NMTH tipt Graspop Metal Meeting 2017

Kvelertak in Burgerweeshuis, foto Rick de Visser

We zitten vlak voor Graspop Metal Meeting en nog altijd zijn we bezig dat enorme programma te doorwroeten. Dat zal voor sommige bezoekers niet anders zijn en dus is het tijd voor wat gidswerk in deze duisternis, die zich tenslotte over drie dagen en vijf stages uitstrekt. Twee Main Stages zijn er in Dessel en het derde en vierde podium, respectievelijk de Marquee en Metal Dome, kennen ook bepaald geen lullige afmetingen.

Stiekem is er nog meer, want er is elke dag ook een Classic Rock Café en op donderdag is er al een beste kick-off met onder meer Belgische talenten op de drie ‘kleinere’ podia. NMTH reist morgen dus tijdig af naar Dessel in de hoop om bijvoorbeeld King Hiss, Born From Pain en Brides Of Lucifer te zien. Wij raden ernstig af om ’s middags al BEAR te gaan bekijken, het risico is immers groot dat het gevoel ‘Het gaat echt niet meer bruter worden dit weekend’ niet te onderdrukken zal zijn. Terwijl de voorpret voor onze eerste GMM aan alle kanten de bocht uit dreigt te gieren, kregen we meerdere redacteuren zover om hun favorieten uit de immense line-up te tippen.

Lees ook het Profiel van headliner Rammstein: Twintig jaar Du Hast

Door: Lodewijk Hoebens, Jurgen de Raad, Tim van der Steen, Guido Segers en Ingmar Griffioen

VRIJDAG

TRIBULATION, MARQUEE, 12.00 – 12.40
De Zweden zijn aardige eigenheimers in de deels verzadigde metalscene. De black/death van de formatie staat strak van knagende, duistere atmosfeer met theatrale trekken. In het originele bandgeluid weerklinken Mercyful Fate en At the Gates door, maar krijgt de metal ook uitgekiende rock-kanten mee die klassiekers Led Zeppelin, Hawkwind en Doors laten echoën. Het derde album The Children Of The Night (2015) betekende een behoorlijke wijziging in Tribulations stijl. De death metal-snelheden van voorheen liet men achter zich, om plaats te maken voor de hiervoor beschreven sound. Reken op veel nummers die je subtiel inpalmen in een verrassende versmelting van metal, classic rock en theatrale gothrock met occulte rand en psychedelica. (JdR)

EVIL INVADERS, MAIN STAGE 2, 12.20 – 13.00
Graspop begint de laatste jaren al op donderdag. Enkele topbands uit Nederland en België zijn dan al te ontdekken. Wat te denken van de math-mannen van Bear, de fijne metal van Off the Cross, of het no nonsense beukwerk van Born From Pain? Vrijdag gaat het feestje van de lage landen vrolijk verder en speelt al vroeg Evil Invaders. In 2015 komt debuutalbum Pulses of Pleasures uit, maar de (Belgisch) Limburgse thrashers hebben dan al lang naam en faam gemaakt on the road. Speedmetal van de bovenste plank!
Prima opwarmer voor Metal Church en Sepultura later op de dag op Mainstage 2. Raising Hell, Fast, Loud ’n Rude! Ondertussen zit het viertal bij metal-gigant Napalm Records en verschijnt in september nieuwe plaat Feed Me Violence. Mental Penitentiary is een gloednieuw voorproefje. Spijkerharde thrash vol imposante gitaarsolo’s en vocale uitspattingen à la King Diamond en Rob Halford. Live een sensatie. Naast Graspop zijn er trouwens nog genoeg kansen om ze aan het werk te zien. Wat te denken van Antwerp Metal Fest, Zwarte Cross, Stonehenge, Alcatraz Metal Festival en Waterpop? (LH)

MELECHESH, MARQUEE, 14:45 – 15:35
Rare metal is gave metal en Melechesh is misschien wel de belangrijkste als het gaat om metal met oosterse invloeden. De thematiek betreft de demonen van het oude Mesopotamië. Met ‘Enki’ uit 2015 is de band weer helemaal terug in topvorm en ze levert gepassioneerde shows. Meemaken dus. (GS)

