Jemig wat een lekker potje stoner en spacerock van Italiaanse leest. Dat klopt: Kayleth komt uit Verona, timmert al 10 jaar aan de weg in de geest van Kyuss en consorten en haalt zelfs het Eindhovense 7Zuma7 als invloed aan. Ok, dat is even +3, dus slingeren we direct die plaat aan. Dat valt niks tegen, zeker voor de pure stonerliefhebber valt er veel te halen op Space Muffin. De
Ja daar is dan eindelijk een voorproefje van de nieuwe Black Bottle Riot. ‘About time’ zou je zeggen, aangezien Suburban die derde plaat 11 september al uitbrengt. Heart Of Stone dus, een single die swaggert van de rock ’n roll met toetsenpartijen en heerlijke backing soul vocals. Daar willen we wel meer van horen. Nog even geduld dan maar tot een week voordat III: Indigo Blues uitkomt. Dan staat de plaat
Altijd een belangrijke vraag: Wie is de BOB? Welnu Bob is de nieuwe single van Every Stranger Looks Like You en het is weer een goed voorbeeld van de Belgische florerende hardcorescene. Met brute vocalen naar best Amenra-voorbeeld, afgewisseld met cleaner werk. BOB komt met een bijpassende duistere clip en is de tweede single van de split die de band uit Brakel deed met Mahlstrom. Die luister je in z’n
Kanonharde Nederlandstalige trashpunk uit Schiedam? Oh jazeker wel. De Dood is heropgestaan of eh terug. Frontman Vincent Niks (vroeger in absurdopunkers Sanne en ik), bassist Joost Broeren en drummer Tim van Dorp brachten ons eerder al memorabele nummers als Molen Vol Mongolen, Onraad in Pernis, Ben jij wel eens naakt? en Hondenuitlaatservice Waffen SS. Ze schreven nog wat meer ‘absurdistische debielenpunk’ en zo ligt er nu een compleet album. ‘De
Oh My indeed. Dat dachten we al toen Santa Fé onlangs in ACU, Utrecht zagen optreden en bij deze track zeker weer. Het nummer, uitgebracht op Purple Noise Record Club, komt ook met een bijzondere clip. De Groninge sleazy psychgaragerockers hebben een hele laidback sound te pakken, die ze onderscheidt in het alsmaar drukkere veld. Meer tekst en data onder de video. Meer Santa Fé? Pak de in april verschenen
Met elk nieuw album vervangt Ghost traditioneel de frontman en dus zijn we met Meliora alweer aan Papa Emeritus III toe. Niet dat die personeelswijziging te toetsen valt, want de identiteit van de ‘geestelijk’ leider gaat schuil achter schmink en onder een mijter en we krijgen die derde heiligman ook niet te spreken. Wel belt NMTH met een van de (gemaskerd opererende) Nameless Ghouls van Ghost, die de zomer voor
Kerkklokken, een beangstigend rollend geluid en dan machinaal gitaarwerk en blasting drums; de nieuwe song van Deafheaven is hier en die is ge-wel-dig. George Clarke krijst Brought To The Water naar een lang hoogtepunt, ondersteund door pompeuze instrumentatie en meer dan eens onderbroken door gitaarsolo’s. Heerlijk wat een variatie in dit nummer, dat van black naar prog, shoegaze en post-metal gaat en dan klassiek eindigt. Je hoort meteen het openingsnummer van
Schrik niet: Myrkur is geen kiezelharde, peilloze poel des verderfs, maar wel degelijk een black metal-project van één vrouw. De Deense Amalie Bruun is ook een fenomeen, zeker sinds haar debuut-EP vorig jaar uitkwam. Daarop gaat het van krijsende tot dromerige (shoegaze) black metal en komen invloeden van Noordse folk en klassieke instrumentatie en koren voorbij. Dat was redelijk ongekend in het genre en zo belandde Myrkur (Bruun hield haar
Trackprimeur! Alweer een nieuwe Australische act die we moeten checken? Jazeker, Blank Realm it is, te zien op Incubate en in de randstedelijke hotspots Roodkapje en SugarFactory. Gitarist Luke Walsh en de broers en zus Spencer: Luke (bas), Daniel (drum-zang), Sarah (synths-zang) komen uit Brisbane en beweren ‘occult boogie woogie’ te maken. Je kunt ook zeggen: psychedelische rock met wavey toetsen en vleugjes artpop en fuzz. Of: een beetje tussen
Natuurlijk speelt Jacco Gardner ook en alleen al op zondag kun je je laven aan fijne psychedelica van (Twentse trots) PAUW en de Australische zusterbands Pond en Tame Impala, maar WAND is toch een verhaal apart. De band uit Los Angeles dient die psych met fuzzy garage op en wel zo verleidelijk dat Ty Segall meteen om was. Niet zo gek, met verslavende tracks als Flying Golem. De garagerocker bracht
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.