Tag "Albumreview"

Albumreview: Sigh – Shiki

Er is geen andere band zoals Sigh. Deze Japanse black metalstrijders draaien al sinds 1989 mee in de extreemste hoek en waar de dood in hun werk altijd een rol speelde, is dit de meest intense, en intieme vertolking van het thema. Daarmee wordt de plaat ook Japanser dan ooit, met teksten exclusief in de eigen taal (wat nog niet eerder gedaan werd) en traditionele instrumenten. Mirai Kawashima wilde namelijk

Lees verder..

Albumreview: Negative Plane – The Pact

Negative Plane is een band die ik al een tijdje zo in de periferie van mijn luisterlandschap zie verschijnen. Toen The Pact verscheen in april 2022, was het tijd om deze plaat te luisteren. Rijkelijk laat; I know, maar totally worth it dus. Want dit is goed, het is een plaat die wel even wat luistertijd vereis om erin te komen. Of niet, hij kan je ook zomaar pakken en

Lees verder..

Old school thrash throwback met reviews van Toxik, Mordred en Xentrix

Redacteur Martijn Welzen heeft de (vorige) hittegolf benut om te surfen op een hausse aan old school-thrash metal. Verantwoordelijk voor de re-releases is het daarin specialiserende label Dissonance Productions, dat het qua distributie moet hebben van partners als Cherry Red en Season Of Mist. Welzen duikelde zo albums op van bands als Toxik, Mordred en Xentrix. De tijd is aangebroken dat de metal uit de jaren 80 op eenzelfde marmeren

Lees verder..

Albumreview: Rolo Tomassi – Where Myth Becomes Memory

“Are you listening to your heart? What happens when it stops? A goodbye?” Rolo Tomassi frontdame Eva Korman windt er geen doekjes om tijdens de opening van dit nieuwe album Where Myth Becomes Memory. De band gaat graag de diepte in, telt vragen en zoekt antwoorden. Ze doen dit reeds zes albums lang en al die tijd eigenzinnig en vrij van hokjesdenken. Deze Engelsen trekken zich niets aan van genres,

Lees verder..

Albumreview: Underoath – Voyeurist

Het verhaal van Underoath gaat terug tot eind jaren negentig als de band wordt opgericht in Florida. Nu ruim vijfentwintig jaar later, brengt de band ‘pas’ zijn negende studioalbum uit. In de geschiedenis van de band is er eigenlijk nooit stabiliteit geweest. Bandleden komen en gaan. En nadat ook creatief brein en mede-oprichter Aaron Gillespie opstapt heft de band zich in 2013 op. Twee jaar later komt de band terug

Lees verder..

Albumreview: Wilderun – Epigone

We marcheren vol goede moed het jaar tweeduizend tweeëntwintig in. Vooralsnog lijkt het erop dat ‘het virus’ ook op dit jaar weer een stevige stempel zal drukken, in ieder geval voor ons als muziekliefhebbers, maar we houden goede hoop op betere tijden. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden, maar amper twee jaar geleden was corona nog een ver-van-ons-bedshow in China. Inmiddels is de pandemie veel mensen niet in de koude kleren

Lees verder..

Albumreview: Descendents – 9th & Walnut

Ik weet eigenlijk niet of er nog goede punkplaten uitkomen. De meeste bands die wat in de aandacht komen zijn een beetje saai en dan keer ik toch liever terug naar mijn platen van Bad Religion. Of die van de Descendents, misschien wel de grondleggers van de poppunk die we allemaal wel eens leuk gevonden hebben. Nu bracht die band uit Californië in de zomer een plaat uit, getiteld 9th

Lees verder..

Albumreview: Hemelbestormer – Collide & Merge

Het Vlaamse collectief Hemelbestormer triggert al een aantal jaren de oren en de ziel. Hun post-metal is altijd van een hoog niveau en de groep weet binnen de eigen kaders toch altijd weer te verrassen. Ook de nieuwe plaat Collide & Merge heeft weer die typische sound. Er wordt vol ingezet op emotie. Het geluid is vergeleken met eerder werk weer wat meer open gemaakt en de intensiteit is wederom

Lees verder..

Albumreview: Negură Bunget – Zău

Het is tijd om het boek van Negură Bunget te sluiten en Zău is daar de epiloog van. De epiloog, omdat deze plaat komt na de dood van bandleider Gabriel ‘Negru’ Mafa in 2017. Het werk hieraan was al wel gestart, de drums waren opgenomen voor het slot van de Transsylvanische trilogie (gestart met Tău en Zi). Gezien de band Dordeduh van ex-bandleden Edmund Karban en Christian Popescu (die Negură

Lees verder..

Double Trouble Albumreview: Limp Bizkit – Still Sucks

Het spreekwoord ‘Twee zielen, één gedachte’ kan wat betreft een review over het laatste maaksel van Limp Bizkit door de plee gespoeld worden. Daar waar de één een nostalgisch gevoel overhoudt na drieëndertig minuten Fred Durst en consorten, kan de ander alleen maar fantaseren over de hoeveelheid tosti’s die hij kan kopen voor het geld dat hij bespaart door het album Still Sucks vooral níet aan te schaffen. We laten

Lees verder..