Sólstafir, foto Oscar Anjewierden

BLUE OŸSTER CULT, MAIN STAGE 1, 15.00 – 15.50
Een halve eeuw, zo lang bestaat Blue Oÿster Cult al maar dankzij de Amerikaanse sketchshow Saturday Night Live vergeet niemand nog de song Don’t Fear the Reaper. De sketch met jonge comedians Will Ferrell en Jimmy Fallon en producer Bruce Dickinson, gespeeld door Christopher Walken, zorgt ervoor dat het nummer mythische proporties krijgt. “The only prescription is more cowbell!” Ook Metallica heeft een fraaie ode gebracht in de vorm van Astronomy, te vinden op de tribute dubbelaar Garage Inc.
Astronomy zal waarschijnlijk niet op de setlist prijken, maar de band uit Long Island heeft nog genoeg classics als Godzilla, Burnin’ For You en Cities on Flame with Rock and Roll. Ondertussen is het al weer 40 jaar geleden dat Blue Oÿster Cult voet heeft gezet op Belgische bodem. Twee originele leden blijven actief, Donald “Buck Dharma” Roeser en Eric “Jessy Python” Bloom. Op Graspop laten ze wel even zien waar al die sludge, stoner en doombands toch de inspiratie vandaan hebben gehaald. Don’t Fear the Reaper, hoe doom wil je het hebben? (LH)

SÓLSTAFIR, MARQUEE, 17.45 – 18.45
Geen verrassende tip, gezien de aandacht op deze site met onder meer het recente interview met frontman Addi en de bespreking van jongste worp Berdreyminn. Emotionele zeggingskracht in muziek is geen vanzelfsprekendheid, maar Sólstafir is er meesterlijk in. De black metal-roots mogen uit zicht zijn, wij als fan van het tweede uur vinden de albums alsmaar beter worden. Bredreyminn is nog altijd groeiende! De IJslanders noemen hun muziek niet ten onrechte ‘epic rock’, wij gaan voor prog- en post-rock van een diep-melancholische klasse. We zingen die plaat, niet geholpen door enige kennis van het IJslands, luidkeels mee. Het is die melancholie en die meeslepende emotie, die Sólstafir op plaat en ook live achteloos lijkt over te brengen. Ik reken op een vroeg hoogtepunt. (IG)

ALCEST, METAL DOME, 19.55 – 20.45
Alcest neemt ook al even een speciale plek in ons hart in. De Fransen serveren prachtige shoegaze post-metal met een opbouw en ijle zang die ons altijd meesleuren. Ook op laatste plaat Kodama (Prophecy Productions, 2016) stellen ze niet teleur. Sterker: ze gingen nog net wat smeriger en harder aan de haal met die shoegaze, terwijl atmosferische black metal nooit ver weg is. De geboorte van ‘blackgaze’ wordt wel geplaatst in 2005 en toegeschreven aan de EP Le Secret die Alcest toen uitbracht. Belangrijker: Er zijn niet veel formaties die wanhoop en diep verdriet zo intens en schoon kunnen verklanken. Alsof we bij Sólstafir nog niet genoeg emotie kwijt konden. (IG)

EUROPE, MAIN STAGE 1, 21.25 – 22.25
Voor velen een guilty pleasure en misschien zelfs een one hit wonder met the Final Countdown. In 1992 kappen ze ermee, weggevaagd door de grunge scene. Na succesvolle reünies door de jaren heen, besluit Europe in 2003 het weer te proberen en met succes. Met name de twee laatste albums Bag of Bones en War of Kings zijn volwassen hardrock-platen. In originele bezetting, met gitaarvirtuoos John Norum, lijken ze na het 20-jarige bestaan van the Final Countdown helemaal terug.
Volgend jaar mogen ze vanwege Out of This World 20 kaarsjes uitblazen. Stevige tracks als Ready or Not, Superstitious en Sign of the Times pronken nog altijd op de setlist. Luister ook maar eens naar de eerste twee albums van Europe, the Final Countdown was alweer het derde album van de Zweden. De titeltrack is ook nooit bedoeld als hitsingle, meer als setopener. Telt u mee? Songs als Seven Doors Hotel, Stormwind en Scream of Anger met vlammend gitaarspel, solide drumwerk en de strot van Joey Tempest treffen ook op Graspop zeker doel. Rock the Night! (LH)

