Gelukkig is er nog de mogelijkheid om tussen al het festivalgeweld in de volle zon de donkere krochten in te duiken voor hen die graag in de schaduwen vertoeven. Het eerste deel van het Roermondse concept Roerig wordt aangekondigd als een bandavond die de grenzen opzoekt van gitaarmuziek, en is een samenwerking tussen ECI Cultuurfabriek en de Azijnfabriek. Het vindt plaats op het podium van laatstgenoemde, dat de juiste sfeer
Vijfentwintig jaar Graspop liet natuurlijk even op zich wachten maar nu het achter de rug is kunnen we zeggen dat het een onvergetelijk feest is geworden. Jong en oud heeft kunnen genieten van vier dagen metal en meer. Voor ieder wat wils ook. De old school nu metal van Korn tot de theatrale tour de force van Mercyful Fate, de heavy synthwave van Perturbator en de groovende sludge van Stake.
Het is vrijdagavond en in de kleinste, grootste rocktempel van het zuiden staan twee wel heel mooie bandjes te spelen. Als je dan om allerlei redenen niet op een festival zit, en zweten in de trein naar Tilburg niet erg vindt, dan mag je Inter Arma en Dvne natuurlijk niet missen. Dat deden we ook niet, en de airco van de Little Devil was zondermeer zalig. Tekst: Guido Segers /
De vierde dag van Graspop was er een van de welbekende festivalmoeheid. De hitte heeft eenieder overleefd, maar na drie dagen drinken, moshen, headbangen en slecht slapen is het duidelijk dat een collectieve brakheid zich meester maakt van het publiek. Gelukkig zijn de temperaturen flink gedaald, naar een aangename 20 graden met een frisse bries, die menigeen in staat stelt het toch nog even uit te zitten. Toch zorgt het
Bloedverziekend heet. Zelden is het zo warm geweest tijdens Graspop en de metalmarathon die het al is wordt onder extreme omstandigheden gelopen. Houd daarbij rekening dat de gemiddelde leeftijd van de optredende artiest rond de zeventig ligt. Dit is licht overdreven natuurlijk, maar toch… Het valt mee dat de oudere garde aan metaliconen op het podium dit volhouden, en dan hebben we het nog niet eens over de moshende fanatiekelingen
We zijn nog steeds gestationeerd op de terreinen van het Belgische metalfestijn Graspop en de tweede dag is er één die gekenmerkt wordt door power metaltheater, een stel oudgedienden en gelukkig ook een dosis experimentele optredens. En het moet toch gezegd worden: wat is het f*cking heet in België. De zon en de vlammenwerpers draaien overuren, maar het is en blijft gezellig en gemoedelijk onder de gasten tijdens de tweede
In aanloop naar het optreden van het legendarische Iron Maiden op Graspop, komen we gedurende twintig minuten in de stemming met alle incarnaties van Eddie in vette videogame modus via de zijschermen op ons af vuren. #bepartofthelegacy. Legacy of the Beast that is! De recente tournee laat ze na 2018 andermaal langs de Desselse weide passeren. Rond de klok van negen is het dan zo ver, klinkt Doctor Doctor
De eerste heavy kilometers op het Graspop Metal Meeting-terrein zitten in de benen. De tienduizend stappen zijn ruimschoots gehaald, de nodige alcoholische versnaperingen de keel ingegoten en de bodem van de eerste fles zonnebrandcrème is reeds in zicht. Op dag 1 van het festival prijken grote namen op de poster, waarvan die van Iron Maiden de prijs wint voor most legendary of them all. De volledige review is hier te
Ein-de-lijk! Na twee jaar in een pandemie en drie jaar zonder Graspop mogen we er eindelijk weer aan geloven: Graspop Metal Meeting! Vier dagen lang metalhemel, keihard haarslaan en moshen op die oh zo mooie weide van Dessel! Een shitload aan bands staat ons te wachten vanaf donderdag, met oudgedienden als Iron Maiden, Judas Priest, Foreigner, Deep Purple en Scorpions op de bill, maar ook welverdiende spots voor bands als
Jahaaa, eindelijk is het weer zover! Een Popronde als vanouds, tenminste, als corona zich een beetje gedraagt dit jaar. Het was zeker genieten van Popronde 2021, maar door diverse maatregelen, zitshows en verplaatste data was het nog niet geheel zoals we Popronde mogen verwachten. Dikke pluim aan de organisatie wel! En we gaan er nu maar van uit dat we eindelijk weer kunnen genieten vanaf 10 september. Om dat vooruitzicht
Het is en blijft een bijzonder gegeven dat de organisatie van Into The Grave het voor elkaar krijgt een driedaags metalfestival te organiseren in het centrum van een stad. Met een enkele klaagzang daargelaten, worden de metalheads al tien edities lang van harte welkom geheten op het voormalige kerkhof. Voor dit jaar was het natuurlijk voor organisatie en bezoeker opgelucht ademhalen na twee jaar gezeik met uitstel door de coronamaatregelen.
