 2! Stormachtige aankondiging van jewelste. De vorige editie ingezette samenwerking tussen Roadburn Festival en Never Mind The Hype krijgt een vervolg op Roadburn 2017. Met gepaste trots hosten we wederom van donderdag tot en met zondag (20 t/m 23 april) het complete programma in Cul de Sac, dat traditiegetrouw in het teken staat van aanstormend Nederlands en Belgisch talent en daar dit jaar wat pittige Engelse, Canadese,
Lees verder..
Deze vrijdag is het zover. En nee, daarmee doelen we niet eens op de eerste editie van onze eigen Doomstad-avond in EKKO, maar wel op de releasdag van de debuutplaat van Dool, de Rotterdamse groep rond Ryanne van Dorst. Nadat de band zich op Roadburn 2016 zeer overtuigend voorstelde en vervolgens op Into The Void en Eurosonic die indrukken alleen maar versterkte, werd het wachten op de eerste langspeler langzaam tergend
Lees verder..
Let op Portugal. Het Zuid-Europese land is muzikaal aan een opmars bezig, die veel verder gaat dan de fado en metal (Moonspell) die we kenden. Nadat een fijne doomy plaat Sinistro al op de vorige editie van Roadburn bracht, en deze editie van Eurosonic de schijnwerpers vol op Portugal zette, introduceren we je nu aan Earth Electric. De band uit Lissabon heeft ook al een frontvrouw die met ijle vocalen
Lees verder..
Achter de intrigerende naam Dario Mars and the Guillotines gaat een Brusselse band schuil met even intrigerende muziek. Het kwartet rond Renaud Mayeur dient op het tweede album “The Last Soap Bubble Crash…” een broeierige mix van garagerock, voodoosoul, surf en psychfolk op, die niet zou misstaan onder een een bloedspannende Western of Tarantino-thriller. Er zijn nog geen singles of video’s los, maar je kunt hier op NMTH die tweede
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.