EMPEROR, MAIN STAGE 2, 22:35 – 23:50
Als je op Graspop bent en Emperor overslaat, dan doe je daar eigenlijk alleen jezelf tekort mee. De legendarische black metalband speelt niet heel erg veel meer en elke show die de groep doet is meegenomen. Om het 20-jarige bestaan van ‘The Anthems to the Welkin at Dusk’ te vieren doen ze dat ook in 2017 nog, maar dat zou toch weer de laatste ronde kunnen zijn. Van de grondleggers is dit overigens de enige die consequent een goede show aflevert. (GS)

ZATERDAG

Avatar op Into the Grave 2015, foto: Sandra Grootenboer

AVATAR, MAIN STAGE 2, 11.30 – 12.10
Misschien hoef ik Avatar niet echt te tippen, want de Zweedse heren hebben zich de laatste jaren aardig in de picture gewerkt. De band is al regelmatig in Nederland en België te zien geweest. Ondertussen zijn ze ook de Verenigde Staten aan het inpakken. Muzikaal staat de melodische death metal als een huis en is het vooral de show erom heen die Avatar op de metalmap heeft gezet. De freakshow begint in 2012 met de titeltrack van Black Waltz (check de bijbehorende extreme circusclip maar eens). Smells Like a Freakshow en Let It Burn wakkeren het succes verder aan.
Frontman Johannes Eckerström lijkt met zijn facepaint op een kruising tussen the Joker en the Crow. Qua kledij moeten we eerder denken aan de hofnarren uit de renaissancetijd. Laatste album Feathers & Flesh bestaat meer uit sprookjes maar dan wel vol zieke twists en dynamische gitaren. De circusmetal uit Göteborg weet elke keer voor een feestje te zorgen, zelfs om half twaalf ‘s morgens. Extra leuk is dat stadsgenoot en grote voorbeeld In Flames de tweede Main Stage op zaterdag afsluit. (LH)

RHAPSODY, MAIN STAGE 1, 14.00 – 14.45
Welkom in de wereld van powermetal. De Italiaanse godfathers van Rhapsody bestaan twintig jaar, maar in de twee decennia is er langzaamaan een breuk ontstaan tussen oprichter/toetsenist Alex Staropoli en de rest van de band. Tegenwoordig gaat hij in zijn eentje verder als Rhapsody of Fire met een gloednieuwe band. Andere oprichter Luca Turilli heeft al jaren solo succes, maar opereert nu alweer twee albums als Luca Turilli’s Rhapsody. De oorspronkelijke leden, zonder Starpoli maar met Turilli, hebben besloten een punt te zetten achter het oorspronkelijke Rhapsody en komen nog een keer samen voor een afscheidstournee.
Daarbij mag Graspop natuurlijk niet ontbreken. Even een uurtje puur escapisme, legendes over eenhoorns, tovenaars en de Emerald Sword. Hét zwaard waar het de eerste vijf Rhapsody albums om draait. Verwacht vooral veel werk van powermetal classic Symphony of Enchanted Lands. Een delicieuze Bolognesesaus van bombastische vocalen, gitaarwerk à la Malmsteen en Paganini en fabelachtige synthesizers. Wie weet horen we sir Christopher Lee nog wel even. De legendarische acteur heeft op zijn oude dag nog aardig wat albums ingezongen van Rhapsody. (LH)

Danko Jones, foto Tim van der Steen

DANKO JONES, MAIN STAGE 1, 15:50 – 16:40
Met een nieuwe plaat op zak is het beest weer los en dat betekent Danko Jones op zijn scherpst. Danko Jones heeft ook een hele gave podcast waar ik fan van ben. Dat heeft niets te maken met het feit dat ik de Canadees hier even tip en zeg dat je zijn show moet gaan zien. Waarschijnlijk wist je dat zelf al. (GS)