Met frisse moed sluiten we ons op zaterdagmiddag van Into The Grave weer aan bij de metalheads die zich hebben verzameld op en rond het oude kerkhof van de negen meter uit het lood hangende Oldehove. De accu’s van de digitale camera’s zijn weer opgeladen en de foto’s van dag 1 ingeleverd, dus niks weerhoudt fotografen Rob en Jurjen om op thrashpowerdeathpad te gaan. Opvallend veel powermetal vandaag op het
Na drie jaar is het eindelijk weer zover: Into the Grave 2022! Fotograaf Rob Sneltjes trok het plein op om een flink aantal bands te schieten. En dat begon al erg goed op de vrijdag. Van mostalgische thrash titanen als Heathen en Toxik tot Nederlandse grootheden als Cryptosis, Legion of the Damned en Graceless, op de voet gevolgd door Engelse melodeath grondleggers Carcass en zelfs de glorieuze terugkeer van Peter
Deze hadden jullie nog van ons te goed: een viertal Roadburn-minded Hardhittin’ reviews! In de hectiek van Roadburn komen er altijd ontelbaar veel releases op de digitale deurmat, waaronder ook de nieuwe The Ballet Bombs, Freja en Helm’s Alee. Goed moment om dus even een erg afwisselend kwartet releases te bespreken, van de fuzzy garage die The Ballet Bombs ten gehore brengt tot de atmosferische black metal van Freja. Ook
Slechts een dag van tevoren werd het officieel bekendgemaakt: een geheime releaseparty van Utrechtse black metalbazen Terzij de Horde in dB’s, met Throwing Bricks en Witchfukker op het programma. Jawel, geen groots uitgepakte of ver vooraf aangekondigde show, maar een besloten Utrechts feestje in het optimale toevluchtsoord voor de liefhebber van heavy muziek. Geheel gratis, met een mogelijkheid om te doneren aan vrienden van de band die medische hulp aanbieden
Verreweg een van de leukste festivals van Nederland is wel Sniester. Een festival dat al in 2008 debuteerde, maar sindsdien is uitgegroeid tot een begrip op de Grote Markt. Met name in latere jaren is er een kraakheldere focus gekomen op de missie van Sniester: harde gitaarbands, zo breed mogelijk getrokken, verspreidt over twee dagen voor weinig geld. Slechts 40 euro was je kwijt op deze editie, waarbij je een
Velen raakten niet uitgepraat over die show van GGGOLDDD op Roadburn Redux. In april 2021 stampte het festival een eenmalig streamingplatform uit de grond, waarvan de speciale commissie-opdracht This Shame Should Not Be Mine het best bekeken optreden werd. Maar wel eentje waaraan een heftig verhaal ten grondslag ligt. This Shame Should Not Be Mine is namelijk een aangrijpende, emotionele en confronterende exploratie van leven met een trauma, gebaseerd op
Links en rechts hoorden we, pre-covid al, veel positieve geluiden over het Graveland Festival in het Drentse Hollandscheveld. Een mooi, enigszins underground death en black festival midden in de Drentse natuur. Dit jaar pakte de organisatie uit met niet één maar twee dagen en weet voor beide dagen respectievelijk Mgla en Watain te strikken als absolute headliner. Toch is het ook voor ons zeker ook de ijzersterke rest van de
Links en rechts hoorden we, pre-covid al, veel positieve geluiden over het Graveland Festival in het Drentse Hollandscheveld. Een mooi, enigszins underground death en black festival midden in de Drentse natuur. Dit jaar pakte de organisatie uit met niet één maar twee dagen en weet voor beide dagen respectievelijk Mgla en Watain te strikken als absolute headliner. Toch is het ook voor ons zeker ook de ijzersterke rest van de
Herrie in Alkmaar? Dat willen we meemaken! Maar wie op Hemelvaartsdag de stad inrijdt merkt direct dat ook hier de woonboulevard en keukenwinkels het meest populair zijn op deze midweekse zondag. Wie zich door de file heen worstelt komt uit op misschien wel de mooiste plek van de stad, gewoon gelegen op het bedrijventrein. De venue van dienst is Hal 25 en is een vrijplaats voor kunstenaars, vrije denkers, (anti)
