Windhand en Grime bundelen deze tournee de krachten om de verdoemenis te verspreiden. De bezwerende muziek van Windhand en de duivelse uitspattingen van Grime houden het publiek dinsdag in Haarlem aan het Patronaat-podium gekluisterd. Tekst: Paul Lindenbergh / fotografie: Roy Wolters GRIME Met als enige doel om destructie aan de man te brengen is Grime vanavond op het juiste pad. Hoewel de zaal vijf minuten voor aanvangst nog praktisch leeg
Ze waren al langer een favoriet en in 2018 met Eternal Return goed voor het NMTH Album van het Jaar: Windhand. Met die vierde plaat bevestigde de groep uit Richmond, Virginia de grote status in doom en stoner metal. En toch is er wat nieuws aan de hand. Op de jongste langspeler is er meer fuzzy grunge in het geluid geslopen, en zijn de vocalen van Dorthia Cottrell nog meeslepender
Dubbeldikke Deense doom met opvallende proggy gitaarwerk (solo’s!) en ook opmerkelijke vocalen. ALKYMIST is de naam, niet de eerste Deense act die ons omver blaast, en zeker ook niet de minste. Ze hebben ook nog een best debuutalbum op zak, maar voor het zover is gooien ze eerst de openingstrack eruit. Ghost heeft ook een doomy video meegekregen. Het album gaat gewoon ALKYMIST heten en de brute Denen releasen die
Heel goed nieuws voor liefhebbers van dromerige doom metal en heavy psych, want Windhand komt naar ons land. Het viertal uit Richmond, Virginia brengt op 5 oktober het nieuwe album Eternal Return uit via Relapse Records en je ziet de video van de zalige eerste single Grey Garden hieronder. Eerder dit jaar liet de groep al een split los met landgenoten Satan’s Satyrs, ook zeer de moeite en helemaal onderaan
“When I was in the emergency room, I felt the worst pain I’ve ever felt. Then I left my body. I completely dissociated. There was a period of time, though I’m not sure if time had anything to do with it, where I was aware but I wasn’t ‘me’ at all…” Het is een statement van YOBs zanger/gitarist en frontman Mike Scheidt uit de toegestuurde presskit van Relapse Records. Die
Groningen heeft er in zijn harde scene een interessante band bij. De stadjers van Onhou (opgericht voorjaar 2016) komen op hun debuut-EP met zware post-metallende sludgy doom die, inclusief sfeerversterkende synths, prettig weinig licht doorlaat. Het neerzetten van duistere atmosfeer is de vijfkoppige formatie zeker toevertrouwd. De band bestaat namelijk uit (ex-)leden van het overwegend donkere klanken voerende Ortega, Wolvon, Grinding Halt, Killteam en Lords of Gravity (laatste twee bestaan
Hoor wie klopt… nee: ramt daar kinderen. Onhou dus en we maken ons nu ernstig zorgen over de levensduur van de poort. We stellen je voor aan een fonkelnieuwe post-metal-/sludgy doomformatie uit het duistere noorden. De Groningers herbergen (ex-) leden van Ortega, Wolvon, Killteam, Lords of Gravity en Grinding Halt en dat verklaart wellicht waarom ze op dit niveau instappen. Er ligt meteen een debuut-EP met twee werken van ruim
Daar worden we dus heel blij van: Nieuw materiaal van US doom-grootheid Windhand en ruim zes minuten zelfs. Old Evil is meteen de opmaat naar een grotere release en wel een split met Satan’s Satyrs. Beide bands stammen uit de Amerikaanse staat Virginia en ze deden net een lange Europese tournee samen, waarbij we ze troffen op de laatste datum in Antwerpen voor de Desertfest-zaterdag. Satan’s Satyrs was toen beter
Doom metal heeft in de afgelopen jaren zichtbaar aan terrein gewonnen. Lange tijd was het subgenre het wat ondergeschoven (bastaard)kind in de metalwereld, dat grotendeels was voorbehouden aan de meer fijnproevende liefhebber. Met uit verscheidene genres peurende zware acts als YOB, Amenra en Pallbearer zijn sludge, post-metal en dus doom nu populairder dan ooit binnen het harde segment. Reken daar de nog altijd rijzende ster van een Electric Wizard, Conan
Ik wilde iets over het nieuwe album van Amenra schrijven, maar bleef het steeds uitstellen. Het is niet per se muziek die je tijdens een lange treinreis of thuis bij een bakje koffie gezellig even opzet en mijn feitelijke kennis van post-, doom- en sludge-metal is minimaal. Wat kan ik dan nog zeggen over deze plaat? Het bijschrift van Amenra bij MASS VI zegt eigenlijk alles al; ‘No love wihtout