MAX & IGGOR CAVALERA – RETURN TO ROOTS, MAIN STAGE 2, 16.50 – 17.40
Het is op Graspop bijna altijd raak, de line-ups zijn praktisch één grote verzameling van heavy hitters. Blijkbaar willen ze in België die grote namen niet schofferen dus hebben ze voor het gemak maar twee main stages neergezet. Zowel de nieuwe top in metal laat zich zien als de bewezen oude garde. Voor dat laatste is het zeker een goed idee om bij Max en Iggor Cavalera te gaan kijken. De broers legden hun ruzie bij en komen hun monumentale plaat ‘Roots’ integraal spelen ter ere van het twintigjarig jubileum van dit album. Sepultura speelt overigens ook op Graspop, maar dit lijkt mij echt de interessantere set van de twee. ROOTS! BLOODY ROOTS! (TvdS)

MAYHEM, MARQUEE, 17.40- 18.40
Deze wegbereiders van de Noorse black metal trokken in de vroege jaren negentig helaas nogal eens de aandacht door betrokkenheid bij moord- en vechtpartijen. Lieverdjes zullen het nooit echt worden, maar die dubieuze reputatie ligt gelukkig toch weer ver achter hun.
Mayhem bracht in 2000 het album The Grand Declaration of War uit. Daarmee sloeg de band een black metal-weg in vol avontuurlijke wendingen. Spelen met timing en dissonante intonaties – aan elkaar gekliefd door Hellhammers veelvuldige loeistrakke double bass-getimmer – maakte Mayhems black tot een bijzondere in het genre. Tech- en thrash-invloeden van vooral bands als Voivod en Coroner drongen door in het geluid van de Noren. De bevreemdingen zetten verder door op de navolgende platen, zonder echter afbreuk te doen aan de gemene blasfemische bijtkracht. Op Graspop zullen de blackies hun inmiddels dertigjarige bestaan vieren door hun debuut en pure black-klassieker De Mysteriis Dom Sathanas volledig in het zwartgeblakerde zonnetje te zetten. (JdR)

GOJIRA, MAIN STAGE 1, 17.50 – 18.50
Open deur natuurlijk, maar als Gojira speelt ga je erheen. De Franse geweldenaren draaien ook alweer twintig jaar mee en behoren tot de absolute wereldtop. Dit bewezen zij laatst opnieuw in de Ronda van TivoliVredenburg, en eerlijk gezegd hebben de broers Duplantier en consorten nog nooit teleurgesteld. Zowel de meest recente plaat Magma als de liveprestaties maakten enorme indruk: technische metal op het scherpst van de snede. Wel een beetje jammer dat je Red Fang mist. (TvdS)

WHILE SHE SLEEPS, JUPILER, 18.25 – 19.10
Aan de kant Bring Me the Horizon, hier is While She Sleeps. Hoewel BMTH in Oli Sykes een geweldige frontman heeft, dwalen ze momenteel te veel rond met elektronische elementen. De metalcore-scene is ondertussen aardig verzadigd, de overproductie bij veel artiesten helpt ook niet mee om een eigen sound te vinden. Gelukkig zijn er de stadsgenoten van While She Sleeps. Nieuw wapenfeit You Are We blijkt een dijk van een album.
De plaat is opgenomen in eigen beheer en gerealiseerd dankzij Pledgemusic. Samen met de fans dus. Dat is ook de betekenis van You Are We. We come one. Tracks als Steal the Sun, Hurricane, Feel, Silence Speaks en het titelnummer zijn stuk voor stuk meedogenloze metalcore-songs. Veel variatie met diverse vocalen, natuurlijk de broederlijke samenzang, stevige tempowisselingen en een in your face geluid. Niemand zal stil blijven staan tijdens Graspop. Zeker niet bij het gezellige Jupiler podium. (LH)

MONSTER MAGNET, METAL DOME, 21.20 – 22.20
Monster Magnet was de laatste band die we in de oude Tivoli aan de Oudegracht aan het werk zagen. Zo monumentaal was de show verder ook alweer niet, maar wel goed en rotsvast. Net als in Tivoli zullen ook op Graspop heel wat fans op de weide staan te schreeuwen om Space Lord en Powertrip. Klassiekers, die we zeker willen horen, maar de band heeft gelukkig veel meer op zak. Zo verscheen in 2015 nog het elfde album Cobras and Fire (The Mastermind Redux). (IG)

