Tag "Albumreview"
Terwijl de regen in afwisselende ritmes op de ramen drumt, beseffen we: de nazomer is officieel verleden tijd. Maar voordat we te lang stilstaan bij het verdwijnen van de zon, is het hoog tijd om vooruit te kijken. Vooral als je houdt van een flinke dosis herrie. Vergeet die zonovergoten festivalweide en het lauwe festivalbier. De herfst is geen seizoen om louter treurig te mijmeren, maar juist hét moment om
Lees verder..
Daar is die dan, de langverwachte zesde langspeler van de Zweedse retrorock-pioniers (bah, wat een vreselijke term, ze zijn zoveel meer dan dat, maar you know what I mean…) Graveyard. Simpelweg ‘6’ genaamd, zonder fratsen. Het album is vandaag verschenen via het grote Duitse label Nuclear Blast Records. Het is hun tweede plaat in deze samenstelling, in principe zouden ze dus genoeg tijd gehad moeten hebben om op elkaar ingespeeld
Lees verder..
Toe aan een nieuwe smaaksensatie? Onze Hardhitting Albumreviews-rubriek helpt je jouw muzikale honger te stillen. Martijn Welzen heeft vier albums voor je beluisterd en beschreven. Het betreft deze keer nieuwe muziek van Dead Heat en Cutthroat LA, een deluxe dubbel-heruitgave van Hatebreed en een gloednieuwe plaat van As Friends Rust. De laatstgenoemde is nog niet verschenen, maar des te spannender is het om alvast te lezen wat je kunt verwachten.
Lees verder..
Ravenna Hunt-Hendrix startte Liturgy in 2005 als studente klassieke compositie en filosofie. Dat is wel vaker een foute combinatie als je wil gaan voor een huis-tuin-en-keuken-bestaan. Nu is black metal daarvoor ook niet het meest voor de hand liggende vehikel, maar zelfs daarbinnen is Liturgy een vreemde eend. Sterker nog, Liturgy roept vaak sterke reacties op als project. Zeker van de black metal internet warriors (op profielfoto’s te zien met
Lees verder..
Viagra Boys (album Street Worms, 2018) en Iguana Death Cult (single Can Of Worms, 2017) zijn zomaar twee bands die in me opkomen als het gaat om fascinatie voor wormen. Wormen hebben dan ook iets poëtisch; het zijn de vuilnismannen (en -vrouwen, wormen zijn tweeslachtig) der aarde. Ze vreten alles op, ook ons, als we later in de grond zakken. Wormen staan daarom al gauw metafoor voor de dood, en
Lees verder..
Carnaval is al even voorbij, maar als het aan de mannen van Avatar ligt is het elke dag een verkleedfeest. Dan kunnen ze doen wat ze het liefste doen: optreden. De freakshows van de Zweedse circusband zijn altijd iets om naar uit te kijken. Vooral wanneer de groep met een nieuwe plaat op de proppen komt. Wat heeft de negende langspeler Dance Devil Dance voor ons in petto? Door Lodewijk
Lees verder..
Power metal, je moet ervan houden en ik doe dat bij vlagen. Ik heb zo mijn favorieten en Twilight Force was met de eerste platen zeker een pleasure (guilty mag je toevoegen, maar laten we eens stoppen met metal-schaamte). Dat had vooral te maken met het onstopbare tempo en de vocalen van Christian ‘Chrileon’ Eriksson, vooral op Heroes of Might & Magic onvoorstelbaar en een letterlijke force majeur. Afijn, die
Lees verder..
Religie en extreme metal zijn ‘strange bedfellows’. Eigenlijk is het vooral Satan die succes heeft in deze wereld en met de muziek als quasi-religieus vehikel voor zijn gospel. In de black metal dan vooral, een genre wat volgens sommige trve-bad-boys alleen écht is als deze gehoornde entiteit represent is, met een kleine doch bijzondere tegenhanger in de white/unblack metal die de boy daarboven aanhangt. Ik weet niet of hij daarboven
Lees verder..
Eigenlijk is er geen beter moment in het jaar om je te buigen over een winters ritueel, zoals een Darkthrone plaat. Althans, de laatste edities lijken vaker een arctisch thema te volgen en zo ook het heerlijk getitelde Astral Fortress. Omdat ik even goed wilde zien wat er nou op de backpatch van de schaatsende black metalfan op de cover (ja, dat is wat je ziet), googlede ik de afbeelding.
Lees verder..
Er is geen andere band zoals Sigh. Deze Japanse black metalstrijders draaien al sinds 1989 mee in de extreemste hoek en waar de dood in hun werk altijd een rol speelde, is dit de meest intense, en intieme vertolking van het thema. Daarmee wordt de plaat ook Japanser dan ooit, met teksten exclusief in de eigen taal (wat nog niet eerder gedaan werd) en traditionele instrumenten. Mirai Kawashima wilde namelijk
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.