Toen in 2020 het Be Well debuut The Weight And The Cost verscheen, had ik nooit kunnen bedenken dat het tekstueel een van de belangrijkste albums ooit zou worden. Voor mij persoonlijk dan! En natuurlijk is het zo dat je als interviewer je eigen emoties toch onder controle moet houden, maar dat kan niet in een gesprek met Brian McTernan van Be Well. Hij is een en al openheid en eerlijkheid
Herinner je nog die avond van 19 mei toen half treinend Nederland weer eens op z’n gat lag door noodweer? Kun je $%&domme eindelijk weer bandjes kijken, ligt er weer een arsenaal aan bomen op het spoor na een onweersbui. Welnu, dat was de avond dat NMTH-reporter Wouter op pad ging richting Haarlem voor een optreden van Wesenwille in combinatie met Terzij de Horde in Patronaat. Met de trein… Door
Als je googelt op Mayhem en Tilburg, kom je artikelen tegen uit 2009. De band kwam toen een hotelkamer slopen in de stad en dat is misschien ook wel de reden dat de band het laatste decennium vaak uitweek naar andere steden. Mayhem is natuurlijk een naam die onheil spelt, we hoeven er niet meer over uit te wijden want er zijn ontelbare documentaires en zelfs een film over gemaakt
De antwoorden van Terror zanger Scott Vogel zijn eigenlijk precies zoals de tekstregels op zijn albums. Ieder woord is gewoon raak. Hij draait in tekst, muziek en interviews nooit om de brij heen, is direct, eerlijk en soms hard. Kort van stof ook, maar dan weet je zonder gedraal waar je aan toe bent. Is wel eens verhelderend. Pain Into Power, zoals de jongste telg heet, kan daarnaast nog eens
Hoewel we zeven maanden geleden nog een erg toffe editie van Sniester meemaakten, vindt het festival oorspronkelijk natuurlijk in mei plaats. Een voordeel dus dat we voor deze keer niet een jaar hoeven te wachten, want het was in oktober al genieten geblazen. Dit keer echter, krijgen we een Sniester geheel als vanouds. Zonder gebrekkige capaciteit, zitplekken of coronapas, op vrijdag 27 en zaterdag 28 mei. En net als vorig
Aanstaande vrijdag is het weer zover: dan stroomt in Den Haag de Grote Markt en Paard weer vol met liefhebbers van het harde gitaarwerk. Jawel, Sniester is, amper zeven maanden na de vorige alweer aan een nieuwe editie toe. En hoewel er destijds in oktober al een uiterst mooi festijn plaatsvond, staat het er dit keer wel heel mooi voor, zonder gebrekkige capaciteit, coronapas of andere maatregelen. Zo’n 80 bands
Toen we Manuel Gagneux van Zeal & Ardor spraken eerder dit jaar, kon de innemende frontman zijn geluk niet op: een Europese tour met Meshuggah, een band waar hij al heel lang naar opkijkt. Maar wel met een kanttekening: zou de terugkeer van Meshuggah wel doorgang vinden, met nog de aanhoudende nasleep van corona? Met de maanden die volgden zag het vooruitzicht er beter en beter uit. En ondanks dat
Na meerdere verplaatsingen en toenemende populariteit is het moment eindelijk daar: Viagra Boys in de grote zaal van Paradiso, op een broeierige maandag in mei. Een band die alleen maar hits heeft, wat zelfs op de maandag tot een goedgevulde zaal leidt. Tempers verzorgt een synthwave voorprogramma met opgenomen synths waarna de Stockholmse post-punkers zich over de zaal uitstorten voor een avond vol vreemde maar uiterst dansbare klanken en een eigenzinnig
In mei leggen alle vogels een ei, maar ook veel bands komen in deze maand met nieuw plaatwerk, dus er valt weer genoeg te beluisteren en te bespreken. Voor het stevige beukwerk hebben we deze keer collega Martijn Welzen van stal gehaald. In mei legt ook Scott Vogel een ei, dus Martijn laat zijn licht schijnen op de nieuwe ‘langspeler’ van Terror , een hardcore-knaller van maar liefst 19 minuten.
Oef, waar dag 1 al een uitermate heerlijk weerzien was met Sonic Whip, ging dag 2 nog maar eens voor de overtreffende trap. Motorpsycho, Earthless, 1000MODS, Stöner, Elephant Tree en Slomosa alleen al. Verdomme nog aan toe, wat hebben we genoten in het altijd gezellige Doornroosje! Een heerlijk weerzien met Sonic Whip in ieder geval, na twee jaar in een pandemie. Fotograaf Kamil Parzychowski a.k.a. The Buried Herald was er
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.