HELMET, METAL DOME, 23.00 – 00.00
We hebben vroeger veel metal geluisterd, en ook NWOBHM en hele periodes Status Quo, Kiss, AC/DC, Jimi Hendrix en wat al niet meer. Maar voordat we in de hardcore en stoner terechtkwamen was er eerst Helmet. Een vriend had een cassettebandje en eenmaal draaiende viel al snel het kwartje, en nog een kwartje, een daalder en de hele muntenvoorraad. Damn. Wat Page Hamilton en co deden op In The Meantime kenden we nog niet. Het was aan de ene kant oersimpel en direct, maar tegelijkertijd zeer pakkend en meeslepend. Denk: furieuze metal met hardcore breaks en versplinterend gebrul van Hamilton. Bedenk ook dat geweldenaar John Stanier toen nog achter de drumkit zat… Bruggen naar post-hardcore, noise en meer werden geslagen en toen Helmet in 2004 terugkeerde, bleken het vuur en de urgentie nog te branden. Of de frontman zich aan cleane zang had moeten wagen… (IG)

ZONDAG

INGLORIOUS, METAL DOME, 11.15 – 11.55
Zet Until I Die van Inglorious maar eens op. Hoor dat bluesy Deep Purple orgel. Ja, de Britten zijn duidelijk beïnvloed door 70ies hardrock. De band rond zanger Nathan James, bekend van the Voice UK, (Jesus Christ) Superstar en Trans-Siberian Orchestra, bestaat pas sinds 2014. Maar-wat-een-geluid, mensenlief. Ik denk dat de frontman tijdens de tv-programma’s alleen maar te horen heeft gekregen om zijn vocalen zo veel mogelijk de vrijheid te geven.
Geen rare breakdowns of grunts, nee oldschool rock ’n roll. Regelmatig reikt de frontman tot de hemelse tonen van Chris Cornell. Wat een strot! Denk ook, en dan niet alleen qua zang, aan de Amerikanen van Black Stone Cherry. Stevige songs gemaakt voor de festivalweides. Inglorious II gaat in feite verder waar debuut Inglorious ophield. Ze spelen al vroeg op zondag. Klopt, maar hoe beter kan je een kater verwerken dan met een vers blokje hardrock. (LH)

THE CHARM THE FURY, MAIN STAGE 2, 12.20 – 13.00
Een van de hoogtepunten van Pinkpop, aldus 3voor12. En gelijk hebben ze, want de Amsterdamse metalcoreband heeft de laatste jaren gigantische stappen gemaakt. Begin dit jaar tekent het vijftal bij metallabel-gigant Nuclear Blast, dat vervolgens tweede album the Sick, Dumb & Happy internationaal uitbrengt. Geproduceerd door eigen drummer Mathijs Tieken. Frontvrouw Caroline Westendorp is de belichaming van zowel the charm als the fury.
Een aantrekkelijke verschijning, maar wanneer ze een voet op de monitor zet, de vuist stevig in de lucht gooit en haar mondje opendoet… Nou hou je dan maar goed vast, want wat een oerkracht komt er uit deze dame. De band is alleen maar strakker gaan spelen en is bezig met het buitenland te veroveren. Eerst nog de landen rondom Nederland, maar momenteel worden er ook meerere potten gebroken in de Verenigde Staten waar enkele grote festivals op het programma staan. Op 28 november doeen ze in het Eindhovense Klokgebouw het voorprogramma van Marilyn Manson. (LH)

Check het interview dat we op FortaRock in the City deden met Caroline Westendorp en Mathijs Tieken:

KVELERTAK, MARQUEE, 16.15 – 17.05
Het gebeurt met enige regelmaat dat je track voor track en clip voor clip meer geraakt wordt door een band, die aldus opbouwt naar een albumrelease. Kvelertak was daar vorig jaar ook verantwoordelijk voor en Nattesferd biedt een weergaloze Noorse mix van heavy metal, black, prog en cockrock, inclusief een met enige moeite ontdekt Queen-trekje. Heerlijk. Het enige smetje was dat het vervolgens niet lukte om een clubshow mee te pakken van de Scandinavische mannen. Komt Graspop-tijd, komt raad dus. (IG)

STEEL PANTHER, MAIN STAGE 1, 17.00 – 17.50
Metal moet natuurlijk niet altijd serieus zijn, laat staan zo over de top. Fleddy Melculy maakt dat elke show weer duidelijk. Niet zo gek dat Steel Panther regelmatig als intromuziek wordt gebruikt. Steel Panther, bestaande uit Michael Starr, Satchel, Lexxi Foxx en Stix Zadinia is ook daadwerkelijk begonnen op de Sunset Strip in Hollywood, bekend in de jaren ’80 als de werkplek van Poison, Mötley Cruë, Guns ’n Roses en Whitesnake.
Steel Panther is duidelijk geïnspireerd door de glam, spandex en hairmetalbands van die tijd. Death to All but Metal van doorbraakalbum Feel the Steel valt op. Hilarische teksten aan de ene kant en technische klasse zorgen voor een wervelende liveshow. Ondertussen heeft het kwartet vijf albums uit, Lower the Bar is daarvan de meest recente. Vol puberale ongein, maar met een sound waar je heerlijk op kan headbangen en luchtgitaar spelen. (LH)

GRAVEYARD, MARQUEE, 17.45 – 18.35
Voor Graveyard zou ik in Dessel wel een flink stuk Mastodon skippen. Maar goed, die laatste tref ik over een paar weken toch voor een thuiswedstrijd in de Ronda. Graveyard brengt oldskool hardrock vanuit Göteborg, Zweden. De band kapte er vorig jaar mee rond hun tienjarig jubileum. Gelukkig besloten zij vier maanden later al dat het veel leuker was om weer door te gaan (ware het met een andere drummer).

Uiteraard moet je ook bij Amenra gaan kijken, maar dat hoeft met alle lovende woorden die we deze Belgen hebben toebedeeld niet eens meer benoemd te worden. Voor de grootste circlepit moet je waarschijnlijk weer bij Devildriver zijn. Hoewel de laatste plaat niet de furie had van eerder werk blijft het onmiskenbaar een toffe band om aan het werk te zien. Verder jammer natuurlijk dat ik de sets van Clutch, Red Fang, Ministry, Baroness, Opeth, Mastodon en Devin Townsend Project, mis omdat ik zelf helemaal niet op Graspop ben dit jaar. (TvdS)

ANATHEMA, MARQUEE, 19.15 – 20.10
De Britse doomers van weleer bewogen zich vanaf tweede helft jaren negentig steeds meer richting atmosferische, Pink Floydiaanse rock. Op de plaatreleases van deze eeuw zijn, in het kader van de sfeertekeningen, progressieve ingrediënten meer dan ooit aanwezig. Ambient-opsmuk, drumloops en overige elektronica trekken de atmosfeer verder aan, wat niet kon voorkomen dat de laatste albums iets te veel gekunstelde melancholie opleverden en te lief en te zoet waren. 9 juni kwam nieuweling The Optimist uit. Lees de review hier. Anathema heeft de zoetigheden achterwege gelaten en keert ijzersterk terug met zijn meest donkere en pure, emotievolle plaat in jaren. Het materiaal ervan zal op Graspop zeker voor mooie meeslepende momenten gaan zorgen. (JdR)

PRIMUS, MARQUEE, 22.30 – 23.30
Primus is helemaal terug! En wel in de bezetting van het eerste uur. Naast de nooit weggeweest zijnde bas-freak en zanger Les Claypool schoven gitarist Larry LaLonde en drummer Tim ´Herb´ Alexander weer aan. Met nummers als Too Many Puppies, Tommy the Cat en Jerry Was A Race Car Driver stond het trio in de jaren negentig garant voor een heerlijk eigenzinnige dosis alt-rock. Nummers die bij velen – zo ook bij mij – goed in het geheugen staan gegrift.
De Amerikanen kwamen eind jaren tachtig aanzetten met hun vaak knotsgekke hybride van onder andere metal, funk, punk, rootsrock en alternative. Een stijlenmix die met veel humor werd (en wordt) verpakt en die het behalve bij alternatieve rockliefhebbers ook goed deed bij metalheads. Primus kan inmiddels terugkijken op een rijke carrière, met legendarische albums als Frizzle Fry, Sailing The Seas Of Cheese en Pork Soda. De mannen gaan er op Graspop ongetwijfeld een dampende ‘best off’ show van maken. Want spelen kunnen ze… Here Come The Bastards! (JdR)